Już na pierwszy rzut oka „City 2” różni się od innych książek. Formatem. Przyzwyczajony do typowych formatów książek z początku nie bardzo mi się układ książki w kwadracie podobał. Ale jak to mówią – nie po formacie ocenia się książkę. Bo pomiędzy okładkami dostajemy po raz drugi porcję porządnego, zaskakującego, a co najważniejsze – polskiego – horroru. Założeniem serii City jest to, by opowiadania grozy dotyczyły właśnie miasta, ludzi w mieście żyjących. I już pierwsze opowiadanie Kazka Kyrcza to założenie doskonale wypełnia. „Szkieletor” z opowiadania „Śpij, szaleństwo” porzucony w trakcie budowy wieżowiec, w którym rozgrywają się rzeczy straszne… Antologię zamyka zresztą inne opowiadanie Kazka – można powiedzieć, że spina całość klamrą. Pozostali autorzy także nie zawodzą – czy jest to typowe „Urban legend” – jak u Roberta Cichowlasa, czy krwawe gore jakie serwuje Robert Ziębiński w swojej „Kuchni z gwiazdami” – najbardziej chyba zaskakującym i prześmiewczym opowiadaniu w zbiorze. Nie wiem, czy na miejscu Roberta nie bałbym się procesu ze strony polskich celebrytów – bo ten tekst z pogranicza bizzaro naprawdę może wstrząsnąć. Ale przynajmniej widać, że autor miał jakąś koncepcję i poprowadził ją solidnie do końca. Trzeba też wspomnieć o niezwykłym tekście Moniki Jaworowskiej „Robota”. W tym zapisie dialogów rozgrywa się tragedia człowieka zwolnionego z pracy i okrutnej zemsty… przeczytajcie zresztą sami – muszę przyznać, że autorce udała się duża rzecz: napisała opowiadanie w którym nie ma opisów a jedynie sam dialog. Ale za to jaki! Kolejne opowiadanie warte wyróżnienia – Radosław Scheller „Ja, Bestia”. Naprawdę daje solidnego kopa adrenaliny. Aż się prosi by autor dalej pociągnął świat który stworzył – z tym bestialskim antybohaterem. Równie dobrze wypadają opowiadania Izy Szolc, Bartosza Czartoryskiego – chociaż Bartek wykorzystał motyw dobrze już znany z wielu opowiadań i filmów – ale zrobił to w sposób taki, że do samego końca nie domyślamy się rozwiązania zagadki. Kolejne opowiadanie – „Ryby” Michała Gacka – świetny lovecraftowski kawałek. W ogóle wszystkie opowiadania w „City 2” trzymają dobry poziom. Są też bardzo różnorodne – od typowych horrorów, przez bizarro, opowiadania postapokaliptyczne po typowe gore. Nie ma tutaj złych utworów. I to cieszy. Bo spośród dwudziestu autorów kilkoro to debiutanci – a to dobrze wróży przyszłości horroru w Polsce. Już po tym zbiorze opowiadań kilku autorów kupiłbym w ciemno, bez specjalnej zachęty. Zbiór opatrzony jest jeszcze posłowiem Bartka Paszylka w którym opowiada o tym czemu tak, a nie inaczej ułożył opowiadania – faktycznie widać, że klucz którym się kierował sprawdził się w stu procentach. „City 2” to ciekawa antologia, warta polecenia.

Już na pierwszy rzut oka „City 2” różni się od innych książek. Formatem. Przyzwyczajony do typowych formatów książek z początku nie bardzo mi się układ książki w kwadracie podobał. Ale jak to mówią – nie po formacie ocenia się książkę. Bo pomiędzy okładkami dostajemy po raz drugi porcję porządnego, zaskakującego, a co najważniejsze – polskiego – horroru. Założeniem serii...

„Antologia polskich opowiadań grozy. City 2” to zbiór bardzo zróżnicowany. Jedne z fabuł są bardzo mocno osadzone w naszych realiach, inne odrywają nas od znanego nam świata, pozwalają wędrować w przeszłość i przyszłość, docierać do sfer nie odkrytych.
Idealnie wpisującym się w świat mediów, dążenia do sławy, nasiąkania światem gwiazd jest opowiadanie Roberta Ziembińskiego „Kuchnia z gwiazdami”, w której brutalny bohater jest przekonany o nabywaniu mocy zjadanych przez niego osób. Nie zabraknie tam znanych wszystkim gwiazd polskiej telewizji, dzięki czemu nieznany nikomu kanibal staje się sławny (nabywa moc).
Autorzy zabierają nas również w świat ludzkich uczuć. Nie zabraknie w nich miłości, nienawiści, radości, podziwy, smutku i wzgardy. Utworem łączącym wszystkie te elementy jest opowiadanie Pawła Deptucha „Założę się z tobą o dychę, tylko po to, aby było większe napięcie”. Kochająca i jednocześnie nienawidząca kobieta po raz pierwszy inicjuje zakład sprawdzający zainteresowanie ludzi cudzymi zdjęciami.
„City 2” z „City 1” łączy różnorodność i miejskość. Nawet na plażach ludzie gromadzą się jak mrówki, przepełniają otoczenie, w którym dewianci i zbrodniarze mają doskonałe schronienie i pole do manewru. Poza tym zbiory te są odmiennymi tworami zabierającymi czytelników w świat zbrodni, przemocy, zła, nie odkrytych sił.
Książkę polecam miłośnikom grozy i opowiadań. Bardzo dobrze sprawdzi się podczas podróży, kiedy nie możemy sobie pozwolić na dłuższe brnięcie w tekst tylko fabuła musi zamknąć się na kilku stronach.

„Antologia polskich opowiadań grozy. City 2” to zbiór bardzo zróżnicowany. Jedne z fabuł są bardzo mocno osadzone w naszych realiach, inne odrywają nas od znanego nam świata, pozwalają wędrować w przeszłość i przyszłość, docierać do sfer nie odkrytych.
Idealnie wpisującym się w świat mediów, dążenia do sławy, nasiąkania światem gwiazd jest opowiadanie Roberta Ziembińskiego...