Znamię

Próbuję ubrać w słowa emocje, które wywołała lektura "Znamienia" i każda kolejna myśl wydaje się być bardziej banalna od poprzedniej. Nancy Huston zabiera czytelnika w podróż w czasie i w przestrzeni, podróż, w której przewodnikami, powoli odsłaniającymi kolejne elementy trudnej układanki, są sześcioletnie dzieci, Solomon, Randall, Sadie i Kristina. Wśród niedopowiedzeń, szczątkowych informacji, spraw, których nie obejmuje umysł kilkulatka, majaczy historia rodziny naznaczonej traumą. Kolejne pokolenia na swój sposób radzą sobie z brzemieniem przeszłości, które odciska piętno na relacjach między członkami rodziny, pokazując, że zarówno silne przeżycia, jak i błahe zdarzenia mogą w istotny sposób wpłynąć na dalsze losy i światopogląd człowieka. Tytułowe znamię jest zarówno genetycznie dziedziczonym łącznikiem między prababką, babką, ojcem i synem, jak i - paradoksalnie - fizyczną reprezentacją międzypokoleniowego rozdźwięku (co zresztą zdaje się potwierdzać angielski tytuł powieści). Z pewnością jest to lektura trudna, żeby nie powiedzieć niewygodna, wsącza się w strefę komfortu czytelnika i zaczyna coraz bardziej uwierać, kłuć w oczy, jak ten okrągły ciemny pieprzyk niepasujący do otaczającej go gładkiej, jasnej skóry. Do oceny rewelacyjnej daję małego minusa, bo momentami nachodziły mnie wątpliwości co do tego, czy brakujące przecinki to celowy zabieg artystyczny mający uwiarygodnić narrację sześciolatków, czy może jakieś niedopatrzenie korektora, sprawiające, że przecinki - niczym niesforne chochliki - pojawiały się tam, gdzie chciały.

Próbuję ubrać w słowa emocje, które wywołała lektura "Znamienia" i każda kolejna myśl wydaje się być bardziej banalna od poprzedniej. Nancy Huston zabiera czytelnika w podróż w czasie i w przestrzeni, podróż, w której przewodnikami, powoli odsłaniającymi kolejne elementy trudnej układanki, są sześcioletnie dzieci, Solomon, Randall, Sadie i Kristina. Wśród niedopowiedzeń,...

"Znamię" to los czterech pokoleń jednej rodziny widziany z perspektywy dzieci. Historia opowiadana jest niechronologicznie - wraz z każdą opowieścią cofamy się w czasie. Pozwala to zrozumieć, jak mocne piętno odcisnęła wojna, wpływając na los bohaterów, a przez to także ich bliskich. Kolejno odkrywane karty przeszłości niosą silne emocje, które pozwalają zrozumieć bohaterów.

"Znamię" to los czterech pokoleń jednej rodziny widziany z perspektywy dzieci. Historia opowiadana jest niechronologicznie - wraz z każdą opowieścią cofamy się w czasie. Pozwala to zrozumieć, jak mocne piętno odcisnęła wojna, wpływając na los bohaterów, a przez to także ich bliskich. Kolejno odkrywane karty przeszłości niosą silne emocje, które pozwalają zrozumieć...

Cudowna książka! Jest to w pewnym sensie saga dość specyficznej rodziny opowiedziana od tyłu, czyli od najmłodszego pokolenia. Bardzo podoba mi się to, iż narratorami są 6-letnie dzieci, których spojrzenie na świat jest bardzo bystre i świeże. Myślenie dziecka w XXI wieku różni się od myślenia jego rówieśnika w czasach II wojny światowej. Nancy Huston bardzo wyraźnie to pokazała, poruszyła również temat tzw."źródeł życia", które powstały w trakcie II wojny. Polecam gorąco, powieść trafia na listę moich ulubionych książek zdecydowanie.

Cudowna książka! Jest to w pewnym sensie saga dość specyficznej rodziny opowiedziana od tyłu, czyli od najmłodszego pokolenia. Bardzo podoba mi się to, iż narratorami są 6-letnie dzieci, których spojrzenie na świat jest bardzo bystre i świeże. Myślenie dziecka w XXI wieku różni się od myślenia jego rówieśnika w czasach II wojny światowej. Nancy Huston bardzo wyraźnie to...

Przez pierwszą część książki bardzo trudno było mi przebrnąć. Narracja sześcioletniego psychopatycznego geniusza zdecydowanie do mnie nie trafiła, książki nie odłożyłam tylko dlatego, że wiedziałam, że w dalszych częściach narratorami będą inni sześciolatkowie - jego ojciec, babcia i prababcia.
I warto było się przemęczyć. Już sama historia wielopokoleniowej rodziny, zaczynająca się w czasie drugiej wojny światowej w Niemczech, a kończąca w XXI wieku w USA, jest interesująca. A specyficzny sposób opowiadania, z odwróconą chronologią i narratorami, którymi jest czworo dzieci, dodaje jej jeszcze smaczku. Przemyślana konstrukcja powieści sprawia, że choć historię rodziny poznajemy tylko w czterech momentach, rozrzuconych co kilkadziesiąt lat, to jednak tworzą one ze sobą spójną całość, odkrywając coraz głębsze warstwy rodzinnych tajemnic.

Przez pierwszą część książki bardzo trudno było mi przebrnąć. Narracja sześcioletniego psychopatycznego geniusza zdecydowanie do mnie nie trafiła, książki nie odłożyłam tylko dlatego, że wiedziałam, że w dalszych częściach narratorami będą inni sześciolatkowie - jego ojciec, babcia i prababcia.
I warto było się przemęczyć. Już sama historia wielopokoleniowej rodziny,...

Książka trafiła w moje ręce przypadkiem. Po przeczytaniu recenzji postanowiłam podjąć "wyzwanie", gdyż po pierwszych kilkunastu stronach chciałam tę książkę zdecydowanie odłożyć. I rozdział, opisywany przez 6-letnie dziecko, napisany jest językiem bardzo ostrym, perwersyjnym i wręcz przerażającym (co pomimo przeżyć chłopca jest wręcz niemożliwe i nierealne, żeby 6-latek wypowiadał się w ten sposób). Przebrnęłam jednak przez ten ostro przesadzony, wstrząsający perwersją i okropnym słownictwem rozdział i dalej mogłam się skupić na odkrywaniu wielkiej tajemnicy, jaką kryje rodzina z pokolenia na pokolenie. Tajemnicy, która skrywana jest od czasów II wojny światowej.

Bardzo wciągająca i wręcz zmuszająca do przemyśleń pozycja. Zdecydowanie warta przeczytania, mimo początkowego zniechęcenia jakie może się pojawić.Polecam!

Książka trafiła w moje ręce przypadkiem. Po przeczytaniu recenzji postanowiłam podjąć "wyzwanie", gdyż po pierwszych kilkunastu stronach chciałam tę książkę zdecydowanie odłożyć. I rozdział, opisywany przez 6-letnie dziecko, napisany jest językiem bardzo ostrym, perwersyjnym i wręcz przerażającym (co pomimo przeżyć chłopca jest wręcz niemożliwe i nierealne, żeby 6-latek...

"Znamię" to powieść o historii, która potrafi wkroczyć w nasze życie nawet kilkadziesiąt lat po swoim zaistnieniu. To powieść o tym, jak wielki wpływ mają rodzice i ich zachowania na swoje dzieci, jak nierzadko w nieświadomy dla siebie sposób kształtują oni sposób widzenia świata przez swoje potomstwo. To powieść o tym jak wraz z mijającymi dziesięcioleciami czy epokami, zmienia się ludzki pogląd na życie, zmieniają się wartości. "Znamię" to w końcu powieść o tajemnicy, złu i samotności, ale również potrzebie miłości i akceptacji...

Nancy Huston w swojej książce oddaje czytelnikom pod opiekę czwórkę kilkuletnich dzieci, które są nie tylko narratorami tej powieści, ale również przewodnikami po historii, która się stała. Sol, Sadie, Randall i Kristina powoli, na przestrzeni lat tworzą małe drzewo genealogiczne swojej rodziny. Dzięki nim z roku 2004 cofamy się do 1982, po to by za chwilę znaleźć się w roku 1962, a następnie 1944. Taka właśnie podróż w czasie, pozwala czytelnikowi na skuteczne ułożenie układanki zdarzeń i odkrycie dramatu, który się wydarzył i zmienił wszystko.

Każde z czwórki dzieci ma około sześciu lat w momencie, gdy opowiada swoją historię, gdy przedstawia swoją rodzinę i tłumaczy mechanizmy nią rządzące. Jako pierwszy na scenę "Znamienia" wkracza Sol, który w swoich oczach, a także w oczach rodziców jest kimś absolutnie wyjątkowym. Sol jest przekonany o swojej wielkości i pięknej, pełnej sukcesów przyszłości, która go czeka. Jedyną przeszkodą, która stoi na jego drodze jest brzydkie znamię na skroni. Znamię, które musi zostać usunięte, by twarz tego boskiego dziecka, była tak piękna i pozbawiona skaz jak jego wnętrze.
Randall uwielbia swojego ojca, który jest zawsze przy nim. Matka? Dla niej sensem życia jest zło, które bada. Zło, które zdarzyło się tak dawno temu, a które wciąż wisi nad ich rodziną, nie dając o sobie zapomnieć nawet przy śniadaniu. To właśnie z powodu tego zła, matka najpierw wyjeżdża na dwa tygodnie do Niemiec, a później powoduje, że cała rodzina przeprowadza się do Hajfy w Izraelu. Tam chłopiec trafia do żydowskiej szkoły, w której poznaje swoją pierwszą miłość, palestynkę Nuzhę. To ona uświadamia mu, że jego znamię, jego mały nietoperzyk na ramieniu może mieć czarodziejską moc.
Sadie spędza życia tęskniąc za matką. Wychowywana przez surowych dziadków dziewczynka, za każdym razem odlicza dni i godziny do przyjazdu swojej rodzicielki. Jej mama bowiem jest gwiazdą podróżującą po całym świecie i dającą koncerty. Ma niesamowity głos, który śpiewa bez słów! Gdy pewnego razu mama zabiera ją wreszcie do swojego domu, Sadie jest zachwycona! Wreszcie będzie miała dom, wreszcie będzie mieszkać z kimś kto ją rozumie i bezgranicznie kocha, wreszcie to okropne znamię na pośladku nie będzie jej więcej karać...
Kristina jest szczęśliwa. Mimo wszystko. Pomimo tego, iż jej brat i ojciec walczą na wojnie z Anglikami, Francuzami i Amerykanami ona czuje się bezpiecznie. Ma przecież dziadka, mamę i siostrę, a oni ją kochają. Ma też znamię w zagłębieniu lewego łokcia, które przynosi jej ukojenie, pociechę i siłę. Dziewczynka marzy o tym by zostać Grubą Damą w cyrku i wierzy, że spełni swoje marzenie.

Nancy Huston stworzyła powieść, która nie dość, że napisana jest różnorodnym, gładkim, łatwo czytającym się językiem to jeszcze przykuwa uwagę, wciąga w swój świat i nie rozczarowuje. Jej bohaterowie są wiarygodni (choć przyznam, że sposób zachowania się Sola trochę mnie zszokował i budził mój sprzeciw),a historia, która toczy tą rodzinę niepokojąco prawdziwa.

"Znamię" to powieść o historii, która potrafi wkroczyć w nasze życie nawet kilkadziesiąt lat po swoim zaistnieniu. To powieść o tym, jak wielki wpływ mają rodzice i ich zachowania na swoje dzieci, jak nierzadko w nieświadomy dla siebie sposób kształtują oni sposób widzenia świata przez swoje potomstwo. To powieść o tym jak wraz z mijającymi dziesięcioleciami czy epokami,...

Książka kanadyjskiej pisarki to historia jednej rodziny. Rodziny, dla której jedno wstrząsające wydarzenie, sięgające początków II wojny światowej rzutuje na ich wzajemne relacje i więzi. To książka o poszukiwaniu i odkrywaniu swojej tożsamości, a także o niemożliwej do opowiedzenia traumie, którą doświadczyły tysiące dzieci w koszmarnych czasach. Ciekawa konstrukcja i zamysł autorki, która oddaje głos czterem sześciolatkom, począwszy od najmłodszego pokolenia, a potem cofając się w czasie aż do roku 1944 sprawia, że czyta się ją niezwykle.
Warto.

Książka kanadyjskiej pisarki to historia jednej rodziny. Rodziny, dla której jedno wstrząsające wydarzenie, sięgające początków II wojny światowej rzutuje na ich wzajemne relacje i więzi. To książka o poszukiwaniu i odkrywaniu swojej tożsamości, a także o niemożliwej do opowiedzenia traumie, którą doświadczyły tysiące dzieci w koszmarnych czasach. Ciekawa konstrukcja i...

http://czytankianki.blogspot.com/2010/02/znamie-nancy-huston.html

http://czytankianki.blogspot.com/2010/02/znamie-nancy-huston.html

W każdej rodzinie jest jakaś tajemnica. Odkrywanie sekretu w tej książce jest niezwykle emocjonujące. Poza tym podobała mi się dbałość o szczegóły w opisywanych latach.

W każdej rodzinie jest jakaś tajemnica. Odkrywanie sekretu w tej książce jest niezwykle emocjonujące. Poza tym podobała mi się dbałość o szczegóły w opisywanych latach.

bardzo się cieszę, że przeżyłam tę lekturę (Erra i Lutnia, długo będą w mojej głowie)

bardzo się cieszę, że przeżyłam tę lekturę (Erra i Lutnia, długo będą w mojej głowie)