Polska mistrzem Polski

Dopiero co wystawiłem tu opinię „Trans-Atlantykowi”, to i od razu Autor skojarzył mi się z Gombrowiczem, którym pewnie chciałby być - na miarę of course naszej obecnej małości, która z roku na rok jakby coraz mniejsza – tak, jak gdyby jakaś klątwa Anty-Wieszcza nas prześladowała.

Varga wydaje się coraz chętniej „wchodzić w buty” Gombrowicza, skoro zmaga się m.in. z polskością, na ile mu tylko talent pozwala. Jak tak dalej pójdzie, to może kiedyś się nim stanie. A potencjał ku temu ma!

I mimo że ten zbiór felietonów swoje lata już ma, to wiele z nich aktualności bynajmniej nie straciło, jak np. takie zdanie: ”Historia Polski w dużej mierze składa się z rzeczy, które nigdy nie miały miejsca”.

Od dawna coraz częściej się o tym przekonujemy. Nie tylko z tego powodu Varga należy do moich ulubionych autorów.

Dopiero co wystawiłem tu opinię „Trans-Atlantykowi”, to i od razu Autor skojarzył mi się z Gombrowiczem, którym pewnie chciałby być - na miarę of course naszej obecnej małości, która z roku na rok jakby coraz mniejsza – tak, jak gdyby jakaś klątwa Anty-Wieszcza nas prześladowała.

Varga wydaje się coraz chętniej „wchodzić w buty” Gombrowicza, skoro zmaga się m.in. z...

To trochę inna odsłona działalności pisarskiej Pana Krzysztofa Vargi. Jako, że zdążyłem przywyknąć do długich, rozbudowanych i wielokrotnie złożonych zdań, znanych z książek prozatorskich, forma felietonu była dla mnie pewnym zaskoczeniem. Felieton jest dość ulotną formą, poruszane w nim tematy po latach przestają być zrozumiałe, wręcz dziwią jak mogły niegdyś budzić zainteresowanie. Jeżeli są publikowane w ramach stałej rubryki w czasopiśmie, ich autor może niechcący popaść pułapkę powtarzalności.
A jednak ten zbiór, z uwagi na poruszane zwłaszcza tematy muzyczno-filmowe, nadal może być apetyczny. Rozważania na temat stanu czytelnictwa, miałkości literatury, przemijania – zmusza do postawienia pytań we własnym zakresie. Niektóre tezy mogą być dyskusyjne – osoby wierne czytaniu pozostaną przy nim, niezależnie od ceny książki, czytnik elektroniczny może być ciekawą alternatywą dla czytelnika (choć sam preferuję zdecydowanie wersje papierowe). Podobnie jednak jak Autor, łapię się na tym jak do wielu książek już nie powrócę, jak wiele nowych wartościowych nie zdołam przeczytać i nie zdążę poukładać w alfabetycznym porządku. Jest dobrze, choć bliżej mi do literatury faktu i powieści Pana Krzysztofa.

To trochę inna odsłona działalności pisarskiej Pana Krzysztofa Vargi. Jako, że zdążyłem przywyknąć do długich, rozbudowanych i wielokrotnie złożonych zdań, znanych z książek prozatorskich, forma felietonu była dla mnie pewnym zaskoczeniem. Felieton jest dość ulotną formą, poruszane w nim tematy po latach przestają być zrozumiałe, wręcz dziwią jak mogły niegdyś budzić...

Nieco bałem się tej książki. Normalnie pewnie bym po tego typu pozycję nie sięgnął, ale dostałem ją jako nagrodę w pewnym konkursie, więc darowanemu koniowi w zęby nie będę zaglądał. Okazało się, że nie jest wcale tak źle, pan Varga jest dziennikarzem, który zajmuje się literaturą i szeroko rozumianą sztuką. Niezwykle oczytany i inteligentny gość. Tym bardziej dziwi jego światopogląd... No nic, jeśli chodzi o część literacką, sądzę że bardzo elokwentnie autor wybrnął z przedstawionej przed nim tematyki i czytanie jego felietonów było prawdziwą przyjemnością. Jeśli zaś chodzi o część, gdzie autor wypowiada się na tematy polityczne, religijne, światopoglądowe i jeszcze inne tego typu... no cóż, fani agory i GW powinni być zachwyceni, natomiast pozostałe kołtuństwo (nie wierzyłem, dopóki nie zobaczyłem tego wyrażenia) i tak pozostanie przy swoim. Jeśli się nie ma nic innego, to można poczytać.

Nieco bałem się tej książki. Normalnie pewnie bym po tego typu pozycję nie sięgnął, ale dostałem ją jako nagrodę w pewnym konkursie, więc darowanemu koniowi w zęby nie będę zaglądał. Okazało się, że nie jest wcale tak źle, pan Varga jest dziennikarzem, który zajmuje się literaturą i szeroko rozumianą sztuką. Niezwykle oczytany i inteligentny gość. Tym bardziej dziwi jego...

Przeczytane dopiero teraz, więc większosć felietonów autora straciła na aktualności. Teksty inteligentne, stronnicze, dotyczące sytuacji społeczno-politycznej Polski oraz ogólnie pojętej kultury. Można przeczytac ,ale niekoniecznie.

Przeczytane dopiero teraz, więc większosć felietonów autora straciła na aktualności. Teksty inteligentne, stronnicze, dotyczące sytuacji społeczno-politycznej Polski oraz ogólnie pojętej kultury. Można przeczytac ,ale niekoniecznie.

Takie sobie, bez wiekszego polotu.

Takie sobie, bez wiekszego polotu.

Tym razem będzie bez gwiazdek. Zbiór felietonów, naprawdę świetnych, czytających się szybciutko i ciekawie, bo autor jest naprawdę inteligentny i pisze ciekawie, ale coś tu nie gra. Pytanie co? Już wiem. Gdyby te felietony były pisane dzisiaj, albo gdybym miała przed sobą archiwum i była na bieżąco z tym co się działo, wtedy to miałoby sens, a tak, poczucie, że są wyrwane z kontekstu zmęczyło mnie potwornie. I miałam poczucie oderwania i nieadekwatności. I nie udało mi się doczytać do końca. Przetrwałam do połowy, a dalej tylko przekartkowałam. Było to zbyt męczące.

Tym razem będzie bez gwiazdek. Zbiór felietonów, naprawdę świetnych, czytających się szybciutko i ciekawie, bo autor jest naprawdę inteligentny i pisze ciekawie, ale coś tu nie gra. Pytanie co? Już wiem. Gdyby te felietony były pisane dzisiaj, albo gdybym miała przed sobą archiwum i była na bieżąco z tym co się działo, wtedy to miałoby sens, a tak, poczucie, że są wyrwane z...

Bardzo rzadko zdarza mi się czytać felietony. Wynika to z tego, że nie czytam gazet, nawet do ich internetowych wydań rzadko sięgam. Dlatego bardzo się cieszę, że trafiłam na tę książkę w odmętach biblioteki. Nie powiem, zaintrygował mnie tytuł. Lubię czytać o współczesnej Polsce, może z chęci potwierdzenia tego, co sama obserwuję?
Zbiór felietonów K. Vergi można by uznać za przeterminowany, od ich ukazania minęło już sporo czasu, ale one są zadziwiająco aktualne. Mam wrażenie, że od ponad 4 lat nic się w naszym kraju nie zmieniło. Młodzież nadal czyta o wampirach, poziom czytelnictwa natomiast coraz bardziej spada (tegoroczne 37% czytających w skali kraju to jakiś absurd kulturowo-społeczny). Polskie kino komediowe zatrważa poziomem zidiocenia. Nie wspominam nawet o nasilającym się umiłowaniu romantyzmu, wychwalaniu naszego męczeństwa i pseudo-patriotyzmu.
Czy my naprawdę jesteśmy narodem, który zastygł w miejscu? Czy my naprawdę nie dostrzegliśmy żadnych swoich błędów i na nich się niczego nie nauczyliśmy?
Po przeczytaniu tej książki, popada się w lekki marazm, bo jak to? Tyle czasu i nic, żadnej zmiany (nie mówię o dobrej zmianie)?
Co o samej książce...Jest ciekawa, ironiczna. Z dużym dystansem opisuje absurdy naszego kraju i kultury. Lubię książki, które coś we mnie pozostawiają albo zmuszają do nowych odkryć. To jedna z takich książek. "Polska mistrzem Polski" uświadomiła mi, jak niewiele jeszcze widziałam, jak niewiele jeszcze przeczytałam, ile jeszcze muszę się dowiedzieć, żeby móc być bardziej rzeczowa w swojej krytyce. To ważne dla mnie, dlatego polecam tę książkę każdemu, kto lubi przekonywać się, że są jeszcze na świecie ludzie oczytani, inteligentni, którzy mogą być podziwiani za swoją wiedzę.
Na zakończenie dodam, że dziękuję w szczególności za felieton "Oburzeni sprzed dekady, czyli kapitulacja". Przypomniał mi on o pewnym ciekawym zespole,którego teksty nadal pamiętam, ale nie słuchałam go od bardzo dawna. Jest to dla mnie o tyle ważne, że gdy Cool kids of death zaczynali swoją działalność byłam dzieckiem, a gdy wychodził wspomniany felieton, zaczynałam ich odkrywać i ich piosenki były wyrazem mojego buntu. Czyli kolejne pokolenie zmaga się z tymi samymi problemami, tak generacja nic ma się bardzo dobrze...

Bardzo rzadko zdarza mi się czytać felietony. Wynika to z tego, że nie czytam gazet, nawet do ich internetowych wydań rzadko sięgam. Dlatego bardzo się cieszę, że trafiłam na tę książkę w odmętach biblioteki. Nie powiem, zaintrygował mnie tytuł. Lubię czytać o współczesnej Polsce, może z chęci potwierdzenia tego, co sama obserwuję?
Zbiór felietonów K. Vergi można by uznać...

Tytuł mówi za siebie i jest całą recenzją tej książki. Nasza Polska odmieniona przez przypadki. Czyta się to śmiejąc się z samego siebie...

Tytuł mówi za siebie i jest całą recenzją tej książki. Nasza Polska odmieniona przez przypadki. Czyta się to śmiejąc się z samego siebie...

Czytam niepochlebne opinie o tej książce i klnę o pomstę do nieba, jak można nie doceniać takiego dzieła? Błyskotliwie, z ironią (która podobno jest przeznaczona dla osób inteligentnych) i goryczą. Takie słowa aż cisną się na usta, tudzież na klawisze. Felietony komentują stan kultury w Polsce, poruszają w sposób sarkastyczny podział Polaków. Krzysztof Varga udowadnia (i popiera swoje tezy) w sposób brawurowy, ze stylem powalającym, niesamowitym. Językowo to majstersztyk, który powinien być lekturą obowiązkową w szkołach i dla ludzi, którzy zajmują się kulturą. "Pójdę w patos"- ta książka jest arcydziełem polskiego i o Polsce traktującego dziennikarstwa. Jeśli komuś się książka nie spodoba, a bawi go np. "Kac Wawa", cóż, jedyna diagnoza to atrofia intelektualna. Ale jak wiemy "Polska mistrzem Polski" i tego tytułu nikt Polakom nie wyszarpie, bo skończy z rozerwaną tętnicą moralną.

Czytam niepochlebne opinie o tej książce i klnę o pomstę do nieba, jak można nie doceniać takiego dzieła? Błyskotliwie, z ironią (która podobno jest przeznaczona dla osób inteligentnych) i goryczą. Takie słowa aż cisną się na usta, tudzież na klawisze. Felietony komentują stan kultury w Polsce, poruszają w sposób sarkastyczny podział Polaków. Krzysztof Varga udowadnia (i...

Plusy: Łatwo się czyta w wolniejszym czasie, gdzieś "pomiędzy" z uwagi na krótką formę felietonów. Niektóre z nich są genialne.
Minusy: Za dużo powtórzeń, powrotów do tej samej myśli. Szkoda, że nie napisano kilku przemyśleń specjalnie dla książki. Osobiście drażni mnie fanatyczna niechęć do książek elektronicznych, zwłaszcza, że ta publikacja jest oficjalnie dostępna na czytniki...

Plusy: Łatwo się czyta w wolniejszym czasie, gdzieś "pomiędzy" z uwagi na krótką formę felietonów. Niektóre z nich są genialne.
Minusy: Za dużo powtórzeń, powrotów do tej samej myśli. Szkoda, że nie napisano kilku przemyśleń specjalnie dla książki. Osobiście drażni mnie fanatyczna niechęć do książek elektronicznych, zwłaszcza, że ta publikacja jest oficjalnie dostępna na...