Mesjasz

Spiskowa teoria dziejów po raz kolejny została ładnie opowiedziana. Szare eminencje sterują światem i poganiają leniwe masy, by na czele państwa postawiły przywódcę, który pozwoli im zrealizować własne cele, a są one nietypowe: za pomocą zbrodni o dużym zasięgu doprowadzić do wyniesienia Żydów. Wszystko zaczyna się od Ariela Hartmana, który nie chce by jego naród kojarzono z brudem, smrodem, ubóstwem i upadkiem, ponieważ od wieków wiadomo, że są narodem wybranym, więc muszą rządzić innymi rasami, tak jak zwierzętami. Jego pragnienie rośnie i zmusza go do zgromadzenia drużyny siedmiu wpływowych znajomych, którzy mogą pomóc w realizacji. Żaden jednak nie chce na ten cel wyłożyć pieniędzy, żaden nie chce, by biedne masy przybyły do Ameryki, która jest ziemią obiecaną dla zaradnych. Postanawiają wspierać polityka o najbardziej antysemickich poglądach, a gdy ta wrogość do Żydów chwilowo w nim przygasa to sami ją wzniecają przez manipulację ludźmi oraz prasą. Są prawie jak bogowie: czuwają nad krokami ludzi, tylko ci ludzie nie bardzo chcą się słuchać i nim dojdzie do upragnionej wojny minie ponad dziesięć lat, a na obozy wyniszczające wstydliwy element muszą poczekać jeszcze troszkę. Kiedy miliony Żydów znajdą się w nich podeślą wzory na substancje trujące, aby unicestwiać pasożyty. Rasa panów ma być silna, a Niemcy mają stać się jedynie doskonałym narzędziem do osiągnięcia celu. Najdziwniejsze jest to, że pociągającymi za sznureczki interesów są Żydzi, którzy pragną śmierci swoich bliźnich, by nie kojarzono ich z biedotą, jakiej w Europie pełno. Cel – jak wiemy z historii – udało się osiągnąć, a że metody potępiono obwiniono nimi naiwnego Adolfa Hitlera, który tylko chciał zjednoczyć państwo, a zmuszono go do marszu poza wymarzone granice.
Pomysł na książkę znakomity. Gorzej z realizacją. Nie znaczy to, że książka jest kiepska. Bardzie nadaje się na sztukę niż na powieść, ponieważ o wydarzeniach dowiadujemy się z dialogów bohaterów. Jest na tyle sceniczna, że wszystko dzieje się prawie w jednym miejscy (z wyjątkiem rozdziałów ze Stanleyem Brandtem). Czytając książkę cały czas prześladowało mnie poczucie podobności do „Ceny” Waldemara Łysiaka, która wg autora pierwotnie miała być sztuką, ale ostatecznie wydał, jako powieść. I to jest wielki minus tych książek: są przegadane. Nie znajdziemy tam opisów przyrody (no, może nieliczne),niepotrzebnych opisów otoczenia (tylko tyle ile zawarto by w didaskaliach). Tak samo jak książkę Łysiaka czy nawet powieści Umberto Eco (zwłaszcza „Wahadło Foucaulta”) „Mesjasza” czyta się dość trudno. Wymaga ona dużego skupienie i chęci poznania dalszej manipulacji dziejami. Jest to książka zdecydowanie dla cierpliwych czytelników, którzy mają dość schematycznych książek z zakochanymi bohaterkami, których losy ulegają wielu zmianom, by szczęśliwie połączyć się z ukochanym. To jest opowieść o siedmiu Żydach, ich skąpstwie, manipulacji, przebiegłości i braku skrupułów. Wszelkie teorie o masonerii, Żydach urabiających ludzi, by osiągnąć swój cel mają tu swoje – co prawda fikcyjne (kto nam zagwarantuje, że tak nie było?) – potwierdzenie.
Z takim pomysłem na książkę jeszcze się nie spotkałam. Nowe spojrzenie na oklepane i na nowo odgrzewane tematy dotyczące niemieckiej historii. Mnie bardzo interesuje, jak na tę książkę zareagują Żydzi i Niemcy. Może zostaną przetłumaczone i wywołają prawdziwą burzę w dyskusji nad historią, może zmuszą kogoś do odmiennych poszukiwań w materiałach, akie pozostawiła nam historia. Można się na nią wkurzać lub zachwycać. Na pewno nie można przejść obok niej obojętnie. U mnie walczą dwa odczucia: pomysł genialny, a wykonanie i dopracowanie pod kątem poprawności języka pozostawia wiele do życzenia.

Spiskowa teoria dziejów po raz kolejny została ładnie opowiedziana. Szare eminencje sterują światem i poganiają leniwe masy, by na czele państwa postawiły przywódcę, który pozwoli im zrealizować własne cele, a są one nietypowe: za pomocą zbrodni o dużym zasięgu doprowadzić do wyniesienia Żydów. Wszystko zaczyna się od Ariela Hartmana, który nie chce by jego naród kojarzono...

Władza deprawuje. Władza absolutna deprawuje absolutnie. Jeśli zestawić ją z niewyobrażalnymi pieniędzmi to można pokusić się wtedy o wywołanie procesu, który wpłynie na losy całego świata. W sposób niewyobrażalny.

Kiedy pewnego zimowego dnia 1928 roku dochodzi do spotkania siedmiu mężczyzn na Nowojorskim Manhattanie, świat nawet nie domyślał się, że w ciągu najbliższych lat zmieni się on niewyobrażalnie. Tym razem chodzi o sprawy mieszkańców wyznania mojżeszowego zamieszkujących Europę i o nieśmiertelność, która ma stać się udziałem wspomnianej siódemki.

Oto chemik, wydawca, finansista, urzędnik, agent oraz dwóch bankierów za namową jednego z nich w zaciszu gabinetu ustala harmonogram, którego celem jest rozprawić się z niesprawiedliwością, jaka od wieków dotyka ich naród wybrany. Dzięki swoim niewyobrażalnym wpływom, pieniądzom i układom przyjaciele mogą kształtować rzeczywistość na skalę, jaka do tej pory nikomu nawet się nie śniła. Uważają się za wybrańców- Mesjaszy.

Opętani swoją ideą pragną, aby żydowski naród wybrany, który w Europie cierpi niewyobrażalną biedę, prześladowania i żyje w skrajnej nędzy wreszcie otrząsnął się z tego stanu. Niestety nie da się tylu milionów ludzi przetransportować do USA. Stąd wychodzą oni z założenia, że jedynym rozwiązaniem będzie „pomóc” im w inny sposób.

Intryga nabiera z wolna rozpędu. Biegną lata. Do władzy w Niemczech dochodzi Adolf Hitler. Prasa rozpisuje się o nim w samych superlatywach. W Stanach Zjednoczonych mówi się o jego wybitnych dokonaniach. Amerykanie wspierają i finansują III Rzeszę. Bardziej lub mniej oficjalnie. W międzyczasie dochodzi do pierwszych prześladowań żydów. Do grabieży, gwałtów, aresztowań, pozbawienia wszelkich praw. Później do wojny ze wszelkimi jej okrucieństwami. Jak się okazuje, za każdym z tych posunięć stoją, niczym Mesjasze wspomniani już przyjaciele.

Droga do ich nieśmiertelności wiedzie przez cierpienia milionów istnień bliskich im rodaków. Niczym jeźdźcy Apokalipsy za pomocą pieniędzy i władzy zmieniają oblicze świata niosąc im śmierć a sobie status nieśmiertelnych.

Fanatyzm zawładnął całkowicie ich umysłami i ciałami. Za wszelką cenę wypełniają oni swoją misję, aby stać się nieśmiertelnymi.
Powieść Adama Skwierczyńskiego jest doskonałym przykładem na to, że pieniądze, władza i fanatyzm mogą stworzyć mieszankę wybuchową na niszczycielską skalę o niewyobrażalnym stopniu. Co może wydawać się szczególnie interesujące to to, że autor dołożył wszelkich starań, aby jego dzieło nosiło znamiona doskonale udokumentowanej faktami książki. Przyznaję, że ten zabieg udał mu się doskonale i zdarzają się momenty, że trudno jest uznać książkę tylko za fikcję literacką.

Napisana lekkim piórem powieść skłania do wielu przemyśleń i refleksji. Nie brakuje w niej sensacji, dramatyzmu, nagłych zwrotów akcji i niecodziennej puenty. Zwłaszcza ta ostatnia zaskakuje czytelnika niespotykaną głębią przesłania i wyrazistością metaforyki. Warto sięgnąć samemu po książkę, aby przekonać się, że żyjemy w świecie niebezpiecznym, gdzie największym zagrożeniem dla człowieka jest on sam wraz z nieokiełznanym fanatyzmem.

Do przeczytania zachęca blog: https://bachorski.wordpress.com/

Władza deprawuje. Władza absolutna deprawuje absolutnie. Jeśli zestawić ją z niewyobrażalnymi pieniędzmi to można pokusić się wtedy o wywołanie procesu, który wpłynie na losy całego świata. W sposób niewyobrażalny.

Kiedy pewnego zimowego dnia 1928 roku dochodzi do spotkania siedmiu mężczyzn na Nowojorskim Manhattanie, świat nawet nie domyślał się, że w ciągu najbliższych...

Może być ;)

Może być ;)