Ludzie w nienawiści

Komisarz Andrzej Krzycki zostaje wezwany do śmiertelnego wypadku na quadzie. Facet z kryminalną przeszłością spada z urwiska. W środku nocy jego kolega dzwoni do Krzyckiego z prośbą o spotkanie. Komisarz jednak się spóźnił, a miejsce spotkania okazuje się miejscem zbrodni.

Przez swoje metody działania Krzycki zostaje odsunięty od śledztwa. Ma jednak zająć się dziennikarką ze stolicy i pokazać jej pracę policji od środka. Otwiera mu to dodatkowe drzwi do dalszego, nie do końca legalnego, węszenia przy sprawie. Do czego doprowadzą ich metody działania komisarza? Jak ta sprawa zmieni życie Andrzeja?

Na wstępie zaznaczę, że książka ma już ponad 10 lat, a teraz mamy do czynienia z jej wznowieniem. Jak sam autor zaznacza, jest po małym liftingu. Nie znam pierwsze wersji, ale muszę Wam od razu powiedzieć, że tą czytało się świetnie.

Styl autora to jedna z pierwszych rzeczy, która mi przychodzi na myśl o książce. Bardzo dobre pióro, dobre dialogi i opisy (a tych nie ma na szczęście za dużo). Całość czyta się dobrze i szybko.

Duet komisarza Krzyckiego z jego podwładnym Lucjanem Bałysiem wyszedł bardzo dobrze. Pierwszy, dzięki swoim niekonwencjonalnym metodom ma najlepsze wyniki na komendzie. Regulamin nie jest jego ulubieńcem, co nie podoba się górze. Drugi sypie dowcipami z rękawa, nie rzadko suchar goni suchara. Jednocześnie potrafi wygrzebać wiele informacji niezbędnych do śledztw.

Do tego Iza, dziennikarka że stolicy, która zbliża się do komisarza Krzyckiego. Lalunia z Warszawy nieźle namiesza w jego życiu. Wątek romantyczny w książkach nie jest moim ulubionym (delikatnie mówiąc),ale tutaj mi nie przeszkadzał. Trochę urozmaicił książkę, wpłynął na śledztwo, a sama końcówka. No cóż, czapki z głów.

To jak poprowadzone jest śledztwo też mi się bardzo podobało. Sprawa okazuje się wielowątkowa. Dochodzą do to tego skorumpowani policjanci i przecieki z komendy. Wszystkie potencjalne rozwiązania okazują się błędne, ale komisarz Krzycki od razu to przewidział.

Motyw zemsty, który niejednokrotnie możemy spotkać w książkach jest dobrze poprowadzony. Samotny mściciel, który bierze sprawiedliwość w swoje ręce. W tle brudne interesy, narkotyki i porachunki wśród gangsterów. Całość historii wydaje się mało realna, ale to mi nie przeszkadzało.

Trochę pogubiłem się w końcówce, ale to w żaden sposób nie wpłynęło na mój pozytywny odbiór książki. Momentami musiałem się cofnąć, żeby dobrze zrozumieć sens czytanych słów.

Cieszę się, że dzięki wznowieniu udało mi się trafić na tą książkę. Ludzie w nienawiści to pierwsza część trylogii i chętnie poznam kolejne książki. Dla mnie to 9/10 i jedna z lepszych książek przeczytanych w tym roku.

Komisarz Andrzej Krzycki zostaje wezwany do śmiertelnego wypadku na quadzie. Facet z kryminalną przeszłością spada z urwiska. W środku nocy jego kolega dzwoni do Krzyckiego z prośbą o spotkanie. Komisarz jednak się spóźnił, a miejsce spotkania okazuje się miejscem zbrodni.

Przez swoje metody działania Krzycki zostaje odsunięty od śledztwa. Ma jednak zająć się dziennikarką...

Strasznie dużo wodolejstwa.

Strasznie dużo wodolejstwa.

W Krakowie oraz okolicy dochodzi do brutalnych morderstw w dodatku egzekucji. W dodatku ofiarami są osoby, które do tej pory myślały, ze są bezkarne, wszystko im wolno. Jednak z każdym morderstwem sprawa bardziej się komplikuje. Wychodzą na jaw nowe fakty w dodatku mają coś wspólnego z nierozwiązaną sprawą sprzed lat, która spędza sen z powiek komisarza Andrzeja Krzyckiego. Zaczyna się walka z czasem, czy uda się powstrzymać mściciela? Co z tym wspólnego ma dziennikarka Iza miał być tylko wywiad czy jest drugie dno całej tej sytuacji?

Pomimo tego, iż książka objętościowo jest gruba czyta się ja z przyjemnością i potrafi pochłonąć czytelnika bez reszta swoja intrygą, zawiłością, tempem, zwrotami akcji. Mamy tutaj wielowątkowy kryminał sensacyjny ze szczypta romansu. Autor świetnie pisze dialogi, do opisów miejsc też nie można się przyczepić, a za to łatwo je sobie wyobrazić.

Postać samego Krzyckiego fajnie wykreowana chociaż bardziej polubiłam Bałysia za jego sposób bycia, teksty rzucane mimo chodem. Świetny duet doświadczony policjant i młody chcący zabłysnąć, wykazać się. Natomiast postać Izy momentami mnie irytowała, aż ciężko mi jednoznacznie powiedzieć czemu, ale jakoś nie przekonała mnie do siebie.

Do tego porusza trudna tematy społeczne jak zemsta, pedofilia, aborcja.

Zakończenie zaskakujące takiego już dawno nie spotkałam w żadnej książce. Ciekawe co znajdę w drugim tomie.

#współpracareklamowa Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki.

W Krakowie oraz okolicy dochodzi do brutalnych morderstw w dodatku egzekucji. W dodatku ofiarami są osoby, które do tej pory myślały, ze są bezkarne, wszystko im wolno. Jednak z każdym morderstwem sprawa bardziej się komplikuje. Wychodzą na jaw nowe fakty w dodatku mają coś wspólnego z nierozwiązaną sprawą sprzed lat, która spędza sen z powiek komisarza Andrzeja Krzyckiego....

Ludzie w nienawiści to książka kryminalna stworzona przez Krzysztofa Zajasa. Jest to drugie wydanie tej powieści, tym razem za sprawą wydawnictwa PulpBooks. Książkę przesłuchałam w audiobooku w aplikacji wydawnictwa.

Nie jestem znawcą kryminałów i nie przeczytałam ich zbyt wiele w swoim życiu, jednak nie zmienia to faktu, że od czasu do czasu lubię po nie sięgnąć. Gdy otwierałam plik z Ludźmi z nienawiści, wiedziałam tylko, że to przedstawiciel tego gatunku.

Sam pomysł na zbrodniarza bardzo mi się podobał. Wyraźnie poprowadzono motyw zemsty, a kreacja Mściciela pragnącego pozbyć się ze świata tych, których uważa za śmieci, był naprawdę interesujący. Ale w moim odczuciu tylko nim książka się broni.

Niestety, nie przekonała mnie do siebie żadna z postaci. Nie wiem, czy taki był zamysł autora, czy to kwestia moich prywatnych preferencji, ale bohaterowie wydali mi się płytcy i mocno jednowymiarowi. W szczególności osoba Krzyckiego, czyli w gruncie rzeczy głównego bohatera. Czasami miał wrażenie, że tak naprawdę on, mimo bycia policjantem, nie ma pojęcia o swojej robocie. Wszystkie informacje za niego zdobywał inny policjant, Lucek. Który okazał się dla mnie najciekawszą postacią i żałuję, że było go tak niewiele.

Ogólnie całość mi się trochę dłużyła. Przez długi czas nie potrafiłam pojąć, jaki był cel wykorzystania dość stereotypowego wątku dziennikarki. Nie dość, że postaci nie dało się polubić, to jeszcze wydawała się zupełnie zbędna. Aż do momentu, gdy wygodnie okazało się, że jest ważna. Tylko ten moment był również chwilą, gdy wszystko stało się jasne, a książka zamieniła się w dość przewidywalny ciąg przyczynowo-skutkowy.

Wątek romantyczny, który odegrał w całości dość niespodziewanie dużą rolę, był dla mnie mocno naciągany i, ponownie, niepotrzebny. Nie byłam w stanie w niego uwierzyć, bo pojawił się i rozwinął tak nagle, że musiałam cofać odtwarzanie, by sprawdzić, czy przypadkiem coś mi nie umknęło.

Moje podejście do tej książki może być, jakie jest, ze względu na to, że gatunek poznałam przez pryzmat śledztw Sherlocka Holmesa czy Herkulesa Poirota. Nie zmienia to jednak tego, że książka w całości dała mi się odczuć jakoś dość chaotyczna. Wiem, że to początek trylogii, ale, jeśli mam być szczera, nie kusi, by sięgnąć po kolejne tomy.

Ludzie w nienawiści to książka kryminalna stworzona przez Krzysztofa Zajasa. Jest to drugie wydanie tej powieści, tym razem za sprawą wydawnictwa PulpBooks. Książkę przesłuchałam w audiobooku w aplikacji wydawnictwa.

Nie jestem znawcą kryminałów i nie przeczytałam ich zbyt wiele w swoim życiu, jednak nie zmienia to faktu, że od czasu do czasu lubię po nie sięgnąć. Gdy...

Krzysztof A. Zajas jest na pewno znany miłośnikom literatury spod znaku kryminału. Ja do takich nienależne, chociaż zdarzyło mi się czytać takie powieści nie raz i nie dwa. Powieść „Ludzie w nienawiści” kupiła mnie opisem fabuły. Czasami taki impuls oznacza początek znakomitej przygody, innym razem to zwiastun kompletnej porażki. Zatem, jak było tym razem?

Przyznaję, że śledzenie poczynań Andrzeja Krzyckiego było jednym z ciekawszych doświadczeń ostatnich dni. Komisarz policji wymykający się schematom i stereotypom tropi seryjnego mordercę, który ma dość pragmatyczny cel - wymierzyć sprawiedliwość złoczyńcom. Tu trzeba zaznaczyć, że jest to jedna z tych powieści, które sprawiają, że praworządny czytelnik może się utożsamiać z „tym złym”. Nie bez przyczyny seryjny morderca zyskuje miano Mściciel. On czyści społeczeństwo, ale sposób, w jaki to robi… no nie kwalifikuje się na pokojowego Nobla. Co tu dużo krążyć wokół tematu – jest krwawo i dosadnie. Co ważne, nie wszystko jest podane na tacy, trzeba główkować razem ze śledczymi, a gdzie zaprowadzi dedukcja to już inna sprawa.

Autor ma interesujący styl, chociaż książka była trochę za długa i zdarzały mi się momenty czytelniczek zadyszki tam, gdzie akcja zwalniała. Nieco irytujący był też wątek Izy i rozmiękczenia Krzyckiego. Gdyby pozostawić wyłącznie twardą, samczą historię ze specyficznym humorem, to byłoby lepiej. Oczywiście to wyłącznie moje zdanie. Książka ma dość ciężki klimat i podejmuje tematykę trudną, a nieraz wręcz kontrowersyjną. Jest to świat szarości i skomplikowanych decyzji, nie zawsze dobrych i mądrych. Krzycki działa w stylu amerykańskich gliniarzy. Bez wątpienia odnalazłby się w ekipie „Bad Boys”, bo samowolka to jego drugie imię.

Wracając jeszcze do kwestii samego pisania, to Krzysztof A. Zajas ma bardzo mocne humanistyczne podbicie. Jest literaturoznawcą i profesorem akademickim. Trudno więc było spodziewać się niskiego poziomu tekstu. Zresztą wersja opublikowana przez Pulp Books jest drugim wydaniem poprawionym i przeredagowanym, o czym sam autor napisał w przedmowie. Warto jednak pamiętać, że nadmierna elokwencja może stać się zmorą, bo czytelnik raczej średnio lubi przerywać lekturę i szukać w słowniku co oznacza jakieś słowo. W przypadku „Ludzi w nienawiści” miałem kilka takich pauz, gdy musiałem rozwiać swoje wątpliwości.

Co się tyczy jakości wydania to wypada ona nieźle. Tom liczy sobie ponad pięćset stron, więc trzeba było zadbać o dobre klejenie i tutaj dopięto wszystko na ostatni guzik. W czasie czytania, nie bałem się, że grzbiet nagle pęknie mi na pół. Okładka jest utrzymana w intrygującej kolorystyce, a ilustracja jest, no delikatnie mówiąc dziwna. To znaczy Piotr Sokołowski jak zwykle wykonał solidną pracę. Niby jest minimalistycznie w tle, ale postać już jest dopracowana bardzo interesująco. Na pierwszy rzut oka jednak okładka może wprowadzać w błąd. Mężczyzna z głową ptaka daje wiele różnych sugestii, ale żeby trafić, że będzie to właściwie zwykły kryminał to trudna sprawa. Ja pierwsze skojarzenie, jakie miałem to z okładką „Światów Solarnych” Maszczyszyna, za którą nie przepadam. Potem myślałem, że szykuje się autobiografia grafika. Jak widać, oba założenia były błędne.

Doceniam kunszt literacki i umiejętność prowadzenia wielowątkowej intrygi. „Ludzie w nienawiści” to ciekawa pozycja w świecie kryminałów, jednak nie wiem czy szukałbym w niej wielkiej oryginalności. Szczególnie jeśli ktoś połyka tego typu literaturę dziesiątkami. Niemniej jednak za sprawą sprawnie opisanych i charakternych protagonistów i antagonistów oraz słodko-gorzkiego zakończenia ma ona szansę zapaść w pamięć. Jak każdy kryminał pełny często ohydnych zbrodni powieść ta bazuje na uderzeniu w emocje czytelnika, na utożsamianiu się z bohaterskim detektywem lub zrozpaczoną rodziną ofiar. Przy czym tutaj, możemy też szukać wejścia w buty Mściciela. Całkiem interesująca perspektywa. Oprócz wątków kryminalnych mamy trochę zapychaczy obyczajowych. Mają one swoją określoną rolę, pokazanie, że główny bohater jest człowiekiem i posiada swoje pasje i namiętności. Czyli to zapychacze czy nie? Zależy od perspektywy. Bo całą książkę można chyba określić jako kryminał wolnego kroku w kingowskim stylu. Wiemy, że coś się dzieje, ale mamy przed sobą kolejne kilkaset stron, więc wiemy, że jeszcze akcja się nie zagęści. Czasem można się zaskoczyć, ale to już każdy musi sam sprawdzić.

Perspektywa poznania Mściciela wydawała mi się bardzo kusząca, bo w pamięci od razu pojawił się „Obywatel” Wojciecha Kwiatka. Porównać obu powieści jednak nie sposób. Tak czy owak „Ludzi w nienawiści” czytało mi się nieźle, choć były wzloty i upadki. Miłośnikom prozy kryminalnej na pewno przypadnie do gustu, ale czy porwie innych czytelników to nie umiem powiedzieć. Na pewno może zaciekawić i wciągnąć, ale może również odrzucić. Byłbym skłonny powiedzieć, że warto dać sobie szansę na poznanie tego autora, bo nie jest on typowym mainstreamowym pisarzem gatunkowym. Gdybym czytał więcej kryminałów, być może lepiej wyłapałbym zarówno schematy, jak i próby ich przełamania. Tymczasem jako laik, widzę plusy i minusy bez szerszego kontekstu.

Recenzja pierwotnie opublikowana na
https://www.facebook.com/SoFiK.DamianPodoba

Krzysztof A. Zajas jest na pewno znany miłośnikom literatury spod znaku kryminału. Ja do takich nienależne, chociaż zdarzyło mi się czytać takie powieści nie raz i nie dwa. Powieść „Ludzie w nienawiści” kupiła mnie opisem fabuły. Czasami taki impuls oznacza początek znakomitej przygody, innym razem to zwiastun kompletnej porażki. Zatem, jak było tym razem?

Przyznaję, że...

Solidny thriller. Połączenie Punishera z dramatem kryminalnym z wątkiem miłosnym.

Solidny thriller. Połączenie Punishera z dramatem kryminalnym z wątkiem miłosnym.

Czytałam i zgrzytałam zębami. Okropnie nie podobał mi się styl. Jasne znam trochę trudnych słów, ale nie epatuje nimi klientki która przyszła kupić metr gumki do majtek :) A ten epatuje!
Postaci beznadziejne. Oczywiście każdy ksiądz to pedofil, praktykujący katolik to świnia , a puszczalska dziennikarka jest piękna inteligentna i dobra. Aborcja. No może tylko żałuje że coś poszło nie tak i już nie może mieć dzieci...
Nie podobało mi się i nie będę kontynuować serii i przygody z panem Zajasem.

Czytałam i zgrzytałam zębami. Okropnie nie podobał mi się styl. Jasne znam trochę trudnych słów, ale nie epatuje nimi klientki która przyszła kupić metr gumki do majtek :) A ten epatuje!
Postaci beznadziejne. Oczywiście każdy ksiądz to pedofil, praktykujący katolik to świnia , a puszczalska dziennikarka jest piękna inteligentna i dobra. Aborcja. No może tylko żałuje że coś...

Autor pięknie operuje językiem i w ogóle ma dobry warsztat. Jednak historia, którą wymyślił jest kompletnie nieprawdopodobna, co dla mnie niestety jest dużym problemem. Postać kobieca nie jest zbudowana wiarygodnie, za to dwaj policjanci i ich relacja rokują nieźle, więc sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie bliżej realizmu.

Autor pięknie operuje językiem i w ogóle ma dobry warsztat. Jednak historia, którą wymyślił jest kompletnie nieprawdopodobna, co dla mnie niestety jest dużym problemem. Postać kobieca nie jest zbudowana wiarygodnie, za to dwaj policjanci i ich relacja rokują nieźle, więc sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie bliżej realizmu.

Czytelnik ma do czynienia z "najlepszym śledczym", zmagajacym się ze swoimi demonami, dziennikarka skrywajaca jakiś sekret, mścicielem-jak nazwany Go media-mężczyzna który sam wymierza sprawiedliwość wszystkim którym udało się uniknąć kary na stopie sądowej oraz tajemniczy naśladowca.
Ciekawie opisane perypetie wszystkich wymienionych bohaterów, ich rozterki, nadzieje, podejmowane decyzję.
Choć fabuła dość przewidywalna to fajnie się czyta o kimś, kto "sprząta śmieci".

Czytelnik ma do czynienia z "najlepszym śledczym", zmagajacym się ze swoimi demonami, dziennikarka skrywajaca jakiś sekret, mścicielem-jak nazwany Go media-mężczyzna który sam wymierza sprawiedliwość wszystkim którym udało się uniknąć kary na stopie sądowej oraz tajemniczy naśladowca.
Ciekawie opisane perypetie wszystkich wymienionych bohaterów, ich rozterki, nadzieje,...

Trzymająca w napięciu historia z Krakowem w tle . Komisarz Andrzej Krzycki tropi nieuchwytnego Mściciela , który na własną rękę wymierza sprawiedliwość . Kto nim jest i dlaczego zabija ? Jaką rolę odegra w tej historii dziennikarka z Warszawy ? Polecam gorąco . To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i już się cieszę na lekturę drugiego tomu

Trzymająca w napięciu historia z Krakowem w tle . Komisarz Andrzej Krzycki tropi nieuchwytnego Mściciela , który na własną rękę wymierza sprawiedliwość . Kto nim jest i dlaczego zabija ? Jaką rolę odegra w tej historii dziennikarka z Warszawy ? Polecam gorąco . To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i już się cieszę na lekturę drugiego tomu