Kroniki skrzatów. Część I: Marbella

Moim zdaniem to taki typ książek dla dzieci, który starszym osobom niestety się aż tak nie spodoba. Poza tym strasznie mi się dłużyła i gdyby ktoś poprosił mnie o streszczenie, nie umiałabym nic powiedzieć, bo nie pamiętam dużo (skończyłam ją przed chwilą xD),ale to też kwestia tego, że dużo się działo, a fabuły, która by mnie zaangażowała nie było. Niemniej przyjemna, z typu ,,cozy books".

Moim zdaniem to taki typ książek dla dzieci, który starszym osobom niestety się aż tak nie spodoba. Poza tym strasznie mi się dłużyła i gdyby ktoś poprosił mnie o streszczenie, nie umiałabym nic powiedzieć, bo nie pamiętam dużo (skończyłam ją przed chwilą xD),ale to też kwestia tego, że dużo się działo, a fabuły, która by mnie zaangażowała nie było. Niemniej przyjemna, z...

Na baśniowych ścieżkach spotkałam:

- rodzinę olbrzymów: mamę Ambę, tatę Mobiego, ich synka Teodora i przysposobionego skrzata Pokrzywka oraz psa Rufiego.

- Amelkę z babcią i suczką Tulką.

- złą wróżkę Marbellę.

Trzy wątki przeplatały się z sobą. Teodor przyjaźni się z Pokrzywkiem, choć różnią się wielkością i musi uważać, żeby nie zgnieść małego kumpla. Rodzice bardzo dbają o nich obu i traktują ich jak braci. Zapewniają skrzatowi schronienie i rozrywkę.

Amelka mieszka z babcią. Nie wiadomo gdzie są jej rodzice. Dziewczynce towarzyszy Tulka, która jest zazdrosna o jej przytulankę, Kłapka. Z tej złości kiedyś może go rozszarpać. Amelka szykuje się do ważnej podróży.

Zamek Marbelli jest najbardziej tajemniczym miejscem. Spowija go szarość. Gdzie zniknęły wszystkie kolory? Kto mieszkał kiedyś w pokoju, zajmowanym przez Gutka? Gutek to ślizgutek, niebieskie stworzonko o sześciu rękach. Marbella porwała go od rodziców, by dla niej sprzątał. Wróżka posiada także małego, kudłatego smoka błotnego, który pod względem wyglądu i, zachowania przypomina Falkora z Niekończącej się opowieści.

Zwierzaki są ważnymi postaciami w bajce. Pomagają swoim małym przyjaciołom. Wyraźnie widać więź dzieci z psami i Gutka z Serafinem.

Baśń jest pozbawiona przemocy, autorka stawia na przedstawienie dobrych relacji pomiędzy bohaterami. Nawet ta czarownica nie jest taka najgorsza. Powtarza sobie, że jest zła, ale widać, że dba o podległe jej stworzenia. Gutek zaimponował jej swoją pracowitością i inteligencją, więc zaoferowała mu ciepły kąt i smaczne posiłki. To i tak niewiele w zamian za niewolniczą pracę i rozdzielenie z rodziną. Marbella wydaje mi się bardziej smutna i samotna niż zła. Chciałaby mieć przyjaciela, ale boi się do tego przyznać, nawet sama przed sobą.

Trzy wątki z tym tomie jeszcze się nie łączą. Akcja toczy się powoli, poznajemy bohaterów w ich codziennym otoczeniu ze zwykłymi, małymi problemami. Myślę, że takie tempo będzie odpowiednie dla młodszych czytelników. Czcionka jest dość duża a kartki grube, przez co książka ma swój ciężar.

Jest pięknie wydana, z kolorowymi ilustracjami na kredowym papierze. Na koniec pierwszej części pozostało wiele pytań i niezakończonych wątków, których rozwiązanie nastąpi w kolejnych częściach baśni.

Na baśniowych ścieżkach spotkałam:

- rodzinę olbrzymów: mamę Ambę, tatę Mobiego, ich synka Teodora i przysposobionego skrzata Pokrzywka oraz psa Rufiego.

- Amelkę z babcią i suczką Tulką.

- złą wróżkę Marbellę.

Trzy wątki przeplatały się z sobą. Teodor przyjaźni się z Pokrzywkiem, choć różnią się wielkością i musi uważać, żeby nie zgnieść małego kumpla. Rodzice bardzo...

Amelka wraz z babcią Jaśminą i suczką Tulą mieszka w Dolinie Stokrotek. Teodor wraz z rodzicami oraz skrzatem mieszka na Wzgórzu Olbrzymów, a pomiędzy tymi dwiema krainami stoi Stalowa Wieża pozbawiona kolorów – dom czarownicy Marbelli. Chociaż nigdy się nie spotkali i można pomyśleć, że nic ich nie łączy, prawda jest zupełnie inna. Co tak naprawdę ich łączy? Jak wygląda ich codzienne życie? Jakie przygody przeżyją?

Autorka zabiera nas do magicznego świata, który stworzyła. Opisuje go dość dokładnie, a jednocześnie na tyle ciekawie, że opisy nie nudzą, a wręcz przeciwnie, pozwalają nam wszystko sobie wyobrazić. Historia pełna magii, baśniowych stworzeń, przyjaźni, tajemnic, sekretów. Za to pozbawiona przemocy oraz postaci bardzo mrocznych, co uważam, za ogromną zaletę.
Nie jest to cieniutka książeczka, a wręcz przeciwnie, ma prawie 500 stron, a jednak czyta się ją dość szybko. Wszystko za sprawą lekkiego, a przy tym ciekawego stylu pisania.

Książka przeznaczona dla dzieci, według autorki już od piątego roku życia. Czy się z tym zgadzam? Po części. Znajdziemy w niej wiele wątków, a więc dziecko musi potrafić skupić się na dłużej, zapamiętywać, kojarzyć. Są pięciolatki, które bez problemu sobie z tym poradzą, ale i takie, które nie dadzą rady. Jeśli chodzi o górną granicę wieku, nie ma takiej. To książka, z którą ciekawie spędzi czas zarówno dziecko, jak i osoby, które dawno stały się pełnoletnie. Warunek jest jeden – należy lubić fantastykę, historie pełne magii.

Wydanie książki mnie osobiście zachwyciło. Mamy grubszy papier, twardą i solidną okładkę, a to sprawia, że nie zniszczy się szybko. Do tego wspaniałe ilustracje, które chce się oglądać i zdecydowanie zachęcają do poznania treści.

„Kroniki skrzatów. Część I: Marbella” to magiczna historia bez przemocy, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, a do tego pięknie wydana. My z przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/03/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt_18.html

Amelka wraz z babcią Jaśminą i suczką Tulą mieszka w Dolinie Stokrotek. Teodor wraz z rodzicami oraz skrzatem mieszka na Wzgórzu Olbrzymów, a pomiędzy tymi dwiema krainami stoi Stalowa Wieża pozbawiona kolorów – dom czarownicy Marbelli. Chociaż nigdy się nie spotkali i można pomyśleć, że nic ich nie łączy, prawda jest zupełnie inna. Co tak naprawdę ich łączy? Jak wygląda...

„Kroniki Skrzatów. Marbella” to historia, która zaprzecza wszystkiemu, do czego przyzwyczaiły nas współczesne młodzieżówki. Przede wszystkim emanuje z niej niesamowity spokój i prostota przekazu. Nie ma w niej brutalności czy też zbędnego wątku romantycznego, który czasem tylko irytuje czytelnika. Najważniejsze moim zdaniem jest to, że bohaterowie mierzą się w niej z codziennymi sytuacjami. To sprawia, że dzieci mogą się łatwiej z nimi utożsamić.
Pierwszy tom „Kronik Skrzatów” może nie jest pełen szybkiej akcji i znaczących wydarzenia, ale naprawdę potrafi zaciekawić swoją treścią. Autorka oferuje nam relaksującą, pełną ciepła opowieść, którą najlepiej czytać przed snem. Oczywiście, nie brakuje tutaj zagadkowych scen i tajemnic, które będą rozwiązywane w kolejnych tomach.
W książce obserwujemy rozwój poszczególnych postaci, ich wątpliwości czy też błędy, które popełniają. Jest w niej kładziony też nacisk na szacunek – zarówno dla osób starszych, jak i świata przyrody. Baśń ta niesie ze sobą bardzo mądry przekaz, jednocześnie nienachalnie wskazując, jakie uczynki są dobre, a jakie złe. Uczy również norm społecznych i zachowania w towarzystwie.
Poza ciekawą treścią zwraca uwagę także wydanie tego tytułu. Ilustracje wykonane przez samą autorkę rozbudzają wyobraźnię, wywołując jednocześnie uśmiech na twarzy. Dzięki nim mogłam lepiej zrozumieć kontrast pomiędzy krainami opisanymi przez panią Atabe, a także łatwiej zobrazować sobie postacie w różnych sytuacjach. Również duża czcionka i to, że w historii używany jest prosty język, znacząco umiliło lekturę.
Dla kogo jest ta książka? Myślę, że zarówno dla dzieci, jak i starszych osób. Pierwszy tom „Kronik Skrzatów” jest niezobowiązujący, ale naprawdę ciekawy. Przygody olbrzymów i innych bohaterów niejednokrotnie wywołały uśmiech na mojej twarzy, a w kilku fragmentach nawet się roześmiałam. Dodatkowo pozytywne uczucia, jakimi darzą się wzajemnie postacie, wywołały ciepło w moim sercu.
Wśród tych wszystkich powieści pełnych intryg, okrucieństwa i walki o przetrwanie… Muszę przyznać, że książka Marbelli Atabe to była naprawdę przyjemna odskocznia. Jeśli potrzebujecie historii, która otuli Was jak kocyk, to nie musicie dłużej szukać. Polecam!

„Kroniki Skrzatów. Marbella” to historia, która zaprzecza wszystkiemu, do czego przyzwyczaiły nas współczesne młodzieżówki. Przede wszystkim emanuje z niej niesamowity spokój i prostota przekazu. Nie ma w niej brutalności czy też zbędnego wątku romantycznego, który czasem tylko irytuje czytelnika. Najważniejsze moim zdaniem jest to, że bohaterowie mierzą się w niej z...

"Kroniki skrzatów. Marbella" to pierwsza część baśni, w której bohaterami są ludzie, skrzaty, olbrzymy, wróżki, elfy i zwierzęta. Obszerna treść pozwala na długo oderwać się od rzeczywistości i zanurzyć się w świecie, gdzie panuje porządek, spokój i harmonia, a niemal wszyscy są dla siebie mili oraz uprzejmi. Jedynie za sprawą tajemniczych... czarów zdarzają się odstępstwa od sielankowej codzienności, ale wygląda na to, że jest sposób, by sobie z nimi poradzić...

"Kroniki skrzatów. Marbella" to pierwsza część baśni, w której bohaterami są ludzie, skrzaty, olbrzymy, wróżki, elfy i zwierzęta. Obszerna treść pozwala na długo oderwać się od rzeczywistości i zanurzyć się w świecie, gdzie panuje porządek, spokój i harmonia, a niemal wszyscy są dla siebie mili oraz uprzejmi. Jedynie za sprawą tajemniczych... czarów zdarzają się odstępstwa...

Niedawno D i H brali udział w Booktourze organizowanym przez Papierowy bluszcz z bardzo fajnymi książkami.
D czytał, H słuchał 😉 chyba im się podobało. Uwaga będzie lekki spojler, ale tak tyci tyci.

Kroniki Skrzatów to książki, że tak powiem, specyficzne. Pierwszy raz zetknąłem się z tego typu pozycjami. I nie jest to wcale minusem, wręcz przeciwnie – są to dla mnie świetne książki dla dzieci. Praktycznie bez przerwy w książce przeplatają się dwa wątki fabularne – babci i Amelki, która niedługo wyruszy w świat oraz Teodora i jego psa. Jest to według mnie ciekawy zabieg, gdyż książka nie jest podzielona na klasyczne rozdziały tylko części tekstu są od siebie oddzielone jednym małym znaczkiem. Było to czasami problematyczne, gdyż nie wiedziałem gdzie będzie dobry moment na zrobienie pauzy, ale mimo to jest to jedna z lepszych pozycji jakie miałem okazje czytać. Gorąco polecam wszystkim zainteresowanym a zwłaszcza dzieciom, które najpewniej tak jak mój brat bardzo dobrze się odnajdą w świecie tej książki.
D.

Niedawno D i H brali udział w Booktourze organizowanym przez Papierowy bluszcz z bardzo fajnymi książkami.
D czytał, H słuchał 😉 chyba im się podobało. Uwaga będzie lekki spojler, ale tak tyci tyci.

Kroniki Skrzatów to książki, że tak powiem, specyficzne. Pierwszy raz zetknąłem się z tego typu pozycjami. I nie jest to wcale minusem, wręcz przeciwnie – są to dla mnie...

Długo czytałam tę opowieść. Piękną historię o przyjaźni, dobrych pomocnych skrzatach, odważnych dziewczynkach, Arabelce i Amelce, o dzielnym małym smoku Serafinie, pracowitym Gutku i wielu innych, a przecież nie mogę pominąć Rufiego i Tulki.
To mądra, pełna przygód powieść i dla dzieci i dla dorosłych.

Długo czytałam tę opowieść. Piękną historię o przyjaźni, dobrych pomocnych skrzatach, odważnych dziewczynkach, Arabelce i Amelce, o dzielnym małym smoku Serafinie, pracowitym Gutku i wielu innych, a przecież nie mogę pominąć Rufiego i Tulki.
To mądra, pełna przygód powieść i dla dzieci i dla dorosłych.

Baśń dla małych i dużych, do wspólnego czytania na wiele wieczorów. Magiczny świat skrzatów, olbrzymów, wróżek i wielu fantastycznych stworzeń. Nie jest to świat idealny bo poznajemy go w czasie gdy ktoś rzucił nań zły czar, ale życzliwość i dobre serca mieszkańców tej krainy chyba sprawią, że zła energia zniknie... pewnie w trzeciej części 👍☺ Książka z ilustracjami autorki.

Baśń dla małych i dużych, do wspólnego czytania na wiele wieczorów. Magiczny świat skrzatów, olbrzymów, wróżek i wielu fantastycznych stworzeń. Nie jest to świat idealny bo poznajemy go w czasie gdy ktoś rzucił nań zły czar, ale życzliwość i dobre serca mieszkańców tej krainy chyba sprawią, że zła energia zniknie... pewnie w trzeciej części 👍☺ Książka z ilustracjami autorki.

Ksiażkę miałam okazję przeczytać dzięki book tour organizowany przez Zaczytaną Ewelkę.
Czasami człowiek potrzebuje odskoczni od rzeczywistości. Może wtedy warto wskoczyć do świata baśni i magii?
To baśń z przesłaniem. Pokazująca, że każdy ma prawo popełniać błędy i je naprawiać. Że nawet zły człowiek potrafi się zmienić. Polecam przeczytać.
Jedyny minus książki, z powodu nieodpowiedniego papieru jest strasznie ciężka. Trudno czyta się dziecku :(

Ksiażkę miałam okazję przeczytać dzięki book tour organizowany przez Zaczytaną Ewelkę.
Czasami człowiek potrzebuje odskoczni od rzeczywistości. Może wtedy warto wskoczyć do świata baśni i magii?
To baśń z przesłaniem. Pokazująca, że każdy ma prawo popełniać błędy i je naprawiać. Że nawet zły człowiek potrafi się zmienić. Polecam przeczytać.
Jedyny minus książki, z powodu...

Wspaniała seria trzech książek pokazujacych magiczny świat i wciagajace opowieści - dzieci przepadają za tymi ksiazkami i chetnie do nich wracają! Dolina Stokrotek i Wzgórze Olbrzymów tomagiczne miejsca zdecydowanie warte odwiedzenia :)

Wspaniała seria trzech książek pokazujacych magiczny świat i wciagajace opowieści - dzieci przepadają za tymi ksiazkami i chetnie do nich wracają! Dolina Stokrotek i Wzgórze Olbrzymów tomagiczne miejsca zdecydowanie warte odwiedzenia :)