Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mamy cztery pory roku, cztery autorki, cztery historię i cztery klimaty fantastyczne. Wiosna - Cicha woda Mileny Wójtowicz. Dzień ślubu Karoliny, w którym dowiaduje się jakie przedziwne i mordercze tradycje ma rodzina jej przyszłego męża wija. Specyficznie napisana przez co trochę topornie się czytało, bez polotu, ale całkiem okej. Lato - Żar i wicher Magdalena Kubasiewicz. Sara wraz z Boreaszem trafiają do wioski, gdzie mają uporać się z południca. Jest dużo tajemnicy, nieoczywistych rozwiązań i zabójstwo sprzed lat. Bardzo ciekawa historia, wciągająca i zdecydowanie za krótka, chciałoby się poznać lepiej bohaterów. Świetnie napisana. Jesień - Listopadowe dzieci Aneta Jadowska. Historia z uniwersum Thornu z Dorą Wilk w roli głównej. Dora postanawia zbadać sprawę sprzed lat, która dotyczyła zaginionych chłopców. W trakcie, której wychodzi, że nie do końca jest to przedawnione. Najlepsze opowiadanie, wciągające i trzymające w napięciu do końca. Nieoczywiste rozwiązanie i ciekawi bohaterowie. Spokojnie można czytać bez znajomości uniwersum i heksalogi o Dorze. Zima - Jak długo trawi lew Marta Kisiel. Trzy niezwykle kobiety spotykają się w Sylwestrową noc, aby splotem nieoczekiwanych i wcale nie wymuszonych okoliczności "uśmiercić" swoją przyjaciółką dla jej i jej męża dobra, który to niezapowiedziany wprawsza się na wyjazd. A było już wszystko ustalone. Najmniej udana historia. Bardzo lubię twórczość autorki, więc byłam bardzo zdziwiona jak niezrozumiale jest napisana. Ciężko się czytało i topornie. Ogólnie świetny pomysł, aby skupić się na porach roku i każdą przedstawić jako główne tło historii. Świetny koncept. Jednak jak to bywa przy opowiadaniach różnie wychodzi. Są lepsze, są gorsze. Zdecydowanie dla jesieni i lata warto przeczytać.