Cień i Pazur

Umierający świat Gargantuii i Pantagruela.
Jeżeli szukasz pulpowego fantasy z okolic Martina, Sapkowskiego czy jakiegoś podobnego Eragona - odpuść.
Jeżeli szukasz cyklu, który możesz na nowo rozpracowywać do końca życia - GRATULACJE, WITAMY NA URTH!

Umierający świat Gargantuii i Pantagruela.
Jeżeli szukasz pulpowego fantasy z okolic Martina, Sapkowskiego czy jakiegoś podobnego Eragona - odpuść.
Jeżeli szukasz cyklu, który możesz na nowo rozpracowywać do końca życia - GRATULACJE, WITAMY NA URTH!

Jak zacząć opinię na temat książki jaka wymyka się zasadom.
Może po prostu opiszę to co budziło się we mnie gdy czytałam.

Gdyby Mika Waltari pisał powieści fantastyczne wyglądały by właśnie tak jak "Cień i Pazur", z jego charakterystyczną melancholią, skupieniem na uczuciach, rozmyślaniem o tym co gra w duszy ludzkiej.
W odczuciach jest tutaj też dużo Lovecrafta z jego niedomówieniami, mrokiem, grozą zaskakującymi powiązaniami niby niepasujących do siebie zdarzeń. Jest też tutaj też cień pomysłów Von Danikena. Wszystkie powyższe wiążą się w stylu realizmu magicznego ze swoim poetyckim sposobem wypowiadania się.
Ta powieść jest jak sen. Rozmywa się, jest nieuchwytna. Rozedrgana. Wszystko jest tu niemożliwe, ale ma jednak sens.
Tę powieść bardziej się czuje niż rozumie. Troszkę tak jakby usłyszeć dawno niesłyszaną bajkę z dzieciństwa : jednocześnie się to zna, ale jest całkiem obce.
Tak na prawdę jest to historia jakich wiele w fantastyce. Przedstawiona jest jednak tak iż staje się jedną z najciekawszych, najdziwniejszych, ale także i najbardziej upiornych wersji.
Jest nienaturalnie piękna i chylę czoła przed wyobraźnią twórcy.

Jak zacząć opinię na temat książki jaka wymyka się zasadom.
Może po prostu opiszę to co budziło się we mnie gdy czytałam.

Gdyby Mika Waltari pisał powieści fantastyczne wyglądały by właśnie tak jak "Cień i Pazur", z jego charakterystyczną melancholią, skupieniem na uczuciach, rozmyślaniem o tym co gra w duszy ludzkiej.
W odczuciach jest tutaj też dużo Lovecrafta z jego...

„Cień i pazur” to dwie pierwsze, połączone ze sobą części cyklu „Księga Nowego Słońca” autorstwa Gene Wolfe'a. To opowieść Severiana, należącego do konfraterni katów, spisana w formie dziennika. Akcja dzieje się na Ziemi w bliżej nieokreślonej przyszłości, choć świat opisany tutaj przypomina raczej stylizowany na średniowiecze świat fantasy. I na początku wydaje się ,że to będzie kolejna z wielu podobnych do siebie sag fantasy. Jednak z czasem narracja i fabuła przeradzają się w futurystyczną wizję sci. fi., wielowątkową opowieść o przyszłości Ziemi czy też trochę w traktat filozoficzny. Książka ma konstrukcję szkatułkową, jest tutaj miejsce na legendy, specyficzne sny, wizje a nawet sztukę teatralną. Jest w niej bardzo wiele dziwnych specyficznych postaci, miejsc i sytuacji.
Ten cykl stanowi ciekawą wizję świata i polecam wszystkim, którzy lubią nieoczywistą, lekko pokręconą literaturę fantastyczną.

„Cień i pazur” to dwie pierwsze, połączone ze sobą części cyklu „Księga Nowego Słońca” autorstwa Gene Wolfe'a. To opowieść Severiana, należącego do konfraterni katów, spisana w formie dziennika. Akcja dzieje się na Ziemi w bliżej nieokreślonej przyszłości, choć świat opisany tutaj przypomina raczej stylizowany na średniowiecze świat fantasy. I na początku wydaje się ,że to...

W pamięć zapadnie z pewnością gęste tworzywo, z którego opowieść jest ulepiona, ascetyczna, pamiętnikowa historia jednego z braci konfraterni katów, w świecie tak odmiennym, że zanim zdążymy złapać jakieś podobieństwa z tym, który znamy, leżymy już głęboko pogrzebani pod całymi zwałami opowieści z legend, z przyszłości tak dalekiej, że nasza odległa przyszłość jest tutaj zaledwie mitycznym, starożytnym echem. Fajnie.

W pamięć zapadnie z pewnością gęste tworzywo, z którego opowieść jest ulepiona, ascetyczna, pamiętnikowa historia jednego z braci konfraterni katów, w świecie tak odmiennym, że zanim zdążymy złapać jakieś podobieństwa z tym, który znamy, leżymy już głęboko pogrzebani pod całymi zwałami opowieści z legend, z przyszłości tak dalekiej, że nasza odległa przyszłość jest tutaj...

Dziwnie, trudno, specyficznie, a pod tym płaszczykiem: egzystencjonalnie, tragicznie i zastanawiająco, w jaką stronę zmierzamy jako ludzkość i jak będzie wyglądać kiedyś kolonizacja. Albo jej upadek...

Zapraszam! https://kaginbooks.blogspot.com/2024/03/152024-235-gene-wolf-cien-i-pazur.html

Dziwnie, trudno, specyficznie, a pod tym płaszczykiem: egzystencjonalnie, tragicznie i zastanawiająco, w jaką stronę zmierzamy jako ludzkość i jak będzie wyglądać kiedyś kolonizacja. Albo jej upadek...

Zapraszam! https://kaginbooks.blogspot.com/2024/03/152024-235-gene-wolf-cien-i-pazur.html

Fajna, nie tak mroczna jak myslałem ale troche mroku jest.
Zabawne było to ze autor wprost stwierdził ze wiecej egzekucji nie bedzie bo sie brzydzi i nie o to tutaj chodzi :)
Jest tu sporo fajnych pomysłów i troche lania wody.

-1 za ten przenudny dramat i opowiesc mitologiczna

Dobra zabawa z fantazją

Moja wizja jest taka ze zwiazek radziecki wróci do swoich starych granic.

Fajna, nie tak mroczna jak myslałem ale troche mroku jest.
Zabawne było to ze autor wprost stwierdził ze wiecej egzekucji nie bedzie bo sie brzydzi i nie o to tutaj chodzi :)
Jest tu sporo fajnych pomysłów i troche lania wody.

-1 za ten przenudny dramat i opowiesc mitologiczna

Dobra zabawa z fantazją

Moja wizja jest taka ze zwiazek radziecki wróci do swoich starych granic.

Wybitnie inna od wszystkiego co przeczytałem. Cudownie pokręcony świat bez zbędnego tłumaczenia wszystkich zależności. W trakcie czytania uznałem, że pojęcie "fever dream" idealnie oddaje klimat zawarty na stronach powieści.

Wybitnie inna od wszystkiego co przeczytałem. Cudownie pokręcony świat bez zbędnego tłumaczenia wszystkich zależności. W trakcie czytania uznałem, że pojęcie "fever dream" idealnie oddaje klimat zawarty na stronach powieści.

Zdecydowanie najdziwniejsza książka jaką do tej pory czytałam...

Zdecydowanie najdziwniejsza książka jaką do tej pory czytałam...

Nietypowa narracja, która bardziej przypomina mini opowiadania niż jednolita powieść nie każdemu przypadnie do gustu. Tak samo jak kreacja świata, gdzie wiele elementów nie jest opisanych czy uzasadnionych. A jest ona naprawdę fascynująca (np. postacie używają starych urządzeń, ale nie potrafią ich odtworzyć ani wyjaśnić zasad działania) i pełna tajemnic, tylko no jest ich zbyt dużo na raz.

Sam bohater nie jest typowym herosem, raczej kimś z przeciwnej strony. I ten koncept działa tu świetnie, chociaż faktycznie jego kreacja mogłaby być bardziej dopieszczona.
Napisane jest to na szczęście lekko i czyta się to szybko.

Polecam, bo to dobra powieść.

Nietypowa narracja, która bardziej przypomina mini opowiadania niż jednolita powieść nie każdemu przypadnie do gustu. Tak samo jak kreacja świata, gdzie wiele elementów nie jest opisanych czy uzasadnionych. A jest ona naprawdę fascynująca (np. postacie używają starych urządzeń, ale nie potrafią ich odtworzyć ani wyjaśnić zasad działania) i pełna tajemnic, tylko no jest ich...

Dziwne, pięknie napisane, mylące, zagmatwane, nie wiadomo dokąd to zmierza ale buja, czytam dalej :>

Dziwne, pięknie napisane, mylące, zagmatwane, nie wiadomo dokąd to zmierza ale buja, czytam dalej :>