Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten tom podobał mi się najbardziej że wszystkich, chociaż ma swoje wady.

Autorka przedstawia nam dalsze życie bohaterów, których poznaliśmy już w poprzednich tomach i w większości jest to sielanka. Na dosyć małej przestrzeni (lekko ponad 300 stron) dostaliśmy historię czterech par oraz kilku postaci pobocznych, więc nie były jakoś szczególnie rozbudowane. Tylko na tyle, żeby zarysować nam ich dalsze losy.

To, co przeszkadzało mi w tej historii to chronologia. Rozumiem, dlaczego autorka chciała zakończyć cykl rozdziałem o Sajou oraz Kusakabe, ale jednak dostaliśmy też historię Sorano oraz Hary, która działa się ok. pięć lat po poprzednim tomie.

Nie muszę chyba mówić kolejny raz, jak wielką jestem fanką tej kreski oraz historii? Autorka ma niesamowity, niemal poetycki (jak na mangę) styl, dzięki któremu czyta się szybko oraz z wielką przyjemnością.

"O.B." jest idealnym zakończeniem cyklu.

5/5

Instagram: @book.dirtytome

Ten tom podobał mi się najbardziej że wszystkich, chociaż ma swoje wady.

Autorka przedstawia nam dalsze życie bohaterów, których poznaliśmy już w poprzednich tomach i w większości jest to sielanka. Na dosyć małej przestrzeni (lekko ponad 300 stron) dostaliśmy historię czterech par oraz ki...

Rozwiń

Zwiń

Pomysł był bardzo dobry, ale wykonanie? Już znacznie gorzej. 

Naprawdę uwielbiam fae i dużo czasu upłynie nim się znudzę tą tematyką. Jestem też fanką “Dworu cierni i róż” od Maas, dlatego pomysł oraz świat przedstawiony w książce bardzo mi się podobały. Świat elfów był podzielony na “Mrocznych” oraz “Świetlistych”, lecz w każdym z królestw występuje zarówno dobro, jak i zło, co jest wspaniałe i dużo lepsze od typowego “dobrzy” i źli”. 

Na początku lubiłam główną bohaterkę. Jest mądra, wie, czego chce i nie pozwala, by inni dyktowali jej, co ma ze sobą zrobić. Potrafi również zrobić użytek ze swojej wiedzy oraz wykorzystać ją w praktyce w bardzo niekorzystnych okolicznościach. Jednak moja sympatia została kilka razy wystawiona na próbę (pierwszy raz w chwili, gdy Callie bezmyślnie udała się późnym wieczorem do lasu na kosiarce). 

Miałam wrażenie, że autorka sama zapominała, co napisała. Fakty oraz obietnice złożone przez Mendaxa zmieniały się co kilka stron. Np.: 

✨ Na początku Callie opisywana była jako blondynka, lecz dzięki lisowi, który ją uzdrowił jej włosy zmieniły kolor na rudy, co zostało kilka razy wyraźnie podkreślone. Jakimś cudem po pierwszej od kilku tygodni kąpieli jej włosy nagle były już nie rude, a mocno pojaśniały. 

✨ Było powiedziane, że Mendax jako książę nigdy nie dotknie człowieka gołą skórą, ponieważ to jest poniżej jego godności i się w ten sposób nie upodli. Lecz później nie miał już podobnych myśli, gdy zaczął nosić ząb Callie jako naszyjnik, opatrywał jej rany lub się z nią całował. 

✨ Na początku Mendax ogłosił, że Callie musi przejść trzy próby i jeśli przeżyje, puści ją wolno. Przed drugą próbą powiedział, że wystarczą tylko dwie próby, a po samej próbie znowu była mowa o tym, że Callie musi przejść jeszcze trzecią i żaden z bohaterów się nie zająknął o jego słowach sprzed kilkunastu stron. 

✨ Tożsamość Callie oraz plot twist. Przez całą książkę Callie wmawia Mendaxowi, że nie jest zabójczynią, a wszystko co wie o fae dowiedziała się podczas pobytu w celi więziennej. Jako że mamy narrację pierwszoosobową, Callie dosłownie mówi czytelnikowi w swoich myślach, że jest tylko naukowczynią i nie powinno się jej oskarżać o próbę zabicia Mendaxa, podczas gdy na koniec wszystko to okazuje się kłamstwem. 

Callie oskarżona o próbę zabicia księcia była traktowana naprawdę podle, ale to nie przeszkadzało jej ani Mendaxowi, by z nienawiści przejść do obsesyjnej miłości w ciągu kilku dni (najpierw Callie przebywała w celi trochę mniej niż trzy tygodnie, podczas których w ogóle nie widywała Mendaxa, a całe uczucie pojawiło się, gdy przeniesiono ją na ok. cztery dni do komnat Mendaxa). 

Na samym początku autorka ostrzega nas przed przemocą wszelkiego rodzaju i dostajemy ją, lecz ponownie mam wrażenie, że wszystko zostało źle opisane. Każdy akt wymierzony w Callie spływa po niej jak po kaczce i tak naprawdę bardzo szybko zapominamy, że w ogóle było jej tak źle. 

Nie ukrywam, że plot twist na końcu mnie zaskoczył, ale został źle napisany. Narracja pierwszoosobowa opisywana przez Callie nie jest idealnym zabiegiem, ponieważ mam wrażenie, że Callie okłamywała również samą siebie/czytelnika. Ewentualnie autorka dopiero na końcu książki zdecydowała się pójść tą drogą, a nie chciało jej się poprawiać tekstu. 

Chyba miałam zbyt wysokie oczekiwania wobec tej książki. Liczyłam na naprawdę mroczne romantasy, od którego krew zmrozi mi w żyłach. Polecenia na TikToku oraz ostrzeżenia na początku też dały mi sporo nadziei, a mimo wszystko mocno się zawiodłam. Otrzymałam słabo napisane romantasy bez polotu. Nie da się jednak ukryć, że całość czytało się szybko i łatwo. 

Mam nadzieję, że autorka jeszcze się wyrobi, bo historia ma potencjał. Książka byłaby dużo lepsza, gdyby była nieco dłuższa z lepiej przedstawionym rozwojem psychicznym postaci oraz gdyby autorka dała bohaterom czas na pokochanie się. 

Instagram: @book.dirtytome

Pomysł był bardzo dobry, ale wykonanie? Już znacznie gorzej. 

Naprawdę uwielbiam fae i dużo czasu upłynie nim się znudzę tą tematyką. Jestem też fanką “Dworu cierni i róż” od Maas, dlatego pomysł oraz świat przedstawiony w książce bardzo mi się podobały. Świat elfów był podzielony na “Mro...

Rozwiń

Zwiń

Historia zaczyna się od śmierci niesamowicie uzdolnionej autorki, Atheny Liu (zakrztusiła się naleśnikiem, co jednocześnie mnie mocno rozbawiło, jak i uzmysłowiło, że powinnam wolniej jeść). Główna bohaterka, Juniper, ukradła rękopis Atheny a następnie spędziła długie tygodnie na dokańczanie i poprawianie historii, by móc wydać ją pod swoim własnym nazwiskiem.

Tak naprawdę w książce niewiele się dzieje, nie dostaniemy tu wartkiej akcji, a jednak nie potrafiłam oderwać się od książki. Dostaliśmy za to narratorkę, której nie do końca można ufać, do której jednocześnie czułam sympatię oraz niechęć, co moim zdaniem jest już wyczynem.

Widząc wszystko oczami Juniper, doskonale rozumiałam jej logikę. I mimo że etycznie nie mogę się zgodzić z jej postępowaniem, często jej kibicowałam (po prostu nie chciałam, żeby wpadła w kłopoty).

Po prostu mistrzowsko opisane zostały wszystkie manipulacje. A już szczególnie to jak Jubiler niechcący zmanipulowała samą siebie, a ciążące na niej przestępstwo odcisnęło na niej piętno. Idealnie ukazane zostało również tytułowe zjawisko yellowface. Juniper Song sprytnie wykorzystała swoje imię nadanie przez matkę, niegdyś hipiskę, by uchodzić za Amerykankę chińskiego pochodzenia. Z drugiej strony poruszono temat tego, o czym autor może pisać a czego mu nie wypada? Dlaczego biała amerykanka, która wykonała tak ogromny research, nie mogłaby napisać historii o ludności Chin? Dlaczego autorzy nie mogą wychodzić pisarsko poza swój "etniczny teren"?

Książka pokazała proces wydawniczy, niezbyt kolorowe życie autora, nieustanną rywalizację pomiędzy autorami, co stanowi niezłą gratkę dla każdego zainteresowanego tematem. Dodatkowo kawał świetnej roboty wykonała lektorka, czytająca książkę.

Instagram: @book.dirtytome

Historia zaczyna się od śmierci niesamowicie uzdolnionej autorki, Atheny Liu (zakrztusiła się naleśnikiem, co jednocześnie mnie mocno rozbawiło, jak i uzmysłowiło, że powinnam wolniej jeść). Główna bohaterka, Juniper, ukradła rękopis Atheny a następnie spędziła długie tygodnie na dokańczan...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka jest naprawdę dobra. Świetnie napisana, z przemyślanym systemem magicznym. Polubiłam zarówno Elspeth, jak i resztę postaci. Podobało mi się jak autorka przedstawia relację Elspeth z jej ojcem, macochą i przyrodnimi siostrami (czułam lekki vibe Kopciuszka). Polubiłam również Koszmar, chociaż w jego przypadku czuję pewien niedosyt.

Koszmar, który mieszka w umyśle Elspeth pomaga jej od zawsze, gdy tego potrzebuje. Z czasem jednak dowiadujemy się, że ta pomoc ma swoją cenę, którą Elspeth zapłaciła na końcu pierwszego tomu. Byłam wtedy również nieco zaskoczona uległością Koszmaru w stosunku do prośby dziewczyny.

Mamy w książce motyw udawanych zalotów i nikogo chyba nie zdziwi fakt, że ostatecznie pomiędzy bohaterami zrodziło się uczucie. Wątek romantyczny nie przytłaczał i można było skupić się na wątku głównym książki.

Mimo wszystko miałam wrażenie, że coś jest nie tak. Zabrakło mi czegoś w relacji Elspeth z pozostałymi bohaterami. Nie pogniewałabym się również o więcej grozy. Książka nie sprawiła również, że nie mogłam się oderwać, a wręcz przeciwnie. Na początku trochę się zmuszałam do słuchania. Mimo to jest lekka i przyjemna.

Powiem szczerze, że jestem ciekawa, co będzie się działo w kolejnym tomie. Jeśli również pojawi się audiobook, to zdecydowanie przeczytam. 😁

Instagram: @book.dirtytome

Ta książka jest naprawdę dobra. Świetnie napisana, z przemyślanym systemem magicznym. Polubiłam zarówno Elspeth, jak i resztę postaci. Podobało mi się jak autorka przedstawia relację Elspeth z jej ojcem, macochą i przyrodnimi siostrami (czułam lekki vibe Kopciuszka). Polubiłam również Kosz...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka to nie tylko poradnik, ale również mały przewodnik po Korei. Autorka jako Amerykanka koreańskiego pochodzenia opisuje swoją przygodę z rozpoczęciem pielęgnacji twarzy oraz wskazuje różnice w myśleniu pomiędzy oboma krajami.

Poradnik nie jest długi, napisany przystępnym językiem w bardzo ciekawy sposób. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest to świetny sposób, by pozostać podstawy wiedzy na temat koreańskiej pielęgnacji. Dowiemy się od czego zacząć, jak poprawnie przeprowadzać poszczególne etapy pielęgnacji oraz czego szukać przy konkretnych problemach skórnych.

Tylko jak mówię: to dopiero początek, garść informacji na start. Jeśli ktoś jest zainteresowany tematem i chciałby się np. mocniej wgłębić w składy itp., to musi zrobić własny research. Osobiście poczułam lekki niedosyt porad urodowych, natomiast kilka informacji gryzło się z tym, co wyczytałam sama gdzieś w internecie (odnośnie metod pielęgnacji). Dlatego ciężko mi stwierdzić, czy książka jest po prostu nieaktualna.

Autorka opowiedziała również o miejscach, które warto odwiedzić w Seulu, gdzie iść na zakupy. To miły dodatek, ale przyznam szczerze, że oddałabym ten rozdział za kolejne porady. Mimo to jestem zadowolona z tej pozycji i polecam ją każdemu, kto chce zacząć o siebie dbać po koreańsku, ale nie wie od czego zacząć.

Instagram: @book.dirtytome

Ta książka to nie tylko poradnik, ale również mały przewodnik po Korei. Autorka jako Amerykanka koreańskiego pochodzenia opisuje swoją przygodę z rozpoczęciem pielęgnacji twarzy oraz wskazuje różnice w myśleniu pomiędzy oboma krajami.

Poradnik nie jest długi, napisany przystępnym językiem...

Rozwiń

Zwiń