Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego to jest takie krótkie i takie dobre zarazem. Bohaterka zachwyciła mnie tym, że jest tak beznadziejnie normalna i brak jej atrybutów słowiańskiej archetypowej bohaterki, co to chodzi rano zbierać rosę i jest gibka i piękna i tak dalej. Świat literatury potrzebuje więcej takich Gniewich.

Dlaczego to jest takie krótkie i takie dobre zarazem. Bohaterka zachwyciła mnie tym, że jest tak beznadziejnie normalna i brak jej atrybutów słowiańskiej archetypowej bohaterki, co to chodzi rano zbierać rosę i jest gibka i piękna i tak dalej. Świat literatury potrzebuje więcej takich Gniewich.

Co prawda widzę odrobinkę odgrzanie przez autorkę jej ulubionych wątków ( Mam na myśli mojego biednego Zadara), ale bardzo cieszy mnie między innymi jako pedagoga specjalnego to, że w czasach przysłowiowych histerii i mniej lub bardziej udanych alienistów udało się tak dobrze wpleść tak dobre podejście otoczenia do mutyzmu. Jak zwykle fajna chemia między bohaterami i wątek główny dla całej serii który zachęca do dalszego czytania.

Co prawda widzę odrobinkę odgrzanie przez autorkę jej ulubionych wątków ( Mam na myśli mojego biednego Zadara), ale bardzo cieszy mnie między innymi jako pedagoga specjalnego to, że w czasach przysłowiowych histerii i mniej lub bardziej udanych alienistów udało się tak dobrze wpleść tak dobre podejście otoczenia do mutyzmu. Jak zwykle fajna chemia między bohaterami i wątek...

Pomysł fajny tylko za dużo bohaterów. Trochę jakby czytało się połączone ze sobą urywki fanfika o Słowackim, Mickiewiczu i Czartoryskim. Chciałabym jako czytelnik dostać książkę jedynie z perspektywy Maurycego. Gryzło mi się połączenie wielkich wieszczy i Czatoryskiego, a Maurycy był doskonałym spoiwem. Jako były ,,human'' zdecydowanie wolałabym jego jako głównego głównego bohatera, bo o Słowackim i Mickiewiczu swoje się już naczytałam. Smuci mnie, że wątek fikcyjnej postaci został potraktowany tak po macoszemu, Szczególnie wątek jego żony - była słowiańską wiedźmą, zostawił ją samą z dziećmi w Polsce i nara. Bardzo szkoda. Dużo zmarnowanego potencjalu, bo mimo wszystko Romantyzm bardzo doceniam. Do Romantycznych zesłańców raczej nie sięgnę

Pomysł fajny tylko za dużo bohaterów. Trochę jakby czytało się połączone ze sobą urywki fanfika o Słowackim, Mickiewiczu i Czartoryskim. Chciałabym jako czytelnik dostać książkę jedynie z perspektywy Maurycego. Gryzło mi się połączenie wielkich wieszczy i Czatoryskiego, a Maurycy był doskonałym spoiwem. Jako były ,,human'' zdecydowanie wolałabym jego jako głównego głównego...