Opowiadacze nocy

„Opowiadacze nocy” Rafika Schami to przepiękna opowieść o sztuce snucia opowieści.

Wszystkie opowiedziane w powieści historie (tak naprawdę bliskowschodnie baśnie) – nie tylko, że kunsztowne i cudowne, są do tego niezwykle mądre.

Wszystkie one traktują o mowie, języku i wyrazach. O odpowiedzialności, która wypływa bezpośrednio z wypowiedzianych słów, o tym, że – jak mówi wróżka do Salima, głównego bohatera powieści – „Słowa to odpowiedzialność”.

Wszystkie przytoczone w tej opowieści baśnie opowiadają (głosami przyjaciół Salima) właśnie o słowach i ich braku. O komunikowaniu się, o prawdzie i o kłamstwie. O trudnej sztuce opowiadania, o sztuce przekazywania prawdy i o sztuce kłamania.

Więcej o książce na blogu Poczytane.pl: http://poczytane.pl/opowiadacze-nocy-rafik-schami/

„Opowiadacze nocy” Rafika Schami to przepiękna opowieść o sztuce snucia opowieści.

Wszystkie opowiedziane w powieści historie (tak naprawdę bliskowschodnie baśnie) – nie tylko, że kunsztowne i cudowne, są do tego niezwykle mądre.

Wszystkie one traktują o mowie, języku i wyrazach. O odpowiedzialności, która wypływa bezpośrednio z wypowiedzianych słów, o tym, że – jak mówi...

Kolekcja "Labirynty" zawsze była gwarancją dobrej i ciekawej lektury; ta książka jest czternastą z tego cyklu, którą przeczytałam, a drugą tego autora. I tym razem nie rozczarowałam się.

Książka ciekawie napisana, w klimacie arabskim, z akcją usytuowaną w Damaszku. Jej bohaterami są woźnica Salim i jego najbliżsi przyjaciele. Salim słynie wśród mieszkańców oraz podróżnych, których wozi z Damaszku do Bejrutu, z pięknych, klimatycznych i wciągających opowieści; robi to już od kilkudziesięciu lat i nigdy nie brak mu pomysłu na opowiadaną historię.
Ale pewnego dnia naszego hakawati (tak nazywają w Syrii arabskich opowiadaczy) nawiedza we śnie wróżka, oznajmiając mu, że po obudzeniu straci głos i będzie mógł go odzyskać, jeśli w ciągu trzech miesięcy otrzyma siedem prezentów. Sen się ziszcza, a grono przyjaciół Salima usiłuje mu za wszelką cenę pomóc. Kiedy zostaje już tylko osiem dni do końca trzymiesięcznego terminu, zaczynają snuć - każdy po kolei - opowieści ze swojego życia, zasłyszane historie, baśnie, przepowiednie. Czy to jest recepta na odzyskanie głosu przez Salima?

„Opowiadacze nocy” to interesująca, egzotyczna powieść pełna magii i bajkowości. Czytając ją, siłą rzeczy, przychodzą na myśl "Baśnie z tysiąca i jednej nocy" i Szeherezada, snująca powoli swe tajemnicze, zmysłowe opowieści. Książka z pewnością urzeknie czytelników, spragnionych oderwania się od monotonii i zwyczajnej rzeczywistości i przeniesie nas w magiczny świat, z pogranicza jawy i snu.

Kolekcja "Labirynty" zawsze była gwarancją dobrej i ciekawej lektury; ta książka jest czternastą z tego cyklu, którą przeczytałam, a drugą tego autora. I tym razem nie rozczarowałam się.

Książka ciekawie napisana, w klimacie arabskim, z akcją usytuowaną w Damaszku. Jej bohaterami są woźnica Salim i jego najbliżsi przyjaciele. Salim słynie wśród mieszkańców oraz...

Od dawna marzyłam o takiej właśnie książce!
Spokojnie prowadzone historię i opowieści przesycone zapachami i arabskim zgiełkiem z samego serca Syrii urzekły mnie bez reszty.
Inną sprawą jest to, że taki styl trzeba lubić, bo zdaję sobie sprawę, iż większość moich znajomych byłaby tą magiczną powieścią po prostu znudzona.
Damaszek w ostatnim czasie kojarzy się ludziom ze strzelaninami, dziećmi biegającymi z kałasznikowami, "zakutymi" kobietami oraz rosnącą liczbą ofiar.
Pan Schami pokazuje nam tę inną, romantyczną i magiczną stronę stolicy.

Pachnącą, żywą, radosną i tańczącą, gdzie perły spadają z nocnego nieba srebrzystym deszczem obiecując spełnienie nawet najskrytszych pragnień.
Wiele bym dała, by tam kiedyś pojechać.

Okładka, tytuł i specyficzny klimat zachwyciły moje serducho, które tę książkę serdecznie poleca :)

Od dawna marzyłam o takiej właśnie książce!
Spokojnie prowadzone historię i opowieści przesycone zapachami i arabskim zgiełkiem z samego serca Syrii urzekły mnie bez reszty.
Inną sprawą jest to, że taki styl trzeba lubić, bo zdaję sobie sprawę, iż większość moich znajomych byłaby tą magiczną powieścią po prostu znudzona.
Damaszek w ostatnim czasie kojarzy się ludziom ze...

"Przez ponad czterdzieści lat Salim nie zajechał swoim powozem dalej niż do Bejrutu, ale skrzydłami swoich słów zwiedził, jak nikt inny, wszystkie kraje świata. to, że nagle stracił głos, wprawiło w zdumienie wszystkich mieszkańców jego ulicy. Nie mogli w to uwierzyć nawet jego najlepsi przyjaciele."

Salim, był starym woźnicą o niezwykle ciepłym, głębokim głosie, który cieszył ludzkie uszy. Miał wielki dar opowiadania niesamowitych historii. Potrafił doprowadzać ludzi zarówno do śmiechu, jak i płaczu, mając w zanadrzu opowieść na każdy z możliwych tematów. Dar ten odkrył podczas jednej z podróży, gdy jako woźnica przewoził pewną starszą damę.

Przez całą drogę opowiadał jej historię o rozbójniku, który zakochał się w córce sułtana. Dotarłszy na miejsce, starsza pani była wielce zadowolona z ciekawej opowieści i pobłogosławiła woźnicę, za jego wspaniały język. Tym sposobem Salim, wpadł na pomysł, jak przyciągnąć klientów i przetrwać w dobie kryzysu, bowiem żaden inny woźnica, nie mógł się z nim równać.

Nigdy nie brakowało mu opowieści, ponieważ wykorzystywał swój spryt i zawsze po zakończeniu swojej historii, zachęcał podróżnych do tego, aby jemu również coś opowiedzieli. Później ubarwiał opowiastkę i przekazywał ją następnym klientom.

Mężczyzna mieszkał w Damaszku, jednak poza tym, że był wspaniałym opowiadaczem, tak naprawdę nic o nim nie było wiadomo. Ludzie nie wiedzieli, które opowieści opowiedziane przez Salima, mogą dotyczyć jego życia. Niewiele było także wiadomo o jego żonie, którą sąsiedzi uważali za spokojną i cichą kobietę, a tymczasem po jej śmierci, Salim zdradził wszystkim m.in., że jego ukochana, była dzielną, waleczną osobą, która uratowała go kiedyś z opresji, gdy to zaatakowało go siedmiu uzbrojonych, tęgich żołnierzy. Kobieta przebrana za czarnego jeźdźca, przepędziła ich wszystkich.

Salim miał siedmiu przyjaciół, którzy przychodzili do niego od wielu lat co wieczór i wsłuchiwali się w jego opowieści, jednak pewnego dnia, zdarzyło się coś, co ich bardzo zaskoczyło - Salim stracił głos.

Którejś sierpniowej nocy w 1959 roku, przyszła do niego we śnie wróżka. Powiedziała mu, że jeżeli nie spełni pewnego warunku, mężczyzna zamilknie na zawsze. Aby odzyskać głos, Salim musi dostać siedem niezwykłych prezentów, w ciągu trzech miesięcy. Dała mu również możliwość wypowiedzenia 21 słów, jednak kazała mu się dokładnie zastanowić, co chciałby powiedzieć, bowiem po wypowiedzeniu tych słów, starszy pan zamilknie.

Milczenie Salima, niepokoiło jego przyjaciół, jak i pozostałych mieszkańców Damaszku, a on sam zastanawiał się jak wykorzystać pozostałe mu słowa. W końcu udało mu się w skrócie opowiedzieć o wróżce i wszyscy zaczęli się głowić nad prezentami, dla starca. Zaczęli mu przynosić przeróżne dary, jednak bez większych rezultatów, a czasu było coraz mniej.

"Opowiadacze nocy", to jedna z ciekawszych książek jakie czytałam. Nic dziwnego, że doczekała się kilkunastu wydań i otrzymała wiele prestiżowych nagród literackich. Przeczytałam ją w zawrotnym tempie, ponieważ po przewróceniu pierwszej strony, zamknęłam ją dopiero po skończeniu ostatniej.

Uwielbiam gdy w literaturze mam styczność z egzotycznymi kulturami, a w tej książce tak właśnie było. Powieść ta ma niesamowity klimat, który czaruje nas już na samym wstępie. Jest niezwykle mądra, utrzymana w stylistyce baśni. Jak wszystkie książki z serii "Labirynty" Wydawnictwa WAM, również i ta skłania do refleksji i przemyśleń, oraz dostarcza nam bardzo wartościowych chwil przy lekturze. Do takich książek warto wracać i ja z pewnością i wielką przyjemnością to zrobię.

"Przez ponad czterdzieści lat Salim nie zajechał swoim powozem dalej niż do Bejrutu, ale skrzydłami swoich słów zwiedził, jak nikt inny, wszystkie kraje świata. to, że nagle stracił głos, wprawiło w zdumienie wszystkich mieszkańców jego ulicy. Nie mogli w to uwierzyć nawet jego najlepsi przyjaciele."

Salim, był starym woźnicą o niezwykle ciepłym, głębokim głosie, który...

Wziąłem tę książkę z biblioteki bo mi się spieszyło, a pod ręką nie było nic co wzbudziło by jakoś szczególnie mnie zainteresowało. Nie spodziewałem się więc po niej niczego specjalnego, muszę jednak przyznać, że okazała się znacznie lepsza niż myślałem.
Jest to całkiem dobrze napisana historia ósemki starych przyjaciół z Damaszku z pewną dozą poczucia humoru, ale bez przesady.

Wziąłem tę książkę z biblioteki bo mi się spieszyło, a pod ręką nie było nic co wzbudziło by jakoś szczególnie mnie zainteresowało. Nie spodziewałem się więc po niej niczego specjalnego, muszę jednak przyznać, że okazała się znacznie lepsza niż myślałem.
Jest to całkiem dobrze napisana historia ósemki starych przyjaciół z Damaszku z pewną dozą poczucia humoru, ale bez...

Hakawati.

Czy wiecie czym się taka osoba zajmuje?

To piekny, romantyczny zawód funkcjonujący na Bliskim Wschodzie.
Hakawati to zawodowy "opowiadacz historii", który siada na podwyższeniu w knajpce i snuje swoje historie niczym Szeherezada. Czyż to nie romantyczne, ciekawe, orientalne?

Książka Rafik'a Schami to swoisty zbiór takich właśnie opowieści. Snute są niespiesznie, są bardzo orientalne, baśniowe, piękne i mądre.

Dla mnie osobiście jest to również ponowne spotkanie z moim ukochanym Damaszkiem. Czytając tę książkę widziałam znów gwiazdy nad tym niesamowitym miastem, czułam zapachy, słuszałam nawoływania handlarzy.

To moje trzecie spotkanie z Rafiki'iem Schami, najbardziej udane ze wszystkich. Wzmocniło ono moją tęsknotę za starym miastem damasceńskim i jego gościnnymi mieszkańcami. Serce mnie boli, gdy myślę o niespokoju i ludziach aktualnie ginących w Syrii.


Ag2S -> z całego serca dziekuję za ten wspaniały prezent:)

Hakawati.

Czy wiecie czym się taka osoba zajmuje?

To piekny, romantyczny zawód funkcjonujący na Bliskim Wschodzie.
Hakawati to zawodowy "opowiadacz historii", który siada na podwyższeniu w knajpce i snuje swoje historie niczym Szeherezada. Czyż to nie romantyczne, ciekawe, orientalne?

Książka Rafik'a Schami to swoisty zbiór takich właśnie opowieści. Snute są...

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/12/opowiadacze-nocy-rafik-schami.html

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/12/opowiadacze-nocy-rafik-schami.html

Nie porwała mnie.

Nie porwała mnie.