Miałem w rękach wydanie drugie, dodruk, z 2012 roku. Przejrzysta treść, najważniejsze kwestie zostały wzięte w ramki, pojawiły się oznaczenia graficzne na początku książki wraz z wyjaśnieniami – to wszystko ułatwiało odbiór treści i pomagało nauczyć się analizy z alternatywną terminologią autora.

Marek Kochan przedstawił przykłady z debat telewizyjnych, dlatego że właśnie one były bardziej skomplikowane, trudniejsze. Wypunktował najsłynniejsze z ostatnich lat (czyli do 2005 roku, bo wtedy ukazało się pierwsze wydanie) wypowiedzi polityków, które spotkały się z szerszym oddźwiękiem w medialnych przekazach oraz... programach satyrycznych. Oto sławetne "smaczki", jakie wyłuskałem z treści książki: słowa Leszka Millera (SLD) do Zbigniewa Ziobry (PiS) ("Pan jest zerem") czy ówczesnego prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego (PiS) do kloszarda ("spieprzaj, dziadu"),które odbiły się głośnym echem w społeczeństwie (czemu przysłużył się internet); wypowiedź Andrzeja Leppera w Radiu Zet, że "posłowie Samoobrony swoje miejsce w szeregu znają", w podobnym tonie publicznie wypowiadała się pani posłanka Renata Beger, powiedzenie stało się bardzo znane. Dołożyłem do tego, również wspominane w tej publikacji, powszechne sprzed lat "a u was biją Murzynów" – tak wobec Amerykanów komuniści odpierali zarzut bicia opozycjonistów.

Erystyka niewerbalna okazywała się dość istotna podczas wystąpień telewizyjnych. Zwracano uwagę na wygląd (wzrost, gabaryt, fryzurę czy ubiór),zachowanie (mimikę, tiki, wzrok, pozę i ruchliwość ciała, ręce i gestykulację, operowanie głosem),przestrzeń i obiekty (różnego rodzaju przedmioty mogące coś znaczyć bądź wywierać presję albo perswazję).

Ostatnią część książki stanowiła bardzo ciekawa debata Rokita-Lepper, którą czytało się wybornie. Dialog polityków w mig wciągnął mnie w tamten klimat debaty (tzn. miało to być debatą, ale trudno tak nazwać to wystąpienie polityków) i przytaczanych faktów przez rozmówców czy pseudofaktów – to było barwne widowisko. W tym tekście Marek Kochan wypunktował techniki erystyczne – ich przykładów nagromadziło się około 300, ale przypisów było 222, czyli sporo.

Andrzej Lepper nabył dużo ogłady dzięki sesjom szkoleniowym u Piotra Tymochowicza, specjalisty do spraw wizerunku i marketingu politycznego, który zajmował się wieloma prominentnymi postaciami polskiej polityki.

Książka pozostawiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Miałem w rękach wydanie drugie, dodruk, z 2012 roku. Przejrzysta treść, najważniejsze kwestie zostały wzięte w ramki, pojawiły się oznaczenia graficzne na początku książki wraz z wyjaśnieniami – to wszystko ułatwiało odbiór treści i pomagało nauczyć się analizy z alternatywną terminologią autora.

Marek Kochan przedstawił przykłady z debat telewizyjnych, dlatego że właśnie...

Praktyczny poradnik dla ludzi zaangażowanych w działalność publiczną, zwłaszcza politykę i dziennikarstwo. Nie będę się wikłał w erystyczne wywody. To po prostu dobry podręcznik, który przy okazji otwiera oczy na kulisy funkcjonowania w życiu publicznym. Nie da się w tym życiu żyć prosto i uczciwie. Trzeba lawirować, kłamać, odbijać ataki, zastawiać sidła... Straszne, że są ludzie, którzy się na takie życie "piszą"...

Praktyczny poradnik dla ludzi zaangażowanych w działalność publiczną, zwłaszcza politykę i dziennikarstwo. Nie będę się wikłał w erystyczne wywody. To po prostu dobry podręcznik, który przy okazji otwiera oczy na kulisy funkcjonowania w życiu publicznym. Nie da się w tym życiu żyć prosto i uczciwie. Trzeba lawirować, kłamać, odbijać ataki, zastawiać sidła... Straszne, że są...

Autor bierze za wzór "Erestykę" Schopenhauera i dodaje polskie przykłady. Przedstawia je, wytłuszcza i wyjaśnia na zasadzie "co", "jak" i "dlaczego" a to bardzo lubię. Daje to możliwość szybkiego wdrożenia i wykorzystania w warunkach bojowych.

Autor bierze za wzór "Erestykę" Schopenhauera i dodaje polskie przykłady. Przedstawia je, wytłuszcza i wyjaśnia na zasadzie "co", "jak" i "dlaczego" a to bardzo lubię. Daje to możliwość szybkiego wdrożenia i wykorzystania w warunkach bojowych.

Dobra książka, oparta na nieco rozbudowanej "Erystyce" Schopenhauera. Bazuje na analizie autentycznych dyskusji politycznych. Autor nie tylko prezentuje najczęściej stosowane techniki erystyczne, ale i radzi, jak się przed nimi bronić. Nigdy nie miałem okazji przetestować jego porad (na szczęście...),więc trudno mi ocenić, na ile są pomocne.

Dobra książka, oparta na nieco rozbudowanej "Erystyce" Schopenhauera. Bazuje na analizie autentycznych dyskusji politycznych. Autor nie tylko prezentuje najczęściej stosowane techniki erystyczne, ale i radzi, jak się przed nimi bronić. Nigdy nie miałem okazji przetestować jego porad (na szczęście...),więc trudno mi ocenić, na ile są pomocne.

Szkoda, że przeznaczona raczej dla występujących w TV a nie "ogólna".
Generalnie średnio inteligentna osoba potrafi wyłapać te wszystkie techniki erystyczne. Wystarczy mieć mózg. W książce zostały one po prostu zebrane, uporządkowane, opisane.
Dobre raczej dla ludzi, których czekają występy w TV i potrzebują zebrania w kupe wszystkich "chwytów".
Niestety autor ma rację - telewidz nie jest raczej istotą w pełni myślącą i nie zawsze wygrywa debaty osoba, która obiektywnie ma rację i najsilniejsze argumenty, co pokazały ostatnie wybory i zwycięstwo popisowego układu...

Szkoda, że przeznaczona raczej dla występujących w TV a nie "ogólna".
Generalnie średnio inteligentna osoba potrafi wyłapać te wszystkie techniki erystyczne. Wystarczy mieć mózg. W książce zostały one po prostu zebrane, uporządkowane, opisane.
Dobre raczej dla ludzi, których czekają występy w TV i potrzebują zebrania w kupe wszystkich "chwytów".
Niestety autor ma rację -...

Choć autor analizuje głównie dyskusje, które miały miejsce w studio telewizyjnym, z "Pojedynkiem na słowa" warto zapoznać się, by lepiej zrozumieć wszelkiego rodzaju debaty, nie tylko te telewizyjne. Kochan nie ukrywa, że jego książka powstała na bazie "Erystyki" Schopenhauera, jednak jej uwspółcześniona wersja bez wątpienia jest potrzebna - wiele się przecież zmieniło, jak choćby warunki, w jakich debaty się odbywają. Kochan wprowadza więc również takie rozróżnienia, jak kształt stołu czy pozycja kamery w telewizyjnym studio. Podstawą "Pojedynku" jest jednak wyjaśnianie technik takich jak "rozmydlenie", "latająca ryba", "woda na młyn" czy "belka w oku".
Książka napisana jest w przejrzysty i jasny sposób z trafnym doborem przykładów (nie przeszkadza mi, że wiele z nich to fragmenty z lat 90. - ważne, że są obrazowe). Najciekawszym fragmentem jest końcowy zapis erystycznego pojedynku między Rokitą i Lepperem, gdzie można "na żywo" można prześledzić użycie dziesiątek chwytów erystycznych.
Polecam przede wszystkim osobom związanym z mediami, ale też świadomym odbiorcom i, oczywiście, politykom :)

Choć autor analizuje głównie dyskusje, które miały miejsce w studio telewizyjnym, z "Pojedynkiem na słowa" warto zapoznać się, by lepiej zrozumieć wszelkiego rodzaju debaty, nie tylko te telewizyjne. Kochan nie ukrywa, że jego książka powstała na bazie "Erystyki" Schopenhauera, jednak jej uwspółcześniona wersja bez wątpienia jest potrzebna - wiele się przecież zmieniło, jak...

Przydatna, choć głównie pod kątem wystąpień telewizyjnych. Uwspółcześniony Schopenhauer. Czuję się trochę oszukany, bo moje wydanie jest datowane na 2012 rok, a przykłady poruszane w książce pochodzą mniej więcej z lat 1995-2005.

Przydatna, choć głównie pod kątem wystąpień telewizyjnych. Uwspółcześniony Schopenhauer. Czuję się trochę oszukany, bo moje wydanie jest datowane na 2012 rok, a przykłady poruszane w książce pochodzą mniej więcej z lat 1995-2005.

Gdybym zaczynając czytać tę książkę miał przy sobie kartkę i ołówek na pewno zrobiłbym doskonałe notatki na egzamin z erystyki. Technicznie i technice spierania się. Dużo przykładów pozwala od czasu do czasu obudzić się z surowych opisów metod omijania, rozmydlania i innych uberważnych metod stosowanych podczas debat. Mnie osobiście ta książka zniechęciła do obserwowania jakichkolwiek publicznych rozmów. Teraz wiem, jak łatwo jest nas- owce oszukać.

Gdybym zaczynając czytać tę książkę miał przy sobie kartkę i ołówek na pewno zrobiłbym doskonałe notatki na egzamin z erystyki. Technicznie i technice spierania się. Dużo przykładów pozwala od czasu do czasu obudzić się z surowych opisów metod omijania, rozmydlania i innych uberważnych metod stosowanych podczas debat. Mnie osobiście ta książka zniechęciła do obserwowania...

uwspółcześniona wersja "Erystyki" Schopenhauera. Ciekawa, ale zbyt 'telewizyjna'.

uwspółcześniona wersja "Erystyki" Schopenhauera. Ciekawa, ale zbyt 'telewizyjna'.