Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Paradoks łosia" to druga część dziwnej i zabawnej trylogii kryminalnej o perypetiach aktuariusza Henriego Koskinena.
Matematyk w końcu przywrócił porządek zarówno w swoim życiu prywatnym, jak i zawodowym. Jako właściciel Fun-Landii czuje się znacznie pewniej i jest o krok od tego by uznać park przygody za obiecujący biznes, kiedy pojawiają się nowe kłopoty i znów wszystko staje na głowie.
Fiński autor porywa nas w przygodową rozrywkę i gwarantuje atrakcje, o których szybko nie zapomnimy. Powieść pełna ciepłego humoru, dziwacznych postaci i absurdalnych sytuacji. Napisana bardzo przyjemnym i zrozumiałym językiem. Główny bohater rozczula i chwyta za serce. Akcja jest dynamiczna, a problemy, które spadają na Henriego nadają książce dreszczyk emocji. Narracja w wykonaniu Tuomainena powoduje, że ciężko oderwać się od książki.
"Paradoks łosia" to kolejna odsłona kryminalnej komedii, w której specyficzny matematyk musi wyjść ze swojej strefy komfortu. Zdecydowanie ta część jest lepsza od swojej poprzedniczki. Polecam wszystkim lubiącym niejednoznaczne, świeże i absurdalne podejście do literatury.

"Paradoks łosia" to druga część dziwnej i zabawnej trylogii kryminalnej o perypetiach aktuariusza Henriego Koskinena.
Matematyk w końcu przywrócił porządek zarówno w swoim życiu prywatnym, jak i zawodowym. Jako właściciel Fun-Landii czuje się znacznie pewniej i jest o krok od te...

Rozwiń

Zwiń

"Moje wczesne doświadczenia wzmocniły fundamentalną prawdę, że im więcej ludzi, tym więcej kłopotów - i tym kłopoty większe"

"Czynnik królika" to książka Anttiego Tuomainena wokół której powstało trochę szumu, dzięki platformie Netflix, która postanowiła ją zekranizować. Autor ma dość specyficzny styl i poczucie humoru. Książka wykazała się dość oryginalną fabułą, a główny bohater pozwala nam zrozumieć co czują osoby mające problemy w komunikacji międzyludzkiej.
Henri Koskinem jest aktuariuszem, który z matematyczną precyzją oblicza różnego rodzaju ryzyka. Pracuje w branży ubezpieczeniowej. Wiedzie wyjątkowo uporządkowane życie. Mieszka z kotem Schopenhauer, w mieszkaniu ma tylko niezbędne sprzęty, a do pracy dojeżdża komunikacją miejską. Brzmi to nudno.
Przychodzi jednak dzień, który wszystko zmienia. Porządek matematyczny rozsypuje się jak domek z kart. Henri traci pracę, bo zdaniem szefa nie pasuje do zespołu. Z firmy odchodzi bez żalu, myśląc, że szybko znajdzie posadę w konkurencji. Tak się jednak nie dzieje. Wkrótce dowiaduje się, że zmarł jego brat i zostawił mu w spadku park przygody. Od tej chwili nic już nie będzie takie jak dawniej.
Henri postanawia spełnić ostatnią wolę brata i poprowadzić park przygody. Okazuje się jednak, że nie będzie to proste. Pracownicy tworzą prawdziwą galerię osobliwości. Szybko pojawiają się też przestępcze indywidua, które żądają spłaty długów z gigantycznymi odsetkami. Bohater postanawia walczyć o park, co szybko przeradza się w walkę o własne życie. Obmyśla strategię, jak przechytrzyć przestępców. W matematycznych obliczeniach jest przecież świetny, ale czy to wystarczy?
"Czynnik królika" to nietypowe połączenie czarnej komedii, lekkiego kryminału i odrobinę sensacji, a żeby było jeszcze ciekawiej zostało wzbogacone nutką miłości. Jak przystało na gangsterską komedię nie zabrakło trupów, broni i nielegalnych interesów. Mi ta powieść przypadła do gustu. Przez cały czas sporo się dzieje, autor przygotował wiele zwrotów akcji, a każda opisywana akcja prowadzi do zaskakującej reakcji lub też poważnych konsekwencji. Interesująca fabuła podtrzymuje zainteresowanie, skłania do zaangażowania i przynosi wiele czytelniczej przyjemności. Duże znaczenie podczas lektury miał dla mnie styl autora. Bardzo lekki, dość zabawny i nieco ironiczny.
Szczerze polecam "Czynnik królika"... będzie to mile spędzony czas.

"Moje wczesne doświadczenia wzmocniły fundamentalną prawdę, że im więcej ludzi, tym więcej kłopotów - i tym kłopoty większe"

"Czynnik królika" to książka Anttiego Tuomainena wokół której powstało trochę szumu, dzięki platformie Netflix, która postanowiła ją zekranizowa...

Rozwiń

Zwiń

Żałuję, że dopiero teraz poznałam twórczość Sagera. Tworzy on akcję taką, jaką lubię, więc czym prędzej muszę sięgnąć po poprzednie jego książki. Riley Sager to była dla mnie wielka niewiadoma. Czytelnicy go pokochali, a jego książki zyskały wielki rozgłos i świetne oceny. "Dom po drugiej stronie jeziora" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem.
Casey Fletcher przechodzi największy możliwy życiowy kryzys. Straciła ukochanego męża, skompromitowała karierę aktorską, pogrążyła się w alkoholowym nałogu. Próbuje dojść do siebie w rodzinnym domu nad jeziorem w Vermoncie. Po sezonie, na niemal wyludnionym brzegu, mieszka ona, znajomy pisarz, a po drugiej zaś stronie znana była modelka z mężem. Casey spędza wieczory pijąc drinki, rozpamiętując przeszłość i… podglądając znaną parę przez lornetkę. Niby wszystko wydaje się być idealne, do czasu…
Riley Sager zaczyna mocno. Już pierwsze sceny dostarczają mnóstwo emocji i wrzucają nas w sam środek akcji. Dzięki sprytnemu zabiegowi podzielenia historii na rozdziały TERAZ i WCZEŚNIEJ możemy poznawać kolejne szczegóły i bohaterów oraz motywację bez przerywania napięcia.
Jesteśmy skazani na pierwszoplanową narrację Casey. Jej powieść jest nieskładna, pełna dygresji, czasem niemal poetyckich opisów, a czasem dosadnych komentarzy. Bohaterka jest rozchwiana po osobistej tragedii, widzi świat zamazany oparami alkoholu i desperacko potrzebuje czegoś, co pozwoli jej zapomnieć o bólu. Czy faktycznie widzi to co się stało, czy może co chce zobaczyć?
Postacie są świetnie wykreowane. Nie jest ich wielu, że każda z nich się wyróżnia i wnosi coś innego do historii. Książka obfituje w zwroty akcji, a jeden z nich był tak zaskakujący, że w życiu bym na niego nie wpadła. Zakończenie, które dosłownie wbija w fotel i intryga, która nie miała prawa się udać.
"Dom po drugiej stronie jeziora" to książka trzymająca w napięciu do samego końca. Na każdej stronie czai się oczekiwanie, to uczucie, że coś się wydarzy, ciekawość i niecierpliwość. Znajdziemy tez wątek nadprzyrodzony.
Kto lubi inteligentne thrillery i dreszczowce, które są czymś więcej ten będzie zadowolony. Polecam!

Żałuję, że dopiero teraz poznałam twórczość Sagera. Tworzy on akcję taką, jaką lubię, więc czym prędzej muszę sięgnąć po poprzednie jego książki. Riley Sager to była dla mnie wielka niewiadoma. Czytelnicy go pokochali, a jego książki zyskały wielki rozgłos i świetne oceny. "Dom po dru...

Rozwiń

Zwiń

"Gdzie jest moja żona?" Anny Matusiak to książka idealna do przeczytania w jeden dzień. Nie jest gruba, a historia opisana w niej wciąga nas od pierwszych stron. No i mamy dwa zakończenia...do wyboru.
Vincent oraz Elżbieta pomimo ogromnej różnicy wieku zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Ludzie ich krytykują, a zwłaszcza matka Eli, która jest przeciwna temu związkowi. Ela staje przed wyborem - matka czy ukochany. Wybiera ukochanego. Żyję się im razem dobrze, ale pewnego dnia Ela znika. Vincent robi wszystko, aby odzyskać żonę porwaną dla okupu. Czy wspólnie z policją uda im się odbić Elżbietę?
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Matusiak, ale jakże przyjemne. Całość napisana jest prostym językiem, świetnie wykreowani bohaterowie i możliwość poznania wszystkiego z punktu widzenia zarówno Vincenta, Elżbiety, jak i Dariusza jest wielkim plusem. Możemy bowiem zagłębić się w psychikę każdego z nich. Emocji tutaj nie brakuje.
Książka pokazuję nam jak bardzo kruche może być życie i że może ono nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Traumatyczne i trudne przeżycia niestety, ale zmieniają ludzi. Jest to historia o przetrwaniu, miłości i wytrwałości w obliczu przeciwności...i obok której nie można przejść obojętnie.
Zdecydowanie polecam!

"Gdzie jest moja żona?" Anny Matusiak to książka idealna do przeczytania w jeden dzień. Nie jest gruba, a historia opisana w niej wciąga nas od pierwszych stron. No i mamy dwa zakończenia...do wyboru.
Vincent oraz Elżbieta pomimo ogromnej różnicy wieku zakochują się w sobie od p...

Rozwiń

Zwiń

"Ale nigdy nie zapominaj, że miłość silniejsza jest niż strach. Miłość mnie ocaliła i wiem, że Ciebie też ocali"

"Jedno życzenie", najnowsza powieść Nicholasa Sparksa, to książka która nie wyłamuje się z szablonu, który autor wykreował i powtarza w swojej twórczości. Jest tu miłość, ta nastoletnia, jest ciężka choroba, czyli coś co spada na bohatera i jest tu widmem, które nie pozwala m u spokojnie żyć, są wspomnienia i jakieś utracone możliwości i dużo rozpamiętywania dawnych lat.
Gdy szesnastoletnia Maggie zachodzi w ciążę, rodzice wysyłają ją do ciotki, która mieszka na niewielkiej wyspie Ocracoke. Tam dziewczyna ma urodzić dziecko, a potem oddać je do adopcji. Mimo, że nie sądzi, by było to możliwe, na miejscu poznaje chłopaka, w którym się zakochuje z wzajemnością. To jednak nie ten czas i nie to miejsce, a po znajomości pozostaje jej jedynie pasja do robienia zdjęć. Maggie zostaje uznaną fotoreporterką, podróżniczką i właścicielką galerii sztuki. Czy, jednak gdy jej życie dobiega końca, kobieta może uznać, że było szczęśliwe?
To słodko-gorzka historia o tym, że miłość jest silniejsza niż strach. Fabuła opiera się zarówno na wspomnieniach, jak i teraźniejszości głównej bohaterki. Jej przebieg jest przewidywalny, za to samo tło powieści jak zawsze zostało doskonale zarysowane. Historia jest świetnie opisana i nie pozwala czytelnikowi na nudę. Zmusza do rozważań nad własnymi wyborami i priorytetami, według których podążamy w naszym życiu.
"Jedno życzenie" to nie tylko książka o miłości, to również walka z samotnością, chorobą i przeciwnościami losu. Przypadkowo poznana osoba ma stać się naszym sprzymierzeńcem, ocalić każdy kolejny nasz dzień, nadać mu barw i przegnać chmury. Ta książka wywołała u mnie lawinę emocji. Bawiła i ściskała za serce, otulała mnie jak ciepły kocyk.
Główną bohaterkę polubiłam od razu, jak również innych bohaterów, przede wszystkim Bryce'a, Marka i ciotkę Lindę. Wszystkie postacie są bardzo ciekawie zarysowane. Plastyczne opisy, przepiękny język i niesamowita atmosfera spokoju i pozytywnych uczuć to elementy, które najbardziej kojarzą mi się z tą powieścią. Choć to książka bardzo emocjonalna i od samego początku smutna, bo autor nie pozostawia złudzeń i czytelnik zdaje sobie sprawę, że skończy się ona śmiercią głównej bohaterki, a jednocześnie jest to cudowna opowieść o pierwszej miłości. Lektura jest niesamowita, bo kiedy weźmie się ją do ręki i zaznajomi z pierwszymi stronami nie sposób się od niej oderwać. Polecam z całego serca.

"Ale nigdy nie zapominaj, że miłość silniejsza jest niż strach. Miłość mnie ocaliła i wiem, że Ciebie też ocali"

"Jedno życzenie", najnowsza powieść Nicholasa Sparksa, to książka która nie wyłamuje się z szablonu, który autor wykreował i powtarza w swojej twórczości. ...

Rozwiń

Zwiń