Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pojmowalność Wszechświata pozostanie jego wieczną tajemnicą" - Albert Einstein Powyższa myśl wielkiego naukowca niech posłuży za dopełnienie kilku słów, jakie chcę odnieść do książki autorstwa ks. prof. Hellera i prof. Coyne'a. Przekonanie Einsteina zostało już przez nich poddane gruntownemu omówieniu. "Pojmowalny wszechświat" jest więc zarysowaniem istoty rozważań nad racjonalnością świata w którym żyjemy. Heller i Coyne w piękny sposób rozprawiają się z przybliżeniem kwestii, których wzajemna zgodność wydaje się w pierwszym odruchu dość trudna do zrozumienia. Najzwyklejsza wiara i ufność pozwala na pewną komplementarność wiedzy i nauki z religią i wartościami wymykającymi się precyzyjnemu opisowi. Wynika stąd znana nam z historii konsekwencja. Z chwilą kiedy zajęto się przyrodą zaczęła wykształcać się fizyka. Świat okazał się być matematyczny i takowoż zrozumiały odzwierciedlając struktury, które często nie są dostrzegalne bezpośrednio. Przeciętny Czytelnik zapyta, gdzie w tym rzeczowym i poukładanym świecie prawdy materialnej jest miejsce na religię, wierzenia, drogę duchową? Autorzy podpowiadają cytując Alberta Einsteina: "Ten stan rzeczy można wyrazić obrazowo w następujący sposób: nauka bez religii jest ułomna, religia bez nauki jest ślepa." Tak więc, odkrywamy, być może na nowo, współzależność racjonalizmu i irracjonalizmu, argumentów i ich wartości. "Pojmowalność wszechświata" jest przeglądem poprzez trzy wyznaczone cezury czasowe, właściwe historycznej ścieżce rozwoju. Od starożytnych Greków i uzasadnienia dla mitu, poprzez chrześcijaństwo i pytania o granice wszechmocy Boga, aż po stan naukowego poznania dnia dzisiejszego. Książka stawia Czytelnika przed końcowym wnioskiem, być może oczywistym, ale zaskakującym. Otóż, autorzy proponują, aby zastanowić się nad pożytkiem wynikającym z twierdzenia Gödla. Zaiste, już pierwsze skojarzenie winno objawić swój irracjonalny pierwiastek. Wszak jest to rozumowanie nieomal negujące własną racjonalność.