Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po lekturze najnowszej książki o Lucy Barton, zaczynam mieć wrażenie, że to nie tylko postać literacka, ale dobra znajoma, a czytanie kolejnych powieści o niej są niczym osobiste spotkanie. Czytając historie opowiadane przez Lucy mam wrażenie obcowanie z żywą osobą. To wszystko dzięki niesamowitemu talentowi pisarskiemu Elizabeth Strout, którą, nie ukrywam, uwielbiam od kiedy wiele lat temu poznałam jej bohaterkę Olive Kitteridge.
W powieści "Lucy i morze" mamy okazję przyjrzeć się Lucy i jej bliskim w dramatycznym okresie pandemi 2020 roku. Gdy były mąż Lucy William zaniepokojony zagrożeniem pandemią namawia Lucy do wyjazdu z Nowego Jorku, ta decyduje się zrezygnować z trasy promocyjnej swojej najnowszej książki i razem wyjeżdżają do wynajętego domu w stanie Maine. Tam, w spokoju I odosobnieniu mają przeczekać kilkutygodniowy, według Williama, okres zagrożenia. Nie wiedzą obydwoje, że pobyt ten znacznie się wydłuży i będzie okazją do wielu chcianych i niechcianych przemyśleń na temat ich wzajemnych relacji, kontaktów z córkami ale i otaczającego świata. Jak zwykle silna, o ile nie przesadna wrażliwość Lucy pozwala przyjrzeć się dogłębnie wielu codziennym problemom nękającym zwykłego człowieka. Nawet jeśli nie są one, za sprawą jej uprzywilejowanej pozycji społecznej udziałem samej Lucy. Można się w refleksjach Lucy przeglądać niczym w lustrze i niejednokrotnie znaleźć jeśli nie pociechę, to przynajmniej zrozumienie. Dla Lucy ten okres okaże się, po początkowych trudnościach, szansą na zrozumienie własnych lęków i samotności towarzyszących jej niczym swoisty lockdown od wczesnego dzieciństwa.

Po lekturze najnowszej książki o Lucy Barton, zaczynam mieć wrażenie, że to nie tylko postać literacka, ale dobra znajoma, a czytanie kolejnych powieści o niej są niczym osobiste spotkanie. Czytając historie opowiadane przez Lucy mam wrażenie obcowanie z żywą osobą. To wszystko dzięki nies...

Rozwiń

Zwiń

Śmiem twierdzić, że to będzie pierwsza dziesiątka, a nawet piątka tegorocznych lektur. Wzbudziła we mnie same zachwyty. Piękna saga rodzinna obejmująca kilka pokoleń nietuzinkowych mieszkańców dzikich ziem Nowej Fundlandii. Piękni, żywi bohaterowie. Piękni zarówno ci szlachetni, wytrwali, budzący szacunek, jak i ci grzeszni, pełni niedoskonałości. Zresztą każdy tu ma jakiś mroczny element w duszy. Wspaniałe oddany klimat surowych, dopiero co zasiedlanych terenów, nieprzyjaznych człowiekowi i zmuszających do poświęceń. I wszechobecne fatum, konsekwencje trudnych decyzji dotykające kilka pokoleń członków dwóch zwaśnionych rodzin.Wszystko doprawione odrobiną chłodnego, północnego magicznego realizmu. Świetna. Żal było kończyć.

Śmiem twierdzić, że to będzie pierwsza dziesiątka, a nawet piątka tegorocznych lektur. Wzbudziła we mnie same zachwyty. Piękna saga rodzinna obejmująca kilka pokoleń nietuzinkowych mieszkańców dzikich ziem Nowej Fundlandii. Piękni, żywi bohaterowie. Piękni zarówno ci szlachetni, wytrwali, ...

Rozwiń

Zwiń

Ostatnio mało czytam literatury popularnonaukowej, ale gdy zobaczyłam ten tytuł wiedziałam, że powinnam ją poznać. Warta była każdej spędzonej z nią godziny. William MacAskill, szkocki filozof i etyk, potrafi bowiem, jeśli nie zmienić, to znacząco wpłynąć na sposób myślenia o świecie. Poprzez sprawnie nakreśloną historię cywilizacji uświadamia nam w jakim jej momencie się znajdujemy, i pomimo naszej maleńkości na osi jej czasu, uzmysławia nam jak istotny możemy mieć wpływ na jej przyszłość. Rozdziały poświęcone zagrożeniom, takim jak: wojny, projektowane patogeny i pandemie, sztuczna inteligencja czy stagnacja technologiczna, wzbudzają niepokój, jednak autorowi daleko niskich pobudek siania niepotrzebnego strachu. Zaraz bowiem, podaje czytelnikowi listę działań, dzięki, którym możemy przyczynić się do długofalowych zmian. Pomijając idealizm niektórych z nich, sądzę, że każdy znajdzie te, dostosowane do naszych możliwości. Od osobistych konsumenckich i życiowych wyborów, poprzez wpływ na lokalnych polityków, głosowanie czy nawet rozmowy z rodziną i znajomymi, możemy mieć swój osobisty wpływ na przyszłość ludzkości. Dzięki lekturze poznałam głębszy sens haseł towarzyszących nam na codzień, a przez to tracących swoje istotne znaczenie, jak sens czystej energii, oszczędzania paliw kopalnych, standardów AI czy ochrony demokracji. "Przyszli ludzie się liczą" - ten cytat pozostanie ze mną.

Ostatnio mało czytam literatury popularnonaukowej, ale gdy zobaczyłam ten tytuł wiedziałam, że powinnam ją poznać. Warta była każdej spędzonej z nią godziny. William MacAskill, szkocki filozof i etyk, potrafi bowiem, jeśli nie zmienić, to znacząco wpłynąć na sposób myślenia o świecie. Popr...

Rozwiń

Zwiń