Po przeczytaniu "Złodziejki Książek" te parę lat temu, od razu chętnie sięgnęłam po kolejną pozycję Markusa Zusaka, mowa tutaj o "Posłańcu".

Fabuła książki jest bardzo ciekawa i oryginalna. Ed Kennedy, główny bohater, jest młodym taksówkarzem, który nie ma żadnych planów na życie. Jego jedynymi przyjaciółmi są jego pies Odźwierny i trójka kumpli z dzielnicy. Pewnego dnia, Ed staje się świadkiem napadu na bank i przypadkowo udaremnia go, rzucając się na uzbrojonego bandytę. Tym samym staje się bohaterem lokalnych mediów i zyskuje uznanie w oczach swojej matki i dziewczyny. Jednak to dopiero początek jego przygód. Wkrótce potem otrzymuje pierwszą z wielu tajemniczych przesyłek z kartami do gry. Na każdej z nich jest zapisany adres lub nazwisko osoby, której ma pomóc. Nie wie, kto jest jego zleceniodawcą, ani dlaczego został wybrany na posłańca. Musi sam odkryć, co ma zrobić i jak wpłynąć na losy obcych mu osób. Niektórzy z nich potrzebują wsparcia, inni pocieszenia, a jeszcze inni sprawiedliwości.

W trakcie tej misji, Ed odkrywa też wiele o sobie i swojej rodzinie. Zmienia się nie tylko jego życie, ale i życie tych, którym pomaga. Książka jest pełna humoru, dramatu i niespodzianek. To opowieść o tym, jak zwykły człowiek może stać się kimś wyjątkowym i jak małe gesty mogą mieć wielkie znaczenie.

Główna przesłanka książki jest taka, że każdy z nas ma w sobie ogromny potencjał, by być bohaterem i zmieniać świat na lepsze. Autor pokazuje, że nie trzeba posiadać super mocy, być bogatym ani sławnym, by mieć wpływ na życie innych ludzi. Wystarczy być odważnym, empatycznym i otwartym na nowe doświadczenia. Powieść zachęca do tego, by nie poddawać się rutynie, ale szukać sensu i celu w swoim życiu. To także opowieść o tym, jak ważna jest przyjaźń, rodzina i miłość, które dają nam siłę i wsparcie.

Po przeczytaniu "Złodziejki Książek" te parę lat temu, od razu chętnie sięgnęłam po kolejną pozycję Markusa Zusaka, mowa tutaj o "Posłańcu".

Fabuła książki jest bardzo ciekawa i oryginalna. Ed Kennedy, główny bohater, jest młodym taksówkarzem, który nie ma żadnych planów na życie. Jego jedynymi przyjaciółmi są jego pies Odźwierny i trójka kumpli z dzielnicy. Pewnego dnia,...

Wspaniała książka. Wzruszająca. Poruszająca. Pełna ciepła i nadziei. 🤍

Wspaniała książka. Wzruszająca. Poruszająca. Pełna ciepła i nadziei. 🤍

🃏 Po tę książkę sięgnęłam jedynie dlatego, że dostałam ją zaadnotowaną od przyjaciółki. Nastawiłam się niezwykle pozytywnie, mimo że zupełnie nie jest to „mój” gatunek literacki… I jakie było moje zdziwienie, gdy „Posłaniec” pochłonął mnie całkowicie, przechodząc moje najśmielsze oczekiwania! Nie jest to historia idealna, ma swoje minusiki, jednak ogólne wrażenia mam po niej wręcz niespodziewanie dobre.

🃏 Postacie są interesującym aspektem tej powieści, jednak niektóre są nieco bezbarwne. Co prawda dostajemy jak na tacy ich opis, czym się zajmują, jak wyglądają, jak widzi ich Ed Kennedy, ale nie przekłada się to na to, co możemy odczuć. Niewielu z bohaterów obdarzyłam większą sympatią, a przynajmniej tak było z tymi ważniejszymi, ponieważ epizodyczni w historii pojawiają się na kilka chwil, żeby później nie powrócić.

🃏 Fabuła jednak nadrabia. Akcja niezwykle wciąga, a motyw kart i dochodzenia, co nazwiska, miejsca, filmy i książki oznaczają zostało ciekawie opisane. Pochłaniałam rozdział za rozdziałem, które potrafią mieć nawet jedną stronę, ale to tylko nadaje rozpędu „Posłańcowi”. Jest ona tak ciekawa, że z pamięci mogę wymienić każdą z „misji” – są różnorodne, ciekawe, wywołują smutek, a czasami szczęście. Ta książka jest prawdziwym emocjonalnym rollercoasterem.

🃏 Jednak to właśnie zwrot akcji wpłynął najbardziej na moją ocenę – był zaskakujący, zupełnie niespodziewany i jakże cudowny! Skończyłam czytać wręcz z rozdziawionymi ustami, zaskoczona jakim cudem niczego się nie domyśliłam. To najmocniejszy element „Posłańca”, który odmienia całokształt opinii.

🃏 Zakończenie mi się niestety nie podobało… Mogło być dobre, ale dla mnie zupełnie nie powinno mieć miejsca pewne „zajście” – po prostu nie i koniec, wątek romantyczny w tej książce wybitnie mi się nie podobał. Ed jest niedojrzały względem każdej z kobiet, którą spotyka na swojej drodze, a osoba, w której jest na zabój zakochany nie powinna w ogóle wchodzić w związki, skoro traktuje swoich partnerów tak, a nie inaczej… To był element, który mnie mocno sfrustrował – trzy razy na nie dla tego motywu tutaj.

🃏 Podsumowując – uważam „Posłańca” za naprawdę świetną książkę, która skradła moje serce, mimo że nie przepadam za tego typu literaturą. Dała mi ona trochę do myślenia, wciągnęła i zaskoczyła, smuciłam się na niej i cieszyłam, zawiera ona wiele elementów, które zachwycają. Ma też niewielkie minusiki, ale nie są one w stanie odebrać całej frajdy z czytania. ^ ^

🃏 Po tę książkę sięgnęłam jedynie dlatego, że dostałam ją zaadnotowaną od przyjaciółki. Nastawiłam się niezwykle pozytywnie, mimo że zupełnie nie jest to „mój” gatunek literacki… I jakie było moje zdziwienie, gdy „Posłaniec” pochłonął mnie całkowicie, przechodząc moje najśmielsze oczekiwania! Nie jest to historia idealna, ma swoje minusiki, jednak ogólne wrażenia mam po...

Zwykle staram się podsumować książkę zaledwie paroma zdaniami, w tym przypadku jednak jest to niemożliwe. Doceniam ideę i myśl jaka szła za tym pomysłem, ale nie potrafię pojąć wykonania. Ogrom niedopowiedzeń, bezbarwne postacie i główna fabuła która nie trzyma się kupy. Wprowadzenie do powieści banalne, praktycznie wypunktowane postaci z ich krótkim opisem. Autor po raz kolejny (po Złodziejce Książek) przedstawia postać matki bohatera, jako osoby przekazującej miłość synowi przekleństwami i odrażeniem. Do tego dochodzi również siedemnastoletni pies, żywiący się fast foodem, kawą i alkoholem, jakoby było to całkowicie normalne. Główny bohater, Ed, to dość kartonowa, przewidywalna i z lekka irytująca postać. Niezmiernie wzburzało mnie jego nad wyraz podkreślone podniecenie każdą żeńską osobą, co było absolutnie bezcelowe. Jego najbliżsi przyjaciele w żaden sposób nie kwestionują regularnego przysyłania anonimowych, podejrzanych kart, akceptując ponadto liczne obrażenia fizyczne otrzymane w korelacji z nimi. Podejście innych ludzi do Eda jest tak skrajnie nielogiczne, że głowa mała. Z jednej strony miasteczko opisywane jest jako miejsce, gdzie non stop zdarzają się napady i trzeba do tego przywyknąć bo policja i tak ma ręce pełne roboty. Z drugiej jednak strony, Ed wielokrotnie śledzi ludzi, nie ukrywając się zbytnio, i przesiadując godzinami pod ich domem, by następnego dnia zrobić to samo. O ironio, gdy już dochodzi do interakcji, nikt nie wzbudza podejrzeń, zamiast tego ochoczo zapraszają obcego do swych domów, dziękując mu… właściwie za co? Jedyną słuszną reakcją byłaby podzięka w przypadku sytuacji z Edgar Street, reszta to zwykłe nieporozumienie. Pseudo - motywacyjne zwieńczenie powieści, nie wyjaśnia nic, ot co rzekomo napastnik z początku historii w rzeczywistości był mędrcem, za życiowy cel obierając uświadomienie Eda, iż stać go na więcej. W praktyce pozostawiając więcej pytań niż odpowiedzi. Reasumując, dobrze że lektura z racji na niedużą objętość poszła szybko.

Zwykle staram się podsumować książkę zaledwie paroma zdaniami, w tym przypadku jednak jest to niemożliwe. Doceniam ideę i myśl jaka szła za tym pomysłem, ale nie potrafię pojąć wykonania. Ogrom niedopowiedzeń, bezbarwne postacie i główna fabuła która nie trzyma się kupy. Wprowadzenie do powieści banalne, praktycznie wypunktowane postaci z ich krótkim opisem. Autor po raz...

Bardzo fajna książka, która przyjemnie mi się czytało, polecam :) polubiłem Eda Kennedy'ego, łatwo w życiu nie miał, a innym potrafił pomoc :)

Bardzo fajna książka, która przyjemnie mi się czytało, polecam :) polubiłem Eda Kennedy'ego, łatwo w życiu nie miał, a innym potrafił pomoc :)

Nuda, nuda, nuda. Nie doczytałam do końca. Początek super, wątek napadu na bank zapowiadał ciekawą, może nieco absurdalną książkę. A potem już nuda, nuda, nuda. No niestety.

Nuda, nuda, nuda. Nie doczytałam do końca. Początek super, wątek napadu na bank zapowiadał ciekawą, może nieco absurdalną książkę. A potem już nuda, nuda, nuda. No niestety.

Napastnik jest beznadziejny...

A ja jestem Ed Kennedy
ja też jestem beznadziejny...

Mam 19 lat i przez te wszystkie lata niewiele osiągnąłem, jeżdżę taksówką, a to niewdzięczny zawód. Jestem kiepskim karciarzem... Moja matka mnie nienawidzi. A dziewczyna, w której jestem szaleńczo zakochany, umawia się z każdym tylko nie ze mną.
Więc teraz zastanówcie się dwa razy: czy ktoś taki jak ja może zostać posłańcem?

Dla nikogo nie jest tajemnicą fakt, że kocham „Złodziejkę książek”, także czytanie kolejnych książek tego autora było dla mnie przyjemnością bo po prostu uwielbiam to jak autor wprowadza nowe informacje i jak budowane jest napięcie.

Jejku w tej książce dostałam kwintesencję tego co Markus Zusak potrafi zrobić czytelnikowi. Autor wprowadza całkiem sporo wątków, które nie są wepchnięte na siłę, wszystkie mają swój cel. Ten wątek rozwiązywania zagadek jest cudowny, po prostu. Nic nie jest oczywiste, wszystko jest w jakiś sposób związane z życiem Eda, zupełnie tak jakby tę niezwykłą misje przygotował ktoś kto go zna i to dobrze zna... Tylko kto mógłby to zrobić?

Ja już wiem i jedyne co mogę powiedzieć to, że w żadnym przypadku nie brałam pod uwagę takiego rozwiązania. Czytam zakończenie a tam ✨bum✨ coś czego w ogóle się nie spodziewałam.

Kocham bohaterów książek Zusaka są tacy ludzcy, przeciętni, z codziennymi problemami (nie licząc w to bycia posłańcem),zmagającymi się z bardzo "zwyczajnymi" problemami, popełniają błędy, gubią się w pędzie życia... Są postaciami, z którymi realnie chciałabym się zaprzyjaźnić.

Jeśli zastanawiacie się czy ją przeczytać, to bardzo polecam (ostrzegam jednak, że styl Zusaka jest specyficzny, ciężko go opisać, ale jest trochę taki zagadkowy i nie dosłowny. Ta książka naprawdę pokazuje, że nie warto się poddawać i trzeba wykorzystywać szanse jakie dostajemy od losu.

Czy na asach historia się skończy? A może jest coś jeszcze?

Napastnik jest beznadziejny...

A ja jestem Ed Kennedy
ja też jestem beznadziejny...

Mam 19 lat i przez te wszystkie lata niewiele osiągnąłem, jeżdżę taksówką, a to niewdzięczny zawód. Jestem kiepskim karciarzem... Moja matka mnie nienawidzi. A dziewczyna, w której jestem szaleńczo zakochany, umawia się z każdym tylko nie ze mną.
Więc teraz zastanówcie się dwa razy: czy...

hmmm, może przeczytałam tę książkę w złym momencie czy coś, ale totalnie nie potrafiłam zaangażować się w fabułę
Próbowałam tę książkę przeczytać już kilkukrotnie, dopiero po kilku latach udało mi się wresszcie ją skończyć i uwaga... nie było to nic wielkiego. Rozumiem przesłanie, jednak całość mi nie siedzi ;/

hmmm, może przeczytałam tę książkę w złym momencie czy coś, ale totalnie nie potrafiłam zaangażować się w fabułę
Próbowałam tę książkę przeczytać już kilkukrotnie, dopiero po kilku latach udało mi się wresszcie ją skończyć i uwaga... nie było to nic wielkiego. Rozumiem przesłanie, jednak całość mi nie siedzi ;/

,,Posłaniec" to pierwsza książka nie będąca lekturą szkolną którą z własnej nieprzymuszonej woli przeczytałam. Edd Kennedy jest absolutnym przeciętniakiem, ma zwykła prace, zwykłe mieszkanie i zwykłe życie oraz zwyczajnie podkochuje się w swojej znajomej, jednak pewnego dnia gdy przypadkowo powstrzymuje napad na bank i to było wydarzenie po którym jego rutynowe życie przestało być przeciętne. Gdy Edd otrzymuję pierwszą kartę z symbolem asa, jeszcze nie wie jak bardzo odmieni się jego życie. Mogę powiedzieć z czystym sumieniem że zadania i akcja w tej powieści są bardzo mocno naciągane a sam główny bohater mimo że jest ciekawy to jest jednocześnie jednowymiarowy, niemiałam żadnego problemu w przewidzeniu co zrobi i jakie będą jego decyzje. Nie podobało mi natomiast to że mimo że sposób w jaki wykonywał powierzone mu zadania zakrawały o przestępstwa i mimo tego że działał w dobrej wierze to raczej nie myślał o potencjalnych konsekwencjach jakie mogą spotkać osoby którym akurat miał pomóc, można nawet rzec że Robin Hood nadal był przestępcą mimo że spoko z niego był gość. Jednak ze względu na ogromny sentyment jakim darzę tę książkę daje jej wysoką ocenę w końcu to pozycja od której zaczęło się moje zamiłowanie do czytania książek.

,,Posłaniec" to pierwsza książka nie będąca lekturą szkolną którą z własnej nieprzymuszonej woli przeczytałam. Edd Kennedy jest absolutnym przeciętniakiem, ma zwykła prace, zwykłe mieszkanie i zwykłe życie oraz zwyczajnie podkochuje się w swojej znajomej, jednak pewnego dnia gdy przypadkowo powstrzymuje napad na bank i to było wydarzenie po którym jego rutynowe życie...

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ bardzo mi się podobała "Złodziejka książek" i mimo że tematyka tej powieści jest całkowicie odmienna, chciałam dać jej szansę.

Niestety ta książka nie zdobyła mojego serca. Lubię pióro Zusaka i myślę, że w każdej rzeczywistości opisanej jego słowami jako tako się odnajdę i znajdę coś dla siebie, ale fabuła i zakończenie było dla mnie jakby zbyt proste i przez to chyba nie do końca zrozumiałe. Nie twierdzę, że treść książki musi być bardzo wyszukana i skomplikowana, aby można było ocenić ją jako "dobrą", ale doceniam, kiedy lektura skłania mnie do jakiejś refleksji albo zostawia mnie z jakimiś emocjami odnośnie treści (dobrymi lub też złymi, ale jakimiś),jednak w tym przypadku tak nie było i mój stosunek do tej książki jest nijaki.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ bardzo mi się podobała "Złodziejka książek" i mimo że tematyka tej powieści jest całkowicie odmienna, chciałam dać jej szansę.

Niestety ta książka nie zdobyła mojego serca. Lubię pióro Zusaka i myślę, że w każdej rzeczywistości opisanej jego słowami jako tako się odnajdę i znajdę coś dla siebie, ale fabuła i zakończenie było dla mnie jakby...