"Uroki to niezwykła opowieść miłosna, naszkicowana delikatną kreską na wspaniałym tle rosyjskiej historii, przywołująca na nowo ostatnie dni Rasputina i ostatnie chwile dynastii Romanowów. Imponujące dzieło jednej z najbardziej uznanych współczesnych pisarek." - chciałabym się odnieść do tego fragmentu, który napisał wydawca.

Niestety nie mam pojęcia, gdzie i kto widzi tam historię miłosną. Książka jest o niczym konkretnym, dosłownie. Główna bohaterka opisuje swoje życie, zahaczając dość potężnie o śmierć swojego ojca, Rasputina, i wyjaśnia, jak znalazła się na dworze cara. Mamy też pamiętniki carewicza- bohaterka opisuje wydarzenia z pamiętnika własnymi słowami... I tyle. Krąży wokół upadku caratu i śmierci Rasputina- bo Rasputina jest w tej książce najwięcej.
Szkoda czasu na tą książkę, bo naprawdę nic nie wniosła do mojego życia, i definitywnie nie zasługuje na miano "imponującego dzieła". Wynudziłam się.

"Uroki to niezwykła opowieść miłosna, naszkicowana delikatną kreską na wspaniałym tle rosyjskiej historii, przywołująca na nowo ostatnie dni Rasputina i ostatnie chwile dynastii Romanowów. Imponujące dzieło jednej z najbardziej uznanych współczesnych pisarek." - chciałabym się odnieść do tego fragmentu, który napisał wydawca.

Niestety nie mam pojęcia, gdzie i kto widzi tam...

Jestem pod wrażeniem. I doskonałej prozy (tu ukłon do tłumacza),i atmosferze jakby baśniowej, i uchwycenia krajobrazów, obyczajów, tak brzemiennych w skutki zdarzeń w taki sposób, że czuje się i widzi obrazy z Rosji - z pewną dozą melancholii, podziwu? zgrozy?

Jestem pod wrażeniem. I doskonałej prozy (tu ukłon do tłumacza),i atmosferze jakby baśniowej, i uchwycenia krajobrazów, obyczajów, tak brzemiennych w skutki zdarzeń w taki sposób, że czuje się i widzi obrazy z Rosji - z pewną dozą melancholii, podziwu? zgrozy?

Książkę czytało mi się przyjemnie. Zgrabnie sklecone zdania i ciekawie opowiedziana historia. Jednak jak dla mnie jest to taka trochę baśń dla dorosłych. Na pewno nie jest to źródło wiedzy historycznej, a jedynie historia stała się tłem dla bujnej wyobraźni pisarki. Po przeczytaniu tej powieści, obudziła się we mnie chęć na pogłębienie wiedzy na temat rodziny Romanów u schyłku ich panowania, jak i również samego, oslawionego Rasputina. To na pewno jest dużym plusem. Polecam.

Książkę czytało mi się przyjemnie. Zgrabnie sklecone zdania i ciekawie opowiedziana historia. Jednak jak dla mnie jest to taka trochę baśń dla dorosłych. Na pewno nie jest to źródło wiedzy historycznej, a jedynie historia stała się tłem dla bujnej wyobraźni pisarki. Po przeczytaniu tej powieści, obudziła się we mnie chęć na pogłębienie wiedzy na temat rodziny Romanów u...

Zgadzam się z opiniami że to smetna i pozbawiona jakiejkolwiek akcji opowieść.

Zgadzam się z opiniami że to smetna i pozbawiona jakiejkolwiek akcji opowieść.

Spodziewałam się czegoś lepszego - choćby odrobiny akcji, jakiegoś punktu kulminacyjnego. A ta książka to smętna opowieść, która płynie leniwie. Chociaż słowo płynie sugeruje jakąś chronologię zdarzeń której w tej książce nie ma - raz jesteśmy w Rosji, za chwilę w Paryżu. Autorka skacze po wydarzeniach zbyt chętnie, niepomna na to, że czytelnik dawno się zgubił w syberyjskich lasach. Na plus ciekawe można autorce zaliczyć czas i miejsce - ostatnie dni rodziny Romanowów, ale nawet ten atut nie uratuje tej płytkiej opowieści.

Spodziewałam się czegoś lepszego - choćby odrobiny akcji, jakiegoś punktu kulminacyjnego. A ta książka to smętna opowieść, która płynie leniwie. Chociaż słowo płynie sugeruje jakąś chronologię zdarzeń której w tej książce nie ma - raz jesteśmy w Rosji, za chwilę w Paryżu. Autorka skacze po wydarzeniach zbyt chętnie, niepomna na to, że czytelnik dawno się zgubił w...

Mam wrażenie, że w książce tej nie ma nic wyjątkowego. Jest to kolejna odsłona historii rodziny Romanowów, tyle że widziana oczami innej osoby i z nieco innej perspektywy. W związku z tym, że nie była to moja pierwsza powieść o tej tematyce, byłam odrobinę znużona czytaniem jej. Ponadto nic w tej książce mnie nie zaskoczyło. Trochę takie odgrzewane kotlety.

Mam wrażenie, że w książce tej nie ma nic wyjątkowego. Jest to kolejna odsłona historii rodziny Romanowów, tyle że widziana oczami innej osoby i z nieco innej perspektywy. W związku z tym, że nie była to moja pierwsza powieść o tej tematyce, byłam odrobinę znużona czytaniem jej. Ponadto nic w tej książce mnie nie zaskoczyło. Trochę takie odgrzewane kotlety.

Rozpoczynając lekturę, należy mieć na uwadze,że nie jest to książka historyczna, lecz powieść bazująca na prawdziwych wydarzeniach z 1917r.kiedy to w Sankt Petersburgu zostaje zamordowany Grigorij Rasputin, szalonego mnich i cudotwórca. Po tym zdarzeniu jego córka, osiemnastoletnia Masza, trafia do pałacu w Carskim Siole. Caryca prosi ją, by przejęła po ojcu rolę uzdrowicielki carewicza. Mikołaj II zmuszony jest abdykować i carska rodzina wraz z siostrami Rasputinowymi zostaje aresztowana w Pałacu Aleksandrowskim.
W usta tych osób autorka włożyła wymyślone przez siebie dialogi. K. Harrison prowadzi fabułę w pierwszej osobie, a opowieść snuje Masza, jedna z córek Rasputina. Często stosuje przeskoki czasowe, ale ma to swoje uzasadnienie, bo przecież wysłuchujemy wspomnień. Obok opowieści o Rasputinie, otrzymujemy też sporo ciekawostek z życia cara Mikołaja II i carycy Aleksandry. Jest sporo opisów życia codziennego dworu cesarskiego, ale tez ze świata chłopskiego, z którego pochodził niepiśmienny ( do końca swego życia) Rasputin. Jednakże to niespełna czternastoletni carewicz z bieżącą się seksualnością zajmuje najwięcej miejsca we wspomnieniach dziewczyny.

Rozpoczynając lekturę, należy mieć na uwadze,że nie jest to książka historyczna, lecz powieść bazująca na prawdziwych wydarzeniach z 1917r.kiedy to w Sankt Petersburgu zostaje zamordowany Grigorij Rasputin, szalonego mnich i cudotwórca. Po tym zdarzeniu jego córka, osiemnastoletnia Masza, trafia do pałacu w Carskim Siole. Caryca prosi ją, by przejęła po ojcu rolę...

Jeżeli ktoś jest zainteresowany tematem rodziny Romanowów i Rasputina, to polecam poczytać jedną z wielu książek historycznych na ten temat, zwłaszcza "Cztery siostry", a nie "Uroki". To dość przeciętna książka.

Jeżeli ktoś jest zainteresowany tematem rodziny Romanowów i Rasputina, to polecam poczytać jedną z wielu książek historycznych na ten temat, zwłaszcza "Cztery siostry", a nie "Uroki". To dość przeciętna książka.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Portret Aloszy Romanowa dosyć wiarygodny, ale denerwowała mnie główna bohaterka, a zarazem narratorka, Masza. Na okładce napisano: "Opowieść o pięknej miłości naszkicowana na tle wspaniałej rosyjskiej historii". A w środku co? Ona go niby kocha, ale ciągle mu odmawia, a na końcu on robi to z inną. I co w tym pięknego?

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Portret Aloszy Romanowa dosyć wiarygodny, ale denerwowała mnie główna bohaterka, a zarazem narratorka, Masza. Na okładce napisano: "Opowieść o pięknej miłości naszkicowana na tle wspaniałej rosyjskiej historii". A w środku co? Ona go niby kocha, ale ciągle mu odmawia, a na końcu on robi to z inną. I co w tym pięknego?

Temat interesował mnie wcześniej....ale tej książce czegoś zabrakło...zbyt dużo wątków...historii...opowieści...trudno wyłuskać z tego gąszczu informacji obraz carskiej rodziny w przededniu śmierci...jak dla mnie zmarnowany potencjał, bo historia mogła być prawdziwa, a niestety jest bajkowe poplątanie z pomieszaniem.

Temat interesował mnie wcześniej....ale tej książce czegoś zabrakło...zbyt dużo wątków...historii...opowieści...trudno wyłuskać z tego gąszczu informacji obraz carskiej rodziny w przededniu śmierci...jak dla mnie zmarnowany potencjał, bo historia mogła być prawdziwa, a niestety jest bajkowe poplątanie z pomieszaniem.