Kamila Mitek

Życie potrafi zaskakiwać i w najbardziej niespotykany dotąd sposób totalnie zadziwić. Czas biegnie nieubłaganie, dni mijają a my dajemy się porwać i nim się obejrzymy mija nam całe życie. Główna bohaterka powieści Iza realizuje się w wymarzonym przez siebie zawodzie, jest grafikiem komputerowym, do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego: prawdziwej miłości. W tym właśnie momencie leczy złamane serce, akurat zakończyła długoletni związek, bez przyszłości, bo była związana z żonatym mężczyzną. Dzień, w którym organizm odmawia jej posłuszeństwa daje wyraźne sygnały, że dzieje się coś co wymaga od niej większej kontroli nad swoim zdrowiem, jest dniem przełomowym, ale kobieta kładzie to na karb zmęczenia i zwiększonego stresu. Newralgiczna sytuacja, w której staje pokazuje jej dobitnie, że nie jest sama, ale i że należy jednak zwolnić tempo i ograniczyć pracę, a zadbać o siebie. Otaczają ją troskliwi i opiekuńczy ludzie, zarówno Ci najbliżsi, jak i przyjaciele i znajomi. A każdy nawet najgorszy moment powinien nas mobilizować by zrobić absolutnie wszystko, by poukładać sobie wszystkie życiowe sprawy i żyć pełnią życia, a każdy koniec jest równocześnie początkiem czegoś nowego. Równocześnie powinniśmy zwracać uwagę na otoczenie, na ludzi którzy nas otaczają, okazać im zainteresowanie i uwagę. Polecam serdecznie tę powieść, pokazuje że zawsze można wszystko zacząć od nowa, żadna choroba nie jest wyrokiem, a gdzieś tam są ludzie którzy codziennie borykają się z problemami o których nie mamy pojęcia i dają sobie radę. A gdy otaczają nas życzliwi, troskliwi ludzie jest łatwiej udźwignąć każdy ciężar. Dobra, konkretna i skłaniająca do refleksji nad życiem i jego sensem oraz nad tym kim tak naprawdę jesteśmy.