Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakoś z autorem mi nie po drodze. Trzecie podejście i dalej brak mięty. Co do książki - mimo, że napisana w sposób dobry, tzn. fabuła wciąga, akcja jest żywa, nie jest nudno - to mnie nie urzekła. Przede wszystkim dlatego, że przedstawiona historia jest baaardzo grubymi nićmi szyta. Lata baba po jednym mieście przez kilka lat z brzytwą, nie szczypie się z jej używaniem, trup ściele się gęsto i... nic się nie dzieje. Wychodzi na to, że policja to banda kretynów i dyletantów, nie potrafiąca połączyć kropek. Mało tego, tak naprawdę nie wiemy co oni robili, bo wszystko przedstawione jest tylko z punktu widzenia głównej bohaterki. Podsumowując - nie zostanę fanem Adriana Bednarka.

Jakoś z autorem mi nie po drodze. Trzecie podejście i dalej brak mięty. Co do książki - mimo, że napisana w sposób dobry, tzn. fabuła wciąga, akcja jest żywa, nie jest nudno - to mnie nie urzekła. Przede wszystkim dlatego, że przedstawiona historia jest baaardzo grubymi nićmi szyta. Lata b...

Rozwiń

Zwiń

Jako część serii o Hannibalu Lecterze, to tego Lectera tam jak na lekarstwo. Poza tym strasznie kiepskie zakończenie. Po najmniejszej linii oporu i można się było domyślić wszystkiego. Mimo to książka się broni jako całość. Dużo słabsza niż "Milczenie owiec".

Jako część serii o Hannibalu Lecterze, to tego Lectera tam jak na lekarstwo. Poza tym strasznie kiepskie zakończenie. Po najmniejszej linii oporu i można się było domyślić wszystkiego. Mimo to książka się broni jako całość. Dużo słabsza niż "Milczenie owiec".

Nie było źle, z jednym ale. Cała historia jest przedstawiona tylko i wyłącznie z perspektywy tytułowej bohaterki. Szkoda, że ani na moment autor nie zahaczył o organy ściągania, które zapewne musiały działać po wyczynach Stelli.

Nie było źle, z jednym ale. Cała historia jest przedstawiona tylko i wyłącznie z perspektywy tytułowej bohaterki. Szkoda, że ani na moment autor nie zahaczył o organy ściągania, które zapewne musiały działać po wyczynach Stelli.

Pomysł na historię niewątpliwie był. Aczkolwiek bardzo to było niespójne. Przeszkadzały mi przeskoki w czasie i to, że bohaterowie w większości przypadków wszyściutko pamiętali ze szczegółami, mimo że od wydarzeń minęło ponad 25 lat. Książka do przeczytania, ale bez szału.

Pomysł na historię niewątpliwie był. Aczkolwiek bardzo to było niespójne. Przeszkadzały mi przeskoki w czasie i to, że bohaterowie w większości przypadków wszyściutko pamiętali ze szczegółami, mimo że od wydarzeń minęło ponad 25 lat. Książka do przeczytania, ale bez szału.

Najsłabszy tom opowiadań jak do tej pory wg mnie. Przy poprzednich tomach potrzebowałem góra 2 dni i książka była za mną. Teraz męczyłem się ze 2 tygodnie. I męczyłem jest tu dobrym słowem. Jakieś takie na siłę jakby napisane. Miałem wrażenie, że książka powstała nie dlatego, że autor miał wenę tylko dlatego, że była umowa i termin wydawnictwa i coś trzeba było napisać. Nie zmienia to faktu, że Wielki Grafoman to w dalszym ciągu jeden z moich ulubionych autorów.

Najsłabszy tom opowiadań jak do tej pory wg mnie. Przy poprzednich tomach potrzebowałem góra 2 dni i książka była za mną. Teraz męczyłem się ze 2 tygodnie. I męczyłem jest tu dobrym słowem. Jakieś takie na siłę jakby napisane. Miałem wrażenie, że książka powstała nie dlatego, że autor miał...

Rozwiń

Zwiń

Zwieńczenie cyklu póki co, ale liczę gorąco na kolejny tom. A co do samej historii - dobra, spójna i wciągająca. Chyba już wszystkie tajemnice przeszłości się wyjaśniły, więc mam nadzieję, że w ewentualnej kontynuacji będzie to już zupełnie nowa sprawa do rozwiązania ze sprawdzonymi bohaterami.

Zwieńczenie cyklu póki co, ale liczę gorąco na kolejny tom. A co do samej historii - dobra, spójna i wciągająca. Chyba już wszystkie tajemnice przeszłości się wyjaśniły, więc mam nadzieję, że w ewentualnej kontynuacji będzie to już zupełnie nowa sprawa do rozwiązania ze sprawdzonymi bohate...

Rozwiń

Zwiń