Allen Zadoff

Druga część "Chłopaka nikt" zaczyna się podobnie jak pierwsza w pełni akcji i odwrotnie od pierwszej kończy się niezakończoną sprawą. Allen Zadoff wypadł dzięki temu na plus, ponieważ jestem święcie przekonana, że tom pierwszy powinien kończyć się połowicznym finałem, a dopiero drugi ma prawo do wstrzymania akcji w pasjonującym momencie. Niestety wydawnictwo wypadło na tym na minus, ponieważ wciąż nie wydało(i prawdopodobnie nie zamierza) kolejnej części(to już druga taka seria tego wydawnictwa). Jak pewnie wszyscy mnie zrozumieją: jestem wściekła(nie jako jedyna). A teraz się pozachwycam nad zamordowaną serią: Akcja "Chłopaka nikt" jest precyzyjnie napisana. Nie ma niepotrzebnych wątków i postaci. Wszystko układa się w zwartą i jasną całość, ale nie tłumacząc wszystkiego na bieżąco, utrzymuje właściwe tempo, które podtrzymuje zainteresowanie czytelnika. O ile pierwsza część była napisana na jedną postać, głównego bohatera, to druga zaczyna rozwijać osoby wprowadzone wcześniej do akcji(które przeżyły). Mimo wtórności pewnego elementu(oczywiście chodzi o dziewczynę),można zauważyć rozwój w myśleniu bohatera. Dodatkowo w historii można się rozeznać bez większego wysiłku, nawet jeśli się ją na pewien czas odstawi(w moim przypadku było to kilka miesięcy w połowie książki). Wady? No, nie jest to mój ulubiony styl historii. Męczą mnie więc wszystkie opisy walk, sceny z grzebaniem w komputerach i nie rozumiem części technicznych opisów terenu. Przy tym zauważyłam pewien brak realizmu w pewnych momentach, co trochę mnie zirytowało, bo w końcu sceny w stylu agenta 007 dobrze się ogląda, ale niekoniecznie czyta. Poleciłabym, ale jestem zbyt zła na wydawnictwo...