Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Diamentowy plac" to perełka literatury katalońskiej. Wznowienie w przekładzie Anny Sawickiej prezentuje się wyśmienicie. Wszystko zaczęło się od jednego tańca na Diamentowym placu, jednego spotkania i jednej decyzji... Jest to historia zwykłej dziewczyny, która pod wpływem impulsu opuszcza swojego narzeczonego, by wyjść za mąż za świeżo poznanego na potańcówce adoratora. Dość szybko jednak okaże się, że Quimetowi bardzo daleko do idealnego męża i życiowego partnera. Odtąd czytelnik będzie obserwował niełatwą codzienność Natàlii jako kobiety, żony i matki, która każdego dnia będzie starała się walczyć o lepsze jutro dla swojej rodziny. W pewnym momencie będzie to wręcz walka heroiczna. Ale heroizm czasem potrafi się wypalić, a nadzieja na lepsze jutro - zgasnąć. Jedynym ratunkiem jest prawdziwa miłość. Tak, czytelnik będzie też świadkiem szczęścia, bo i do Natàlii w końcu uśmiechnie się los. W tle: wojna domowa ze wszystkimi swoimi skutkami, przemiany społeczne i Barcelona. Niby zwykła i prosta historia. Co zatem fascynuje w tej książce? Na pewno sposób, w jaki została opowiedziana historia, oraz język, który jest niezwykle oszczędny. Na pierwszy rzut oka narracja przypomina reporterską (suchą) relację ubraną w ładne słowa. Jednak kiedy spojrzy się głębiej, można dostrzec mnóstwo emocji, które kłębią się i ukrywają między wierszami. Ta oryginalność sprawia, że przez powieść płynie się dosyć wartko, ale uważnie i z zaciekawieniem, bardzo mocno kibicując głównej bohaterce. Polecam.