O jeden urok za daleko

Ta książka była moim drugim spotkaniem z twórczością Ludki Skrzydlewskiej i zaliczam je do naprawdę udanych. Jeśli chodzi o Czarownice z Inverness, “Do zakochania jeden urok” nie zawładnęła moim sercem, ale “O jeden urok za daleko” to nadrobiła.

Według mnie sam fakt, że w fabułę został wplątany fae, nadał jej przyjemnego charakteru. Trochę rodzinnych perypetii i czarów oraz wątek kryminalny, splecione z poszukiwaniem wrogów i zmaganiem się z efektami dawnych sytuacji stworzyło wciągającą, a finalnie ciekawie rozwiązaną historię. Autorka zdołała mnie zaskoczyć zakończeniem wątku związanego z wrogami bohaterki; nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.

Skoro już mowa o bohaterach: przywiązałam się do głównej pary o wiele łatwiej i dużo bardziej niż do Margo i Theo z pierwszego tomu – ci nie do końca mnie kupili. W relacji Willow i Foresta wyraźnie wyczuwałam slow burn, który bardzo lubię. Pojawił się też tutaj motyw udawanego związku oraz “on zakochuje się pierwszy”. Połączenie ich wszystkich sprawiło, że w niektórych sytuacjach w moim brzuchu budziły się motylki. Choć, gdyby nawiązać do okładki, może nie były to motyle, a ćmy…

Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką. Z całą pewnością można uznać ją za comfort book. Z jednej strony jest trochę niepokojąca i mroczna – sytuacja z kotem szczególnie mnie dotknęła; jestem dość wrażliwa na tym punkcie. Z drugiej strony nie można odmówić tej historii uroku i lekkości. Jako okładkowa sroka muszę też powiedzieć, że moim zdaniem ta okładka to mistrzostwo.

Jeszcze nie wiem, czy sięgnę po nią ponownie, ale mam wobec niej bardzo pozytywne odczucia, więc prawdopodobnie tak się kiedyś stanie. Z pewnością jednak mogę stwierdzić, że będę ją dobrze wspominać.

Ocena: 4/5 🥃

– Magda

Ta książka była moim drugim spotkaniem z twórczością Ludki Skrzydlewskiej i zaliczam je do naprawdę udanych. Jeśli chodzi o Czarownice z Inverness, “Do zakochania jeden urok” nie zawładnęła moim sercem, ale “O jeden urok za daleko” to nadrobiła.

Według mnie sam fakt, że w fabułę został wplątany fae, nadał jej przyjemnego charakteru. Trochę rodzinnych perypetii i czarów...

Świetnie się czytało. Lekki romans z wątkiem kryminalno-magicznym.

Świetnie się czytało. Lekki romans z wątkiem kryminalno-magicznym.

6/10

6/10

Nie przepadałam za Willow w pierwszej części, ale Ludka to Ludka – postanowiłam dać jej szansę. Mamy motyw „enemies to lovers”, mamy kontynuację wątków z „Do zakochania jeden urok”. Margo z Theo błąkają się gdzieś po marginesie, ale uporczywe powtarzanie Willow epitetu „moja ulubiona kuzynka” nieco mnie drażniło. Końcówka pierwszej części dawała nadzieję na rozwój tej relacji, a widzę, że wróciliśmy do punktu wyjścia…

Zamysł fabularny podobny jak w pierwszej części – główna bohaterka przyzywa sobie faceta zaklęciem. Tylko że tym razem jest to morderca na zlecenie, niebędący nawet człowiekiem tylko magicznym stworzeniem fae (na którego widok wszystkie kobiety, włącznie z zakochaną z wzajemnością Margo, dostają małpiego rozumu…)

W tle łowcy czarownic… I wszystko zapowiadało się obiecująco, a jednak… Czegoś mi zabrakło. Może balansu… Najpierw nieco zbyt długie nabudowanie akcji, napięcia, zadawanie pytań bez odpowiedzi… A potem szast-prast i po wszystkim. Pozostał niedosyt…

Nie przepadałam za Willow w pierwszej części, ale Ludka to Ludka – postanowiłam dać jej szansę. Mamy motyw „enemies to lovers”, mamy kontynuację wątków z „Do zakochania jeden urok”. Margo z Theo błąkają się gdzieś po marginesie, ale uporczywe powtarzanie Willow epitetu „moja ulubiona kuzynka” nieco mnie drażniło. Końcówka pierwszej części dawała nadzieję na rozwój tej...

Drugi tom równie wciągający jak pierwszy. Polecam.

Drugi tom równie wciągający jak pierwszy. Polecam.

Rzadko się zdarza, żeby drugi tom był lepszy od pierwszego, ale tu się autorce udało. Wspaniała przygoda, pełna niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji, a przede wszystkim ciekawa fabuła. Konsekwencje zabawy magią mogą być... nieprzewidziane.

Rzadko się zdarza, żeby drugi tom był lepszy od pierwszego, ale tu się autorce udało. Wspaniała przygoda, pełna niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji, a przede wszystkim ciekawa fabuła. Konsekwencje zabawy magią mogą być... nieprzewidziane.

Wielkie rozczarowanie, po świetnej pierwszej części.
Męczyłam się z tą lekturą ponad dwa miesiące.

Historia płytka, zachowanie bohaterów często idiotyczne, a magia wciśnięta gdzieś tam na siłę, bo być powinna i tyle. No naprawdę, do pierwszego tomu się nie umywa.
Jednak pisana lekko, więc lekko powinna wchodzić, mnie jednak rozczarowała i wynudziła.
Można przeczytać z braku laku, ale jeśli czytaliście pierwszy tom i uważacie, że był świetny, to drugi wcale nie jest obowiązkowy.

Wielkie rozczarowanie, po świetnej pierwszej części.
Męczyłam się z tą lekturą ponad dwa miesiące.

Historia płytka, zachowanie bohaterów często idiotyczne, a magia wciśnięta gdzieś tam na siłę, bo być powinna i tyle. No naprawdę, do pierwszego tomu się nie umywa.
Jednak pisana lekko, więc lekko powinna wchodzić, mnie jednak rozczarowała i wynudziła.
Można przeczytać z...

Książka wciąga, szybko się czyta, jest dużo humoru, niejednokrotnie parskałam śmiechem na głos. Ten tom jest bardziej ugrzeczniony niż poprzedni, i jest to typowe romantasy i motyw enemies to lovers🙂
Willow sprawia wrażenie trochę przytemperowanej, nie jest już tak zadziorna i niedostępna jak w poprzednim tomie, pokazuje "ludzką" twarz.
Skrzydlewska pisze głównie romanse/erotyki i po mistrzowsku połączyła swoje skille z fantastyką, bo sceny intymne między bohaterami są napisane naprawdę ze smakiem, tak, żeby nie przesadzić- chylę czoła. Myślę, że śmiało jest potencjał na dalsze tomy sagi o czarownicach z Inverness, więc życzę autorce dużo weny! 😁

Książka wciąga, szybko się czyta, jest dużo humoru, niejednokrotnie parskałam śmiechem na głos. Ten tom jest bardziej ugrzeczniony niż poprzedni, i jest to typowe romantasy i motyw enemies to lovers🙂
Willow sprawia wrażenie trochę przytemperowanej, nie jest już tak zadziorna i niedostępna jak w poprzednim tomie, pokazuje "ludzką" twarz.
Skrzydlewska pisze głównie...

Willow w przeciągu ostatniego roku przeżyła naprawdę trudny rok, bo jak inaczej można nazwać przeżycie własnej śmierci? Wszystkie te wydarzenia doprowadziły do tego, że Willow postanowiła zmienić swoje życie. Jednak na drodze do jej zmiany stanął nowy sąsiad, który na wszystkie sposoby próbuje utrudnić życie Willow. Czarę goryczy przelewa moment, gdy mężczyzna umyślnie krzywdzi kota Willow. To sprawia, że Willow postanawia dać mu nauczkę, dziewczyna wykonuje rytuał gwarantujący zemstę na wrogach. Kiedy przywołuje istotę, która ma się zemścić na jej wrogach, jej świat wywraca się do góry nogami. Mityczna istota ma tylko jeden cel – zabicie wszystkich wrogów czarownicy. A żeby tego było mało, fae zaczyna wywoływać w Willow takie uczucia, których nie powinna czuć do morderczego fae, zwłaszcza, gdy jej rodzina dowiaduje się, że w jej mieszkaniu przebywa mężczyzna!
Czy jeden urok naprawdę może wywrócić życie do góry nogami?

Pierwszy tom serii "Do zakochania jeden urok” wprowadza czytelnika do świata Czarownic z Inverness, ale spokojnie "O jeden urok za daleko" można przeczytać najpierw a potem wrócić do pierwszej, zwłaszcza że moim zdaniem druga część jest o wiele lepsza i wciąga już od pierwszych stron.
Willow to specyficzna postać, twarda, nieugięta, odważna, ale też bojąca się pokazać, że jest w środku też delikatna. I chociaż w pierwszej części o Czarownicach z Inverness działa mi na nerwy tak teraz muszę przyznać, że bardzo ją polubiłam. Historia jest idealnym kocykiem na jesienne wieczory, a chemia między Willow a "Forestem" dodaje historii ognia. Świetna historia, świetne postacie a na dodatek świetne romantasy 😜

Willow w przeciągu ostatniego roku przeżyła naprawdę trudny rok, bo jak inaczej można nazwać przeżycie własnej śmierci? Wszystkie te wydarzenia doprowadziły do tego, że Willow postanowiła zmienić swoje życie. Jednak na drodze do jej zmiany stanął nowy sąsiad, który na wszystkie sposoby próbuje utrudnić życie Willow. Czarę goryczy przelewa moment, gdy mężczyzna umyślnie...

Trochę gorsza niż pierwszy tom poza tym za często autorka wraca do muskulatury i prezencji fae, ale i tak trudno było się oderwać od tej opowieści pełnej magii.

Trochę gorsza niż pierwszy tom poza tym za często autorka wraca do muskulatury i prezencji fae, ale i tak trudno było się oderwać od tej opowieści pełnej magii.