Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mario nie należał do grona zamożnych obywateli, którzy nie rozumieją, że większość problemów biednych można rozwiązać za pomocą pieniędzy. Po śmierci córeczki i odejściu żony zostaje sam z niezapłaconymi rachunkami za leczenie swojego dziecka. Przeżyta rodzinna tragedia zabija w nim resztki nikłej nadziei, że w jego życiu może być dobrze. Nikłym światełkiem w ciemnym tunelu rzeczywistości jest propozycja płatnego zabójcy.
„Życie składa się z wydarzeń, które zachodzą pomiędzy tym, co wiemy, i tym o czym dowiemy się zbyt późno, by temu zaradzić.”
Autor zabiera nas w świat karteli narkotykowych, ćpunów, płatnych morderców i meksykańskich emigrantów. Zdesperowany Mario bierze udział w nielegalnej wyprawie do Meksyku, to co spotyka po drodze ma znamiona charakterystyczne dla typowego horroru. Byłem zaskoczony nagłą zmianą obranego przez autora kursu, który na początku powieści bardzo mi się podobał. Z czasem zacząłem zastanawiać się w jakim kierunku to wszystko zmierza. Byłem w stanie zrozumieć zrozpaczonego utratą dziecka ojca, który traci również żonę i przyjmuje szybki lecz bardzo ryzykowny zarobek. Jednak kolejne rozdziały pojawiające się w trakcie czytania były trudne do zrozumienia. Mam oczywiście na myśli opisy podróży do Meksyku i tego horroru, który funduje nam autor poprzez zjawiska nadprzyrodzone. Oczekiwałem innego przebiegu wydarzeń, nie rozumiałem krojenia bezbronnego dziecka na kawałki. Mam wrażenie, że gubiłem się w tej powieści, że coś mi umykało. Przeszkadzał mi nieprzetłumaczony tekst, który często pojawiał się i dotyczył nie tylko pojedynczych zwrotów, ale całych zdań a nawet i całych akapitów.
Pamiętam ten moment, w którym oczami wyobraźni próbowałem ujrzeć zakończenie opowieści i wiedziałem, że ta podróż z diabłem przewodnikiem nie może skończyć się dobrze. Do jakiego domu może nas zabrać diabeł? Myślę, że sami sobie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na to pytanie.

Mario nie należał do grona zamożnych obywateli, którzy nie rozumieją, że większość problemów biednych można rozwiązać za pomocą pieniędzy. Po śmierci córeczki i odejściu żony zostaje sam z niezapłaconymi rachunkami za leczenie swojego dziecka. Przeżyta rodzinna tragedia zabija w nim resztki nikłej nadziei, że w jego życiu może być dobrze. Nikłym światełkiem w ciemnym...

Przyjemnie było zanurzyć się w tej lekturze, odpocząć, poczuć zapach lasu i bliskiego kontaktu z naturą. Piękna kryminalna opowieść z przyrodą w tle sprawiła, że czułem się jakbym był w samym sercu lasu i uczestniczył w tajemniczych wydarzeniach, które tworzą duszną atmosferę.
Gdyby drzewa mogły mówić powiedziałyby nam, kto stoi za zabójstwem młodej dziewczyny, której zwłoki znajduje leśnik. Dlaczego akurat Sławek trafia na zmasakrowane ciało dziewczyny. Czy to czysty przypadek? A może ktoś doskonale wiedział, że pilarz będzie pracował w tej części lasu i to on stanie się podejrzanym? Co z tym wszystkim ma wspólnego Waldek, syn Sławka? Znał on przecież ofiarę, chodził z nią do szkoły.
Autor dokładnie przemyślał swoją opowieść oplatając ją mocnym wątkiem obyczajowym, w którym ujrzymy złowieszcze demony czające się wokół tej rodziny. Akcja powieści jest tak prowadzona, że wraz z głównym bohaterem możemy czuć jego emocje, bezradność wobec całej sprawy. Dodatkowe wydarzenia napędzają akcję powieści i sprawiają, że każdy rozdział czyta się z coraz większym zainteresowaniem. Wywrócone do góry nogami życie Sławka chwyta za serce, dostarcza wielu emocji. Przeciętne małżeństwo, którego głowa rodziny zostaje uwikłana w splot nieoczekiwanych wydarzeń, które doprowadzają do zaskakujących decyzji i zaskakującego zakończenia.
Książka zdecydowanie w moim klimacie z lokalną społecznością, lasem i osamotnieniem pogrążonego w rozpaczy człowieka. Trafnie autor oddaje te rodzinne, międzyludzkie relacje. Lubię taką głębię w kryminalnych opowieściach, która oddaje wnętrze człowieka pogrążonego w samotności i rozżaleniu. Autor sprawnie operuje słowem pisanym nadając powieści realizm opisu wydarzeń, opisu lasu, który ma tutaj istotne znaczenie stanowi główny element nieodłącznych wydarzeń. Warto sięgnąć i przekonać się samemu.

Przyjemnie było zanurzyć się w tej lekturze, odpocząć, poczuć zapach lasu i bliskiego kontaktu z naturą. Piękna kryminalna opowieść z przyrodą w tle sprawiła, że czułem się jakbym był w samym sercu lasu i uczestniczył w tajemniczych wydarzeniach, które tworzą duszną atmosferę.
Gdyby drzewa mogły mówić powiedziałyby nam, kto stoi za zabójstwem młodej dziewczyny, której...

Chętnie sięgam po skandynawskie kryminały, których akcja dzieje się zazwyczaj w małych miasteczkach zamieszkałych przez ludzi o rozmaitych charakterach i dążeniach. Takie małe społeczności skrywają wiele tajemnic.
Maria Adolfsson przenosi nas na fikcyjną wyspę Doggerland, położoną gdzieś pomiędzy Wielką Brytanią a Skandynawią. Fikcyjny archipelag to oaza spokoju, ale raz do roku odbywa się tutaj lokalny festiwal ostrygowy, który burzy spokój mieszkańców. Akcja powieści rozpoczyna się właśnie dzień po Oistrze, kiedy to większość mieszkańców budzi się z kacem gigantem po owym festiwalu. Komisarz Karen Eiken Hornby budzi się po mocno zakropionym wieczorze i nocy spędzonej z przełożonym. Wkrótce dowiaduje się, że tej nocy została zamordowana żona owego szefa.
Maria Adolfsson ukazuje główną bohaterkę jako osobę zmęczoną życiem. Praca w wydziale kryminalnym dla Komisarz Karen jest skutecznym sposobem na odpędzeniem od siebie tych myśli, o których za wszelką cenę chciała zapomnieć.
Autorka nieśpiesznie prowadzi akcję, co dla wielu z was może być uciążliwe i nużące. W moim przypadku jest tak, że lubię taką nieśpieszność, drobiazgowość pełną domysłów i hipotez. Pozwala mi to bardziej koncentrować się na czytanej lekturze, zanurzyć się w życie głównej bohaterki, która nie jest amerykańską pięknością z idealnych charakterem. Takie trudne opowieści są dla mnie jeszcze bardziej wciągające i pod tym względem Adolfsson wypada naprawdę dobrze. Podoba mi się to zanurzenie w odległą przeszłość sięgającą blisko pięćdziesiąt lat wstecz, kiedy to poznajemy los niewielkiej hipisowskiej komuny. Czy rozwiązanie zagadki śmierci Susanne Smeed może tkwić w tej odległej przeszłości? A może mamy ją na wyciągnięcie ręki? Przecież w tych skandynawskich opowieściach zbrodni nie popełniają szaleńcu. Najczęściej to ludzie, których widujemy na co dzień. Jeśli tak, to dlaczego autorka tak dużo miejsca poświęca Anne- Marie i wydarzeniom mającym miejsce w 1970 r.? Skandynawski gatunek zawsze potrafi zaskoczyć mnie swoją warstwą psychologiczną, drobiazgowością w opisie prowadzonego śledztwa połączonego ze sprawami społecznymi. Oczywiście są tutaj pewne zgrzyty typowe zresztą dla debiutujących autorów, ale mnie się opowieść podoba i widzę potencjał do kontynuacji cyklu Doggerland, po który na pewno sięgnę.

Chętnie sięgam po skandynawskie kryminały, których akcja dzieje się zazwyczaj w małych miasteczkach zamieszkałych przez ludzi o rozmaitych charakterach i dążeniach. Takie małe społeczności skrywają wiele tajemnic.
Maria Adolfsson przenosi nas na fikcyjną wyspę Doggerland, położoną gdzieś pomiędzy Wielką Brytanią a Skandynawią. Fikcyjny archipelag to oaza spokoju, ale raz...