Czeczenia. Rok III

Książka jest w zasadzie paroma rozbudowanymi felietonami na temat współczesnych spraw Czeczenii, przede wszystkim związanych z budowaniem reżimu przez Kadyrowa. Czytając nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że "Czeczenia. Rok III" w tej akurat formie to trochę zmarnowany potencjał. Autor bywał w Czeczenii w czasach obu wojen, o czym czasem wspomina, ale właśnie - tylko wspomina. Pewnie zostało to wydane wcześniej w jakichś czasopismach, jednak nie w postaci książki. Rozumiem, ideą było pokazanie rządów Kadyrowa juniora i nie odmawiam Autorowi prawa do przedstawiania takiego wycinka, ale dodanie paru wspomnień książce by nie zaszkodziło, bo objętościowo to lektura na dosłownie jeden wieczór, i to nie cały.

Treść jest interesująca i zapewne w dniu wydania książki informacje w niej zawarte były jakimś objawieniem, wszak dla samego Autora zaskoczeniem było to, że "znikają ludzie". Jednak obecnie ktoś, kto niczego o Czeczenii nie wie zbyt wiele się nie dowie, bo kontekst wydarzeń jest, powiedziałabym, bardzo wyjściowy, natomiast ktoś, kto już co wie, nie dowie się niczego nowego, ot, Ramzan z kolegami wszystkimi możliwymi środkami buduje sobie kalifat.

Przeczytać można, ale niekoniecznie trzeba.

Książka jest w zasadzie paroma rozbudowanymi felietonami na temat współczesnych spraw Czeczenii, przede wszystkim związanych z budowaniem reżimu przez Kadyrowa. Czytając nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że "Czeczenia. Rok III" w tej akurat formie to trochę zmarnowany potencjał. Autor bywał w Czeczenii w czasach obu wojen, o czym czasem wspomina, ale właśnie - tylko...

Rosja i jej polityka wobec byłych republik radzieckich jest czasem trudna do pojęcia. Obraz Czeczenii przedstawiony w książce wygląda trochę tak: zróbmy coś co nam przyniesie jak najwięcej kasy i uspokoi trochę społeczeństwo, a potem się zobaczy... Rzeczywiście trudno nie zgodzić się z opinią, że jest to "tylko" reportaż. Chciałbym jednak dodać, że reportaż świetnie napisany. Krótkie bardzo wyważone zdania, które bardzo dobrze się czyta.

Rosja i jej polityka wobec byłych republik radzieckich jest czasem trudna do pojęcia. Obraz Czeczenii przedstawiony w książce wygląda trochę tak: zróbmy coś co nam przyniesie jak najwięcej kasy i uspokoi trochę społeczeństwo, a potem się zobaczy... Rzeczywiście trudno nie zgodzić się z opinią, że jest to "tylko" reportaż. Chciałbym jednak dodać, że reportaż świetnie...

Da się przeczytać. Ogólniki. Opowiada o władzy, jak sobie radzą z odbudową Państwa.

Da się przeczytać. Ogólniki. Opowiada o władzy, jak sobie radzą z odbudową Państwa.

Po raz kolejny stwierdzam, ze trudno jest zrozumiec Rosje tym, ktorym nie bylo dane na wlasnej skorze przekonac sie czym tak naprawde jest komunizm. Dlatego tez zdecydowanie wole reportaze pisane przez tych, ktorzy "czuja" problem.

Po raz kolejny stwierdzam, ze trudno jest zrozumiec Rosje tym, ktorym nie bylo dane na wlasnej skorze przekonac sie czym tak naprawde jest komunizm. Dlatego tez zdecydowanie wole reportaze pisane przez tych, ktorzy "czuja" problem.

W tej króciutkiej książeczce niewiele znalazłam materiałów na temat samej Czeczenii, ludzi, którym przyszło żyć w kraju objętym tak okrutnym konfliktem. Lektura reportażu nie była dla mnie lekcją poglądową, autor nie przedstawił ani jednego urywku mówiącego o tym, co dzieje się w państwie. Za to dużo było przechwałek na temat swoich dokonań, znajomości i tego dlaczego i w jaki sposób dziennikarz dostał się do Czeczenii. Same ogólniki. Nie ma historii rodzin, które przeżyły piekło, nie ma opowieści o tym, co dzieje się w ich domach, wsiach i miasteczkach obecnie. Na bazie wcześniejszych sukcesów Littel napisał ot, taką sobie opowiastkę wzgardzając prawdziwymi historiami i prawdziwymi dramatami. Przyznaję książkę czyta się szybko, bo literki są olbrzymie, a stronice lektury przeraźliwie wąskie, stąd i treść w zastraszającym tempie maleje.

W tej króciutkiej książeczce niewiele znalazłam materiałów na temat samej Czeczenii, ludzi, którym przyszło żyć w kraju objętym tak okrutnym konfliktem. Lektura reportażu nie była dla mnie lekcją poglądową, autor nie przedstawił ani jednego urywku mówiącego o tym, co dzieje się w państwie. Za to dużo było przechwałek na temat swoich dokonań, znajomości i tego dlaczego i w...

Ciężko mi dokładnie powiedzieć czego się spodziewałam, ale na pewno było to coś więcej. Może nie jest to mój typ reportażu - lubię, jak dotyka się problemu przez pryzmat historii pojedynczych, zwyczajnych jednostek, a tu trochę tego zabrakło. Jak na studium postaci pierwszego człowieka w Czeczenii to też trochę za mało.

Pasjonaci tematu, osoby, które są zainteresowane losem Czeczenii po wojnach mogą po tę pozycję sięgnąć. Ale nie mogę zagwarantować, że po lekturze nie będą czuli pewnego niedosytu.

Ciężko mi dokładnie powiedzieć czego się spodziewałam, ale na pewno było to coś więcej. Może nie jest to mój typ reportażu - lubię, jak dotyka się problemu przez pryzmat historii pojedynczych, zwyczajnych jednostek, a tu trochę tego zabrakło. Jak na studium postaci pierwszego człowieka w Czeczenii to też trochę za mało.

Pasjonaci tematu, osoby, które są zainteresowane...

Reportaż. Tylko.

Reportaż. Tylko.

nic dziwnego, że taki ten reportaż krótki, ma się wręcz wrażenie, że nie trzeba widzieć, a już na pewno znać Groznego, by tego typu "obserwacje" zanotować

nie sposób, by mogła się spodobać, bo ani względy literackie, ani zawartość

nic dziwnego, że taki ten reportaż krótki, ma się wręcz wrażenie, że nie trzeba widzieć, a już na pewno znać Groznego, by tego typu "obserwacje" zanotować

nie sposób, by mogła się spodobać, bo ani względy literackie, ani zawartość

Przeczytałem te książkę, ze względu na autora. Littel, napisał "Łaskawe" moim zdaniem najwybitniejszą powieść ostatnich lat (na pewno najlepszą jaką przeczytałem w życiu). "Czeczenia" to reportaż. Reportaż przyzwoity choć nie odkrywczy.
Pewnie gdyby to był inny autor byłyby 4 gwiazdki dla tak wybitnego jak Littel, tylko trzy, szlachectwo zobowiązuje...

Przeczytałem te książkę, ze względu na autora. Littel, napisał "Łaskawe" moim zdaniem najwybitniejszą powieść ostatnich lat (na pewno najlepszą jaką przeczytałem w życiu). "Czeczenia" to reportaż. Reportaż przyzwoity choć nie odkrywczy.

Pewnie gdyby to był inny autor byłyby 4 gwiazdki dla tak wybitnego jak Littel, tylko trzy, szlachectwo zobowiązuje...

Po tych wszystkich książkach, które mówiły o życiu codziennym podczas wojny i po wojnie w Czeczenii, wreszcie trafiłem na pozycję, gdzie rządzący nie są gdzieś w tle, a dominują na pierwszym planie. Z jednej strony niczego nowego się nie dowiedziałem, jednak z drugiej warto sięgnąć po tę pozycję, ponieważ nie jest pisana przez reportera ani nawet dziennikarza, tylko pisarza o niezwykle wnikliwym spojrzeniu i trzeźwym umyśle.

Po tych wszystkich książkach, które mówiły o życiu codziennym podczas wojny i po wojnie w Czeczenii, wreszcie trafiłem na pozycję, gdzie rządzący nie są gdzieś w tle, a dominują na pierwszym planie. Z jednej strony niczego nowego się nie dowiedziałem, jednak z drugiej warto sięgnąć po tę pozycję, ponieważ nie jest pisana przez reportera ani nawet dziennikarza, tylko pisarza...