Alchemia miłości. Wybór myśli sufickich

Zbiór pięknych tekstów, zapraszających do spotkania z Miłością, nie tylko tą damsko-męską. Gorąco polecam. Wracam co jakiś czas. Bardzo inspirujące

Zbiór pięknych tekstów, zapraszających do spotkania z Miłością, nie tylko tą damsko-męską. Gorąco polecam. Wracam co jakiś czas. Bardzo inspirujące

Książka, która budzi serca. Miłość i Tęsknota, Tęsknota i Miłość, cóż można dodać więcej? Polecam!

Książka, która budzi serca. Miłość i Tęsknota, Tęsknota i Miłość, cóż można dodać więcej? Polecam!

Przepiękna poezja, wyrażająca miłość do Boga.

Przepiękna poezja, wyrażająca miłość do Boga.

Zbiór poezji sufickiej, dzieła perskich mistrzów ciągle żywe, dotykającej najgłębszej ludzkiej tęsknoty - tęsknoty za piękną, nieprzemijającą, transformującą Miłością.

Zbiór poezji sufickiej, dzieła perskich mistrzów ciągle żywe, dotykającej najgłębszej ludzkiej tęsknoty - tęsknoty za piękną, nieprzemijającą, transformującą Miłością.

Piękne teksty miłosne. Niezwykle inspirująca, zachwycająca książka

Piękne teksty miłosne. Niezwykle inspirująca, zachwycająca książka

Piękny zbiór poezji o miłości i miłości do Boga, daje inną perspektywę niż typowa dla nas perspektywa europejska

Piękny zbiór poezji o miłości i miłości do Boga, daje inną perspektywę niż typowa dla nas perspektywa europejska

Mam pewnego rodzaju problem ze zrozumieniem poezji z innych zakątków świata, pochodzących z innych kręgów kulturowych i osadzonych w innej religii. Nawet jeśli mi się podobają, zwyczajnie nie umiem się wczuć i zagłębić w ten świat, nie potrafię zobaczyć w nich siebie i zrozumieć autorów. Nie ma w tym niczego nadzwyczajnego, jednakże nie sądzę, żeby poezja z tak daleka (pod każdym względem, ale głównie myślowym) kiedykolwiek dorównała poezji z Polski, czy chociażby Europy, USA.
Ciekawe, interesujące przeżycie, ale tylko w kontekście poznawania nowych kultur, nie rozsmakowuję się jednak w tych wierszach. Nie odbieram im artyzmu, są ładne, o miłości, ale... inne.

Mam pewnego rodzaju problem ze zrozumieniem poezji z innych zakątków świata, pochodzących z innych kręgów kulturowych i osadzonych w innej religii. Nawet jeśli mi się podobają, zwyczajnie nie umiem się wczuć i zagłębić w ten świat, nie potrafię zobaczyć w nich siebie i zrozumieć autorów. Nie ma w tym niczego nadzwyczajnego, jednakże nie sądzę, żeby poezja z tak daleka (pod...

Tu poezja została wypełniona muzyką a potem obie, sprzymierzywszy się ze sobą, wprowadziły mnie do odmiennego świata wrażeń. Na próżno by szukać jakichkolwiek porównań z rzeczywistością znaną mi z przeżyć ludzi współczesnej epoki. Cokolwiek by się o nich napisało, to i tak pozostanie uczucie niedosytu, łaknienie jeszcze większej głębi emocji. A to wszystko pomimo niezaprzeczalnie ogromnej esencjonalności sufickiej poezji. Zapamiętam jej różnorodne kolory i niespotykane nigdy wcześniej dźwięki. Z lubością będę sobie przypominał skomplikowaną fakturę dotykanych przeze mnie kształtów. Toż to nieprawdopodobnie kunsztownie utkana z poezji materia świata dawno przez nas zapomnianego. To sacrum, świętość wynikająca nawet nie tyle z jej boskich odniesień, ile z poczucia specyficznego podejścia do najwspanialszego uczucia jakim jest miłość.

Twórczość sufich nazwałbym podążaniem za dylematami duszy, szukaniem sensu w oceanie powszedniości i próbami przyglądania się życiu. Oni sami często wspominają o podnoszeniu tajemniczej zasłony ale bardzo wyraźnie zaznaczają, że jej całkowite odsłonięcie może być katastrofalne w skutkach. Poezja suficka uczy jak spalać się, kształtuje umiejętność topnienia na sam dźwięk prawd przez nią przekazywanych. Celowo odniosłem się do pojęcia prawdy chociaż uważam, że żadna twórczość nie powinna mieć na nią monopolu. Jednak w wypadku tych wierszy występuje uniwersalność ich przesłania. Można je przypisać względem każdej kultury i zbierać owoce jej pracy. "Alchemia Miłości" nie uchroni od odczuwania ogromnych nacisków ze strony pragnień, jednak potrafi zminimalizować skutki ich często niszczących działań.

Ciekawe jest spojrzenie perskich poetów na ludzką egzystencję:

"Jako że nic nie może się równać
z nieistnieniem,
przestań już skupiać się
na samym sobie"

Według nich czas skończyć z przyziemnością, wynikającą z upijania się sprawami zbyt prozaicznymi dla całości istnienia. W rytmie ich myśli widać otwarcie na serce, bo sama wiedza nie wystarczy aby być szczęśliwym. Cały świat posiada duszę, której warto poszukać. Chociażby po to, żeby potem zdumiony stanąć przed ogromem różnorodności i zrozumieć, jak wiele się do tej pory przeoczyło. Rumi oraz pozostali sufici pragną wyzwolić tą poezją z umysłowej ciasnoty i namawiają do ponownego zweryfikowania definicji własnego "ja".

Trucizna to czy lekarstwo? Pewnie niejedna osoba posiada bardzo ambiwalentne odczucia związane z przeżywaniem poezji należącej do zupełnie odmiennego kręgu kulturowego. Jedno jest pewne, ta twórczość może stanowić pewnego rodzaju odtrutkę na szaleństwo bezrefleksyjnego podejścia do sfery współczesnej konsumpcji. Nadmiernej eksploatacji powierzonych nam dóbr przyrody jak i posługiwania się naszym umysłem w celu zapełniania go całkiem nieprzydatnym szumem informacyjnym. W tym oto znaczeniu "Alchemia Miłości" spełnia rolę antidotum na problemy konsumpcyjnego świata i wcale się nie dziwię, że zyskuje obecnie tak wielu zwolenników w krajach Zachodu. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko dać się ponieść tym odmiennym poglądom na doczesność i zagubić się w poezji sufickich mistyków.

Tu poezja została wypełniona muzyką a potem obie, sprzymierzywszy się ze sobą, wprowadziły mnie do odmiennego świata wrażeń. Na próżno by szukać jakichkolwiek porównań z rzeczywistością znaną mi z przeżyć ludzi współczesnej epoki. Cokolwiek by się o nich napisało, to i tak pozostanie uczucie niedosytu, łaknienie jeszcze większej głębi emocji. A to wszystko pomimo...

Ta poezja pomaga ludziom wznieść się w mistyczną ekstazę poznania i odczuwania Boga.

Ta poezja pomaga ludziom wznieść się w mistyczną ekstazę poznania i odczuwania Boga.

"Alchemia miłości" to świat poetyki i mistyki islamu... Nigdy nie podejrzewałam, że przeczytam książkę z "wierszami". Gdy zaproponowano mi zrecenzowanie tomiku poezji, napisałam szczerze, że będzie to dla mnie ogromne wyzwanie. Nie myliłam się... Ale spotkała mnie również miła niespodzianka. Spodziewałam się przeżyć z cyklu "Romea i Julii" Szekspira, a tego bym chyba nie zniosła, a tu proszę.... podobało mi się!!! Oczywiście nie można przeczytać książki tak po prostu. Trzeba się zatrzymać i sycić słowami. Dlatego postanowiłam czytać każdego dnia kilka wybranych "wierszy", "poematów" i "myśli dalekiej Persji".

Duchowość islamu zdecydowanie różni się od naszej zachodniej znieczulicy. W starożytnej Persji kwitła klasyczna poezja, ale i w dzisiejszym Iranie nadal jest ona obecna w świadomości zwykłych ludzi, pozostawia ślady w codziennej mowie, przysłowiach, muzyce. Tworzy to harmonijną całość i tajemniczą siłę. O ile na Zachodzie znany jest może Rumi, o tyle inni już nie, a szkoda. Perska poezja suficka to tradycja licząca sobie tysiące lat, ciągle żywa i rozwijająca się.

Przyznaję, nie znam się na poezji, ale ku mojemu zdziwieniu, wiersze te mówią o miłości pojętej bardzo szeroko, o drodze człowieka do Boga, o relacji do świata. Znalazłam wiele utworów traktujących wprost o Bogu, no ale może ja to tak odczytałam, ale chyba na tym właśnie polega poezja - na emocjach i uczuciach, które w nas budzi, ma myślach, ku którym nas kieruje. Mi opowiedziała o świecie, o ludziach, o Bogu. Była to duchowa wędrówka. Zupełnie niespodziewana, bogata i wielowymiarowa, gdzie każdy wiersz może mieć wiele znaczeń, kontekstów, a czytane w rożnych porach dnia, nabiera tajemniczych znaczeń i odniesień. Raz mówił mi o niesprawiedliwości społecznej, innym razem o bezinteresownej miłości. Dlaczego? W poezji i mistyce islamu jest wiele symboli, dla mnie przypomina trochę czytanie naszej Biblii, dla niewtajemniczonych może się okazać wielką przygodą w tropieniu śladów Mądrości i Miłości. Zaskoczyło mnie wytropione przeze mnie odniesienie do Biblii, mimo że wiersz, który najbardziej do mnie przemówił pochodzi z tradycji koranicznej.

Uczynki

Niezależnie od tego

ile wiesz i rozumiesz,

bez uczynków

wciąż niewierzącym pozostajesz

Bez nich, ani uczonym
ani człowiekiem nauki nie będziesz,

a tylko zwierzakiem objuczonym książkami.

Osioł nie ma pojęcia,

czy niesie mądre księgi,

czy kilka gałęzi na opał.

Sadi

Polecam zatem książkę "Alchemia miłości" tym wszystkim, którzy chcą na chwilę odejść od naszej logiki Zachodu i zanurzyć się w mistyce islamu i myśli starożytnej Persji. Warto otworzyć się na nowe doświadczenie, nawet jeśli dotąd Szekspir budził w nas lęk. Alchemia to zupełnie inna droga... to droga do wnętrza, aby lepiej rozumieć siebie i świat.


POLECAM

Anna M.

"Alchemia miłości" to świat poetyki i mistyki islamu... Nigdy nie podejrzewałam, że przeczytam książkę z "wierszami". Gdy zaproponowano mi zrecenzowanie tomiku poezji, napisałam szczerze, że będzie to dla mnie ogromne wyzwanie. Nie myliłam się... Ale spotkała mnie również miła niespodzianka. Spodziewałam się przeżyć z cyklu "Romea i Julii" Szekspira, a tego bym chyba nie...