Markiz de Montespan

Autor przedstawił markiza jako beznadziejnie zakochanego osła i rogacza, czyniąc go tym samym pierwszym romantykiem w epoce baroku. Trochę to irytuje, podobnie jak sporo groteskowych scen, mających podkreślać zepsucie francuskiego dworu. Miłość hrabiego do żony była cudowna, sam to przeżyłem, zostając rogaczem ..., ale takie jest życie. Nie byłem jednak na tyle naiwny, aby wierzyć, że ona wróci a gdyby tak się stało to już „mosty za sobą spaliła”.
Wracając do książki Teulé jest to ciekawe spojrzenie na króla Ludwika XIV, jego dwór. Markiz de Montespan to nieszczęsny zdradzony małżonek. Jednym słowem brudny świat chorych prostytutek, strasznych lochów, a zwłaszcza sądów.

Autor przedstawił markiza jako beznadziejnie zakochanego osła i rogacza, czyniąc go tym samym pierwszym romantykiem w epoce baroku. Trochę to irytuje, podobnie jak sporo groteskowych scen, mających podkreślać zepsucie francuskiego dworu. Miłość hrabiego do żony była cudowna, sam to przeżyłem, zostając rogaczem ..., ale takie jest życie. Nie byłem jednak na tyle naiwny, aby...

Ciekawe spojrzenie na króla Ludwika XIV - oglądamy go oraz jego dwór oczami męża jego kochanki.

Ciekawe spojrzenie na króla Ludwika XIV - oglądamy go oraz jego dwór oczami męża jego kochanki.

Eeee... nie.

Eeee... nie.

Zanurzamy się w drugą połowę XVII wieku. Francja. Trwa budowa Wersalu. Pisarz ukazuje kraj rządzony przez zdeprawowanego monarchę absolutnego. Brudny świat chorych prostytutek, strasznych lochów, a zwłaszcza sądów, gdzie higiena to tylko jeden z licznych problemów. Czy postać, zdawałoby się, typowego rogacza może być na tym tle interesująca? Tak - w przypadku markiza de Montespan trudno pozostać obojętnym. Jako jedyny z „towarzystwa" odważył się wyrazić swój gniew wobec króla. Może niektórym wydać się wręcz groteskowy w swoim uporze - zwłaszcza, że był częściowo odpowiedzialny za zaistniałą sytuację. Markiz niejednokrotnie zaskakuje siłą swej miłości do żony - tym bardziej, że żył w czasach, gdy małżeństwa były zawierane w przeważającej mierze z uwagi na różnorakie interesy. Losy arystokraty przypominają tragikomedię. Rogacz nieustannie mnoży prowokacje, przez co staje się pośmiewiskiem wśród dworzan. Jego daremny bunt przeciw królowi prowadzi do samozniszczenia. Oślepiony uczuciem i wielkoduszny. Lojalny wobec żony - co jest równie nieuzasadnione, jak żałosne. Nie wiadomo, czy należałoby go za to podziwiać, czy raczej mu współczuć.
Powieść Jeana Teule można natomiast nazwać swoistym pamfletem, jednocześnie zabawnym i cierpkim. Rozdziały są tu dość krótkie, jednak miejscami wieloletnie przeskoki czasowe pomiędzy nimi mogą wydać się nieco chaotyczne. Wulgarność natomiast jest w powieści wszechobecna. Podczas lektury trudno nie zastanawiać się, gdzie tu kończy się rzeczywistość, a zaczyna fikcja literacka. Chciałoby się wierzyć, że to fikcja przeważa w tej historii. Teule kreśli surowy portret siedemnastowiecznej "śmietanki towarzyskiej", a markiz de Montespan to jedna z pierwszych osób, które ośmieliły się zakwestionować zasadność monarchii absolutnej. Dobrze, że w końcu poświęcono mu książkę.

Zanurzamy się w drugą połowę XVII wieku. Francja. Trwa budowa Wersalu. Pisarz ukazuje kraj rządzony przez zdeprawowanego monarchę absolutnego. Brudny świat chorych prostytutek, strasznych lochów, a zwłaszcza sądów, gdzie higiena to tylko jeden z licznych problemów. Czy postać, zdawałoby się, typowego rogacza może być na tym tle interesująca? Tak - w przypadku markiza de...

Louis-Henri de Pardaillan de Gondrin, markiz Montespan. Mąż niesławnej Athenais, hożej blondyny, która przez ponad 10 lat pozostawała kochanką Ludwika XIV i niekoronowaną królową Wersalu. Była postrachem dworu, dyktatorką mód, król spełniał każdą jej zachciankę. Odsunęła w cień prawowitą małżonkę władcy i doczekała się z nim gromadki bękartów. Tymczasem jej mąż (bo oficjalnie wciąż pozostawała zamężna)... Cóż, żeby się dowiedzieć, jak zareagował na tę sytuację, najlepiej przeczytać książkę ;)

Teule przedstawił markiza jako beznadziejnie zakochanego osła, czyniąc go tym samym pierwszym romantykiem w epoce baroku. Trochę to irytuje, podobnie jak sporo groteskowych scen, mających podkreślać zepsucie i dekadencję francuskiego dworu. Na plus trzeba mu zapisać czarujące postaci drugoplanowe i świetne rozeznanie w historycznych realiach i obyczajach. Opisywany przez niego Paryż śmierdzi, ludzie mają spróchniałe zęby, dzioby po ospie, choroby weneryczne, cały wachlarz niedoskonałości i różne żyjątka na sobie :D

Podsumowując: nie jest to może super wybitna powieść, ale miłośnicy książek historycznych na pewno nie będą zawiedzeni.

Louis-Henri de Pardaillan de Gondrin, markiz Montespan. Mąż niesławnej Athenais, hożej blondyny, która przez ponad 10 lat pozostawała kochanką Ludwika XIV i niekoronowaną królową Wersalu. Była postrachem dworu, dyktatorką mód, król spełniał każdą jej zachciankę. Odsunęła w cień prawowitą małżonkę władcy i doczekała się z nim gromadki bękartów. Tymczasem jej mąż (bo...

Kupiłam tą książkę w ciemno (co rzadko robię) i nie żałuję! Bardzo przyjemnie się ją czytało. Jest w niej bardzo dużo wątkówch chumorystycznych jak i bardziej drastycznych. Autor idealnie opisał tamte czasy i co się w nich wyprawiało. Miłość hrabiego do żony była cudowna, ale jak i bardzo naiwna...,ale takie jest życie. Polecam tą książkę wszystkim!

Kupiłam tą książkę w ciemno (co rzadko robię) i nie żałuję! Bardzo przyjemnie się ją czytało. Jest w niej bardzo dużo wątkówch chumorystycznych jak i bardziej drastycznych. Autor idealnie opisał tamte czasy i co się w nich wyprawiało. Miłość hrabiego do żony była cudowna, ale jak i bardzo naiwna...,ale takie jest życie. Polecam tą książkę wszystkim!

Książka przedstawiająca punkt widzenia markiza de Montespan, w czasie gdy jego żona została kochanką Ludwika XIV. Słaba, nic nie wniosła do tego co wiem na ten temat. Nie dostała mniej gwiazdek tylko za naturalistyczne opisy Paryża, arystokratów i krótkie rozdziały umożliwiające przebrnięcie przez to "dzieło". Szkoda czasu i pieniędzy na zakup.

Książka przedstawiająca punkt widzenia markiza de Montespan, w czasie gdy jego żona została kochanką Ludwika XIV. Słaba, nic nie wniosła do tego co wiem na ten temat. Nie dostała mniej gwiazdek tylko za naturalistyczne opisy Paryża, arystokratów i krótkie rozdziały umożliwiające przebrnięcie przez to "dzieło". Szkoda czasu i pieniędzy na zakup.