Książka to zbiór artykułów słynnego ekonomisty szkoły austriackiej Hansa Hermana Hoppe. Ale przewijająca się myśl mówi, że własność prywatna jest podstawą wolności, prawa i harmonii społecznej. Żeby udowodnić swoją tezę stosuje zabieg, gdzie porównuje monarchię absolutną z demokracja i zderza systemy, gdzie państwo jest własnością prywatną z własnością publiczną.

Ciekawe że sam nie będąc monarchistą ani demokratą Hoppe jest zwolennikiem "systemu naturalnego" opartego na anarchokapitalizmie pozbawionym państwa. Jednocześnie w strukturze społecznej arystokracji, gdzie silnie są związki rodzinne i konserwatywne poglądy.

Mimo to polecam książkę dla zwolenników monarchii, którzy szukają potwierdzenia swoich poglądów poza filozofią i religią a bardziej realnych narzędzi dla powrotu do tronu i dynastii panującej.

Książka to zbiór artykułów słynnego ekonomisty szkoły austriackiej Hansa Hermana Hoppe. Ale przewijająca się myśl mówi, że własność prywatna jest podstawą wolności, prawa i harmonii społecznej. Żeby udowodnić swoją tezę stosuje zabieg, gdzie porównuje monarchię absolutną z demokracja i zderza systemy, gdzie państwo jest własnością prywatną z własnością publiczną.

Ciekawe...

Zlepek cytatów wielu znakomitych myślicieli środowiska libertariańskiego, liberalnego i konserwatywnego. Całość połączona komentarzem H.H.Hoppe i licznymi przypisami od wydawcy.

Wiele kwestii z góry zostało uznane za oczywiste, bez wstępu, bez jakiegokolwiek wprowadzenia dla czytelnika, który pierwszy raz sięgnąłby po literaturę na pograniczu ekonomicznej i politycznej. Dlatego chcąc kogoś zainteresować libertarianizmem w dużo większym stopniu poleciłbym najpierw Nozicka lub Tannehille'ów.

Cieszę się, że mam ją u siebie na półce, bo kiedy zabraknie mi pomysłów jakąś nową książkę, to w "Demokracja..." znajdę tak bogatą bibliografię jak w 3 lub 4 książkach o podobnej tematyce.

Ciekawostka: jeśli zastanawia Was przykłady jakich krajów będą wymieniane w tej książce najczęściej (mnie to zawsze interesuje w większym stopniu),to poniżej przedstawiam listę TOP5 na podstawie danych z indeksu książkowego:
1.Niemcy + Prusy + Prusy Zachodnie + Ces. Niemieckie = wymienione 28 razy
1.Austria + Węgry + Austro-Węgry = 28
1.Wielka Brytania + Anglia = 28
4.Rosja + ZSRR = 22
5.Szwajcaria = 17

Spodziewałem się Stanów Zjednoczonych na pierwszym miejscu i chociaż wydaje mi się, że były podawane jako przykład znacznie częściej, to widocznie zwrot "Stany Zjednoczone" padł "zaledwie" 12 razy

Zlepek cytatów wielu znakomitych myślicieli środowiska libertariańskiego, liberalnego i konserwatywnego. Całość połączona komentarzem H.H.Hoppe i licznymi przypisami od wydawcy.

Wiele kwestii z góry zostało uznane za oczywiste, bez wstępu, bez jakiegokolwiek wprowadzenia dla czytelnika, który pierwszy raz sięgnąłby po literaturę na pograniczu ekonomicznej i politycznej....

Niniejszy zbiór esejów Hansa-Hermanna Hoppego należy pewnie do najbardziej znanych dzieł tego autora, nie mogę natomiast powiedzieć, że do najlepszych. Przede wszystkim Hoppe pisze jedynie dla tych już przekonanych i gdyby przyjąć, że celem tej książki jest utwierdzenie ich w już faworyzowanych przez nich poglądach, to wówczas pewnie spełnia ona swoje zadanie.

Ktoś inny będzie raczej rozczarowany, ponieważ autor dopuszcza się jawnej i rażącej nieuczciwości intelektualnej. Przedstawia jedynie wady systemu demokratycznego, nie wymieniając chyba ani jednej zalety tego systemu, zestawiając system ten z monarchią dziedziczną, którą uważa za lepszą opierając się na argumentacji która stanowi przemieszanie kilku trafnych i celnych argumentów z całą masą stwierdzeń wyssanych z palca. Bardzo często pojawiają się zdania typu "tak po prostu musi być". Musi i kropka. Jako system najlepszy przedstawiony jest natomiast anarchokapitalizm, przy czym Hoppe zaznacza, że jedynie w wydaniu konserwatywnym, które (ponownie bez przekonującej argumentacji) uważa za naturalny stan rzeczy w takim systemie.

Cytowania które bardzo często pojawiają się w książce równie często są po prostu dobrane jako potwierdzenie postawionej tezy. Wyjątkiem są sytuacje, gdy Hoppe cytuje kogoś celem skrytykowania go.

Krótko mówiąc, powiedziałbym, że książka ma charakter pozycji raczej demagogicznej niż poważnej analizy socjo-ekonomicznej. Wady i zalety omawianych systemów przedstawione bardzo wybiórczo, wiele tez opartych na kulawej argumentacji, wiele na żadnej. Mimo wszystko polecam jednak przeczytać zainteresowanym sposobem myślenia autora, uczciwie trzeba przyznać też, że kilka ciekawych spostrzeżeń i argumentów się w niej pojawia. Z libertariańskich krytyków etatyzmu polecam jednak poczytać tych, do których Hoppe najczęściej się odwołuje, czyli Misesa i Rothbarda, a także nielubianego w środowisku współczesnych libertarian Hayeka, którego autor zdaje się uważać za apologetę socjaldemokracji, tak dla nieortodoksyjnego spojrzenia.

Niniejszy zbiór esejów Hansa-Hermanna Hoppego należy pewnie do najbardziej znanych dzieł tego autora, nie mogę natomiast powiedzieć, że do najlepszych. Przede wszystkim Hoppe pisze jedynie dla tych już przekonanych i gdyby przyjąć, że celem tej książki jest utwierdzenie ich w już faworyzowanych przez nich poglądach, to wówczas pewnie spełnia ona swoje zadanie.

Ktoś inny...

"Demokracja. Bóg, który zawiódł" to zbiór esejów z zakresu libertariańskiej myśli politycznej, w których autor, wychodząc od wolnorynkowej ekonomii szkoły austriackiej oraz koncepcji praw naturalnych Rothbarda, argumentuje za przewagą monarchii nad demokracją oraz za zaletami ustroju anarchokapitalistycznego, który jest, zdaniem autora, najlepszym z możliwych ustrojów, a do którego dojść można na drodze powszechnej secesji.

Niestety, książka jest bardzo słaba z kilku powodów. Po pierwsze, autor twierdzi, że przedstawia w niej kompletną teorię społeczną, podczas gdy jedynym aspektem, który rozpatruje, jest aspekt ekonomiczny. Czyni to całą jego koncepcję wyjątkowo redukcjonistyczną, co zresztą jest dość typowe dla myśli libertariańskiej. Do drugie, z punktu widzenia metodologicznego argumentacja autora jest nie do przyjęcia. Hoppe twierdzi, że posługuje się metodą aksjomatyczno-dedukcyjną, nie podając jednak przy tym pełnego zbioru pewników, które przyjmuje, a tym, które podaje, daleko do oczywistości. Po trzecie, autorowi brak intelektualnej uczciwości, nie rozważa on żadnych zalet demokracji, a wady stanowisk, za którymi argumentuje, albo pomija, albo zbywa. Zasadnie można tutaj postawić zarzut demagogii. I w końcu, po czwarte, w mojej opinii autor nie ma podstawowego zrozumienia meritum sprawy, czyli tego, czym jest państwo, dlaczego istnieje, jakie ma zadania, nie rozumie on podstawowych zagadnień z zakresu filozofii politycznej. Książka w zasadzie tylko dla przekonanych. Osobom zainteresowanym libertariańską krytyką etatyzmu polecam "Ludzkie działanie" Misesa (krytyka z pozycji ekonomii),albo "Etykę wolności" Rothbarda (krytyka z pozycji etycznej). W niniejszej książce nie ma nic mądrego, czego nie ma w powyższych dwóch pozycjach.

"Demokracja. Bóg, który zawiódł" to zbiór esejów z zakresu libertariańskiej myśli politycznej, w których autor, wychodząc od wolnorynkowej ekonomii szkoły austriackiej oraz koncepcji praw naturalnych Rothbarda, argumentuje za przewagą monarchii nad demokracją oraz za zaletami ustroju anarchokapitalistycznego, który jest, zdaniem autora, najlepszym z możliwych ustrojów, a do...

Bardzo interesująca pozycja. A w zasadzie zbiór esejów.
Jak można się spodziewać po tytule jest to krytyka systemu demokratycznego i to bardzo udana. Autor skutecznie wytyka wszystkie wady demokracji.


W pierwszej części książki autor porównuje demokrację do ustroju monarchicznego i to z korzyścią dla tego drugiego. Choć nie jest on monarchistą i ten system również jest krytykowany.


Sam autor jest libertarianinem, zwolennikiem anarchokapitalizmu. I to z tego punktu widzenia jest prowadzona ta krytyka, jednocześnie w kolejnych esejach prezentuje on pobieżnie swój idealny system. Mnie osobiście on nie przekonuje.

Bardzo interesująca pozycja. A w zasadzie zbiór esejów.
Jak można się spodziewać po tytule jest to krytyka systemu demokratycznego i to bardzo udana. Autor skutecznie wytyka wszystkie wady demokracji.


W pierwszej części książki autor porównuje demokrację do ustroju monarchicznego i to z korzyścią dla tego drugiego. Choć nie jest on monarchistą i ten system również jest...

Polecam, szczególnie pedo/modalnym libertarianom którzy wierzą w obłudę demokracji jako najlepszego ustroju

Polecam, szczególnie pedo/modalnym libertarianom którzy wierzą w obłudę demokracji jako najlepszego ustroju

W świecie libertariańskim książka o dobitnym znaczeniu - niezależnie od tego, czy zgadzamy się z autorem. Całość - co u Hoppego jest już klasyką - jest zbiorem esejów, które łączy jedynie pewna ogólna myśl - stąd też trudno o skumulowaną ocenę. Mamy tu do czynienia z rozdziałami o świetnej jakości (jak chociażby pierwszy) - ale również zdarzają się ''perełki'', które są skazą na ''Demokracji, Bogu który zawiódł''.

Kilka razy natrafia się na ''bliźniaczą stronę'', która w niewielkim stopniu różni się od jednej z wcześniejszych, tezy są często powielane, jakby autor troszczył się, byśmy przypadkiem nie zapomnieli o niczym.

Poza słowami krytyki - w końcu książka jakoś zasłużyła u mnie na 7 gwiazdek - trzeba przyznać, że momenty, w których treść nabiera intelektualnych walorów, nadrabia z nawiązką za słabsze fragmenty.

W świecie libertariańskim książka o dobitnym znaczeniu - niezależnie od tego, czy zgadzamy się z autorem. Całość - co u Hoppego jest już klasyką - jest zbiorem esejów, które łączy jedynie pewna ogólna myśl - stąd też trudno o skumulowaną ocenę. Mamy tu do czynienia z rozdziałami o świetnej jakości (jak chociażby pierwszy) - ale również zdarzają się ''perełki'', które są...

Dla mnie była dużym rozczarowaniem. Autor próbuje przedstawić monarchię jako alternatywę dla demokracji. Swoje tezy popiera przykładami z historii - niestety robi to bardzo wybiórczo. Nie jest to konkretna, naukowa analiza, a raczej próba wbicia szpili zwolennikom demokracji.

Dla mnie była dużym rozczarowaniem. Autor próbuje przedstawić monarchię jako alternatywę dla demokracji. Swoje tezy popiera przykładami z historii - niestety robi to bardzo wybiórczo. Nie jest to konkretna, naukowa analiza, a raczej próba wbicia szpili zwolennikom demokracji.

Bardzo powierzchowna. Zbyt dużo kopiuj/wklej od innych autorów.

Bardzo powierzchowna. Zbyt dużo kopiuj/wklej od innych autorów.

po tej książce już nic nie będzie dla mnie takie samo. nabrałem nie tylko świadomości ale i przekonania, że politycy to banda zdemoralizowanych nieudaczników, którzy progresują w okradaniu wolności i własności. idea von Misesa to wartość dla ludzi, którzy biorą sprawy w swoje ręce. wartość na dzień dzisiejszy utopijna, demokracja wydaje się być doktryną nieodwracalną aż do jej bankructwa..

po tej książce już nic nie będzie dla mnie takie samo. nabrałem nie tylko świadomości ale i przekonania, że politycy to banda zdemoralizowanych nieudaczników, którzy progresują w okradaniu wolności i własności. idea von Misesa to wartość dla ludzi, którzy biorą sprawy w swoje ręce. wartość na dzień dzisiejszy utopijna, demokracja wydaje się być doktryną nieodwracalną aż do...