Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Egzemplarz książki dostałam od wydawnictwa.

Temat DDA jest mi szczególnie bliski. Jestem osobą, która 8 miesięcy spędziła w procesie terapeutycznym. Lubię książki, nawet te w formie poradnika, dotykające psychologii i podpowiadające, jak sobie radzić z trudnościami. Nie jestem jednak typem czytelniczki, która robi ćwiczonka i pisze w książce swoje przemyślenia w miejscach do tego przeznaczonych. Ta pozycją właśnie takie zadanie ma wraz z miejscem do pisania - dla mnie to zupełnie zbędne. Dużą zaletą "Jak żyć dobrze..." jest bardzo szerokie podejście do tematu, ale przez to też ogólnikowe. Pozwala to jednak rozeznać się w definicjach, ułożyć sobie w głowie znaczenia i być może stwierdzić, czy DDA (albo zupełnie nowe dla mnie DDD) to coś, co być może jest warte dalszego zgłębiania w sobie.

Na plus uważam rozdział z objaśnieniami różnych nurtów terapeutycznych - uważam to za bardzo pomocne.

Zaznaczyłam sobie kilka fragmentów, które uważam za trafne. Lektura była dla mnie w pewien sposób... odświeżająca. Uzmysłowiła mi, że powinnam przynajmniej rozważyć kilka kolejnych spotkań z terapeutą - po latach nawarstwiło mi się kilka przemyśleń, które ta książka mi przypomniała. Uważam, że "Jak żyć dobrze..." to pozycja dobra i wartościowa. Może osobie, dla której tematyka nie jest zupełnie nową, nie wywróci świata do góry nogami, ale może być pretekstem do rozmyślań i wewnętrznych konfrontacji. Szybka, łatwa w odbiorze i przyjemna w czytaniu.

Egzemplarz książki dostałam od wydawnictwa.

Temat DDA jest mi szczególnie bliski. Jestem osobą, która 8 miesięcy spędziła w procesie terapeutycznym. Lubię książki, nawet te w formie poradnika, dotykające psychologii i podpowiadające, jak sobie radzić z trudnościami. Nie jestem jednak typem czytelniczki, która robi ćwiczonka i pisze w książce swoje przemyślenia w miejscach...

Jestem pełna podziwu dla pomysłów Franka Herberta. Zanosi się na to, że cały cykl to pretekst do filozoficznych rozważań na temat władzy, religii, tworzenia mitów... Fascynuje mnie sposób myślenia autora wyrażony przez dialogi bohaterów.

W tym tomie, muszę przyznać, że miałam momenty znużenia, ale za to końcówka pochłonęła mnie bez reszty tak, że dokańczałam ją dzisiaj o 5 nad ranem. Kompletnie nie miałam koncepcji, gdzie zmierzamy, więc miałam ogromne zaskoczenie i dużą satysfakcję. W tym tomie odwiedzamy też, bardzo przelotnie, ale jednak, inną planetę, co też mi się bardzo podobało. Wciąż czuję niedosyt, że dżihad Paula nie był bardziej szczegółowo opisany. Jednocześnie nie mogę się doczekać, co będzie działo się w tomie 4.

Już dawno nie czytałam serii takim ciągiem.

Jestem pełna podziwu dla pomysłów Franka Herberta. Zanosi się na to, że cały cykl to pretekst do filozoficznych rozważań na temat władzy, religii, tworzenia mitów... Fascynuje mnie sposób myślenia autora wyrażony przez dialogi bohaterów.

W tym tomie, muszę przyznać, że miałam momenty znużenia, ale za to końcówka pochłonęła mnie bez reszty tak, że dokańczałam ją dzisiaj o...

Przesłuchałam ją na jeden raz, bo to naprawdę krótka forma. Druga książka o podobnej tematyce: o Irlandii i roli Kościoła, ale tym razem poznajemy tę relację z prywatnej strony patrząc oczyma głównego bohatera: zwykłego mieszkańca, który prowadzi swoje zupełnie zwykłe życie. W pewnym momencie historia ta zmienia się w dylemat moralny.

Bardzo mi się podobało, zaangażowało mnie i wzruszyło. Może nie do łez, ale dotknęło czegoś w moim czytelniczym sercu. Mimo wszystko była to bardzo ciepła opowieść, idealna na zimę, jeżeli ktoś sobie tak czytanie planuje.

Przesłuchałam ją na jeden raz, bo to naprawdę krótka forma. Druga książka o podobnej tematyce: o Irlandii i roli Kościoła, ale tym razem poznajemy tę relację z prywatnej strony patrząc oczyma głównego bohatera: zwykłego mieszkańca, który prowadzi swoje zupełnie zwykłe życie. W pewnym momencie historia ta zmienia się w dylemat moralny.

Bardzo mi się podobało, zaangażowało...