Na wojnie nie ma niewinnych

“Na wojnie nie ma niewinnych” to ostatni tom cyklu Anety Jadowskiej o Dorze Wilk i naprawdę cieszę się, że to już koniec.

Trudno mi ocenić tę serię. Z jednej strony ma strasznie dużo niedociągnięć i najbardziej irytującą główną bohaterkę, z jaką dane mi się było zetknąć. Z drugiej strony polubiłam świat i dalszoplanowych bohaterów wykreowanych przez Jadowską i, jakby dotknięta syndromem sztokholmskim, wracałam do kolejnych tomów, aby znów przemierzać zakamarki Thornu.

Patrząc całościowo na ten cykl, bywało gorzej i lepiej. W ostatnim tomie mam wrażenie, że Jadowska nie bardzo wiedziała, o czym pisać. Dużo tu wynurzeń autorki i postaci, które pojawiają się ni stąd ni zowąd, żeby załatać dziury w fabule. Pomysł na nielegalne walki wilków dość ciekawy, szkoda tylko, że potraktowany tak pobieżnie. Myślę, że gdyby fabuła skupiła się właśnie na tym, całość wyszłaby dużo lepiej. Tymczasem dostajemy miszmasz wszystkiego, włącznie z dość mierną próbą wplecenia w fabułę wątku historycznego w postaci Hitlera i Stalina.

Cieszę się, że skończyłam ten cykl. Mimo że nie polubiłyśmy się z Dorą, to uważam, że autorka ma ciekawe pomysły i lekki styl, a jej powieści zawsze pochłaniam jak świeże bułeczki. Całe szczęście, że swoją przygodę z książkami Jadowskiej zaczęłam od Koźlaczek, które bardzo mi się podobały. Gdybym zaczęła od cyklu o Dorze Wilk, raczej nie sięgnęłabym po inne książki autorki. Tymczasem okazuje się, że inne powieści osadzone w Thornie, jak chociażby przygody Katii czy Witkaca, mają o wiele lepiej wykreowanych bohaterów i naprawdę dobrze się je czyta.

Za Dorą tęsknić nie będę; ale na słuchawkach mam już “Szamański blues”, więc w towarzystwie Witkaca posiedzę sobie jeszcze trochę w Thornie.

“Na wojnie nie ma niewinnych” to ostatni tom cyklu Anety Jadowskiej o Dorze Wilk i naprawdę cieszę się, że to już koniec.

Trudno mi ocenić tę serię. Z jednej strony ma strasznie dużo niedociągnięć i najbardziej irytującą główną bohaterkę, z jaką dane mi się było zetknąć. Z drugiej strony polubiłam świat i dalszoplanowych bohaterów wykreowanych przez Jadowską i, jakby...

Fabularnie moim zdaniem bardzo dobre zakończenie serii. Przyjemnie się czytało, ale wydaje mi się, że w porównaniu z poprzednimi częściami było trochę mało akcji, a dużo "dowiadywania się". Oczywiście było to również w pewien sposób satysfakcjonujące.
Ogólnie polecam serię.

Fabularnie moim zdaniem bardzo dobre zakończenie serii. Przyjemnie się czytało, ale wydaje mi się, że w porównaniu z poprzednimi częściami było trochę mało akcji, a dużo "dowiadywania się". Oczywiście było to również w pewien sposób satysfakcjonujące.
Ogólnie polecam serię.

Książka bardzo przyjemna, miłe zwieńczenie serii.
Mimo to mam kilka uwag:
1. Pewne wątki nie zostały rozwiązane
2. Nie jestem zadowolona, że Dora jednak wybrała Mirona, pomimo, że był jaki był (niby się zmienił, ale kto go tam wie)
3. Ten biedny Joshua znowu na doczepkę.

Książka bardzo przyjemna, miłe zwieńczenie serii.
Mimo to mam kilka uwag:
1. Pewne wątki nie zostały rozwiązane
2. Nie jestem zadowolona, że Dora jednak wybrała Mirona, pomimo, że był jaki był (niby się zmienił, ale kto go tam wie)
3. Ten biedny Joshua znowu na doczepkę.

Przyzwoita pozycja. Jest napięcie, są zwroty akcji, ale po tylu książkach jestem już zmęczona Dorą. W porównaniu z protagonistką innej książki autorki, Katją (o której całą serię czytałabym, zarywając noce) Dora jest jakaś taka...meh.

Przyzwoita pozycja. Jest napięcie, są zwroty akcji, ale po tylu książkach jestem już zmęczona Dorą. W porównaniu z protagonistką innej książki autorki, Katją (o której całą serię czytałabym, zarywając noce) Dora jest jakaś taka...meh.

Świetne zakończenie serii. Czytałam z przyjemnością.

Świetne zakończenie serii. Czytałam z przyjemnością.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Udało się! Dobrnęłam do końca, jednak cóż to była za katorga.
Postawiłam sobie za cel, że w końcu muszę przeczytać całą serię o Dorze Wilk i (ledwo) udało się.
Dwie pierwsze części były jeszcze jako tako, jednak potem to się posypało niesamowicie.
- Syndrom pseudo bohaterki - akcja toczy się non stop, za przeproszeniem bohaterka nie ma czasu pójść do łazienki czy zejść, co jest według mnie idiotyczne i mocno razi.
Po co dodawać jakieś wątki, które później są zapominane, bo autorka tak się koncentruje na akcji, że zapomina o normalnych sprawach.
- Na samym początku (1 i 2 tom) jeszcze te "prawie" główne postacie występowały w całej fabule, ale później autorka chyba zapomniała o połowie bohaterów, których sama wykreowała. Wszyscy odnaleźli się w ostatnim tomie, spokojnie.
- Wszyscy chcą schwytać Dorę, wszyscy kochają Dorę, o boziu jaka Dora jest seksowna i TAKA ZABAWNA! - BŁAGAM. Główna bohaterka była tak nijaka, bo jedyne co przebijało w jej osobowości to, to że leci i wszystkim pomaga, że zabrakło miejsca na przedstawienie reszty jej charakteru.
- ROMANS - a raczej jego chyba brak. Od samego początku (tak, 6 tomów) jest wątek romantyczny (który jest zapomniany przez jakieś 4 tomy) i koncentrują się na jednym gościu. Oczywiście, przewija się kilku adoratorów wepchniętych na siłę, którzy potem i tak są odsyłani z kwitkiem, bo przecież ona taka strasznie kocha tego swojego, że w ogóle świata po za nim nie widzi... między sprawami, które rozwiązuje, czyli jakieś 2-3 dni.
Jedyny moment, gdy czułam pomiędzy nimi chemie - nie żartuje - wystąpił w 1 tomie.

Wiele osób pisało, że to jest najgorsza seria tej autorki i że reszta jest super i polecają. No cóż... ta zraziła mnie tak bardzo i posiada tyle błędów/ubytków że ja naprawdę podziękuję za resztę lektur od Pani Jadowskiej.
Moim skromnym zdaniem to nie powinno pójść do druku przed porządnym przefiltrowaniem fabuły i poukładaniem tego do kupy.
Pomysł zajebisty, wykonanie mierne.

Udało się! Dobrnęłam do końca, jednak cóż to była za katorga.
Postawiłam sobie za cel, że w końcu muszę przeczytać całą serię o Dorze Wilk i (ledwo) udało się.
Dwie pierwsze części były jeszcze jako tako, jednak potem to się posypało niesamowicie.
- Syndrom pseudo bohaterki - akcja toczy się non stop, za przeproszeniem bohaterka nie ma czasu pójść do łazienki czy zejść, co...

3,5/5⭐️

W tym tomie, zwłaszcza na początku czegoś mi brakowało. Później się wkręciłam i bawiłam się dobrze, ale kurczę no czegoś tutaj było za mało.

Samo zakończenie otwarte, więc daje nadzieję że jeszcze się z Dorą spotkamy.
Dobrze się bawiłam, ale chyba był to najsłabszy tom.

Nie wywołał we mnie takich emocji jak poprzednie niestety :(

3,5/5⭐️

W tym tomie, zwłaszcza na początku czegoś mi brakowało. Później się wkręciłam i bawiłam się dobrze, ale kurczę no czegoś tutaj było za mało.

Samo zakończenie otwarte, więc daje nadzieję że jeszcze się z Dorą spotkamy.
Dobrze się bawiłam, ale chyba był to najsłabszy tom.

Nie wywołał we mnie takich emocji jak poprzednie niestety :(

Jak zaczynam jakąś serię książek to zawsze się zastanawiam, czy dotrwam do ostatniego tomu, czy autor lub autorka będą w stanie mnie zaciekawić i zaskoczyć czymś w kolejnym tomie ..... w tym przypadku się udało. Myślę, że pojawi się kolejny, bo smutno mi się rozstawać z Dorą i jej towarzyszami. Fajnie się bawiłam, polecam

Jak zaczynam jakąś serię książek to zawsze się zastanawiam, czy dotrwam do ostatniego tomu, czy autor lub autorka będą w stanie mnie zaciekawić i zaskoczyć czymś w kolejnym tomie ..... w tym przypadku się udało. Myślę, że pojawi się kolejny, bo smutno mi się rozstawać z Dorą i jej towarzyszami. Fajnie się bawiłam, polecam

I co już koniec? bez żadnego pakowania się w kłopoty, nie możliwe.

I co już koniec? bez żadnego pakowania się w kłopoty, nie możliwe.