Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza połowa książki niemiłosiernie mnie wynudziła, w drugiej zaś akcja ruszyła z kopyta i to finalnie przekonało mnie do kontynuowania tej serii.

Świat wykreowany przez autora ma potencjał, niestety nie jest wystarczająco dobrze opisany. Liczba miejsc, pojęć dot. magii, profesji itd. jest tak ogromna, że łatwo idzie się w tym wszystkim pogubić. Nie pomaga fakt, że autor niczego nie tłumaczy - zakłada wręcz, że czytelnik domyśli się czym są dane zjawiska, istoty, jak wygląda hierarchia danych grup społecznych itd.

Bohaterów da się lubić, choć ich kreacja jest daleka od ideału. Raczej nie znajdę wśród nich swojego ponadczasowego ulubieńca, ale z chęcią poczytam o ich dalszych przygodach.

Pierwsza połowa książki niemiłosiernie mnie wynudziła, w drugiej zaś akcja ruszyła z kopyta i to finalnie przekonało mnie do kontynuowania tej serii.

Świat wykreowany przez autora ma potencjał, niestety nie jest wystarczająco dobrze opisany. Liczba miejsc, pojęć dot. magii, profesji itd. jest tak ogromna, że łatwo idzie się w tym wszystkim pogubić. Nie pomaga fakt, że...

Dobrze napisana, ale przydługa - tak w skrócie mogłabym podsumować 'Yellowface". Nie rozumiem czemu jest zakwalifikowana do literatury piękniej, kiedy pasowałaby raczej do thrillera psychologicznego.

Szybko o niej zapomnę.

Dobrze napisana, ale przydługa - tak w skrócie mogłabym podsumować 'Yellowface". Nie rozumiem czemu jest zakwalifikowana do literatury piękniej, kiedy pasowałaby raczej do thrillera psychologicznego.

Szybko o niej zapomnę.

450 stron o niczym + 100 końcowej akcji z dodatkiem nijakiego zakończenia.

Autorka skupiła się na tworzeniu portretów psychologicznych bohaterów, które owszem - wyszły świetnie (za wyjątkiem szablonowej Marcelli), szkoda tylko, że zajmują ponad połowę książki i finalnie przytłaczają czytelnika.

Spodziewałam się wiele po tej dylogii, a okazuje się, że będzie to moje pierwsze rozczarowanie 2024 roku.

450 stron o niczym + 100 końcowej akcji z dodatkiem nijakiego zakończenia.

Autorka skupiła się na tworzeniu portretów psychologicznych bohaterów, które owszem - wyszły świetnie (za wyjątkiem szablonowej Marcelli), szkoda tylko, że zajmują ponad połowę książki i finalnie przytłaczają czytelnika.

Spodziewałam się wiele po tej dylogii, a okazuje się, że będzie to moje...