Pożegnanie z bronią

Podobno Hemingway 20 razy zmieniał zakończenie tej powieści i mam ogromny żal, że zdecydował się akurat na takie zwyrolskie, które nijak mi się nie spina z całością.

Podobno Hemingway 20 razy zmieniał zakończenie tej powieści i mam ogromny żal, że zdecydował się akurat na takie zwyrolskie, które nijak mi się nie spina z całością.

Bardzo lubię styl autora, niestety Pożegnanie z bronią nie przypadło mi do gustu. Bardzo długi wstęp i budowanie relacji, druga połowa znacznie lepsza niestety w mojej opinii finał nie dowozi. Bardzo nie lubię grania na emocjach, które przygotował nam autor. Książka przewidywalna i w porównaniu do komu biją dzwoń znacznie słabsza.

Bardzo lubię styl autora, niestety Pożegnanie z bronią nie przypadło mi do gustu. Bardzo długi wstęp i budowanie relacji, druga połowa znacznie lepsza niestety w mojej opinii finał nie dowozi. Bardzo nie lubię grania na emocjach, które przygotował nam autor. Książka przewidywalna i w porównaniu do komu biją dzwoń znacznie słabsza.

Siłą tej książki jest oszczędność treści i czystość formy. Gdyby porównać tą książkę z innymi dziełami rówieśników autora, albo obecnymi pisarzami to widać, że jest to rodzaj naturalistycznego quasi-pamiętnika. Nie ma w tej książce, pseudo-głębokich monologów wewnętrznych bohaterów, głośnych maniestów filozoficzno-politycznych czy kilkunastostronnicowych debat między mędrcami z Sanhedrynu. Świetnie jest tu oddana wojna, ale nie z perspektywy okopu, a służby tyłowej/pomocniczej. Nawet tu widać jej bezsens, brak logiki i o tym czy ktoś żyje czy gnije decyduje czysty przypadek. Sam bohater książki jest młodym dorosłym- fizycznie jest mężczyzną, ale jeśli chodzi o swoje życie i przyszłość, to nie do końca wie co w chce robić- nadarzyła się woja, to się zaciągnął jako ochotnik, przy pomocy medycznej i zwożenia rannych karetkami z pola walki. Nie wie czym jest miłość, ale chce doświadczyć bliskości fizycznej i psychicznej.

Jes to moja druga lektura Hemingwaya i muszę przyznać, że znowu jest to bardzo wysoki poziom literacki. Samą książkę czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, 3-4 godziny i przeczytane. Dla mnie duży plus. Polecam,

Siłą tej książki jest oszczędność treści i czystość formy. Gdyby porównać tą książkę z innymi dziełami rówieśników autora, albo obecnymi pisarzami to widać, że jest to rodzaj naturalistycznego quasi-pamiętnika. Nie ma w tej książce, pseudo-głębokich monologów wewnętrznych bohaterów, głośnych maniestów filozoficzno-politycznych czy kilkunastostronnicowych debat między...

ciekawie kontrastuje z zaś wschodzi słońce

ciekawie kontrastuje z zaś wschodzi słońce

W moim odczuciu 'płaska' książka. Nie mam poczucia, że poznałem bohaterów, zdają się bardzo ogólnikowi i rozmazani, ich relacja opiera się o niewynikające z niczego deklaracje miłości, wspólne jedzenie kolacji i uprawianie seksu. Podejrzewam, że jednym z powodów jest fakt, że książka została napisana około 100 lat temu, więc ciężko od niej oczekiwać współczesnych standardów dotyczących złożoności postaci oraz ich przemyśleń. Z tego powodu nie jest to w żadnym wypadku dzieło ponadczasowe - co najwyżej lekka w odbiorze perspektywa pokolenia walczącego w I wojnie światowej. Perspektywa niepełna, ponieważ należąca do zamożnego syna amerykańskiego ambasadora, który prowadzi prawie, że sielankowe życie w trakcie wojny.

Podsumowując, nic szczególnie ciekawego

W moim odczuciu 'płaska' książka. Nie mam poczucia, że poznałem bohaterów, zdają się bardzo ogólnikowi i rozmazani, ich relacja opiera się o niewynikające z niczego deklaracje miłości, wspólne jedzenie kolacji i uprawianie seksu. Podejrzewam, że jednym z powodów jest fakt, że książka została napisana około 100 lat temu, więc ciężko od niej oczekiwać współczesnych...

świetna naprawdę

świetna naprawdę

Wątek romantyczny jest tak nudny, że odbiera całą przyjemność z lektury. Wolałam momenty wojenne, kiedy na horyzoncie nie było żadnych kobiet

Wątek romantyczny jest tak nudny, że odbiera całą przyjemność z lektury. Wolałam momenty wojenne, kiedy na horyzoncie nie było żadnych kobiet

Niestety po przeczytaniu mam dość mieszane uczucia. Rozważania na temat wojny oraz same przygody głównego bohatera na froncie naprawdę mnie zainteresowały. Natomiast jego relacja z Catherine (o której nie wiemy dosłownie nic) sprowadza się jedynie do ciągłych wyznań miłosnych z przerwami na seks i hotelowe kolacje. Bohaterowie nie rozmawiają ze sobą o niczym konkretnym, wymieniają się deklaracjami z których absolutnie nic nie wynika.

Niestety po przeczytaniu mam dość mieszane uczucia. Rozważania na temat wojny oraz same przygody głównego bohatera na froncie naprawdę mnie zainteresowały. Natomiast jego relacja z Catherine (o której nie wiemy dosłownie nic) sprowadza się jedynie do ciągłych wyznań miłosnych z przerwami na seks i hotelowe kolacje. Bohaterowie nie rozmawiają ze sobą o niczym konkretnym,...

Ulubieniec w 2024 roku

Ulubieniec w 2024 roku

klasyka, mistrzostwo, konstrukcyjny majstersztyk

klasyka, mistrzostwo, konstrukcyjny majstersztyk