Najnowsze artykuły
- ArtykułyW drodze na ekrany: Agatha Christie, „Sprawiedliwość owiec” i detektywka Natalie PortmanEwa Cieślik1
- ArtykułyKsiążki na Pride Month: poznaj tytuły, które warto czytać cały rokLubimyCzytać4
- ArtykułyNiebiałym bohaterom mniej się wybacza – rozmowa z Sheeną Patel o „Jestem fanką”Anna Sierant1
- Artykuły„Smak szczęścia”: w poszukiwaniu idealnego życiaSonia Miniewicz3
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Halina Snopkiewicz
10
6,0/10
Urodzona: 16.04.1934Zmarła: 30.06.1980
Polska powieściopisarka, tłumaczka, autorka powieści dla młodzieży.
Okres okupacji spędziła na Kielecczyźnie, w latach 1948 – 1951 mieszkała w Zawierciu, potem w Warszawie. Studia odbyła na Akademii Medycznej w Warszawie. Zadebiutowała w 1962 roku jako tłumaczka literatury greckiej, wydała wtedy powieść Słoneczniki, poruszającą tematykę rozwoju psychologicznego młodzieży. W 1966 i 67 opublikowała powieści Drzwi do lasu i Tabliczka marzenia, poświęcone podobnym zagadnieniom.
Halina Snopkiewicz uznawana jest za pisarkę tzw. powieści dla dziewcząt, omawiających problemy życia wewnętrznego, szkolnego i społecznego. W swoich książkach opisuje najczęściej tematy związane z pierwszą miłością i budzeniem się zainteresowań erotycznych. Jej utwory oparte są często na materiale autobiograficznym, osadzone są w latach 60. XX wieku.
Okres okupacji spędziła na Kielecczyźnie, w latach 1948 – 1951 mieszkała w Zawierciu, potem w Warszawie. Studia odbyła na Akademii Medycznej w Warszawie. Zadebiutowała w 1962 roku jako tłumaczka literatury greckiej, wydała wtedy powieść Słoneczniki, poruszającą tematykę rozwoju psychologicznego młodzieży. W 1966 i 67 opublikowała powieści Drzwi do lasu i Tabliczka marzenia, poświęcone podobnym zagadnieniom.
Halina Snopkiewicz uznawana jest za pisarkę tzw. powieści dla dziewcząt, omawiających problemy życia wewnętrznego, szkolnego i społecznego. W swoich książkach opisuje najczęściej tematy związane z pierwszą miłością i budzeniem się zainteresowań erotycznych. Jej utwory oparte są często na materiale autobiograficznym, osadzone są w latach 60. XX wieku.
6,0/10średnia ocena książek autora
1 676 przeczytało książki autora
558 chce przeczytać książki autora
18fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Słoneczniki
Halina Snopkiewicz
Cykl: Słoneczniki (tom 1)
7,1 z 856 ocen
1557 czytelników 69 opinii
1998
W stronę młodości. Antologia polskich opowiadań współczesnych
5,8 z 4 ocen
37 czytelników 0 opinii
1975
Powiązane treści
Aktualności
220
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Od wspomnień człwiek się nie wykręci, dlatego trzeba robić wszystko aby były jak najbardziej jasne, a przynajmniej dobre.
13 osób to lubi
[...]Tak, świat gwiżdże na mnie. Prawem odwetu powinnam gwizdać na świat. Ale ujmując rzecz handlowo, ja wyszłabym na tym gorzej. Społeczeńs...
[...]Tak, świat gwiżdże na mnie. Prawem odwetu powinnam gwizdać na świat. Ale ujmując rzecz handlowo, ja wyszłabym na tym gorzej. Społeczeństwo poradzi sobie beze mnie, ale ja bez społeczeństwa?[...]
7 osób to lubi[...]Wszystko co aktualne musimy przyjąć do wiadomości, chcemy czy nie chcemy. Można okpić smętnego amanta, ale nie można okpić życia[...]
[...]Wszystko co aktualne musimy przyjąć do wiadomości, chcemy czy nie chcemy. Można okpić smętnego amanta, ale nie można okpić życia[...]
6 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Słoneczniki Halina Snopkiewicz
7,1
Czytałam, kończyłam i wracałam. Nie pamiętam już, ile razy tę książkę przeczytałam. Mam jej egzemlparz do dziś i jest on sczytany niewyobrażalnie.
Ale nie chcę do niej wracać, aby nie zepsuć tamtych wspaniałych wspomnień. Po wielu, wielu latach przeczytałam drugą część tej książki i pamiętam, że byłam niebywale rozczarowana. Nawet do końca nie pamiętam, o czym ta część była. Inny styl i inna wizja bohaterki. Nie pamiętam nawet tytułu.
Słoneczniki Halina Snopkiewicz
7,1
Książka pisana w formie pamiętnika, którego autorką jest nastoletnia Lidia Sagowska. Młoda dziewczyna, która tuż po zakończeniu II wojny światowej wraca do nauki w liceum i próbuje na nowo poukładać sobie swój świat. Jej przeżycia, przemyślenia, problemy i straty - wszystko to mogłoby być niezwykle ciekawe, bo jak każda osoba, która przeszła przez wojnę, miała za sobą mnóstwo trudnych, ale i budujących doświadczeń. Niestety, autorka skupia się głównie na budowaniu legendy o życiu uczuciowym bohaterki - Lidka jest wprost rozchwytywana przez chłopców i młodych mężczyzn, a jej "błyskotliwe" riposty na ich deklaracje uczuć po pewnym czasie zaczynają irytować. To typowa bohaterka książek dla nastolatek - najpiękniejsza, najmądrzejsza i z największym powodzeniem. W dodatku jest tak przyzwyczajona do swojej pozycji, że nawet zmiana miejsca zamieszkania i nowa szkoła nie jest w stanie wpłynąć na listę jej podbojów. Nie ma w tej książce głębi, nie ma refleksji nad powrotem do normalnego życia, nie ma poczucia straty ani traum do przepracowania. Są tylko nieustanne roszady i coraz to nowi chłopcy do rozpracowania. Jedyną wartością tej pozycji są krótkie akapity poświęcone nauce - autorka kilkakrotnie podkreśla, że kobieta musi mieć zawód, a losy Lilki przestajemy śledzić w momencie, w którym dostaje się na studia - rzecz jasna, nie musi sobie zawracać głowy egzaminami wstępnymi, bo takie osoby jak ona, zdają maturę celująco, co zwalnia je z rekrutacji na uniwersytet.