Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pomyślałabym nigdy, że wchłonie mnie powieść obyczajowa. Nie spodziewałabym się, że pierwsza część serii wciągnie mnie tak, że kolejne będę czytać w dwa dni.
Ciepła, ciekawa, historia siedmiu sióstr adoptowanych przez tajemniczego Pa Salta. Odkrywanie swojej przeszłości, pasji i namiętności okraszona prawdziwymi historiami z działów architektury, muzyki i sztuki.
Jesień to idealny czas, aby zagłębić się w opowieść o Mai i jej siostrach.
Z całego serca poleca pasjonatka literatury kryminalnej, Dostojewskiego i reportaży.

Nie pomyślałabym nigdy, że wchłonie mnie powieść obyczajowa. Nie spodziewałabym się, że pierwsza część serii wciągnie mnie tak, że kolejne będę czytać w dwa dni.
Ciepła, ciekawa, historia siedmiu sióstr adoptowanych przez tajemniczego Pa Salta. Odkrywanie swojej przeszłości, pasji i namiętności okraszona prawdziwymi historiami z działów architektury, muzyki i...

Długo krążyłam wokół tej książki. Długo zastanawiałam czy sięgnąć. Po przeczytaniu różnych opinii, ciekawość wygrała. Zajęło mi to ponad 4 lata od polskiego wydania. W międzyczasie zapoznałam się z historią porwania i przetrzymywania zakładników w Limie na przełomie 1996 i 1997 roku na których (podobno) autorka się wzorowała.

Szczerze? Zawiodłam się.

Nastawiłam się bardziej na reportaż, opisy psychologiczne, suche fakty. Dostałam... romansidło? W kategoriach książka mieni się komedią, satyrą i tak też ją odebrałam.

Szczerze? Trochę mnie zniesmaczyła ta opowieść pani Patchett.

Przyjęcie urodzinowe japońskiego biznesmena - pana Hosokawy. Mężczyzny, który nigdy nie byłby zainteresowany świętowaniem swojego dnia w jednym z południowych krajów gdyby nie fakt, że gwiazdą wieczoru ma być jego ukochana śpiewaczka operowa - Roxanne Coss.

Świętowanie odbywa się w domu wiceprezydenta kraju na które zaproszona zostaje cała śmietanka towarzyska łącznie z prezydentem, który nie zaszczyca swą obecnością z powodu... chęci oglądnięcia kolejnego odcinka swojej opery mydlanej.



O fakcie nieprzybycia na przyjęcie prezydenta nie wiedzą terroryści, którzy wdzierają się do posiadłości z chęcią uprowadzenia głowy państwa. Ponieważ ich plan spalił na panewce, postanawiają uwięzić wszystkich obecnych gości.

Historia trwa kilka miesięcy.

Miesięcy podczas których nie ma gróźb, strzelanin, zabijania zakładników w imię spełnienia żądań terrorystów. Jest mdła groza i ograniczenie wolności. Słowem: syndrom sztokholmski w pełni.

Zakładnicy z porywaczami grają w karty, rozmawiają, śpiewają, gotują, a nawet... zakochują się.

Cóż. Nie ma co się rozdrabniać. Komedia i romansidło pełną parą.

Irytacja - to uczucie, które towarzyszyło mi podczas całej lektury.


Nie polecam.

Długo krążyłam wokół tej książki. Długo zastanawiałam czy sięgnąć. Po przeczytaniu różnych opinii, ciekawość wygrała. Zajęło mi to ponad 4 lata od polskiego wydania. W międzyczasie zapoznałam się z historią porwania i przetrzymywania zakładników w Limie na przełomie 1996 i 1997 roku na których (podobno) autorka się wzorowała.

Szczerze? Zawiodłam się.

Nastawiłam się...

To jedna z tych książek, których klimat łapie Cię za gardło i trzyma do ostatniej strony. Jedna z tych, w której opisy codzienności są jak duszne powietrze, a fabuła wbija się w umysł jak gwóźdź i pozostaje tam na długo po przeczytaniu epilogu.

Zresztą, po co się rozpisywać. To przecież Dostojewski. Wiadomo.

To jedna z tych książek, których klimat łapie Cię za gardło i trzyma do ostatniej strony. Jedna z tych, w której opisy codzienności są jak duszne powietrze, a fabuła wbija się w umysł jak gwóźdź i pozostaje tam na długo po przeczytaniu epilogu.

Zresztą, po co się rozpisywać. To przecież Dostojewski. Wiadomo.