Kolejna książka powstała w oparciu o grę Rome: Total War.
Nie zachwyca ale nie rozczarowuje.
Miłośnicy Rzymu powinni być zadowoleni.

Kolejna książka powstała w oparciu o grę Rome: Total War.
Nie zachwyca ale nie rozczarowuje.
Miłośnicy Rzymu powinni być zadowoleni.

Powieść historyczna ze zmarnowanym potencjałem. Prostolinijna akcja jak i bohaterowie. Wydaje się jakby była napisana na kolanie...

Powieść historyczna ze zmarnowanym potencjałem. Prostolinijna akcja jak i bohaterowie. Wydaje się jakby była napisana na kolanie...

Bardzo miło się czyta tą książkę. Autor sprawnie łączy postacie fikcyjne z wydarzeniami i postaciami historycznymi. Nie trzeba być specjalistą od historii starożytnego Rzymu, aby móc przeczytać i zrozumieć wydarzenia. Jest i wartka akcja, jest i trochę detali (ale nie przytłaczających w odbiorze). Wg mnie bardzo dobrze oddany klimat schyłku cesarstwa i miksu kultur rzymskiej i barbarzyńskiej. Jedyne co może przeszkadzać to zbyt naiwna i prosta fabuła oraz ... że sama książka jest zbyt krótka.
Polecam jako lekką lekturę, bez 5 (albo i więcej) tomów w serii, bez zbytniej szczegółowości. Na pewno sięgnę po inne pozycje tego autora (ta była moim pierwszym spotkaniem z nim).

Bardzo miło się czyta tą książkę. Autor sprawnie łączy postacie fikcyjne z wydarzeniami i postaciami historycznymi. Nie trzeba być specjalistą od historii starożytnego Rzymu, aby móc przeczytać i zrozumieć wydarzenia. Jest i wartka akcja, jest i trochę detali (ale nie przytłaczających w odbiorze). Wg mnie bardzo dobrze oddany klimat schyłku cesarstwa i miksu kultur...

Piąty wiek naszej ery, w tym czasie imperium rzymskie chyli się ku upadkowi gdyż napadają na nie Hunowie oraz inne plemiona germańskie w 476 roku następuje podział cesarstwa

Piąty wiek naszej ery, w tym czasie imperium rzymskie chyli się ku upadkowi gdyż napadają na nie Hunowie oraz inne plemiona germańskie w 476 roku następuje podział cesarstwa

Nie rozumiem narzekań na tę książkę. Moim zdaniem jest tym czym miała być. Powieścią historyczną. Największym jej atutem jest trzymanie się przez autora realiów Rzymu w V wieku, a oparcie się pokusie wpisania zmyślonych wydarzeń przyspieszajacych akcje kosztem autentyczności historycznej uważam za duży plus. Fikcja w książce występuje w odpowiedniej ilości aby nie burzyć realizmu i po lekturze można stwierdzić, że w sumie to czemu by tak miało nie być.

Nie rozumiem narzekań na tę książkę. Moim zdaniem jest tym czym miała być. Powieścią historyczną. Największym jej atutem jest trzymanie się przez autora realiów Rzymu w V wieku, a oparcie się pokusie wpisania zmyślonych wydarzeń przyspieszajacych akcje kosztem autentyczności historycznej uważam za duży plus. Fikcja w książce występuje w odpowiedniej ilości aby nie burzyć...

Dobra, bogata w opisy machinacji strategicznych i taktycznych wyborów rzymskiego przywódcy wojska. Niejednokrotnie autor zgrabnie wplata fikcję w fakty, czego owocem jest nie tylko wartka akcja, ale także bohaterowie, których można polubić. Największą wadą powieści jest ilość miejsca, które poświęca się Attyli. Zważywszy jednak na to, co o wodzu Hunów wiadomo, Gibbins skazany byłby na wytwory własnej wyobraźni w kreacji potomka Mundzuka.
Największą niespodzianką pozostaje dla mnie tytułowy miecz Attyli - popisowo wręcz wpisany w mity arturiańskie.
Solidna powieść historyczna - nie za trudna, ale za to przyjemna.

Dobra, bogata w opisy machinacji strategicznych i taktycznych wyborów rzymskiego przywódcy wojska. Niejednokrotnie autor zgrabnie wplata fikcję w fakty, czego owocem jest nie tylko wartka akcja, ale także bohaterowie, których można polubić. Największą wadą powieści jest ilość miejsca, które poświęca się Attyli. Zważywszy jednak na to, co o wodzu Hunów wiadomo, Gibbins...

Nudniejszej książki nie cztyalem.
Jak spodziewacie się wartkiej akcji wielkich bitew, to nie jest książka dla was.
Autor opisuje przygody dwuch legionistow a o tytułowym Attyli sa tylko wzmianki.
Prawdę mówiąc zmeczylem tą książkę

Nudniejszej książki nie cztyalem.
Jak spodziewacie się wartkiej akcji wielkich bitew, to nie jest książka dla was.
Autor opisuje przygody dwuch legionistow a o tytułowym Attyli sa tylko wzmianki.
Prawdę mówiąc zmeczylem tą książkę

"Miecz Attyli" traktuje o legendarnym wodzu Hunów, Attyli. Uraczymy w tej książce zbrojne potyczki, intryg i zapoznamy się z codziennym życiem rzymskiego trybuna. W książce nie za wiele jest akcji, za to autor skupił się na na wątkach historycznych i knowaniach. Gratka dla fanów historii.

Cesarstwo rzymskie w 439 roku staje przed groźbą zniszczenia. Wandalowie w szybkim tempie łupią i grabią Hiszpanię oraz północną Afrykę, a wojska rzymskie przegrywają kolejne starcia w Kartaginie. Basen Morza Śródziemnego powoli zmienia swojego pana. Ze wschodu nadciąga także kolejna wielka armia, armia Huna Attyli. Rządni podboju wojownicy nie znający strachu ani litości zamierzają pobić nowe tereny. W tej trudnej sytuacji znajduje się grupka rzymskich żołnierzy i tajemniczy mnich z Brytanii. Zamierzają zuchwały plan i chcą przywrócić pamięć o dniach chwały armii rzymskiej. Nadchodzi decydujące starcie, wielka bitwa, gdzie rozstrzygną się niepewne losy Rzymu. Decydujące znaczenie będzie miał owiany legendą mieczy Attyli.

Dostajemy w swoje ręce pozycje z bardzo dobrym przekładem i ciekawą fabułą. W książce zebrano wiele interesujących informacji historycznych. W pozycji tej znajdziemy również bogaty dodatek poświęcony późnemu okresowi Rzymskiemu, jak i opisujący ówczesną rzymską armię, a także sporo informacji o starożytności. Pozycja ta zawiera również ciekawostki takie jak - nazwiska wodzów czy przebiegi i daty bitew. Dzięki tak obszernym informacją możemy dowiedzieć się sporo ciekawych rzeczy. Lektura ta jest watra polecenia miłośnikom historii starożytnego Rzymu, jak i sympatykom Attyli. Nie jest to może powieść z pędzącą na łeb akcją, lecz książka, z której można wynieść wiele przydatnych i ciekawych faktów. Z chęcią sięgnę jeszcze po podobne wydania z Rebisu. Ponieważ stwierdzam, że warto.

"Miecz Attyli" jest książką historyczną i dającą wiele do myślenia. Attyla Hun jawi się jako postać kontrowersyjna i tajemnicza, z książki dowiemy się również sporo informacji o rzymskim trybunie i jego podwładnych oraz przyjaciołach. Szkoda trochę, że nie ma nieco więcej informacji o wielkim wojowniku Hunów. Lecz i tak po mimo tego powieść jest bardzo ciekawa i wciągająca. Gorąco polecam.

"Miecz Attyli" traktuje o legendarnym wodzu Hunów, Attyli. Uraczymy w tej książce zbrojne potyczki, intryg i zapoznamy się z codziennym życiem rzymskiego trybuna. W książce nie za wiele jest akcji, za to autor skupił się na na wątkach historycznych i knowaniach. Gratka dla fanów historii.

Cesarstwo rzymskie w 439 roku staje przed groźbą zniszczenia. Wandalowie w szybkim...

"Miecz Atylli" to książka nudna jak flaki z olejem.

Początkowo kilkustronicowy prolog opisujący narodziny Atylli zapowiada dosyć smakowitą ucztę. Chwilę później zostajemy przeniesieni trzydzieści lat do przodu, do Kartaginy. Poznajemy Flawiusza, rzymskiego oficera, przed którym stoi zadanie honorowej obrony starożytnego punickiego miasta przed Wandalami.

Po tym rozczarowaniu jest tylko gorzej. Flawiusz i postaci z jego otoczenia są niewyraziste i nudne. Jedynym tego plusem jest fakt, że w bezpłciowego Flawiusza łatwo jest się wczuć. Gorzej, że styl Gibbinsa nie pasuje do autora powieści przygodowych lecz historycznych; opisuje on pieczołowicie rzymskie budowle czy broń, co nie wpływa pozytywnie na akcję, której na dobra sprawę jest bardzo mało.

Pierwsza i druga powieści jest bardzo statyczna, nic się nie dzieje. Nie łączy się też specjalnie z niezłym, dającym nadzieję prologiem. Więcej zaczyna się dziać w trzeciej części, ale zarówno akcja jak i "intrygi" są płytkie i nieciekawe. Czwarta część to całkiem nieźle opisana bitwa na polach Katalaunijskich, jednak brakuje jej "pazura". Końcówka jest mdła i niesatysfakcjonująca.

Jedyny plus tej powieści to rozbudowany dodatek na temat późnego okresu Rzymu, opisujący ówczesną rzymską armię, a także sporo informacji o starożytności wplecionych w tekst; nazwiska wodzów, przebieg i daty bitew, a także wydarzenia polityczne są prawdziwe, choć nieco zbeletryzowane. Mimo to można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy.

Polecam jedynie sympatykom starożytnego Rzymu. Reszta zanudzi się na śmierć i rzuci książkę w kąt po stu stronach. Ocena podniesiona o dwie gwiazdki za materiały dodatkowe i dużo ciekawych informacji historycznych zawartych w powieści.

"Miecz Atylli" to książka nudna jak flaki z olejem.

Początkowo kilkustronicowy prolog opisujący narodziny Atylli zapowiada dosyć smakowitą ucztę. Chwilę później zostajemy przeniesieni trzydzieści lat do przodu, do Kartaginy. Poznajemy Flawiusza, rzymskiego oficera, przed którym stoi zadanie honorowej obrony starożytnego punickiego miasta przed Wandalami.

Po tym...

Ciężko doprecyzować, dlaczego powieść nosi tytuł "Miecz Attyli". Wspomniany oręż pojawia się na jej kartach mniej więcej trzykrotnie, z czego tylko raz na dłużej (i nigdy w tym znaczeniu, jakie sugeruje opis na okładce). W ogóle, w utworze bardzo niewiele miejsca poświęcono wojnie z Hunami, czy jakiejkolwiek bardziej dynamicznej akcji. Po powieści z cyklu "Total WAR Rome" spodziewałabym się większej koncentracji na zbrojnych potyczkach, tymczasem autor skupił się na codzienności rzymskiego trybuna, zupełnie marginalizując Attylę. Szkoda, bo postać wielkiego wojownika można było wykorzystać na wiele sposobów, choćby tworząc powieść historyczno-sensacyjną z kilkoma zmyślonymi bitwami lub obierając atakującego Rzym Huna na głównego bohatera.

Bohaterów - zarówno tych autentycznych, jak i fikcyjnych - poznajemy bardzo pobieżnie. Każdy został obdarzony kilkoma cechami charakterystycznymi, ale pozostałam obojętna wobec nich. Nie potrafiłam utożsamić się z ich problemami, nie potrafiłam im współczuć ani współodczuwać radości.

Z kart "Miecza Attyli" można się sporo dowiedzieć o historii. Autor osadził powieść w realiach V wieku, zachował daty najistotniejszych potyczek i zadbał o odpowiednie tło polityczne. Po epilogu natomiast możemy zagłębić się w szczegółowy opis Imperium tamtych czasów. Jak wyglądało życie codzienne, podział władzy, kierownictwo armią, podejście do chrześcijaństwa? Posłowie dość wyczerpująco odpowiada Czytelnikowi na te i inne pytania.

Walorem "Miecza Attyli" jest także tłumaczenie. Pan Maciej Szymański niemal na pewno napotkał wiele problemów podczas przekładu: jeśli nie samej powieści, to historycznego posłowia. Zebrane w nim treści niczym nie ustępują "oryginalnie polskim" tekstom historycznym, jakie można napotkać w podręcznikach do tego przedmiotu.

"Miecz Attyli" to - wbrew okładce i widniejącemu na niej opisowi - powieść refleksyjna, statyczna, historyczna, a nie koncentrująca się na wojnie. Postać Huna Attyli została w niej zmarginalizowana, ustępując miejsca niezbyt ciekawym perypetiom rzymskiego trybuna i jego podwładnych oraz przyjaciół. Pomysł na książkę posiadał ogromny potencjał, który został jednak zmarnowany. Utwór można potraktować jako ciekawostkę i przeczytać jedynie posłowie - przynajmniej co nieco poszerzycie swoją wiedzę.

Ciężko doprecyzować, dlaczego powieść nosi tytuł "Miecz Attyli". Wspomniany oręż pojawia się na jej kartach mniej więcej trzykrotnie, z czego tylko raz na dłużej (i nigdy w tym znaczeniu, jakie sugeruje opis na okładce). W ogóle, w utworze bardzo niewiele miejsca poświęcono wojnie z Hunami, czy jakiejkolwiek bardziej dynamicznej akcji. Po powieści z cyklu "Total WAR...