Po przeczytaniu pierwszej części serii o Słodkich Magnoliach od razu zabrałam się do części drugiej. Nie podobała mi się ona tak bardzo jak poprzednia, ale ciągle czytałam ją z przyjemnością. Chociaż powiela ona podobny schemat, to różne charaktery Magnolii zdecydowanie przyciągają do lektury. Tak samo jak część pierwsza jest to ciepła i przyjazna historia, idealna na spokojny wieczór z książką.

Po przeczytaniu pierwszej części serii o Słodkich Magnoliach od razu zabrałam się do części drugiej. Nie podobała mi się ona tak bardzo jak poprzednia, ale ciągle czytałam ją z przyjemnością. Chociaż powiela ona podobny schemat, to różne charaktery Magnolii zdecydowanie przyciągają do lektury. Tak samo jak część pierwsza jest to ciepła i przyjazna historia, idealna na...

Historia trzech przyjaciółek. Maddie, Helen i Dana Sue. Ich miłosne problemy, zawodowe i zdrowotne komplikacje, rodzicielskie wyzwania. Taka kobieca książka na jesienne popołudnie. Nic wielkiego, ale lekko i przyjemnie się ją czyta.

Historia trzech przyjaciółek. Maddie, Helen i Dana Sue. Ich miłosne problemy, zawodowe i zdrowotne komplikacje, rodzicielskie wyzwania. Taka kobieca książka na jesienne popołudnie. Nic wielkiego, ale lekko i przyjemnie się ją czyta.

Ostatnio zastanawiałam się, skąd ja właściwie kojarzę nazwisko Woods - nie było mi obce, ale nie mogłam kompletnie skojarzyć, skąd je znam. Wczoraj uświadomiłam sobie, że przecież jest to autorka kronik portowych! Książek co prawda nie czytałam, ale znam serial. Nie jest takiś wybitny, ale jeśli książka jest podobna do Słodkich Magnolii, to całkowicie ją pokocham!

Uwielbiam Słodkie Magnolie, czy ja to już kiedyś mówiłam? Choć Dana Sue nigdy nie należała do moich ulubieńców. Może to przez jej charakter, gdyż niektóre cechy aż za bardzo przypominają mnie. Jest porywcza, czasami w gorącej wodzie kąpana, a gdy coś ją zdenerwuje, to idzie na całego. Ale jest też niesamowicie opiekuńcza i potrafi pogrzebać nawet bolesną przeszłość, gdy w grę wchodzą jej najbliżsi.

Sherry Woods doskonale radzi sobie z trudnymi tematami, co akurat mi udało się zauważyć dopiero w trakcie czwartej książki, ale cóż. W pierwszym tomie uświadomiła nam, że nigdy nie jest za późno na zmianę, na nowy początek i że zawsze, ale to absolutnie zawsze wart walczyć o swoje szczęście. Tym razem nie będzie tak wesoło, bo mamy do czynienia z tematem trudnym, bolesnym, ale wciąż aktualnym - anoreksją. Nie wiem na szczęście, na ile wiarygodny jest proces pokazany przez Woods, ale jak na mój gust wygląda to wiarygodnie i pokrywa się z tym, co już parę razy mignęło mi w innych książkach - zaburzenia odżywiania niekiedy są manifestacją, obsesyjną próbą uzyskania kontroli nad swoim życiem i ma to odwzorowanie w książce. Niekiedy czyta się ją z ciężkim sercem, bo tam mocno kibicowałam bohaterkom.

Jedno jest pewne - w książkach Sherryl Woods zawsze czeka na nas szczęśliwe zakończenie i kawał dobrej miłosnej historii, co chwilowo jest balsamem dla mojej duszy, bo dokładnie takich książek się domagam. Czytałam ją z ogromną przyjemnością, a strony wręcz leciały i zanim się zorientowałam to był już koniec, a ja sięgałam po kolejną. I jest mi cholernie przykro, że żadne polskie wydawnictwo nie zdecydowało się wydawać kolejnych tomów! Ale ja nie o tym.

Podoba mi się, jak zmieniają się bohaterowie i uświadamiają sobie pewne ważne rzeczy. Sherryl bardzo dobrze zobrazowała także jak często niezbędna jest pomoc psychologa czy psychiatry, a korzystanie z ich usług nie oznacza, że jesteśmy walnięci, ale po prostu potrzebujemy trzeźwego oka i postronnej osoby, by zerknęła na nasze problemy. Wbrew pozorom mądra książka z przesłaniem.

Ostatnio zastanawiałam się, skąd ja właściwie kojarzę nazwisko Woods - nie było mi obce, ale nie mogłam kompletnie skojarzyć, skąd je znam. Wczoraj uświadomiłam sobie, że przecież jest to autorka kronik portowych! Książek co prawda nie czytałam, ale znam serial. Nie jest takiś wybitny, ale jeśli książka jest podobna do Słodkich Magnolii, to całkowicie ją...

Tak jak pierwsza część, również i ta jest dla mnie problematyczna w ocenie, jednakże chętnie wracałam do czytania i całkiem miło spędzałam czas ze Słodkimi magnoliami, może tak właśnie z nimi jest, że powoli wciągają wszystkich w swój świat, aż niepostrzeżenie zżywasz się z nimi mimowolnie i chcesz zostać w Serenity na zawsze :)

Tak jak pierwsza część, również i ta jest dla mnie problematyczna w ocenie, jednakże chętnie wracałam do czytania i całkiem miło spędzałam czas ze Słodkimi magnoliami, może tak właśnie z nimi jest, że powoli wciągają wszystkich w swój świat, aż niepostrzeżenie zżywasz się z nimi mimowolnie i chcesz zostać w Serenity na zawsze :)

Nie urzekła mnie ta książka. Historia może miła lecz bez fajerwerków. Dana Sue mnie drażnila. Anoreksja to okropna horoskop a walka z nią nie jest łatwa. To przesłanie wyłania się z opowieści. Rodzina i przykaviele są najlepszym wsparciem z przeciwnościami losu.

Nie urzekła mnie ta książka. Historia może miła lecz bez fajerwerków. Dana Sue mnie drażnila. Anoreksja to okropna horoskop a walka z nią nie jest łatwa. To przesłanie wyłania się z opowieści. Rodzina i przykaviele są najlepszym wsparciem z przeciwnościami losu.

Książka „Skrawek nieba” porusza bardzo trudny temat zarówno dla dzieci jak i dla rodziców. Inaczej rzecz ujmując: zarówno dla chorych jak i wspierających ich osób. To anoreksja – choroba dość powszechna wśród młodych dziewcząt w dzisiejszych czasach. To choroba ciała, ale przede wszystkim umysłu, z którą bardzo ciężko jest walczyć. To także książka o zdradzie i wybaczaniu. O obwinianiu się nawzajem, ale i o wielkiej trosce i niepokoju o najbliższych. O ogromnym samozaparciu w dążeniu do celu i wzajemnym motywowaniu się dla dobra przyjaciół. Ale przede wszystkim „Skrawek nieba” to książka o pięknej, romantycznej miłości, która zwycięża pokonując najcięższe przeszkody.

Książka „Skrawek nieba” porusza bardzo trudny temat zarówno dla dzieci jak i dla rodziców. Inaczej rzecz ujmując: zarówno dla chorych jak i wspierających ich osób. To anoreksja – choroba dość powszechna wśród młodych dziewcząt w dzisiejszych czasach. To choroba ciała, ale przede wszystkim umysłu, z którą bardzo ciężko jest walczyć. To także książka o zdradzie i wybaczaniu....

"SKRAWEK NIEBA" - to całkiem niezła opowieść o problemach współczesnej amerykańskiej rodziny z małego miasteczka Serenity, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Główną bohaterką jest Dana Sue, która - po rozstaniu z wiarołomnym mężem - mocno wspierana przez dwie przyjaciółki, samotnie wychowuje nastoletnią Annie i realizuje się zawodowo, zakładając małą restaurację i odnosząc finansowy sukces. Jednak skutki zdrady i rozwodu mają zgubny wpływ na zdrowie Dany Sue i jej córki, do tego stopnia, że pewnej nocy Annie zostaje odwieziona do szpitala w stanie zagrażającym życiu z powodu zatrzymania akcji serca i skrajnego wyniszczenia organizmu. W tej sytuacji Dana schowała urazę i dumę, i zadzwoniła do byłego męża, przebywającego od dwóch lat w innym mieście, z informacją o stanie zdrowia ich dziecka.
Ciężka choroba Annie sprawiła, że rodzina zjednoczyła się i wspólnie z lekarzami podjęła walkę o życie dziewczyny, do czego włączyli się jej przyjaciele.
Czy chora Annie spowodowała, że Dana Sue i Ronnie trwale się do siebie zbliżyli, a może dali sobie drugą szansę???
Polecam, szybka i przyjemna lektura, choć niepozbawiona poważnych wątków, jak: zdrada, rozwód, choroby odżywiania (m. in. anoreksja) i inne.

"SKRAWEK NIEBA" - to całkiem niezła opowieść o problemach współczesnej amerykańskiej rodziny z małego miasteczka Serenity, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Główną bohaterką jest Dana Sue, która - po rozstaniu z wiarołomnym mężem - mocno wspierana przez dwie przyjaciółki, samotnie wychowuje nastoletnią Annie i realizuje się zawodowo, zakładając małą...

Rozstanie rodziców, miłość do chłopaka, który uważa Cię za przyjaciółkę, lub co gorsze młodszą siostrę, to właśnie doprowadziło Annie do anoreksji- problemu dotyczącego tak wielu nastolatek. "Skrawek nieba" prezentuje dokładnie taki obraz. Jest to książka, która ukazuje drogę szesnastolatki borykającej się z tą chorobą. Książka pokazuje jak ciężko jest z niej wyjść, lecz wszystko jest możliwe dzięki wsparciu rodziny, jak i przyjaciół, którzy dzielnie wspierają dziewczynę. Zaburzenia odżywiania sprawiają, że rodzina jednoczy się i wspólnie pragnie dążyć do wyjścia z całej tej sytuacji.

Rozstanie rodziców, miłość do chłopaka, który uważa Cię za przyjaciółkę, lub co gorsze młodszą siostrę, to właśnie doprowadziło Annie do anoreksji- problemu dotyczącego tak wielu nastolatek. "Skrawek nieba" prezentuje dokładnie taki obraz. Jest to książka, która ukazuje drogę szesnastolatki borykającej się z tą chorobą. Książka pokazuje jak ciężko jest z niej wyjść, lecz...

Przyjemna, lekka lektura, którą szybko się czyta. Polecam na jesienne wieczory!

Przyjemna, lekka lektura, którą szybko się czyta. Polecam na jesienne wieczory!

Arizona mi się dobrze czytało, i choć rozni się trosze od serialu który uwielbiam, zarówno książce jak i w adaptacji mam to samo wrażenie - nie znoszę Dany Sue. Ale mimo wszystko polecam :)

Arizona mi się dobrze czytało, i choć rozni się trosze od serialu który uwielbiam, zarówno książce jak i w adaptacji mam to samo wrażenie - nie znoszę Dany Sue. Ale mimo wszystko polecam :)