Najnowsze artykuły
- ArtykułyW drodze na ekrany: Agatha Christie, „Sprawiedliwość owiec” i detektywka Natalie PortmanEwa Cieślik1
- ArtykułyKsiążki na Pride Month: poznaj tytuły, które warto czytać cały rokLubimyCzytać9
- ArtykułyNiebiałym bohaterom mniej się wybacza – rozmowa z Sheeną Patel o „Jestem fanką”Anna Sierant2
- Artykuły„Smak szczęścia”: w poszukiwaniu idealnego życiaSonia Miniewicz3
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Narcyza Żmichowska
Źródło: wikipedia
Znana jako: Gabryella
14
7,1/10
Urodzona: 04.03.1819Zmarła: 24.12.1876
Narcyza Żmichowska urodziła się 4 marca 1819 roku. Pochodziła z ubogiej ziemiańskiej rodziny. Po śmierci rodziców wychowywała się u krewnych, a potem na pensji Zuzanny Wilczyńskiej. Następnie podjęła naukę w Instytucie Guwernantek, gdzie uczyła ją Klementyna z Tańskich Hoffmanowa. Po uzyskaniu kwalifikacji nauczycielki, w wieku 18 lat znalazła pracę w rodzinie hrabiego Władysława Zamojskiego jako nauczycielka domowa. W tym czasie Narcyza miała okazję zapoznać się z życiem polskich magnatów. Wyjechała za nimi do Paryża, gdzie spotkała swojego brata Erazma, emigranta po powstaniu, zbliżonego do lewicy Wielkiej Emigracji. Wywarł on ważny wpływ na poglądy Narcyzy. Był to poważny moment zwrotny w jej życiu. Pod kierunkiem brata podjęła gruntowne studia w paryskiej Biblioteque Nationale. Uczęszczała także na posiedzenia naukowe Akademii Francuskiej, w czasach gdy kobiety nie miały do niej wstępu.
Po powrocie do Polski, zupełnie zmieniona, paląca cygaro, stała się ekstrawagancka i ekscentryczna. Doświadczenie zagraniczne, doskonała znajomość francuskiego oraz wysokie kwalifikacje pozwoliły jej z łatwością znaleźć pracę.
Powieści Żmichowskiej podejmowały tematykę społeczną, ukazywały bohaterów wytrwale dążących do wyznaczonego celu. Pisarka była rzeczniczką zmiany celów narodu: romantyczne i wówczas raczej skazane na niepowodzenie dążenia niepodległościowe miała zastąpić realizacja potrzeb jednostek jako warunek dobrobytu społecznego.http://
Po powrocie do Polski, zupełnie zmieniona, paląca cygaro, stała się ekstrawagancka i ekscentryczna. Doświadczenie zagraniczne, doskonała znajomość francuskiego oraz wysokie kwalifikacje pozwoliły jej z łatwością znaleźć pracę.
Powieści Żmichowskiej podejmowały tematykę społeczną, ukazywały bohaterów wytrwale dążących do wyznaczonego celu. Pisarka była rzeczniczką zmiany celów narodu: romantyczne i wówczas raczej skazane na niepowodzenie dążenia niepodległościowe miała zastąpić realizacja potrzeb jednostek jako warunek dobrobytu społecznego.http://
7,1/10średnia ocena książek autora
725 przeczytało książki autora
668 chce przeczytać książki autora
8fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dańko z Jawuru: powieść na tle historycznym
Narcyza Żmichowska
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1927
Kasia i Marynka z papierów pozostałych po Gabryelli
Narcyza Żmichowska
8,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1879
Słowo przedwstępne do dzieł dydaktycznych pani Hoffmanowej
Narcyza Żmichowska
8,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
1876
Wykład nauk przeznaczony do pomocy w domowem wychowaniu panien. Cz. przedwstępna
Narcyza Żmichowska
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1847
Powiązane treści
Publicystyka
30
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Wszystko, czego już nie ma, wszystko, co jest, wszystko, co będzie, to się znajduje w książkach (...). A kiedym ja się dziwił bardzo, ojcie...
Wszystko, czego już nie ma, wszystko, co jest, wszystko, co będzie, to się znajduje w książkach (...). A kiedym ja się dziwił bardzo, ojciec pokazał mi kartkę, na której różne znaczki były i powiedział mi, że za pomocą tych znaczków mogę kiedyś wiedzieć, co robili umarli, słyszeć, o czym mówiono najdalej lub najdawniej, widzieć aż po krańce ziemi i nieba, aż po głębię duszy ludzkiej.
9 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Poganka Narcyza Żmichowska
6,2
"Poganka" nie jest łatwą powieścią. Wymaga czasu i skupienia, jednak jeśli czytelnik sprosta jej wymaganiom, to otrzyma prawdziwą ucztę dla języka. We wstępie Żmichowska opisuje postacie, które później już nie występują, dlatego pierwsze strony mogą być najtrudniejsze do przebrnięcia. Jednak uważam, że naprawdę warto przez nie przejść, ponieważ są one jak ładne opakowanie, w którym znajduje się jeszcze ładniejszy prezent. Język jest dość trudny a historia, choć niedługa to pełna niedopowiedzeń. Jednakże autorka pisze tak poetycko i tak przepięknie bawi się językiem, iż całkowicie zauracza.
Głównym bohaterem powieści jest Beniamin. Ten wrażliwy i rozpieszczany przez rodzinę syn trafia do zamku, w którym poznaje Aspazję. Zakochuje się w tej pięknej kobiecie, ponieważ uważa, iż została mu ona przeznaczona przez jego zmarłego brata. Miłość po czasie okazuje się wyniszczającą siłą. Beniamin do tego stopnia zatraca się w uczuciu, jakie żywi do Aspazji, że w pewnym sensie gubi sam siebie.
Bohater, zakochując się w pogance, skazuje sam siebie na cierpienie. Jednak czy miał wybór? Czy ktokolwiek ma, a może to wszystko jest winą fatum? Oto cytat, który dobrze oddaje uczucia Beniamina: „Mnie rozpacz brała nie za kobietą, lecz za miłością moją. Nie mieć miłości – tracić tak najpierwszy istnienia swego warunek, patrzyć tak na pogrzeb własnej duszy dlatego, że się na ohydę wybranego przedmiotu patrzyło – to okropnie!”. Jeśli jednak przyjmiemy, iż główny bohater to alter ego Żmichowskiej to cytat pasuje również do jej biografii a dokładniej jej miłości do Pauliny Zbyszewskiej. Więc jak pisał Boy-Żeleński pogaństwo to coś nieakceptowalnego choć pierwotnego, dlatego Żmichowska przyrównuje swoje oczarowanie kobietą do pogaństwa.
Jest to powieść o miłości w wielu jej rodzajach. W powieści występuje miłość do ojczyzny, miłość matczyna, siostrzana i braterska, a nawet boska.
"Poganka" pozostawia pole do wielu interesujących interpretacji, więc z pewnością pomimo jej pewnej nieprzystępności kiedyś jeszcze chętnie do niej wrócę.
Poganka Narcyza Żmichowska
6,2
Ta książka mnie zachwyciła! Kompletnie nie rozumiem tak niskiej oceny :(
Jest nieco ocenzurowana, gdyż wydana została w trudnym okresie XIX wieku. Ale pisarka zachowała jej sens korzystając z "klucza" wypowiadanych myśli i opowiadania.
Bardzo doceniam plastykę opisu, niesamowite oddanie ogromnej skali uczuć i myśli ( jak przystało na dobrą pozycję lektury romantycznej).
Ta książka to majstersztyk kompozycji, języka i stylu, bogatego słownictwa i śmiałych porównań. Sztos pod tym względem! :)