Najnowsze artyku艂y
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Walter Bosing
4
7,1/10
Pisze ksi膮偶ki: sztuka
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Je偶eli chcesz wys艂a膰 nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,1/10艣rednia ocena ksi膮偶ek autora
85 przeczyta艂o ksi膮偶ki autora
57 chce przeczyta膰 ksi膮偶ki autora
0fan贸w autora
Zosta艅 fanem autoraKsi膮偶ki i czasopisma
- Wszystkie
- Ksi膮偶ki
- Czasopisma
Hieronim Bosch ok. 1450-1516. Mi臋dzy niebem a piek艂em
Walter Bosing
6,8 z 41 ocen
120 czytelnik贸w 4 opinie
2005
Najnowsze opinie o ksi膮偶kach autora
Dzie艂a wszystkie - Hieronim Bosch Walter Bosing
7,6
Ksi膮偶ka pi臋knie wydana (jak zwykle Taschen) i bardzo warto艣ciowa ze wzgl臋du na analizy dzie艂 malarza, kt贸re dla niezbyt uwa偶nych obserwator贸w, do kt贸rych grona niestety si臋 zaliczam, s膮 ogromn膮 pomoc膮 w dostrze偶eniu przer贸偶nych szczeg贸艂贸w, na kt贸re nie zwr贸ciliby wcze艣niej uwagi. Jednak jej format powoduje, 偶e troch臋 ci臋偶ko si臋 ich w obrazach wypatruje, dlatego dla os贸b chc膮cych przede wszystkim ogl膮da膰, poleca艂abym jednak, jako uzupe艂nienie, jaki艣 inny album zawieraj膮cy zar贸wno wi臋ksze reprodukcje ca艂ych obraz贸w jak r贸wnie偶 ich fragment贸w.
Hieronim Bosch ok. 1450-1516. Mi臋dzy niebem a piek艂em Walter Bosing
6,8
W艣r贸d malarzy wszystkich epok Hieronim Bosch jest najbardziej enigmatyczn膮 i tajemnicz膮 postaci膮, za艣 jego dzie艂a nieprzerwanie rodz膮 nowe interpretacje, inspiruj膮 nieznane dotychczas p艂aszczyzny refleksji, stanowi膮 stymulanty coraz bardziej pog艂臋bionych i bogatych w wielowymiarowe konotacje debat.
Temat g艂贸wny wszystkich obraz贸w Boscha stanowi szale艅stwo. Bynajmniej polega ono na osobistym ob艂膮kaniu artysty, kt贸re imputowaliby艣my mu, obserwuj膮c hektyczne, groteskowe momentami, innym razem przera偶aj膮ce, niemal realistyczne i 偶ywe w swej dynamice sceny rodzajowe piek艂a, pe艂nego wypaczonych, abominacyjnych stworze艅, o jakich nie 艣nili Poe, ni Lovecraft, lecz jego istot臋 stanowi genetyczne, pe艂ne paradoks贸w, wypacze艅 i wynaturze艅 zwyrodnienie 艣wiata doczesnego. Pomimo proliferacji tw贸rczej oraz pluralizmu interpretacyjnego 贸w motyw szale艅stwa ziemskiego wpisany zosta艂 trwale w tre艣膰 semiotyki obraz贸w oraz 艣wiatopogl膮du malarza, uczyni艂 je tak偶e Bosch pryncypialnym kana艂em ekspresji holistycznego Z艂a, panosz膮cego si臋 po 艣wiecie, kt贸rego dost臋pne percepcji reprezentacje i emblematy stanowi膮 liczne ohydne, szepcz膮ce jakby z艂owr贸偶bne inkantacje ku widzom, demony o atrybutach zwierz膮t i ludzi. Analogicznie do van Gogha, percypuj膮cego indywidualne szale艅stwo, jako nowe 藕r贸d艂o inspiracji, natchnienie Boscha wyp艂ywa z obserwacji frenetycznego, grzesznego, zmys艂owego, nieokie艂znanego rytmu 偶ycia pojedy艅czego cz艂owieka oraz ca艂ego spo艂ecze艅stwa, uwik艂anych w po艣cig za pieni膮dzem, w艂adz膮, znaczeniem i uciech膮, spetryfikowanych w hektycznym p臋dzie ku 艣mierci.
Chocia偶 namalowanych zosta艂o przez flamandzkiego artyst臋 wiele s艂ynnych dzie艂, kt贸rymi gani oraz poucza odbiorc贸w, najbardziej znamiennym dla poprawnych recepcji, interpretacji, rozumienia przekazu jego dorobku tw贸rczego jest tryptyk "W贸z z sianem". Oto na centralnym panelu spostrzegamy dwoje ludzi oddanych biesiadzie. Po obu ich stronach, za艣 stoj膮 Anio艂 - duch Dobra, kt贸ry zach臋ca do umiarkowania, refleksji nad efemeryczn膮 natur膮 艣wiata i p艂ytko艣ci膮 ludycznej egzystencji, kontemplacji wieczno艣ci, modlitwy oraz diabe艂, bawi膮cy ich jakby somnambuliczn膮 melodi膮 swojego fletu. Wzrok wszystkich postaci ju偶 z dawna odwr贸cony zosta艂 od Bo偶ego pos艂a艅ca, ka偶dy za艣lepiony jest uciech膮 chwili. Oto symptom powszechnej acedii - choroby duszy, polegaj膮cej na afirmacji stylu 偶ycia demon贸w. Obraz 贸w stanowi nies艂ychanie trafn膮 metafor臋 艣wiata, jaki znamy. Nie ustaje dionizyjski rytm egzystencji, w dramatycznym szale艅stwie kt贸rego zanika pierwiastek sacrum - immanentne doznania, sprawy eschatologiczne, mistyczna percepcja, pozostaje jedynie ulotne i niepewne, lub mroczne i z艂owrogie profanum - 艣miech Epikura, Teatr Goffmana, Symulakr Baudrillarda, show business, Facebook, ekonomiczne algorytmy, rynkowe spekulacje, spo艂eczna in偶ynieria, Ultraliberalizm, Oko na wierzcho艂ku piramidy i zagubiony w hektycznej konsumpcji, zintegrowanej z bezwarunkowym hedonizmem Utracjusz, uwi臋ziony w grodzie Lucyfera-Disa.
Tw贸rczo艣膰 Hieronima Boscha stanowi wyk艂adni臋 sztuki 艣redniowiecznej, dramatyczn膮 opowie艣膰 o metempsychozie, zakorzenion膮 g艂臋boko w 贸wczesnym 艣wiatopogl膮dzie. Znaczenie jej, jednakowo偶 jest niepowetowanie ponadczasowe, a konotacje pomi臋dzy metaforyk膮 dzie艂 artysty, a wydarzeniami wsp贸艂czesnymi spostrzegamy z przera偶aj膮c膮 wprost jasno艣ci膮. Na obrazach flamandzkiego malarza przedstawiony zosta艂 tragiczny odwr贸t ludzkiego rodzaju od rzeczywisto艣ci Chrystusa w efemeryczny, sko艅czony i ograniczony 艣wiat zmys艂贸w. W dzisiejszych czasach proces owej ucieczki ulega dalszemu zwyrodnieniu. Oto doznawszy wszystkich sensorycznych rozkoszy, poznawszy wszystkie miazmatyczne przyjemno艣ci somatycznego mikrokosmosu, wiecznie zblazowany, nienasycony, b艂agaj膮cy o wi臋cej cz艂owiek pog艂臋bia sw贸j eskapizm, wst臋puje w wymiar wirtualny, metauniwersum, kt贸re implikuje niesko艅czone mo偶liwo艣ci. Sfera takowa stanowi nic innego, jak tylko konglomerat iluzji, mozaik臋 mira偶y, pi臋kn膮 i kolorow膮, w jakiej wykreowane zosta艂y nawet pozory nie艣miertelno艣ci. Synchronicznie, jest 贸w偶e 艣wiat z艂udze艅 letalnie niebezpieczny, niczym g艂臋boka studnia, kt贸rej dno ginie w nieprzeniknionej ciemno艣ci, albowiem ukonstytuowany zosta艂 na fa艂szu i k艂amstwie, tak upragnionych, gdy偶 atrakcyjnych. Proces substytucji rzeczywisto艣ci przez wirtualny Symulakr jest wartki, szybki, frenetyczny, jako i偶 w艂a艣ciwe s膮 mu wszystkie atrybuty materialnego 艣wiata, osi膮galne jeszcze 艂atwiej, bez 偶adnych kryteri贸w dost臋pu. W艂a艣nie tutaj dochodzimy do meritum przes艂ania Boscha, zmaterializowanego w postaci szarego, obdarzonego muzycznym zaci臋ciem diab艂a z "Wozu z sianem", fakultatywnie tajemniczego "Cz艂owieka-drzewa" z "Ogrodu ziemskich rozkoszy" - wsp贸艂czesna egzystencja jawi si臋 tragedi膮 jednostki zatracaj膮cej siebie w intoksykacyjnym uniwersum iluzji, odartym z norm, bez punkt贸w zaczepienia, po艣r贸d niezliczonych, niejednokrotnie sprzecznych identyfikacji, fikcji, kt贸re zaspokajaj膮 marzenia, czy zachcianki, pog艂臋biaj膮c duchow膮 i to偶samo艣ciow膮 pustk臋. Cz艂owiek stanowi metafor臋 doczesnego wymiaru. Przypomina, wszak偶e jab艂ko, kt贸rego pi臋kna, dojrza艂a cz臋艣膰 barwy jasnej i g艂臋bokiej czerwieni roz艣wietlona zosta艂a promieniem s艂o艅ca, za艣 Cie艅 spowija jego przegnit膮 i robaczyw膮 stron臋. Ukazuje nam flamandzki malarz ob艂臋d 艣wiata przez pryzmat 偶ycia w chaosie, wytr膮conego z r贸wnowagi umys艂u, dezintegracji ducha, zespolonej z orgiastyczn膮 hegemoni膮 zmys艂贸w... i wzywa do zmiany.
Bosing od samego pocz膮tku wst臋puje w interesuj膮cy i g艂臋boki dialog z dzie艂ami 艣redniowiecznego artysty, klarownie prezentuj膮c dialektyk臋 Boscha. Poddany wieloaspektowej analizie semiotycznej zosta艂 niemal ka偶dy detal jego najwa偶niejszych, tudzie偶 osnutych najg臋stszym nimbem tajemnicy obraz贸w. Ksi膮偶ka jest w rezultacie niezmiernie satysfakcjonuj膮ca na poziomie jako艣ciowym, wszelako dostrzegalne s膮 pewne ilo艣ciowe dysfunkcje wydania, w szczeg贸lno艣ci zbyt ma艂y format. Nie mniej zach臋cam ka偶dego do lektury tej bardzo warto艣ciowej pozycji!