Kristy Cambron

Trudno mi zrozumieć zachwyt nad tą książką , który, jak dla mnie jest mocno przesadzony . W ostatnich latach jest wysyp powieści niby historycznych, w których nie chodzi stricte o historię II wojny światowej , ani o działania na froncie. Wojna stanowi tylko kanwę, reszta to miłość, przede wszystkim miłość, przetrwanie, radości i smutki, śmierć i narodziny. I dobrze, że o tym się pisze, no bo jest sposobność zajrzenia do codzienności naszych dziadków. Tej modzie uległa tez Kristy Cambron . Dwie pierwsze jej książki przeczytałam dość dawno i trudno mi się do nich odnieść , natomiast Dziewczyna z Paryża ….. ufff , myślałam, że nie przebrnę, nudna, bez emocji, bez akcji, bez najmniejszego chociażby rysu historycznego. W dwie minuty można opowiedzieć całą treść. Zastanawia mnie tez fakt, skąd się bierze tyle tego ruchu oporu we Francji (????) Nie tylko u Kristy Cambron, ale u sporej ilości pisarzy amerykańskich. Może myślą , że jak Paryż to miasto świateł , mody i miłość, to i waleczność tez mieli na wysokim poziomie, hehe. Nie , nie jest to książka, którą bym poleciła, nie warto, szkoda czasu.