Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brutalne morderstwo wstrząsnęło małym, patagońskim miasteczkiem. Laura Badia wraca do czynnej służby, żeby rozwikłać sprawę, ale nikt nie wie, że jest z nią osobiście powiązana.

Z domu ofiary zginęła bezcenna kolekcja grotów strzał z plemienia indian Tehuelczy. Czy to był motyw morderstwa? Czy uda się ją odnaleźć?

Pierwszy raz czytałem książkę, której akcja toczy się w Argentynie, dokładnie Patagonii. Muszę przyznać, że to ciekawa odmiana. Bardzo lubię poznawać nowe miejsca. Ciekawe opisy krajobrazów, małe, wietrzne miasteczko. I ten lodowiec, o którym zacząłem marzyć.

Sprawa kryminalna okazuje się wielowątkowa. Chociaż rozwiązanie nie jest trudne i nie zaskakuje to jestem z niego zadowolony.

Niby jest akcja, jest dynamika, jednak chyba styl pisania autora sprawił, że nie do końca to odczuwałem.

Ciekawa postać głównej bohaterki. Jej rozterki życiowe oraz podejście do pracy są wraz z rozwojem wydarzeń przedstawiane czytelnikowi. Kolejny aspekt to moralność. Co można zrobić dla dobra sprawy? Jak nagiąć przepisy? Finalnie Badia nas zaskoczy, ale musicie sami doczytać.

Sam motyw z kolekcją strzał też mi się podobał. Stara, od lat zaginiona, pojawia się nagle w małym miasteczku. Owiana zła sławą i legendą sprzed lat. Pierwszy raz spotykam taką historię, chociaż po cichu liczyłem, że ktoś tych strzał ponownie użyje do morderstwa.

Na uwagę zasługuje fakt, że książka jest tłumaczona z hiszpańskiego przez pana Piotr Jarco, który też samemu tą książkę wydał. Widać, że robione jest to z wielkiej pasji.

Brutalne morderstwo wstrząsnęło małym, patagońskim miasteczkiem. Laura Badia wraca do czynnej służby, żeby rozwikłać sprawę, ale nikt nie wie, że jest z nią osobiście powiązana.

Z domu ofiary zginęła bezcenna kolekcja grotów strzał z plemienia indian Tehuelczy. Czy to był motyw morderstwa...

Rozwiń

Zwiń

Sylwester od kilku lat jest dla nich inny niż zwykle. Siedzą i czekają na kolejną ofiarę. Nic nie mogą zrobić, nie mają żadnego tropu, a wszystkie ich hipotezy legły w gruzach.
Ten sam Modus operandi, ciało młodej kobiety pozostawione w starych kolejowych budynkach. W jej rękach odcięta głową, tylko że to głową innej ofiary. W akcie desperacji sięgają po ostatnią deskę ratunku. Policjant, który stoczy się na dno wraca do służby. Czy Lichy rozwiąże zagadkę morderstw?
Nie lubię zaczynać tak recenzji, ale tym razem muszę. Nie wiem co sądzić o książce. To dlatego, że nie wiem czy czytałem kryminał czy erotyk.
Jako kryminał jest świetna. Dostajemy genialnego gliniarza, którego inteligencja bije na głowę wszystkich. Jego analityczny rozum w mig widzi powiązania, na które nie wpadli inni. I chociaż to kolejny policjant z problemami alkoholowymi to cały background sprawia, że jest dość oryginalny.
Sama sprawa kryminalna jest bardzo dobra. Tajemnicza, wielowątkowa i zaskakująca. Bo jednak zakończenie mocno zadziwia. Pomysł na seryjnego mordercę, to jak wszystko się zaczęło. Mega i jeżeli miałbym patrzeć tylko na te aspekty to lepiej bym oceniał książkę.
To już kolejna książka z akcją na Śląsku i bardzo mi się to podoba. Lubię ten klimat, tych ludzi, poznaje nowe miejsca.
Pora na największy zarzut wobec książki. Jest bardzo dużo scen erotycznych. Sex na porządku dziennym. Pierwszy kryminał z taką ilością scen. Jestem w stanie zrozumieć kilka, zwłaszcza, że pokazują losy bohatera, doprowadza też do pewnych rozwiązań w sprawie, ale. No właśnie, ale po co tego tak dużo. Psujemy mi odbiór całości.
Reasumując, dostajemy bardzo dobry kryminał z dużą dawką sexu co dla mnie jest minusem. Dlatego całość oceniam na 7/10 co dalej jest niezła notą (a mogło być 9/10)

Sylwester od kilku lat jest dla nich inny niż zwykle. Siedzą i czekają na kolejną ofiarę. Nic nie mogą zrobić, nie mają żadnego tropu, a wszystkie ich hipotezy legły w gruzach.
Ten sam Modus operandi, ciało młodej kobiety pozostawione w starych kolejowych budynkach. W jej rękach odcięta g...

Rozwiń

Zwiń

Dalebor i Rogost ponownie przemierzają kraj celem odnalezienia demona, przez którego zginęła żona tego drugiego.

Nasi bohaterowie znajdą się w centrum wydarzeń w Starogardzie. Zaraza zamyka miasto, a armia ma dopilnować porządku. Co z tego może wyniknąć?

Tym razem na pierwszy plan wychodź Dalebor. Poznajemy jego historię, która nie jest łatwa. A ostatnia rozmowa z Rogostem wyjaśnia nam wszystko. Trochę podejrzewałem, że tak to może się potoczyć, ale podobało mi się to zakończenie.

Mam wrażenie, że jest więcej walki, więcej krwi, a same demony i potwory są silniejsze.

Niestety opowiadania są trochę zbyt przegadane, wchodzimy w jakieś wątki społeczne, które w mojej opinii niepotrzebnie wydłużają książkę.

Kolejną rzeczą, która mi się mniej podobała był chaos w opowiadaniach. Autor skacze między miejscami i czasami i można się trochę pogubić.

Nadal to jest moja ulubiona mitologia, uwielbiam książki, w których występuje. Mimo niedociągnięć dalej lubię całą serię i chętnie przeczytam kolejny tom. Mam nadzieję, że takowy będzie.

Dalebor i Rogost ponownie przemierzają kraj celem odnalezienia demona, przez którego zginęła żona tego drugiego.

Nasi bohaterowie znajdą się w centrum wydarzeń w Starogardzie. Zaraza zamyka miasto, a armia ma dopilnować porządku. Co z tego może wyniknąć?

Tym razem na pierwszy plan wychod...

Rozwiń

Zwiń

Młody chłopak z zimną krwią zaczyna strzelać do uczniów w szkole. Policja stara się ustalić motyw. Biała szata, w którą był ubrany moze sugerować udział jakiejś sekty, a sam chłopak okazuje się zaginionym przed laty uczniem.
Kolejne zaginione dziecko wraca do miasta. Znowu Biała szata i tajemnicze słowa, które wypowiadają dzieci. Kto za tym wszystkim stoi i do czego zmusza dzieci?

Zbawca to druga książka napisana przez Krystiana Stolarza. Nie jest jednak w żaden sposób powiązana z jego debiutem (Dla Ciebie nawet). Ciekawe czy autor sprostał moim wysokim oczekiwaniom.
Od razu zaznaczę, że nie jest to książka dla każdego. Jest trudna, brutalna i bardzo emocjonalna. Zostawia ślad w naszej głowie. Zadra, która co jakiś czas będzie nas uwierać. A gdy zamkniemy oczy możemy mieć przed nimi bardzo przykre widoki.
Sam autor na wstępie zaznacza, że najcięższym elementem jego służby jest krzywda dzieci. My wszyscy chyba podobnie to odbieramy. Cała książka i prowadzone śledztwo dotyczy właśnie tych krzywd na niewinnych dzieciach.
Autor bardzo realistycznie opisuje zbrodnie, a nasza wyobraźnia będzie pobudzona do granic możliwości. Ponownie w ciekawy sposób pokazana jest praca policji. Chociaż czasami zastanawiałem się czy samowolka, która momentami miała miejsce faktycznie występuje w realu.
Książka jest bardzo dynamiczna. Ciągle coś się dzieje, jest akcja i nie ma czasu na nudę. Świetnie się to czyta, a napięcie momentami sięga zenitu. Ciężko ją odłożyć na bok.
Brakło mi bardziej wyrazistych bohaterów. Dwójka detektywów jest dość stereotypowa, nie wyróżniają się niczym szczególnym. Bardziej polubiłem wątek Julii, jej historia jest poprostu ciekawsza. Mimo to trochę za mało było mówione o nich samych, nie miałem okazji i czasu lepiej ich poznać czy polubić. Lepiej wypadają dla mnie bohaterowie z debiutu.

19.05

Młody chłopak z zimną krwią zaczyna strzelać do uczniów w szkole. Policja stara się ustalić motyw. Biała szata, w którą był ubrany moze sugerować udział jakiejś sekty, a sam chłopak okazuje się zaginionym przed laty uczniem.
Kolejne zaginione dziecko wraca do miasta. Znowu Biała szata i ta...

Rozwiń

Zwiń

Dalebor i Rogost to dwójka przyjaciół wędrujących przez księstwo Halworu. Szukają pewnego demona, z którym mają prywatne porachunki.

Strzygi, utopce, wąpierze to ich codzienność. Walczą z demonami. To ich chleb powszedni i sposób na życia.

Nie spodziewałem się, że dostanę tak dobrą książkę. Demonologia i słowiańskie legendy znowu goszczą w moim domu.

Mam wrażenie, że autor inspirował się przygodami Wiedźmina. Dostajemy bowiem historię dwóch przyjaciół walczących za pieniądze z potworami czy demonami. Podróżują od miast do wioski szukając zlecenia. Znawcy powiedzą pewnie, że to wątek drogi, ja znawcą nie jestem. Ot podróżują, walczą, idą do celu.

Dzięki retrospekcji poznajemy losy Rogosta, jego służbę w armii i późniejsze życie, aż do spotkania z przyszłym przyjacielem. Bardzo lubię zabieg, gdzie współczesna historia przeplata się z przeszłością.

Książka momentami przyprawi nas o smutek, zwłaszcza końcówka jest trudna. Nie zabraknie też rozterek moralnych.

Podobał mi się również język jakim posługują się bohaterowie oraz ich dialogi i powiedzonka. Pasujące do epoki (ja zawsze myślę, że to wczesne średniowiecze). Chociaż jeżeli o epoce mowa to trochę za czysto. Niby osady, budowle czy stroje są na swoim miejscu, ale wszystko jest takie czyste, może zbyt delikatne.

Dalebor i Rogost to dwójka przyjaciół wędrujących przez księstwo Halworu. Szukają pewnego demona, z którym mają prywatne porachunki.

Strzygi, utopce, wąpierze to ich codzienność. Walczą z demonami. To ich chleb powszedni i sposób na życia.

Nie spodziewałem się, że dostanę tak dobrą książ...

Rozwiń

Zwiń

Targi technologiczne w Hanowerze to ważne wydarzenie dla wszystkich z branży. Oliwier Falk wierzy w swój projekt, wierzy w powodzenie Ery. Po targach wszystko się zmieni. Tylko czy na lepsze?

Mają miesiąc, żeby dopracować szczegóły. Sztuczna inteligencja ma sama stworzyć film. Czy zadanie nie przerośnie załogi Ansy? Pierwsze problemy zaczynają się, gdy w wypadku samochodowym ginie jeden z założycieli i pomysłodawców. Czy zamieszanie wokół firmy nie przeszkodzi w realizacji planu?

Dawno nie czytałem tak oryginalnej książki jak Era. Patrzysz na informacje o autorze, widzisz młodego, przystojnego faceta, z zazdrości chciałoby się wbić szpileczek. No niestety, nie da się. Kamil Piechura zapamiętajcie to nazwisko, jeszcze namiesza na naszym rynku.

Książkę czytamy z perspektywy kilku bohaterów, każdy rozdział prowadzony jest przez innego narratora. Bardzo przypadł mi do gustu taki zabieg. Dodatkowo mamy rozdziały poświęcone samej sztucznej inteligencji, tego co robi sama Era. Wow.

Bohaterowie bardzo na plus. Każdy jest dobrze napisany, każdy inny i charakterystyczny. Do tego złol, który jest gdzieś w tle. Świetny pomysł.

A sama fabuła? Początkowo może wydawać się zagmatwana, można się pogubić. Ale to szybko się zmienia. Sprawa kryminalna jest dobrze poprowadzona, autor rzuca nam kilka faktów, myli tropy. Na samym końcu oczywiście wyprowadza nas w pole. Ale to nie wszystko. Zakończenie - czacha paruje. Nawet przez chwilę nie podejrzewałem, że tak można to skończyć.

Jedyne co mnie lekko uwierało to imiona bohaterów. Pierwszy raz spotykam tak oryginalne i miałem problem, żeby to w głowie ogarnąć.

Polecam, polecam, jeszcze raz polecam. jedna z lepszych książek tego roku

Targi technologiczne w Hanowerze to ważne wydarzenie dla wszystkich z branży. Oliwier Falk wierzy w swój projekt, wierzy w powodzenie Ery. Po targach wszystko się zmieni. Tylko czy na lepsze?

Mają miesiąc, żeby dopracować szczegóły. Sztuczna inteligencja ma sama stworzyć film. Czy zadanie...

Rozwiń

Zwiń

Śmierć starej Bronchalowej nie była zaskoczenie. Serce nie wytrzymało, w tym wieku to normalne. Jednak komisarz Janusz Konkol wiedział swoje. Sprawne oko wypatrzyło kilka nieścisłości. Ktoś zamordował kobiecinę i starał się zatrzeć ślady.
Każdy próbuje coś ukryć. Sąsiedzi zgarniają winę na innych. Wnuczka oskarża matkę, matka sąsiadkę. Każdy ma coś za uszami. Kto dopuścił się tej zbrodni i jaki motyw za tym stał?
Uwielbiam takie książki, szczerze nie spodziewałem się takiego dobrego kryminału. Początkowo sądziłem, że to bardziej komedia kryminalna. I coś w tym jest. Ale o tym za chwilę.
Autor świetnie przerysował bohaterów, a główny Janusz to już majstersztyk. Co chwilę się uśmiechałem z jego tekstów czy gapowatości. Janusz to prawdziwy policjant, który nie pozwoli na krzywdę swoich kolegów po fachu. Ma intuicję, tak potrzebną w tej pracy. Kupił mnie. Postacie drugoplanowe też dają radę. Choć autor posługuje się czasami stereotypami, bardzo dobrze mu to wychodzi i całość fajnie ze sobą współgra.
Sama sprawa kryminalna zaskakuje. Praktycznie do samego końca nie miałem pojęcia kto za wszystkim stoi. A rozwiązanie zagadki spowodowało efekt wow i wielkie oczy.
Dodajmy do tego dwie osie czasowe, które w pewnym momencie nam się łączą. Lubię książki, w których jest zastosowany taki efekt.
W jednej z nich mamy do czynienia z trudną młodzieżą z poprawczaka i ich losem w ośrodku. Szczerze, momentami trudno się czytało, jednak emocje robiły swoje. Stąd też zmiana mojego podejścia, że to jednak nie taka komedia.
Podobał mi się też styl pisania. Lekki, z dużą dawką humoru, głównie tego czarnego, i sarkazmu co bardzo lubię. A dialogi i powiedzonka, coś cudnego.
Dobrze odwzorowany klimat Bieszczad. Mamy miejscową społeczność i małomiasteczkowy klimat, mamy szmuglowanie przez granicę i nawet rotary. Czuć ducha gór.
Ja bawiłem się świetnie, a zakończenie pozwala pozwala myśleć o kolejnych sprawach Konkola. Dla mnie 9/10, a jak wiecie, nie często wystawiam tak wysokie noty. Polecam każdemu kto lubi mroczne książki kryminalne z dużą dawką czarnego humoru.

Śmierć starej Bronchalowej nie była zaskoczenie. Serce nie wytrzymało, w tym wieku to normalne. Jednak komisarz Janusz Konkol wiedział swoje. Sprawne oko wypatrzyło kilka nieścisłości. Ktoś zamordował kobiecinę i starał się zatrzeć ślady.
Każdy próbuje coś ukryć. Sąsiedzi zgarniają winę na...

Rozwiń

Zwiń