Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prosto w serce.

PS. Wbrew temu, jak próbowali tę historię sprzedać twórcy filmu (bardzo dobrego), to nie jest fantasy. To poważna książka o poważnych rzeczach. Dla dziesięciolatków.

Prosto w serce.

PS. Wbrew temu, jak próbowali tę historię sprzedać twórcy filmu (bardzo dobrego), to nie jest fantasy. To poważna książka o poważnych rzeczach. Dla dziesięciolatków.

Niezłe czytadło, jak ktoś chce wrzucić coś lżejszego.

Zawiązanie akcji dosyć klasyczne, nasz protagonista, detektyw po przejściach znieczula się whisky w sylwestrową noc, kiedy w jego biurze pojawia się mały, zielony ludzik. Oczywiście ze zleceniem, które musi zostać wykonane przed świtem. Oczywiście chodzi o tytułowego jednorożca.

Napisane sprawnie, z humorem, przetłumaczone gładko, zachowując humor, może nie zawsze najwyższych lotów, ale nie przekraczający granicy. OK, mam dużą tolerancję na głupie dowcipy, czasem może przekracza. Mallory (detektyw) spotyka w trakcie śledztwa przedziwnych ludzi, zwierzęta, ludzi-zwierzęta, stwory, demony... Takie postmodernistyczne zabawy kryminałem noir, ale całość idzie raczej w humor, niż kryminał, choć Resnick sprawnie łączy jedno z drugim. Nie razi, aczkolwiek rzecz jest wybitnie rozrywkowa. Idzie przeczytać w 1-2 dni, książka choć grubawa, to "napompowana" jak to książki Fabryki Słów.

Jedna, jedyna uwaga do tłumaczenia: nie wierzę, że Robert J. Szmidt nie zna The Rat Pack.

Niezłe czytadło, jak ktoś chce wrzucić coś lżejszego.

Zawiązanie akcji dosyć klasyczne, nasz protagonista, detektyw po przejściach znieczula się whisky w sylwestrową noc, kiedy w jego biurze pojawia się mały, zielony ludzik. Oczywiście ze zleceniem, które musi zostać wykonane przed świtem...

Rozwiń

Zwiń

Tak... Nie jest to wybitna rzecz, nie najlepsze co Gombrowicz napisał. Szkolne perypetie jakoś trochę nudzą, ale perypetie z pensjonarką, a zwłaszcza finał w dworku wujostwa wszystko wynagradza.

Wybornym chichotem losu książka została wciągnięta na listę lektur szkolnych. Dzięki czemu prawdziwi uczniowie zmuszeni są zapoznawać się z wstępem do "Filidora dzieckiem podszytego", niczym literaccy uczniowie z *Collandus sim* na lekcji łaciny. Forma w czystej postaci, forma, proszę państwa. Ale można docenić to dopiero z perspektywy czasu.

Tak... Nie jest to wybitna rzecz, nie najlepsze co Gombrowicz napisał. Szkolne perypetie jakoś trochę nudzą, ale perypetie z pensjonarką, a zwłaszcza finał w dworku wujostwa wszystko wynagradza.

Wybornym chichotem losu książka została wciągnięta na listę lektur szkolnych. Dzięki czemu pr...

Rozwiń

Zwiń

Doskonały reportaż z epizodu wojny domowej w Hiszpanii dziejącego się latem 1937 roku. Dodatkowo ubarwiony relacjami Orwella z frontu: Autor walczył na wojnie, ale nie w Brygadach Międzynarodowych (mocno wspieranych/finansowanych przez Związek Sowiecki) a w milicji partii POUM.

Opowiada też o konflikcie wspomnianej partii z komunistami, skutkujących tytułowymi wydarzeniami w Barcelonie, oskarżeniach o "trockizm" i o sposobach stosowanych (już wtedy) przez komunistów celem niszczenia konkurencji.

Mamy opis sytuacji politycznej, może miejscami zbyt dokładny i osadzony w rzeczywistości końca lat 30-tych, ale jednak dużo rozjaśniający i pokazujący przyczyny konfliktu.

Czytało (i na zmianę słuchało) się świetnie, śmiem twierdzić, że Orwell jest znacznie lepszym reporterem niż powieściopisarzem. Czytał Jerzy Zadura, doskonale wyłapując intencje Autora.

Doskonały reportaż z epizodu wojny domowej w Hiszpanii dziejącego się latem 1937 roku. Dodatkowo ubarwiony relacjami Orwella z frontu: Autor walczył na wojnie, ale nie w Brygadach Międzynarodowych (mocno wspieranych/finansowanych przez Związek Sowiecki) a w milicji partii POUM.

Opowiada t...

Rozwiń

Zwiń

Uff, skończyłem. Ale to kolejna książka, która byłaby świetna, gdyby nie cośtam. Ogólnie świetny pomysł: szaleni, źli (bardzo źli) alchemicy, chcący zdobyć władzę nad światem za pomocą swoich tajnych alchemicznych knowań. Ale jak to w życiu bywa, coś nie idzie po ich myśli i jest szansa na ocalenie.

Wkręciłem się. Ale momentami czytało się średnio. Książka dosyć prosta, choć Autorka trochę zamąciła chronologię, a mimo to miałem problem z utrzymaniem uwagi. Może to ja, a może trochę odpuściłem, gdy wyszło, że książka jest w zasadzie o superbohaterach. A może dlatego, że nastawiałem się na szybką lekturę, jak w przypadku "Wayward Children", a na kindlu nie było widać, że książka ma ponad 500 stron.

No więc o czym jest książka? Śledzimy historię pary dzieciaków, nie do końca bliźniąt, "hodowanych" przez Bardzo Złych Alchemików w celu zdobycia władzy nad światem. I bardzo dobrze wchodzi, kiedy śledzimy je w krótkich oknach czasowych podczas dorastania, gdy powoli odkrywają swoje "supermoce". Potem następuje nieuchronny kontakt z rzeczywistością (wspomniani alchemicy) i, paradoksalnie, robi się mniej ciekawie, bo odtąd mamy już książkę akcji, z nieuchronnie szczęśliwym zakończeniem. A może nie?

Marudzę trochę, ale prawda jest taka, że po odłożeniu trudno było mi się zabrać do dokończenia. Ale jak czytałem, to było dobrze, miejscami bardzo dobrze.

Książka zawiera fragmenty fikcyjnej książki dla dzieci, która okazuje się że nie jest fikcyjna. Tyle że napisała ją prawdziwa Seanan McGuire, nie wymyślona A. Deborah Baker. Jest też sporo nawiązań do prawdziwej popkultury. Fajnie. Czekam na tom drugi.

Uff, skończyłem. Ale to kolejna książka, która byłaby świetna, gdyby nie cośtam. Ogólnie świetny pomysł: szaleni, źli (bardzo źli) alchemicy, chcący zdobyć władzę nad światem za pomocą swoich tajnych alchemicznych knowań. Ale jak to w życiu bywa, coś nie idzie po ich myśli i jest szansa n...

Rozwiń

Zwiń