Francesco Totti

Plusem sportowych autobiografii jest to, że ich zgodność z prawdą jesteśmy w stanie łatwo sprawdzić. Przynajmniej w części, bo możemy się posiłkować materiałem filmowym z opisywanych zdarzeń boiskowych, których w przypadku piłkarza grającego w XXI wieku jest wiele. Przy reszcie zajść musimy autorowi po prostu uwierzyć. Nie jest jednak tak trudno uwierzyć tym, którzy faktycznie mieli co przekazać a kariera Francesco Tottiego obfitowała przecież w ciekawe epizody. Mistrzostwo świata, całe życie związane z średnią, jak na takiego piłkarza, AS Romą. Postać zdecydowanie nietuzinkowa. Oczywiście, w książce zauważyłem taką lekką formę wybielenia, usprawiedliwienia swojej osoby i zachowań, bo Totti, przynajmniej na boisku, takim przyjemnym człowiekiem nie był i przez długi czas nie lubiłem go bardzo. Aczkolwiek pod koniec kariery moje postrzeganie go, poprzez to przywiązanie, się radykalnie zmieniło a po tej lekturze zacząłem go nawet uwielbiać. Podsumowując jest to na pewno czołowa autobiografia - gatunek, który mi nie leży. Stąd taka ocena. Jednak muszę przyznać, że rozdział o finale mundialu czytałem z zapartym tchem. Czuć w nim wielkie emocje i wyczekiwanie. Więcej takich rozdziałów a z pewnością byłaby dziesiątka ode mnie.