Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam tę książkę z polecenia i nie zawiodła mnie.

Opisać:
Czasem najpiękniejsze rzeczy to te, których nie widzimy... Kiedy szesnastoletnia Tessa Dickinson ulega wypadkowi samochodowemu i traci wzrok na sto dni, ma wrażenie, jakby cały świat jej się zawalił. Czuje, że pozbawiono ją normalności. Przerażona, że wzrok może nigdy nie wrócić, Tessa jest przekonana, że nie ma już żadnego powodu do radości. Dziadkowie umieszczają w lokalnej gazecie ogłoszenie o poszukiwaniu kogoś, kto pomoże jej w pisaniu poezji i blogowaniu, które tak ją cieszyły. Chcą, aby wnuczka żyła jak dawniej. Wtedy zjawia się on, Weston Ludovico, chłopiec w wieku Tessy, o jasnych oczach, optymistycznym uśmiechu... i z pewną tajemnicą. Weston wie, czego dziewczyna doświadcza, więc postanawia jej pomóc. Stawia jeden warunek – nikt nie powie jej o jego niepełnosprawności. Ponieważ Tessa nie widzi, odnosi się do chłopaka z niechęcią, ale dla niego są to najbardziej niezwykłe i autentyczne uczucia: być traktowanym jak zwykła osoba, a nie tylko przez pryzmat swojej łzawej historii. Dlatego wraca.

Moja opinia:
Przeczytałam tę książkę z polecenia i nie zawiodłam się. Przyjemna, miła, urocza, słodka i wzruszająca. A może bardziej łapiąca za serce.
Wydanie jest absolutnie fantastyczne. Te barwione brzegi to magia. Jedyne co to zauważyłam taki mały błąd, może nie bardzo istotny dla fabuły ale jednak istniejący. Pod sam koniec, kiedy Tessa odzyskuje wzrok mamy oznaczenie że umawia się ona na spotkanie z Westonem dziewiątego września (na dziesiątego) , po czym data przy rozdziale wskazuje że spotykają się dziesiątego sierpnia. Mała rzecz którą ciężko zobaczyć a mimo to jakoś ją dostrzegłam.
Autorka napisała tę książkę z wielką lekkością. Pani Emmons mimo poruszania ciężkich tematów użyła języka na tyle prostego że z łatwością przekazała to co chciała.
Postacie są tu bardzo, bardzo różne. Główna bohaterka, Tessa absolutnie nie przypadła mi do gustu. Jej zachowania, nie tylko wobec Westona jak i wobec siebie, były okropne. W większości sytuacjach nie umiałam jej współczuć. Co jest źle, w końcu nie widziała, a mimo to po prostu nie czułam że jest mi jej żal. Inaczej było z Westonem. Ten chłopak w stu procentach skradł moje serce. Był taki jak ta książka. Uroczy, miły, przyjemny i romantyczny. To jak sobie radził ze swoimi trudnościami świetnie pokazuje walkę człowieka z przeciwnościami losu. Poza tym był bardzo zabawny i zdarzało się że czytając śmiałam się na głos. Reszta bohaterów była tak wykreowana że dość ciężko mieć o nich jakieś większe zdanie. Skupiamy się na dwójce głównych bohaterów, reszta jest poboczna i nie ma co się nimi przejmować.
Fabuła oczywiście bardo mi się podobałam. Tak jak już pisałam pokazuje walkę człowieka z przeciwnościami losu, nawet w tedy kiedy wydaje się że jest to koniec. Oczywiście jest to romans ale właściwie to całość nie opiera się tylko na tym wątku. Licząc się też tu inne rzeczy i to mi się bardzo podobało. Myślę że jest to dość ciekawy pomysł na fabułę. Czy możliwe jest że dokładnie wiesz, że stracisz wzrok na sto dni? Nie wiem, i bardzo w to wątpię. Coś ci mi się bardzo podobało to wątek, który mówi nam o tym że Tessa jest chrześcijanką. W niewielu książkach spotkałam się z takim zabiegiem, a kiedy obserwuje się to z perspektywy szesnastolatki jest to coś, co cieszy.
Mimo że nie miałam teraz żadnej ochoty na romans, ten był tak przyjemny że nie dałoby się tej książki po prostu odłożyć.

Moja ocen:
8/10

,,Światło jest paradoksem
Światło jest każdym kolorem świata”

Przeczytałam tę książkę z polecenia i nie zawiodła mnie.

Opisać:
Czasem najpiękniejsze rzeczy to te, których nie widzimy... Kiedy szesnastoletnia Tessa Dickinson ulega wypadkowi samochodowemu i traci wzrok na sto dni, ma wrażenie, jakby cały świat jej się zawalił. Czuje, że pozbawiono j...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka była zwyczajnie nudna

Opis książki:
Wracamy do tej książki całe życie, bo klasyka dziś okazuje się niezwykle aktualna. Rybak Santiago po wielu dniach bezowocnych połowów postanawia samotnie wypłynąć na dalekie wody, aby udowodnić wszystkim, że jeszcze nie jest bezużytecznym starcem. Jego przynętę połyka imponujący marlin. Santiago rozpoczyna dramatyczną walkę nie tylko z ogromną rybą i siłami natury, lecz także ze sobą i swoim słabnącym ciałem. W oszczędnym, przejmującym stylu Hemingway pokazuje realia życia w kubańskiej wiosce i warunki pracy rybaków, jednak "Stary człowiek" to przede wszystkim ponadczasowa opowieść o uporze, niezłomnej sile ducha i pomysłowości pozwalającej wybrnąć z najgorszej opresji. Hemingway uważał to opowiadanie (a napisał je w zaledwie osiem tygodni) za swoje najlepsze dzieło. Wkrótce po publikacji stało się ono bestsellerem, a pisarz otrzymał za nie Nagrodę Pulitzera. Przyczyniło się ono również do przyznania mu Literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku. Krytycy prześcigali się w zachwytach i porównywali ten niedługi tekst między innymi do Moby Dicka Hermana Melville’a. Stary człowiek został dwukrotnie zekranizowany, a w rolę główną wcielili się Spencer Tracy i Anthony Quinn.
Najlepsza rzecz w jego dorobku. Z czasem może się okazać, że to najlepsza rzecz w dorobku nas wszystkich, jego i mojego pokolenia. Tym razem odkrył Boga, Stwórcę.
William Faulkner po lekturze "Starego człowieka i morza".

Moja opinia:
Ta książka była zwyczajnie nudna. Ja potrafię zrozumieć co autor chciał przekazać, ja rozumiem jej fenomen ale nie można było tego wszystkiego przekazać w gorszy sposób. Bardzo przypominała mi ta historia ,,Latarnika" H. Sienkiewicza. Mamy tu starego, samotnego człowieka, który jest bardzo połączony z morzem. Teoretycznie taki temat powinien mi się podobać. W końcu kocham morze (i książki o morzu). W praktyce nie lubię kiedy powieść składa się tylko z nudnych i podobnych do siebie opisów. Chciałabym jakoś pokazać że doceniam tę powieść ale bardzo trudno będzie mi to zrobić. Nie mogę tutaj nic powiedzieć o bohaterach bo mamy ich garstkę. Może pada więcej nazwiska ale są to postacie nie odgrywające żadnej roli. Nawet nie pojawiające się tylko wspomniane między wersami. Na pewno mogę docenić wydanie, gdyż jest piękne. I to chyba podobało mi się najbardziej.

Moja ocena:
3,5/10

,,-Nie - powiedział. - Nie może być tak wielki.
Ale marlin była taki wielki [...]"

Ta książka była zwyczajnie nudna

Opis książki:
Wracamy do tej książki całe życie, bo klasyka dziś okazuje się niezwykle aktualna. Rybak Santiago po wielu dniach bezowocnych połowów postanawia samotnie wypłynąć na dalekie wody, aby udowodnić wszystkim, że jeszcze nie jest bezużytecznym st...

Rozwiń

Zwiń

Aż ciężko uwierzyć że ta książka naprawdę istnieje

Opis książki:
Na polu golfowym zostają znalezione zwłoki bogatego biznesmena. Herkules Poirot czuje się odpowiedzialny, ponieważ został wezwany na pomoc, której zmarły nie doczekał.Agatha Christie prowadzi wyrafinowaną grę z czytelnikiem. Dostarcza mu licznych wskazówek, by później wszystkie unieważnić: czas zgonu, sposób zadania śmierci, motyw, główny podejrzany...Powieść ukazuje ewolucję postaci detektywa: od „psa gończego” do mistrza logiki, jakim jest niezrównany Poirot.

Moja opinia:
Aż ciężko uwierzyć że ta książka naprawdę istnieje. Naprawdę jestem zachwycona. I jest to tak całkiem inna książka od ,,Karty na stół” że nawet nie umiem ich do siebie porównywać. Oczywiście do całego mojego zachwytu dołącza się fakt że występuje tu Kapitan Hastings i UWAGA MAŁY SPOILER poznaje on swoją prawdziwą miłość. Ciesze się jego szczęściem tak bardzo że popłakałam się na koniec. Cała zagadka jest również zachwycająca. Znowu potwierdza się że kiedy już wiesz kto jest mordercom to nie wiesz kto jest mordercą. Powstaje tu paradoks ale jedyny słuszny do określenia tej sprawy. Nawet nie wiem co powiedzieć dalej więc tu zakończę. Po prostu jestem zakochana w tej książce.

Moja ocena:
10/10

,,-Ach, mon ami, nie łam sobie serca z powodu Marthe Daubreuil. Ona nie jest dla ciebie! Posłuchaj rady papcia Poirota!

Aż ciężko uwierzyć że ta książka naprawdę istnieje

Opis książki:
Na polu golfowym zostają znalezione zwłoki bogatego biznesmena. Herkules Poirot czuje się odpowiedzialny, ponieważ został wezwany na pomoc, której zmarły nie doczekał.Agatha Christie prowadzi wyrafinowaną grę z czytelnikiem...

Rozwiń

Zwiń