Bardzo dziwna jazda 🤘🏻❤️🔥💧👾

Bardzo dziwna jazda 🤘🏻❤️🔥💧👾

Głębokie rozczarowanie. Autor, który dla wielu jest - czy też był, wszak czas tak szybko płynie - nadzieją na odświeżyciela gatunku, nie powinien popełniać tak banalnych książek.

Kraken nie jest zły, po prostu jest banalny. Jakiś tam klimat jest, coś się dzieje, jest nawet w miarę ciekawie, ale sięgając po Chinę oczekuję czegoś więcej niż opowieści quasi-lovecraftowskiej. Lovecraft jest spoko, nie mówię, że nie, ale jako zostało wspomniane czas płynie, zwykle w jedną stronę (fizycy mogą mieć odmienne zdanie) i postęp zwykle też jest ukierunkowany w jedną, konkretną stronę. Tu miałem wrażenie jakoby byśmy się cofnęli - czyli nie jest to coś świeżego, nie jest też literacko wybitne. Może lepsze niż przeciętne, ale dla mnie raczej strata czasu.

Głębokie rozczarowanie. Autor, który dla wielu jest - czy też był, wszak czas tak szybko płynie - nadzieją na odświeżyciela gatunku, nie powinien popełniać tak banalnych książek.

Kraken nie jest zły, po prostu jest banalny. Jakiś tam klimat jest, coś się dzieje, jest nawet w miarę ciekawie, ale sięgając po Chinę oczekuję czegoś więcej niż opowieści quasi-lovecraftowskiej....

Takie " nigdziebadz" cześć druga, a to komplet. Łatwo się czyta. I ciekawa opowiastka

Takie " nigdziebadz" cześć druga, a to komplet. Łatwo się czyta. I ciekawa opowiastka

Książka której pierwotne założenie - czyli: "wszystko jest możliwe, niczemu się nie dziw" powoduje, że w trakcie lektury na nic nie czekałem i nic nie mogło mnie zaskoczyć czy zainteresować. Książka - i to jest prawdziwy ewenement - niezwykle pofałdowana fabularnie a jednak jej odbiór staje się niemiłosiernie płaski. Raczej pewnego rodzaju zabawa dla mających zbyt dużo czasu niż lektura zapewniająca prawdziwe i głębokie przeżycia. A jednak przeczytałem i nie wydaje mi się, aby był to czas stracony. Ja osobiście bawiłem się dobrze, chociaż wiem, że jest to nieprzemyślana i dość słaba książka napisana jednak przez rewelacyjnego Autora.

Książka której pierwotne założenie - czyli: "wszystko jest możliwe, niczemu się nie dziw" powoduje, że w trakcie lektury na nic nie czekałem i nic nie mogło mnie zaskoczyć czy zainteresować. Książka - i to jest prawdziwy ewenement - niezwykle pofałdowana fabularnie a jednak jej odbiór staje się niemiłosiernie płaski. Raczej pewnego rodzaju zabawa dla mających zbyt dużo...

7/10

7/10

Wydanie bez kilku stron pod koniec, co jednak trochę wytrąciło mnie z równowagi.

Powiem tak - mniej gore, niż niektóre książki Vandermeera, przy jednoczesnym zachowaniu zerowego szacunku dla logiki i możliwości fizycznych naszego świata. Dzieją się rzeczy, dziwne rzeczy, zaakceptuj albo giń.
Akceptuję, klimat i wyobraźnia to największe atuty tej książki.
Fabularnie though... Sama nie wiem. Trochę wciąga, trochę trudno powiedzieć.

Wydanie bez kilku stron pod koniec, co jednak trochę wytrąciło mnie z równowagi.

Powiem tak - mniej gore, niż niektóre książki Vandermeera, przy jednoczesnym zachowaniu zerowego szacunku dla logiki i możliwości fizycznych naszego świata. Dzieją się rzeczy, dziwne rzeczy, zaakceptuj albo giń.
Akceptuję, klimat i wyobraźnia to największe atuty tej książki.
Fabularnie...

Skojarzenia z fabułą trylogii husyckiej - porwano chłopaka, odbito, chłopak uciekł, ale ktoś go porwał i tak w koło Macieju - zbyt silne.
Znudziłam się w 1/5.

Skojarzenia z fabułą trylogii husyckiej - porwano chłopaka, odbito, chłopak uciekł, ale ktoś go porwał i tak w koło Macieju - zbyt silne.
Znudziłam się w 1/5.

Nie wytrwałam. Poddałam się po 100 stronie. Szczególnie, że padły już wszystkie pytania i odpowiedzi.
Trochę mi to "Otchłań głodnych oczu" przypominało. Dziwny styl, chyba.

Nie wytrwałam. Poddałam się po 100 stronie. Szczególnie, że padły już wszystkie pytania i odpowiedzi.
Trochę mi to "Otchłań głodnych oczu" przypominało. Dziwny styl, chyba.

Lubię China Mieville'a. Gość ma niesamowitą wyobraźnię. Tu przechodzi sam siebie. Parę razy szczęka opada.
Jednocześnie jakby zapomniał, jak się pisze. Dziwne dialogi, nie domyślisz się, o co rozmówcom chodzi. W jednym przypadku (niejakiego Gossa) nie mamy się domyślić. Ok. Ale w innych chciałoby się coś zajarzyć, a tu zonk. Narracja też w wielu miejscach niejasna. Dużo w tym niestety "zasługi" tłumaczki. Z innych wad sporo przekleństw i niemała dawka brutalności.
Dobra, niemniej, kolego opiniodawco, przeczytałeś. Dałeś radę. Dlaczego?
A to, kolego wewnętrzny adwersarzu, dlatego, że jakoś nie potrafiłem nie ulec urokowi podskórnego, niejawnego, podsznytowanego, nieoczywistego Londynu, który jest bohaterem tej książki. Londynu, który zmierza ku apokalipsie. Jak zwykle zresztą, ale tym razem...
I tak dale, i tak dalej, a jak już wydaje się, że wiadomo, o co chodzi, to - to może w tym miejscu podziękuję autorowi, że zakończeniem wynagrodził mój trud. Dziękuję.

Lubię China Mieville'a. Gość ma niesamowitą wyobraźnię. Tu przechodzi sam siebie. Parę razy szczęka opada.
Jednocześnie jakby zapomniał, jak się pisze. Dziwne dialogi, nie domyślisz się, o co rozmówcom chodzi. W jednym przypadku (niejakiego Gossa) nie mamy się domyślić. Ok. Ale w innych chciałoby się coś zajarzyć, a tu zonk. Narracja też w wielu miejscach niejasna. Dużo w...

Niestety książka ta udowadnia, że o ile Mieville ma zawsze niezłe pomysły, to nie zawsze wie co z nimi zrobić

Niestety książka ta udowadnia, że o ile Mieville ma zawsze niezłe pomysły, to nie zawsze wie co z nimi zrobić