Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeszcze kilka lat wstecz Nową Republiką rządziły czarownice. Jednak kiedy ulice spłynęły ich krwią, nie tylko zmieniła się władza, ale i pojawili się żądni krwi łowcy. Wiele czarownic zginęło, a reszta została zmuszona do ukrywania się. Jedną z takich czarownic jest Rune Winters, która jako bogata arystokratka spędza całe dnie na salonach i wytrawnych przyjęciach. Rune jest także Szkarłatną Ćmą - symbolem oporu czarownic i najbardziej poszukiwaną z nich. Pozycja dziewczyny pozwala na łatwe wykradanie informacji o więzionych czarownicach, ale w przypływie desperacji Rune postanawia uwieść jednego z najbardziej bezlitosnych łowców, który obsesyjnie tropi Szkarłatną Ćmę. Nie wie natomiast, że on też prowadzi własną grę.

Sięgając po „Szkarłatną Ćmę” liczyłam na lekkie romantasy, idealne na oderwanie od nieco cięższych książek. W ogóle nie spodziewałam się, że ten świat aż tak mnie wciągnie i zaangażuje! Ale jak tu się oprzeć wszelkim czarownicom, łowcom i dworskim intrygom? Chociaż sam wykreowany świat nie jest dla mnie czymś super nowym, to jednak wcześniej nie spotkałam się z magicznym systemem opartym wyłącznie na magii krwi. Wielkim plusem tej powieści jest też główna bohaterka, która pomimo ogromnej straty jest zdolna walczyć, tkać intrygi i prowadzić podwójne życie. Co więcej, wątek romantyczny, choć na pierwszy rzut oka przewidywalny, wcale taki nie jest. Bo chociaż Gideon jest typowym, mrocznym brunetem, łowcą i największym wrogiem Rune, to jednocześnie jest też… bratem jej najlepszego przyjaciela, który wie o niej wszystko. Z kolei ich zabawa w kotka i myszkę, intrygi utkane przeciw sobie oraz przyciągająca chemia stworzyły mieszankę wybuchową. A po TAKIM zakończeniu nie zostało mi nic innego, jak z niecierpliwością czekać na kolejny tom.

Jeszcze kilka lat wstecz Nową Republiką rządziły czarownice. Jednak kiedy ulice spłynęły ich krwią, nie tylko zmieniła się władza, ale i pojawili się żądni krwi łowcy. Wiele czarownic zginęło, a reszta została zmuszona do ukrywania się. Jedną z takich czarownic jest Rune Winters, która jak...

Rozwiń Zwiń

🖤 Lata 80./90. XX wieku. Beth odnajduje odciętą główkę swojego ukochanego kanarka. Kiedy pokazuje otoczony strużką krw! łebek swojej pięcioletniej córce, w jej oczach widzi błysk zadowolenia. Hannah od początku była trudnym dzieckiem, ale z każdym kolejnym dniem Beth przekonuje się, że jej córka jest zdolna do robienia coraz okropniejszych rzeczy.

👣 2017 rok. Po przebudzeniu się, Clara zauważa, że jej chłopak - Luke, nie wrócił na noc do domu. Nie panikuje od razu, bo to nie pierwsza taka sytuacja, ale tego dnia miał mieć ważną rozmowę w pracy, więc raczej nie zostałby u znajomych aż tak długo. Kiedy mężczyzna nie pojawia się w pracy, Clara zgłasza sprawę na policję. Szybko okazuje się, że Luke najprawdopodobniej został porwany. Co więcej - od dłuższego czasu miał stalkerkę, z którą policja nic nie zrobiła.

🖤 Dwie na pozór nie powiązane ze sobą linie czasowe, autorka połączyła w tak perfekcyjny sposób, że do tej pory nie mogę wyjść z podziwu. Chociaż gdzieś po drodze miałam już jakieś swoje małe podejrzenia, to tak naprawdę do ostatniego momentu wszystko było niewiadomą. Jak ja uwielbiam takie zaskoczenia w thrillerach psychologicznych!

👣 „Złe dziecko” to opowieść o kłamstwach tak silnie utkanych, że bohaterowie nie mogą się z nich wyplątać - o kłamstwach, które połączyły dwie rodziny. To także opowieść, która budzi niepokój i strach, w której na pierwszy plan wychodzą różnorodne portrety psychologiczne. W tej opowieści, kiedy tajemnice z przeszłości zaczynają doganiać bohaterów, czający się za nimi mrok pochłania i doprowadza do szaleństwa. Jeśli szukacie lektury z nutką dreszczyku, siecią intryg i gęstą atmosferą, koniecznie musicie sięgnąć po „Złe dziecko”!

🖤 Lata 80./90. XX wieku. Beth odnajduje odciętą główkę swojego ukochanego kanarka. Kiedy pokazuje otoczony strużką krw! łebek swojej pięcioletniej córce, w jej oczach widzi błysk zadowolenia. Hannah od początku była trudnym dzieckiem, ale z każdym kolejnym dniem Beth przekonuje się, że jej...

Rozwiń Zwiń

Lana Farrar, gwiazda filmowa, najgłośniejsze chwile sławy ma już za sobą. Chociaż przeszła już na aktorską emeryturę, zrobiła to z pełną świadomością i poświęceniem. Obecnie mieszka w Londynie, jednak ponura pogoda czasami wprowadza ją w zły nastrój. Na szczęście posiada własną, prywatną grecką wyspę, na którą właśnie zaprosiła grono najbliższych przyjaciół. Upragniony wypoczynek szybko przeradza się w prawdziwy dramat, pełen spięć, gwałtownych czynów i głęboko czających się urazów. A gdy padają strzały, wyspa zostaje odcięta od zewnętrznego świata przez Furię - wirujący, dziki wiatr szalejący wokół greckich wysp.

Wąska grupa osób odizolowana od świata zewnętrznego, a wśród nich pojawia się z@bójca. Brzmi jak typowy kryminał Agathy Christie, prawda? Otóż nie! Tutaj dostajemy coś całkowicie innego, zrywającego ze wszelkimi schematami i niecodziennego, o czym autor informuje nas już na samym początku. A wszystko zaczyna się od nietypowej dla kryminałów, bo pierwszoosobowej narracji, w której główny bohater zwraca się bezpośrednio do nas. Chociaż muszę przyznać, że nie za bardzo polubiłam się z Elliotem, to jego sposób opowieści był dość osobliwy i urzekający, ale momentami też przynudzający. W samej narracji bardzo nie spodobał mi się jeden zabieg, jednak nie chcę nic zdradzać, bo ma to mocny wpływ na fabułę. Akcja kryminału została natomiast zamknięta w pięciu aktach spektaklu i tu muszę przyznać, że momentami naprawdę czułam się, jakby czytała prawdziwy utwór teatralny. Osoby, które sięgają po „Furię” z myślą o godnym następcy „Pacjentki” na pewno się zawiodą, bo nie ma dwóch tak różnych od siebie książek, jak właśnie te. Jednak warto podejść do niej z otwartą głową i oczekiwaniem na nietypowe rozwiązania.

Lana Farrar, gwiazda filmowa, najgłośniejsze chwile sławy ma już za sobą. Chociaż przeszła już na aktorską emeryturę, zrobiła to z pełną świadomością i poświęceniem. Obecnie mieszka w Londynie, jednak ponura pogoda czasami wprowadza ją w zły nastrój. Na szczęście posiada własną, prywatną g...

Rozwiń Zwiń

Spokojną codzienność Iris i Gabriela zakłóca tragiczny wypadek szesnastoletniego syna sąsiadów, którego świadkiem jest Gabriel. Wydarzenie to ma ogromny wpływ na psychikę mężczyzny, ale jeszcze większe poczucie winy wywołują w nim ostatnie słowa wypowiedziane przez chłopaka. Podczas gdy małżeństwo próbuje dojść do siebie, w ich domu niespodziewanie zjawa się Laure - wieloletnia przyjaciółka, która właśnie dowiedziała się o zdradzie męża. Małżeństwo nalega, aby Laure czuła się u nich jak u siebie i została tak długo, jak tego potrzebuje. Z czasem jej pobyt ciągle się wydłuża, a relacje stają się coraz bardziej pogmatwane. Ciekawą odskocznią narastającego napięcia w domu stają się nowi sąsiedzi i ich… ogrodnik z podejrzaną przeszłością.

Na początku całkowicie nie spodziewałam się w jakim kierunku zmierza książka. Pierwsze 150 stron to powolne przedstawienie nam bohaterów, zapoznanie z ich przeżyciami, zmaganiami i relacjami. Chociaż większą część akcji poznajemy z perspektywy Iris, to tak naprawdę wchodzimy w życie trzech małżeństw i ich sekretów. Powoli, powoli atmosfera zaczyna się zagęszczać, na jaw zaczynają wychodzić coraz poważniejsze tajemnice, przez co książka staje się wprost nieodkładalna. Przecież chcemy poznać, co będzie dalej, prawda? A tak naprawdę im dalej idziemy, tym zaczyna pojawiać się więcej tajemniczych zg0nów. I wtedy do głowy zaczyna docierać informacja - ta historia została poprowadzona naprawdę fenomenalnie! A epilog?! Właśnie dla takich epilogów czyta się thrillery psycholoczine!

Spokojną codzienność Iris i Gabriela zakłóca tragiczny wypadek szesnastoletniego syna sąsiadów, którego świadkiem jest Gabriel. Wydarzenie to ma ogromny wpływ na psychikę mężczyzny, ale jeszcze większe poczucie winy wywołują w nim ostatnie słowa wypowiedziane przez chłopaka. Podczas gdy ma...

Rozwiń Zwiń

Nikt nie spodziewał się, że Violet Sorrengail przetrwa pierwszy rok Uczelni Wojskowej Basgiath. Tym bardziej nikt nie spodziewał się, że dziewczyna stanie się jedną z najpotężniejszych jeźdźczyń z ogromną, ale nieposkromioną mocą. Chociaż drugi rok uczelni okazuje się jeszcze bardziej wyczerpujący i śmi3rt3lny, największym niebezpieczeństwem dla Violet okazuje się nowy wicekomendant, który przyjął sobie za punkt honoru udowodnić dziewczynie, że nic nie znaczy. Co więcej, mężczyzna jest też przekonany, że martwi nie wyjawiają sekretów. A Violet poznała niedawno jeden z najsilniej strzeżonych sekretów Navarry.

Jestem świadoma tego, że ostatnio „Iron Flame” wyskakuje nawet z lodówki, ale i ja chcę dorzucić swoją cegiełkę, bo ta seria zdecydowanie jest warta całego szumu. Sama nie wiem, czy podobał mi się bardziej ten tom, czy pierwszy, za to wiem jedno - całość zdecydowanie trafi to moich życiowych ulubieńców. Dla mnie w fantastyce nie ma nic lepszego niż wykorzystanie dobrze znanego schematu i przedstawienie go w tak świetnej formie. Chociaż w „Iron Flame” główni bohaterowie czasami sprawiali, że miałam ochotę wyjść z siebie i stanąć obok, to w ogólnym rozrachunku i tak ich uwielbiam. Ale jeszcze bardziej uwielbiam smoki! Z każdą stroną tylko czekałam aż Tairn lub Andarna zaszczycą swoją obecnością i kąśliwymi uwagami. Autorka coraz bardziej zagłębia nas w wykreowany świat, intrygi i politykę, jednocześnie udowadniając, że nie ma co przywiązywać się do drugoplanowych bohaterów. Nie wiem, jak ja przeżyję tyle czasu do wydania kolejnego tomu!

Nikt nie spodziewał się, że Violet Sorrengail przetrwa pierwszy rok Uczelni Wojskowej Basgiath. Tym bardziej nikt nie spodziewał się, że dziewczyna stanie się jedną z najpotężniejszych jeźdźczyń z ogromną, ale nieposkromioną mocą. Chociaż drugi rok uczelni okazuje się jeszcze bardziej wycz...

Rozwiń Zwiń

Ropuszka została porwana z kołyski i zabrana do Magicznej Krainy, gdzie wróżki otoczyły ją opieką i ciepłem, a także nauczyły swoich zwyczajów. Jednak kiedy dorosła, Magiczny Lud poprosił ją o prostą przysługę. Miała wrócić do swojego świata i udzielić błogosławieństwa nowo narodzonemu dziecku. Niestety nie wszystko poszło po myśli Ropuszki. W tym samym miejscu, wieki później, dziewczyna spotyka rycerza, który niebezpiecznie blisko zbliżył się do ciernistego żywopłotu. Mężczyzna słyszał opowieści o tym miejscu i klątwie, którą należy złamać. Nie wie jednak, że tej klątwy strzeże sama Ropuszka.

Co powiecie na retelling Śpiącej Królewny w słodko-gorzkim wydaniu? Na baśniową opowieść, w której księżniczka jest złą postacią, a główna bohaterka wychowywana w Magicznej Krainie potrafi zamienić się w żabę? A do tego wszystkiego historia jest dość krótka i spokojnie można przeczytać ją na jednym posiedzeniu. Jednak dla mnie właśnie ta długość była jedynym minusem, bo cała reszta jest prawdziwym miodem na serce.

„Cierń” to nie tylko fenomenalny i tajemniczy retelling, to także historia o samotności i okrutnym przypadku. Autorka z ogromną czułością pochyliła się nad losami głównej bohaterki, sprawiając, że momentami miałam ochotę ją przytulić. I chociaż Ropuszka jest niezwykle urocza, nie jest postacią idealną - to samo można powiedzieć o rycerzu, Halimie, którego dociekliwość doprowadziła do pewnego zapomnianego miejsca. Do tego wszystkiego autorka stworzyła dość mroczne i okrutne otoczenie. Bo chociaż w opowieści spotykamy księżniczki i wróżki, to daleko im wszystkim do słodkich magicznych istot przedstawianych w podobnych baśniach. Jeśli szukacie czegoś wciągającego na jeden wieczór - „Cierń” będzie idealną propozycją!

Ropuszka została porwana z kołyski i zabrana do Magicznej Krainy, gdzie wróżki otoczyły ją opieką i ciepłem, a także nauczyły swoich zwyczajów. Jednak kiedy dorosła, Magiczny Lud poprosił ją o prostą przysługę. Miała wrócić do swojego świata i udzielić błogosławieństwa nowo narodzonemu dzi...

Rozwiń Zwiń

Simon Sax jest prawdziwym geniuszem. Opracowany przez niego algorytm mógłby całkowicie zrewolucjonizować jakikolwiek rynek, a gdy w końcu go sprzeda, stanie się miliarderem. Niestety jego zdolności towarzyskie nie idą w parze z geniuszem, przez co od zawsze miał problemy z nawiązywaniem znajomości. W przypływie emocji wchodzi na jeden z portali randkowych dla bogatych Amerykanów poszukujących żony w krajach bałtyckich. Właśnie tam poznaje Irinę, w której zakochuje się niemal od razu. Nie wie jednak, że kobieta skrywa mroczny sekret, a on właśnie wkroczył do niebezpiecznego świata, w którym ucierpieć mogą jego bliscy.

Nie wiem co takiego mają w sobie książki Juan’a Gomez-Jurado, ale czyta mi się je błyskawicznie - nawet jeśli akcja nie pędzi szybko, a właśnie tak było to w przypadku „Blizny”. Tutaj autor przede wszystkim skupił się na ukazaniu sylwetek bohaterów, ich tragicznej przeszłości i momentach, które miały ogromny wpływ na charaktery Simona oraz Iriny. Stworzył niezwykle interesujące osobowości, napędzane całkowicie różnymi emocjami: chęcią zemsty, nienawiścią, bezradnością, samotnością czy troską o bliskich. W „Bliźnie” przenosimy się z hiszpańskich klimatów wprost do amerykańskiej rzeczywistości, ale dostajemy również namiastkę tragicznych oraz brutalnych wydarzeń z ojczyzny Iriny, a także wspomnień wojennych jednego z drugoplanowych bohaterów. Do tego dochodzą mafijne porachunki, czy hand3l żywym towarem - autor naprawdę wie, jak wywołać emocje u czytelnika. Porównując prequel do całej serii, zabrakło mi jednak tego typowego humoru i samych wątków kryminalnych - jednak wciąż bawiłam się bardzo dobrze!

Simon Sax jest prawdziwym geniuszem. Opracowany przez niego algorytm mógłby całkowicie zrewolucjonizować jakikolwiek rynek, a gdy w końcu go sprzeda, stanie się miliarderem. Niestety jego zdolności towarzyskie nie idą w parze z geniuszem, przez co od zawsze miał problemy z nawiązywaniem zn...

Rozwiń Zwiń

Chociaż Ava należy do magicznego gatunku elfów, została wychowana przez adopcyjną matkę w ludzkim świecie. Obecnie pracuje jako barmanka i ma chłopaka, z którym planuje przyszłość. Jednak kiedy w dniu swoich 26 urodzin przyłapuje go na zdradzie, zrozpaczona udaje się z przyjaciółką do baru. Tam dowiaduje się, że został ogłoszony tradycyjny turniej na żonę króla elfów, Torina. Kiedy mężczyzna niespodziewanie pojawia się w barze, aby osobiście zaprosić Avę do udziału w nim, rozgoryczona kobieta obraża króla elfów i organizowane przez niego krwawe zawody. Nikt natomiast nie wie, że na Torina została rzucona pewna klątwa, przez którą woli ożenić się z kobietą, w której nigdy się nie zakocha. Ava wydaje się do tego idealna, dlatego proponuje jej pewien układ.

Po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów „Szronu” w głowie miałam jedno pytanie: czy ja właśnie czytam pewnego rodzaju retelling Kopciuszka? Wiecie – osamotniona główna bohaterka zostaje wzięta pod uwagę jako kandydatka na żonę króla elfów. Ze względu na swój niechlujny wygląd oraz pochodzenie, raczej nikt jej w tym nie kibicuje. Co więcej, kiedy dostaje się do Zaczarowanej Krainy, udaje się do elfki, która wyczarowuje na niej piękną suknię. No coś w tym musi być! Przynajmniej na samym początku, bo później rozpoczyna się krwawy turniej, z którego nie wszystkie uczestniczki wyjdą żywe, a same elfy pokazują swoje okrutne oblicze. Chociaż w tym przypadku treść nie zaskoczyła mnie niczym nowym, autorka i tak sprawiła, że zaangażowałam się w 100%. Samo połączenie krwawego turnieju i elfów sprawiło, że została kupiona. Do tego ciekawi bohaterowie, lekka forma, fajny humor i szybka akcja. Warto jeszcze wspomnieć, że w „Szronie” elfy ujawniły się światu ludzkiemu, a sam turniej jest transmitowany przez telewizję, przez co wchodzimy tu w lekkie urban fatnasy. I chociaż samo zakończenie było dla mnie przewidywalne, to i tak sprawiło, że najchętniej sięgnęłabym po kolejny tom już teraz.

Chociaż Ava należy do magicznego gatunku elfów, została wychowana przez adopcyjną matkę w ludzkim świecie. Obecnie pracuje jako barmanka i ma chłopaka, z którym planuje przyszłość. Jednak kiedy w dniu swoich 26 urodzin przyłapuje go na zdradzie, zrozpaczona udaje się z przyjaciółką do baru...

Rozwiń Zwiń