Lektor z pociągu 6:27

Jean-Paul Didierlaurent był francuskim pisarzem, laureatem licznych konkursów na opowiadania. “Lektor z pociągu 6:27” była jego pierwszą powieścią.
“Lektor z pociągu 6:27” to historia Guylaina Vignollesa, pracującego w zakładzie recyklingu książek, której nienawidzi. Swoją niechęć okazuje poprzez wykradanie stamtąd pojedynczych stron książek, które nie zostały zniszczone i czytaniu ich na głos w pociągu, którym dojeżdża do pracy. Jego codzienność jest dość monotonna dopóki nie zostaje zaproszony do domu starców jako lektor oraz nie znajduje tajemniczego pendrive’a z zapiskami młodej kobiety.
Historia opisana w tej krótkiej powieści jest niezwykła w swojej zwykłości. Akcja jest spokojna, nie dzieje się tu nic nadzwyczajnego czy wzniosłego, a bohaterowie są zwyczajnymi ludźmi. Każda z postaci żyje swoim życiem i robi wszystko, by było ono bardziej znośne i robi to z uwzględnieniem swojej wyjątkowej wrażliwości. W opisywanej codzienności nuda, frustracje i lęki mieszają się z nadzieją, humorem, drobnymi przyjemnościami i miłymi zbiegami okoliczności. Dla bohaterów bardzo ważnymi chwilami jest obcowanie z literaturą, która pozwala im na ucieczkę do bezpiecznej i kojącej przestrzeni, a także pozwala na nawiązywanie zaskakujących, ale bardzo radosnych i może nawet romantycznych znajomości. Niemal czułam ból, wstręt i pogardę Guylaina do maszyny, która niszczyła książki i miałam myśl, że gdyby podobny pomysł na fabułę miałby Stephen King to ta historia potoczyłaby się zupełnie inaczej…
-----
https://www.instagram.com/kofeinowe.ksiazki/

Jean-Paul Didierlaurent był francuskim pisarzem, laureatem licznych konkursów na opowiadania. “Lektor z pociągu 6:27” była jego pierwszą powieścią.
“Lektor z pociągu 6:27” to historia Guylaina Vignollesa, pracującego w zakładzie recyklingu książek, której nienawidzi. Swoją niechęć okazuje poprzez wykradanie stamtąd pojedynczych stron książek, które nie zostały zniszczone i...

Ale to było miłe. Pozytywnie zakręceni bohaterowie, z dziwnymi nawykami, trochę samotni, a na pewno trochę na uboczu życia. Niepozorna historia, nieśpieszna a jakże zajmująca. I jeszcze nietypowy wątek książkowy (a nawet dwa) w bonusie.

Ale to było miłe. Pozytywnie zakręceni bohaterowie, z dziwnymi nawykami, trochę samotni, a na pewno trochę na uboczu życia. Niepozorna historia, nieśpieszna a jakże zajmująca. I jeszcze nietypowy wątek książkowy (a nawet dwa) w bonusie.

Obojętnie gdzie jesteśmy teraz, jaki pracę wykonujemy, jakich ludzi mamy wokół nas, kiedy mamy swoją pasję zawsze odnajdziemy siłę w sobie i chęć do zżycia. Książka niepozorna a została we mnie na długo a może i na zawsze.

Obojętnie gdzie jesteśmy teraz, jaki pracę wykonujemy, jakich ludzi mamy wokół nas, kiedy mamy swoją pasję zawsze odnajdziemy siłę w sobie i chęć do zżycia. Książka niepozorna a została we mnie na długo a może i na zawsze.

Ciepła książka z nieskomplikowanym zakończeniem na jeden wieczór.

Niektóre jej elementy sprawiają wrażenie niedopasowanych, jakby autorowi zabrakło spójnej koncepcji na fabułę. Ale całość na plus. Dobrze czasami oderwać się od ekwilibrystyki literackich wygibasów i spojrzeć na świat z prostotą i łatwym uśmiechem.

Pracownik zakładu utylizacji książek czyta fragmenty dzieł podczas porannej podróży pociagiem do pracy. Wcześniej uratował je od zapomnienia, wyciągając pojedyncze kartki z maszyny do niszczenia. W jego życiu wszystko się zmienia, kiedy w pociągu znajduje "pendraka" z dziennikiem pisanym przez intrygującą babcię klozetową.

Ciepła książka z nieskomplikowanym zakończeniem na jeden wieczór.

Niektóre jej elementy sprawiają wrażenie niedopasowanych, jakby autorowi zabrakło spójnej koncepcji na fabułę. Ale całość na plus. Dobrze czasami oderwać się od ekwilibrystyki literackich wygibasów i spojrzeć na świat z prostotą i łatwym uśmiechem.

Pracownik zakładu utylizacji książek czyta fragmenty dzieł...

Początek lekko nudny, ale jak już bohater znajdzie tego pendriva, to ciężko odłożyć. Cytaty ciotki - złoto!

Początek lekko nudny, ale jak już bohater znajdzie tego pendriva, to ciężko odłożyć. Cytaty ciotki - złoto!

fragmenty wierszy z książce były przepięknie :))

fragmenty wierszy z książce były przepięknie :))

Wg mnie doskonała po powieściach albo reportażach, które są zbyt ciężkie i przygnębiające. Ta pięknie i lekko napisana niewielka książeczka obfituje w ubarwione postaci, wiarę w dobry los i wew. bogactwo człowieka oraz ciepły humor. Ciekawy wątek znajdą w niej miłośnicy książek o książkach i i pisaniu. Świetnie balansuje na granicy między ludzkimi problemami a "uśmiechem dobrych aniołów"

Wg mnie doskonała po powieściach albo reportażach, które są zbyt ciężkie i przygnębiające. Ta pięknie i lekko napisana niewielka książeczka obfituje w ubarwione postaci, wiarę w dobry los i wew. bogactwo człowieka oraz ciepły humor. Ciekawy wątek znajdą w niej miłośnicy książek o książkach i i pisaniu. Świetnie balansuje na granicy między ludzkimi problemami a "uśmiechem...

Za szybko się skończyła.

Za szybko się skończyła.

Krótka książeczka, opowiada o nietypowym bohaterze, który nie chce rzucać się w oczy. Wszystko roi aby wtopić się w tłum. Ma pracę, której nie znosi. Jego światem jest małe mieszkanko, złota rybka i dwóch przyjaciół. Jednak pewnego dnia w życie wkrada się miłość. Urocza opowieść. Trochę przykrótka.

Krótka książeczka, opowiada o nietypowym bohaterze, który nie chce rzucać się w oczy. Wszystko roi aby wtopić się w tłum. Ma pracę, której nie znosi. Jego światem jest małe mieszkanko, złota rybka i dwóch przyjaciół. Jednak pewnego dnia w życie wkrada się miłość. Urocza opowieść. Trochę przykrótka.

Jean Paul Didierlaurent literacką karierę rozpoczął od opowiadań (Brume i Mosquito),za które otrzymał Nagrodę Hemingwaya w latach 2010 i 2012.
"Lektor z pociągu 6.27" (2014) jest jego debiutancką powieścią i to właśnie
ona przyniosła mu światowy rozgłos.
Niewielka książeczka,ładnie wydana z wymowną okładką o niespiesznej narracji, której tematem osamotnione życie-głównego bohatera i nie tylko-
pracownika zakładu utylizacji książek. Czerpie on przyjemność z samego aktu czytania bez względu na teksty. Są to luźne kartki książek uratowanych z utylizacji, nazywa je żywymi skórkami.
Przyjemnością lektury obdarza najpierw współpasażerów pociągu, którym jeździ do pracy, potem pensjonariuszy domu starców. Tym samym, ożywia ich i swoje życie wnosząc do niego radość, wzbudzając dyskusje.
To także opowieść o prawdziwej przyjaźni w nieszczęściu, w której literatura jest zwierciadłem ludzkiej egzystencji, zarówno w wymiarze patosu jak i trywialności- spraw wzniosłych i pospolitych w porządku natury. Zadziwia Julie pełniąca rolę tzw.babci klozetowej z jej zamiłowaniem do pisania.
Zaciekawił mnie oryginalny, nawet szalony, niespotykany dotąd koncept pisarza na książkę z motywem literackim, połączenie przyziemności ze wzniosłą urodą życia, aktem czytania ponad jakość i przypadkowość tekstów podjętych do lektury. Opowieść domyka epistolarny akt nadziei bohaterów...Publikacja godna uwagi, dobrze mi się czytało, nie zostanie przeze mnie zapomniana!

Jean Paul Didierlaurent literacką karierę rozpoczął od opowiadań (Brume i Mosquito),za które otrzymał Nagrodę Hemingwaya w latach 2010 i 2012.
"Lektor z pociągu 6.27" (2014) jest jego debiutancką powieścią i to właśnie
ona przyniosła mu światowy rozgłos.
Niewielka książeczka,ładnie wydana z wymowną okładką o niespiesznej narracji, której tematem osamotnione życie-głównego...