Gillian McAllister

Miałam dać 4, decyzja ostateczna zapadła po ostatnim rozdziale. Przegadana. Niezdrowa dieta bohaterki przejadła mi się już w pierwszej części książki. Bohaterka jest głupia, zadaje bezsensowne pytania i zachowuje się chaotycznie. Jednak „na jej korzyść” przemawia to, że wygląda iż Izzy padła ofiarą kiepskiego warsztatu autorki. Na dowód tego wystarczy skupić się na fabule – raz bohaterka jest szczęśliwą mężatką, a kilka rozdziałów dalej jej małżeństwo to obraz nędzy i rozpaczy, odcinała się od przeszłości, a potem okazuje się, że myślała wiele razy, tęsknie za rodziną, a swojej od lat nie odwiedza.. itp., itd. Pomysł na fabułę ratował nieco całość, rozwiązanie też niezłe, ale niestety dotarłam zakończenia wątku obyczajowego i to co tam się działo przekroczyło wszelkie moje granice tolerancji na głupotę. Nie wierzę, aby można było takie zachowania uznać za racjonalne i wiarygodne. W podziękowaniach autorka mówi o pracy wielu osób nad sukcesem, ale dla mnie wygląda to tak jakby nikt krytycznym okiem nie czytał tego przed wydaniem. Tyle aby nie spojlerować.