Nieszpór

Nie spodziewałem się, że tak polubię książki Tadeusza Żuczkowskiego. „Nieszpór” to moja trzecia pozycja w dorobku autora i znowu mi się podobało. Zaskoczyło mnie jak wiele, mimo różnicy wieku, mam wspólnego z narratorem w sposobie odbioru rzeczywistości. Może się starzeję i przez to staję się bardziej nostalgiczny.
Nigdy nie bywałem w takich miejscach jak „Baza”, ale bywałem w podobnych – schroniskach, których świetność dawno przeminęła i jedynie na zdjęciach i wyblakłych malowidłach naściennych widać dawną rzeczywistość.
Jeździłem na miesięczne obozy żeglarskie na poj. Drawskie, do pięknego parku krajobrazowego, gdzie obserwowałem postępującą komercjalizację, o której pisze autor.
Brak poszanowania dla przyrody. Wszechobecny hałas i cwaniactwo.
Nie ma już tego klimatu schroniska „Orle” w Górach Izerskich. Nie ma już tych namiotów nad jez. Siecino. Czy tak musi być ? Być może to nieuchronny proces. Szkoda mi tylko tych ludzi, których już nigdy więcej nie spotkam i tych dzikich i niedostępnych miejsc (kiedyś).
Książkę polecam wszystkim tym, którzy pamiętają jak można było spędzać fantastyczny czas bez prądu i sprytnego telefonu, że ważniejsze było z kim się jedzie, a nie dokąd, a „wydarzeniem” były gitarowe koncerty, wspólne śpiewanie i nocne rozmowy przy ognisku.

Nie spodziewałem się, że tak polubię książki Tadeusza Żuczkowskiego. „Nieszpór” to moja trzecia pozycja w dorobku autora i znowu mi się podobało. Zaskoczyło mnie jak wiele, mimo różnicy wieku, mam wspólnego z narratorem w sposobie odbioru rzeczywistości. Może się starzeję i przez to staję się bardziej nostalgiczny.
Nigdy nie bywałem w takich miejscach jak „Baza”, ale...

Ta niewielka książeczka jest pełną ciepła opowieścią o podstarzałym hipisie uciekającym w góry by zapomnieć o uciekającym czasie, powspominać stare dzieje, wyciszyć się i poimprezować. Organizuje co roku Bazę na Wierchu, gdzie przyjeżdżają znajomi i nieznajomi. Celebrują te swoje spotkania w starym stylu, pełne życia i muzyki. Klimatycznie.

Ta niewielka książeczka jest pełną ciepła opowieścią o podstarzałym hipisie uciekającym w góry by zapomnieć o uciekającym czasie, powspominać stare dzieje, wyciszyć się i poimprezować. Organizuje co roku Bazę na Wierchu, gdzie przyjeżdżają znajomi i nieznajomi. Celebrują te swoje spotkania w starym stylu, pełne życia i muzyki. Klimatycznie.

Jedyne co potrafię teraz napisać to "Dziękuję".
Za tę książkę, za jej niesamowity klimat, za muzykę, za góry, za bazę, za świat, który podczas czytania książki zrodził się w mojej wyobraźni, za niesamowite wnioski, do których doszłam oraz za zwykłą niezwykłość chwili, którą główny bohater wspomina i próbuje schwytać ostatkiem sił.
"Nieszpór" to kolejna fenomenalna powieść Tadeusza Żuczkowskiego. Jestem pod ogromnym wrażeniem ogółu literackiego tego autora.

Jedyne co potrafię teraz napisać to "Dziękuję".
Za tę książkę, za jej niesamowity klimat, za muzykę, za góry, za bazę, za świat, który podczas czytania książki zrodził się w mojej wyobraźni, za niesamowite wnioski, do których doszłam oraz za zwykłą niezwykłość chwili, którą główny bohater wspomina i próbuje schwytać ostatkiem sił.
"Nieszpór" to kolejna fenomenalna powieść...

"(...) Prawie już się udało
Prawie było jak trzeba
Już prawie miałeś życzenie
Gdy gwiazda spadła z nieba

Lecz gwiazda spadła za szybko
I gdzieś tam hen za daleko
Już prawie miałeś jej szukać
Za siódmą górą i rzeką

Prawie dopiąłeś swego
Prawie dobiegłeś do celu
I niemal nawet ujrzałeś
Coś niby światło w tunelu

Prawie umarłeś z miłości
Prawie się do niej zrodziłeś
Niemal omdlałeś z radości
I prawie za dużo nie piłeś

Prawie nie czułeś rozpaczy
Złe przeszło prawie bokiem
Szedłeś tam prawie gdzie chciałeś
I w miarę równym krokiem

Prawie się nie potknąłeś
Omal stanąłeś na nogi
I prawie nie zboczyłeś
Z właściwej drogi

Prawie nie udawałeś
Bo prawie mogłeś być sobą
Prawie nie ustąpiłeś
Pan Bóg prawie był z tobą
Żyłeś w prawie zapale
Żyłeś prawie w rozpędzie
Było prawie no prawie wspaniale
Innego "prawie" nie będzie".

"(...) Prawie już się udało
Prawie było jak trzeba
Już prawie miałeś życzenie
Gdy gwiazda spadła z nieba

Lecz gwiazda spadła za szybko
I gdzieś tam hen za daleko
Już prawie miałeś jej szukać
Za siódmą górą i rzeką

Prawie dopiąłeś swego
Prawie dobiegłeś do celu
I niemal nawet ujrzałeś
Coś niby światło w tunelu

Prawie umarłeś z miłości
Prawie się do niej zrodziłeś
Niemal...