Bliźniaczy płomień

Bardzo chciałem sięgnąć po tę książkę, więc gdy tylko dostrzegłem ją na półce w bibliotece, bez wahania wróciłem z nią do domu. 😩 Sama w sobie historia Diakiego i Aleksa jest wciągająca i wyjątkowa. Są to bohaterzy, którzy zostaną w mojej pamięci na długo. ❤️ Było kilka niezrozumiałych dla mnie zachowań chłopaków, bardzo skrajnych i niespójnych, jednak nie wpłynęły w sposób znaczący na komfort czytania. Postać suczki Hope, jednocześnie chwyciła mnie za serce, ale również wprowadziła w mojej głowie niemałe zamieszanie. 🤐 Mimo tego, że z czasem wszystko w fabule się wyjaśniło, nie sprawiło to, że moje wątpliwości zniknęły. 🫤 Moim zdaniem powinna być ona przedstawiona w trochę inny sposób. Innym szczegółem, który wpłynął na moją ocenę, było wprowadzanie pojedynczych obcojęzycznych słów, bądź zdań. Uważam, że nie zawsze było to zrobione w dobrym momencie. ☹️ Ogólnie rzecz biorąc, książka była przyjemna w czytaniu i cieszę się, że miałem możliwość ją poznać.

Bardzo chciałem sięgnąć po tę książkę, więc gdy tylko dostrzegłem ją na półce w bibliotece, bez wahania wróciłem z nią do domu. 😩 Sama w sobie historia Diakiego i Aleksa jest wciągająca i wyjątkowa. Są to bohaterzy, którzy zostaną w mojej pamięci na długo. ❤️ Było kilka niezrozumiałych dla mnie zachowań chłopaków, bardzo skrajnych i niespójnych, jednak nie wpłynęły w sposób...

Cześć Kochani. Ale ta historia jest naprawdę piękna. Miałem łzy w oczach, gdy ją czytałem. Ta książka mnie urzekła. Dlatego to będzie najdłuższa moja opinia. Zapraszam.

Autor: Maks Kuznowicz.
Tytuł: Bliźniaczy Płomień.
Przeczytano stron: 303.
Wydawwnictwo: W.A.B.

Opinia:

Bliżniaczy Płomień. Akcja powieści toczy się praktycznie w Paryżu.
Gdy Aleks stracił swoją mamę i siostrę, to postanowił przeprowadzić się do innego miasta. Tęsknił za swoją rodziną. Tak tęsknił, że się załamał i musiał chodzić na terapię.
Wiele się działo w jego życiu. Po przeprowadzce zaczął szukać pracy. Nieoczekiwane w pewnym samochodzie zobaczył młodego chłopaka, który był nie tylko blady, lecz nie przytomny. Postanowił podejść i go ratować. Po pewnym czasie znowu się spotkali, ale w restauracji, w której się zatrudnił. Razem pracowali, no i nie tylko zaprzyjaźnili się ze sobą.
Podoba mi się to, że bohaterowie walczą o siebie, że jak jesteśmy ludźmi, to każdy z nas ma prawo popełniać błędy. Aleks i Daiki.
Od kilku miesięcy coś do siebie czują. Zaczynają walczyć. Czy im się to uda? Tego jak zawsze Wam nie zdradzę.
Pamiętajcie o jednym: W życiu możesz się zakochiwać kilkukrotnie, jednak spotkanie swojego bliźniaczego płomienia to doświadczenie które jest niezwykle rzadkie i zostanie z tobą na zawsze.
Co ja mogę powiedzieć o tej książce. Jest nie tylko świetna, lecz wspaniała. Autorowi za to wszystko daje 10.000/10.000 punktów. Za odwagę, za pokazaną przyjaźń, a potem miłość. Za wszystko. Polecam czytać w stu procentach. Ona jest zdecydowanie dla wszystkich.

Do zobaczenia w następnej recenzji. 😯💗

Cześć Kochani. Ale ta historia jest naprawdę piękna. Miałem łzy w oczach, gdy ją czytałem. Ta książka mnie urzekła. Dlatego to będzie najdłuższa moja opinia. Zapraszam.

Autor: Maks Kuznowicz.
Tytuł: Bliźniaczy Płomień.
Przeczytano stron: 303.
Wydawwnictwo: W.A.B.

Opinia:

Bliżniaczy Płomień. Akcja powieści toczy się praktycznie w Paryżu.
Gdy Aleks stracił swoją mamę...

“Mianem bliźniaczych płomieni określa się dwie połówki jednej duszy mieszkającej w dwóch różnych ciałach.”

“Bliźniaczy płomień” to historia o stracie i chłopakach, którzy próbują sobie z nią poradzić. Ciągnięci magiczną siłą natrafiają na siebie i wtedy dzieje się magia…

Bardzo byłam ciekawa tej historii, bo napisał ją bookstagramer, którego twórczość w internecie jest mi znana. Widziałam też same pozytywne recenzje, dlatego tym bardziej nie czekałam zbyt długo, żeby po tę książkę sięgnąć.

Zaczynając tę książkę nie wiedziałam, że jest w niej realizm magiczny, co już na samym początku trochę wybiło mnie z klimatu. Nie jestem jego fanką, jednak jeśli jest zrobiony dobrze, to wtedy jak najbardziej mi nie przeszkadza. Tutaj, chyba nie do końca mi to zagrało. Skąd wzięły się moce chłopaków? Dlaczego tylko oni je mają? Jakie są ich zasady? To nie zostało wytłumaczone, a same magiczne umiejętności były “bo tak”.

Język jest/stara się być, bardzo młodzieżowy, jednak nie jest w tym konsekwentny. Lubię książki, w których mogę znaleźć piękne zdania czy uniwersalne prawy lub rady, jednak tutaj były one raczej banalne, co odbierało im tej wyniosłości.

Może się wyłamię, ale moim zdaniem, gdyby akcja działa się w Polsce, to książka by na tym zyskała. Brakuje queerowych romansów dziejących się w naszym kraju.

Sam romans dla mnie był dość płaski. Nie czułam chemii między bohaterami, a też przez to, że od razu mamy zasugerowane, że są oni bratnimi duszami, to jakoś mniej przeżywałam ich ważne momenty. Zdaję sobie z tego sprawę, że raczej każdy romans kończy się tak samo i my, jako czytelnicy, jesteśmy tego świadomi, jednak nie potrzebuję na początku książki mieć co do tego przypomnienia.

Niestety nie polubiłam się z tą książką, jednak jeśli autor napisze coś jeszcze, to jestem pewna, że dam mu kolejną szansę.

“Mianem bliźniaczych płomieni określa się dwie połówki jednej duszy mieszkającej w dwóch różnych ciałach.”

“Bliźniaczy płomień” to historia o stracie i chłopakach, którzy próbują sobie z nią poradzić. Ciągnięci magiczną siłą natrafiają na siebie i wtedy dzieje się magia…

Bardzo byłam ciekawa tej historii, bo napisał ją bookstagramer, którego twórczość w internecie jest...

Muszę szczerze przyznać, że zakładałam, że ta książka mi się spodoba i być może przez to moje oczekiwania wobec niej były trochę zbyt wysokie przez co po prostu mi się nie spodobała. Na pewno jest to dobra książka i dobrze napisana, patrząc na to, że jest to debiut to absolutnie się tego nie odczuwa podczas czytania. Pod względem literackim wielkie ukłony w stronę autora.

Sama historia była ogólnie ciekawa, ale dla mnie zbyt powolna. Cała relacja pomiędzy głównymi bohaterami była zbyt rozwleczona w czasie a kiedy przyszło co do czego, stało się to za szybko. Niestety nie potrafiłam się w tym odnaleźć i czerpać z tego radości.

Trauma zarówno Aleksa i Daikiego była przedstawiona w absolutnie mistrzowski sposób. Końcowa scena kiedy Daiki idzie na grób Lucasa była naprawdę dobra i czuć było wszystkie emocje jakie w tamtym momencie zawładnęły Daikim, bo dosłownie w tamtym momencie ja również czułam te emocje.

Nie przypadł mi do gustu również wątek fantastyczny w którym to, Aleks rozmawia ze swoim psem a Daiki potrafi „wejrzeć” w inną duszę. Było to na pewno coś nowego, czego wcześniej jeszcze nigdzie nie widziałam, ale chyba mi się nie podobało. Nie potrafiłam tego zrozumieć w 100% i dać się temu porwać.

Myślę, że to dobra książka na lekkie leniwe letnie wieczory, przy której przeniesiecie się do Paryża i wolnej historii miłosnej dwójki chłopaków. Będzie idealna na wakacyjny wyjazd lub wieczór przy ognisku.

Muszę szczerze przyznać, że zakładałam, że ta książka mi się spodoba i być może przez to moje oczekiwania wobec niej były trochę zbyt wysokie przez co po prostu mi się nie spodobała. Na pewno jest to dobra książka i dobrze napisana, patrząc na to, że jest to debiut to absolutnie się tego nie odczuwa podczas czytania. Pod względem literackim wielkie ukłony w stronę...

Książka, która trafiła mi się w jakimś nerwowym momencie życia i czytałam ją na raty. I pomimo, że elementy fantastyczne wydawały mi się tutaj zupełnie zbędne i raczej mnie drażniły, a nieco infantylna okładka prawie zniechęciła mnie do lektury, to całość uważam za bardzo udany debiut.

Przede wszystkim rzuca się w oczy to, że autor jest człowiekiem wrażliwym i nie są mu obce rozterki osób, które dużo przeszły w życiu i odczuwają różne lęki i stany depresyjne. To uważam za największy plus tej książki, gdyż świat wewnętrzny bohaterów i ich przemyślenia były przedstawione w bardzo autentyczny sposób.

Oczywiście można się tu przyczepić do fragmentów, które są nieco chaotyczne i nie do końca wiadomo kto wygłasza daną kwestię. Jednak myślę, że tak słodkiemu queerowemu romansowi z motywem rodziny z wyboru mogę to w zupełności wybaczyć.

Książka, która trafiła mi się w jakimś nerwowym momencie życia i czytałam ją na raty. I pomimo, że elementy fantastyczne wydawały mi się tutaj zupełnie zbędne i raczej mnie drażniły, a nieco infantylna okładka prawie zniechęciła mnie do lektury, to całość uważam za bardzo udany debiut.

Przede wszystkim rzuca się w oczy to, że autor jest człowiekiem wrażliwym i nie są mu...

Naciągam tę ocenę… pierwsza połowa znacznie przyjemniejsza, gdzieś w połowie bohaterowie zaczęło rozmazywać się i scalać w jedno. Jeszcze słuchając audio bardzo trudno było wyłapać kto mówi w danym momencie, Alex czy Daiki…
W drugiej połowie bardzo dużo rzeczy nie zagrało i było dziwnie poprowadzonych, relacja chłopaków mało przekonywującą… pod koniec dalej nie widziałam ich jako idealną parę, nie wierzyłam, że rzeczywiście jest między nimi miłość.
Koncept tej rodziny dusz jest naprawdę spoko ale wyegzekwowanie tego skomentuję krótkim XD, bo taka była moja reakcja jak usłyszałam co ma miejsce.

No i ilość nawiązań do współczesnej popkultury czytało się jak chamski product placement.

Może jeszcze dopisze coś więcej jak usiądę w spokojnym miejscu…

Naciągam tę ocenę… pierwsza połowa znacznie przyjemniejsza, gdzieś w połowie bohaterowie zaczęło rozmazywać się i scalać w jedno. Jeszcze słuchając audio bardzo trudno było wyłapać kto mówi w danym momencie, Alex czy Daiki…
W drugiej połowie bardzo dużo rzeczy nie zagrało i było dziwnie poprowadzonych, relacja chłopaków mało przekonywującą… pod koniec dalej nie widziałam...

Bliźniaczy płomień był książką co do której miałam duże oczekiwania, a które nie zostały w pełni spełnione. Sama w sobie książka nie jest zła opowiada historie Daikiego młodego pół Azjaty, pół Francuza, którego rodzice maja w Paryżu własną restauracje z ramenem. Daiki rok wcześniej traci swojego chłopaka w trakcie zamieszek przez co obecnie zmaga się z traumą i z pomocą rodziny, przyjaciół i terapii stara się wyjść na prostą. Aleks uciekł ze swoich rodzinnych stron by zacząć swoje życie od nowa. Jedyną jego towarzyszką jest słodka suczka Hope, która nigdy go nie opuszcza i wcale nie jest taka zwyczajna jak sie wydaje.
Gdy ich drogi przypadkiem sie krzyżują nikt nie ma pojęcia czym to może się zakończyć, a tym bardziej żaden z nich nie jest gotowy no to co poczują do siebie i co się będzie działo dookoła nich, kiedy oni będą próbowali tylko żyć swoim życiem.

Do przeczytania książki skusiła mnie piękna okładka oraz dużo poleceń jednak książka okazał się trochę inna niż sądziłam. Na początku było dobrze, akcja się rozwijała powoli wchodziłam w historię dwóch zakochanych w sobie chłopów. Jednak trochę denerwowało mnie w jaki sposób jest to pisane. Jest dużo różnych przemyśleń, które sprawiają, że na przykład dialogi nie wydają autentyczne. Dużo rzeczy też czasami nie miało dla mnie sensu, nadal nie dokonca rozumiem co autor miał na myśli sprawiając że bohaterowie są jasnowidzami, oczywiście wplecenie wątku fantastycznego mogło rozwinąć akcje jednak tutaj to się dzieje nagle i trochę bez wyjaśnienia (przynajmniej ja to tak odczuwam).

Bliźniaczy płomień był książką co do której miałam duże oczekiwania, a które nie zostały w pełni spełnione. Sama w sobie książka nie jest zła opowiada historie Daikiego młodego pół Azjaty, pół Francuza, którego rodzice maja w Paryżu własną restauracje z ramenem. Daiki rok wcześniej traci swojego chłopaka w trakcie zamieszek przez co obecnie zmaga się z traumą i z pomocą...

"Czasami, gdy zaglądam do garnka z bulionem, wyobrażam sobie, że życie jest zupą pełną warzyw, których przeznaczenie jest wiadome - zginąć w czeluściach czyjegoś żołądka. Czy to podejrzane, że moja głowa wykształca coraz więcej takich pokręconych gastrycznych myśli?"

"Bliźniaczy płomień" to książka, która mnie na maksa otuliła, zaskoczyła i sprawiła, że nie mogłam przestać się uśmiechać. To historia prowadzona z perspektywy dwóch bohaterów- Daikiego, którego rodzice prowadzą restauracje Ikigai w Paryżu; oraz Aleksa, który idzie przez życie z Hope, suczką rasy border collie. Ich przypadkowe spotkanie doprowadza do szeregu (nie)zwykłych zdarzeń. Czy los im pomoże?

Realizm magiczny połączony z dobrym jedzeniem. Dla mnie już na starcie to zestawienie brzmi jak coś genialnego! I tak również było w przypadku książki Maksa Kuznowicza. Nie zliczę ile to razy burczało mi w brzuchu na myśl o tych wszystkich daniach kuchni azjatyckiej. Aż sama miałam ochotę kilka z nich wypróbować w domu. Poza tym, nie ma to jak opis przygotowywania i serwowania tych smakowitości w rodzinnej ramenowni (prowadzonej z ogromną miłością dodam). To było naprawdę ciekawie opisane. Daiki i Aleks, jako nasi główni bohaterowie zostali wykreowani na prawdziwych ludzi. Przynajmniej w moim przypadku tak ich właśnie odczuwałam. Każdy z nich jest inny, każdy z nich walczy ze swoimi demonami (TW: śmierć bliskiej osoby, stany lękowe, PTSD, queerfobia). Widać, że autor włożył całe swoje serce w procesie tworzenia i dążenia do zmiany niektórych ich nawyków. Widać, że autor włożył całe swoje serce w procesie tworzenia i dążenia do zmiany niektórych ich nawyków. Dodatkowo, mamy tutaj poruszany temat zdrowia psychicznego oraz wizyt u psychologa, co również pozytywnie wpłynęło na moją ocenę tej książki. O takich sprawach należy mówić głośno! Dzięki za to. Przez większość historii śledzimy powoli rozwijającą się relację Aleksa i Daikiego, którzy od nieznajomych, współpracowników, przeszli do dobrych znajomych i... dalej już musicie dowiedzieć się sami! Dla mnie byli oni jedną z fajniejszych książkowych par, których zakończenie potrafiło mnie wzruszyć. Przy okazji bohaterów, nie mogę nie wspomnieć o najsłodszej istocie "Bliźniaczego płomienia", czyli Hope. Wyobrażaliście sobie kiedyś jakby to było rozmawiać ze zwierzętami? Bo ja tak. I tak sobie myślę, że tak by to właśnie wyglądało, jak to przedstawił Maks w swojej powieści. Kto by nie chciał otrzymać porady od swojego czworonożnego przyjaciela? Z taką kompanką można wszystko! Nie raz się uśmiałam!

Czy muszę coś więcej dodawać? Czytajcie "Bliźniaczy płomień".

"Czasami, gdy zaglądam do garnka z bulionem, wyobrażam sobie, że życie jest zupą pełną warzyw, których przeznaczenie jest wiadome - zginąć w czeluściach czyjegoś żołądka. Czy to podejrzane, że moja głowa wykształca coraz więcej takich pokręconych gastrycznych myśli?"

"Bliźniaczy płomień" to książka, która mnie na maksa otuliła, zaskoczyła i sprawiła, że nie mogłam przestać...

Książka nie była zła i dla młodszych czytelników wydaje się odpowiednia, ale ja się na niej okropnie wynudziłam. Wydawała mi się przegadana, momentami wszystko mi się zlewało ze sobą i już nie wiedziałam gdzie jesteśmy. Warsztat pisarski też nie powalał, wiem, że jest to debiut ale książka fragmentami jechała wattpadem. Fabuła też była mocno przewidywalna i bez większych zaskoczeń. Mimo to życzę Maksowi dalszego rozwoju i sukcesów w pisarstwie, bo chłopak ma potencjał.

Książka nie była zła i dla młodszych czytelników wydaje się odpowiednia, ale ja się na niej okropnie wynudziłam. Wydawała mi się przegadana, momentami wszystko mi się zlewało ze sobą i już nie wiedziałam gdzie jesteśmy. Warsztat pisarski też nie powalał, wiem, że jest to debiut ale książka fragmentami jechała wattpadem. Fabuła też była mocno przewidywalna i bez większych...

Jestem tą książką naprawdę pozytywnie zaskoczona. Przede wszystkim zaskoczył mnie tutaj wprowadzony realizm magiczny. Rzadko sięgam po takie pozycje, dlatego miło się zaskoczyłam, kiedy czytałam tę książkę.

Bardzo podoba mi się ogólny klimat tej pozycji oraz tematyka. Paryż, pieski czy ramen świetnie pasują i sprawiają, że książkę bardzo dobrze się czyta. Jednak nie będę ukrywać, że trochę brakowało mi tu akcji, zwłaszcza w stosunku do opisów. Sporo się działo, ale jednak dla mnie trochę za mało.

Mimo to książka jest bardzo ciekawa i jak na debiut to jest to świetna pozycja.

Jestem tą książką naprawdę pozytywnie zaskoczona. Przede wszystkim zaskoczył mnie tutaj wprowadzony realizm magiczny. Rzadko sięgam po takie pozycje, dlatego miło się zaskoczyłam, kiedy czytałam tę książkę.

Bardzo podoba mi się ogólny klimat tej pozycji oraz tematyka. Paryż, pieski czy ramen świetnie pasują i sprawiają, że książkę bardzo dobrze się czyta. Jednak nie będę...