Choć to Grecja była ojczyzną teatru, to raczej Rzym był tym miejscem, gdzie teatr odgrywał najważniejszą rolę. M. Kocur traktuje bowiem bardzo wiele przejawów cywilizacji rzymskiej jako swego rodzaju teatr. Wskazuje na silną teatralizację rzymskiej polityki, związki teatru z retoryką, niezwykle istotne miejsce teatru w różnych świętach, wreszcie na ogromną popularność różnego rodzaju spektakli. Autor opowiada o niejasnych początkach teatru, akcentując w nich elementy greckie, etruskie i oskijskie, nie skupia się tylko na komedii i tragedii, ale stara się czytelnikowi przybliżyć także atellanę, mim i pantomimę: były to przecież formy bodaj czy nie ważniejsze dla całości rzymskiego życia teatralnego. Nie pomija aspektów archeologicznych, bowiem poświęcony im jest cały rozdział IV, a po całej książce rozsiane są bardzo ciekawe ilustracje ukazujące różne aspekty teatru: zabytki architektury, ikonografię, rekonstrukcje współczesnych badaczy. Ze względu na ogromny zakres materiału znalazło się w książce sporo drobnych błędów np. w oddaniu na polski niektórych terminów łacińskich. Niewątpliwie obok filologicznych monografii E. Skwary o komedii łacińskiej jest to jedna z najlepszych polskich prac na temat teatru rzymskiego. Zdecydowanie godna uwagi pozycja!

Tomasz Babnis

Choć to Grecja była ojczyzną teatru, to raczej Rzym był tym miejscem, gdzie teatr odgrywał najważniejszą rolę. M. Kocur traktuje bowiem bardzo wiele przejawów cywilizacji rzymskiej jako swego rodzaju teatr. Wskazuje na silną teatralizację rzymskiej polityki, związki teatru z retoryką, niezwykle istotne miejsce teatru w różnych świętach, wreszcie na ogromną popularność...