Moja walka. Księga 4

Trzecia i czwarta odsłona cyklu „Moja walka” jak do tej pory są zdecydowanie najlepsze. „Czwórkę” czyta się jak pasjonującą powieść o dojrzewaniu młodego człowieka. Jest to jednocześnie bardzo ciekawe, że taki gołowąs po szkole średniej może już pracować jako nauczyciel. Oczywiście, wiąże się to z brakiem wykwalifikowanych nauczycieli chętnych do pracy na tak odległych terenach północnej Norwegii. Praktycznie wygląda to tak jakby uczyło się rówieśników.
Takie doświadczenie stanowi nie lada poligon dla człowieka, który tak naprawdę nic o życiu jeszcze nie wie, a w dodatku w jego ciele trwa burza hormonów.
Knausgard bardzo barwnie odmalował życie mieszkańców tych regionów. Pokazał ich serdeczność i otwartość. Opisał jak są gościnni i solidarni względem siebie i jak od razu zaakceptowali go, jak gdyby pochodził stamtąd, a nie pojawił się w ich społeczności tylko na chwilę.
Oczywiści całość jest genialnie napisana, jak najlepsza gawęda.
Świetne, bardzo polecam!

Trzecia i czwarta odsłona cyklu „Moja walka” jak do tej pory są zdecydowanie najlepsze. „Czwórkę” czyta się jak pasjonującą powieść o dojrzewaniu młodego człowieka. Jest to jednocześnie bardzo ciekawe, że taki gołowąs po szkole średniej może już pracować jako nauczyciel. Oczywiście, wiąże się to z brakiem wykwalifikowanych nauczycieli chętnych do pracy na tak odległych...

Przychylam się do sklasyfikowania czwartego tomu, jako części o permanentnym myśleniu o przeleceniu jakiejkolwiek dziewczyny, ciągłym wzwodzie i przedwczesnym wytrysku. Pomimo tej dominującej tematyki, i pomimo tego, że nastoletni Karl Ove jest po prostu dupkiem (tyle że chyba wszyscy jesteśmy trochę dupkami, jakby nas tak dogłębnie opisać),to i tak rozbija mnie ta książka. Głównie ze względu na psychologiczny aspekt, szczególnie wpływ niezrównoważonego ojca na synów. Jeden mały przykład w wielkim skrócie: w obecności ojca, podczas gdy starszy syn potrafi realnie go ocenić, odnieść się do zła jakie ich spotkało, to młodszy Karl Ove odczuwa w stosunku do ojca coś na kształt wyrzutów sumienia, jakąś dziwną potrzebę zapewniania go, że wszystko jest ok, wręcz nie chce go zranić. Fascynującym jest czytać o tym, szczególnie, że dorosły Karl Ove zdaje sobie z tego doskonale sprawę. On już to przerobił w sobie. Chyba? Chciałabym go o to zapytać, pierwszy raz mam takie coś, że chciałabym spotkać się i pogadać z autorem. Bo choć opisał wszystko tak szczegółowo, że bardziej się już nie da, to sorki ale ja mam jeszcze więcej pytań....

Przychylam się do sklasyfikowania czwartego tomu, jako części o permanentnym myśleniu o przeleceniu jakiejkolwiek dziewczyny, ciągłym wzwodzie i przedwczesnym wytrysku. Pomimo tej dominującej tematyki, i pomimo tego, że nastoletni Karl Ove jest po prostu dupkiem (tyle że chyba wszyscy jesteśmy trochę dupkami, jakby nas tak dogłębnie opisać),to i tak rozbija mnie ta...

Nowy literacki rok postanowiłam zacząć kolejnym tomem arcydzieła Knausgarda.

To niebywały dar pisać tak, by czytelnik własne wspomnienia przeplatał z życiem bohatera literackiego, tutaj także autora. Żyłam tą książką, śniłam o życiu Karla Ovego. To jest magia literatury.

Tym razem przenosimy się na północ Norwegii, która jest mi niezwykle bliska. W scenerii małego miasteczka 18-letni Karl Ove zostaje nauczycielem, co dla polskiego czytelnika może wydawać się dziwne,ale to Norwegia. Przede wszystkim jednak szuka siebie, zachłystuje się pierwszą wolnością, no i oczywiście pisze. Z niesamowitą dyscypliną i uporem. Poznaje też pierwszą krytykę.

To też czas buzującego w młodym ciele pożądania i fascynacji kobietami. Jeszcze nie do końca mężczyzna, ale już nie chłopiec. To ciekawe i bardzo wnikliwe studium chłopięcej seksualności i lęków. Pozwala zrozumieć i współczuć tej niegasnącej fali ognia.

Wraca do trudnej relacji z ojcem, co jest ogniwem spajającym całą historię i źródłem lęków. Eksperymentuje z alkoholem i narkotykami. Zagłusza pustkę. Szuka spełnienia. Walczy.

Nowy literacki rok postanowiłam zacząć kolejnym tomem arcydzieła Knausgarda.

To niebywały dar pisać tak, by czytelnik własne wspomnienia przeplatał z życiem bohatera literackiego, tutaj także autora. Żyłam tą książką, śniłam o życiu Karla Ovego. To jest magia literatury.

Tym razem przenosimy się na północ Norwegii, która jest mi niezwykle bliska. W scenerii małego...

Fantastyczna książka! Pobudzająca. Zastanawiająca. Pełna szczegółowych opisów i próby wyciągania ze zwykłych dni, codziennych chwil, czegoś ponadczasowego i wielkiego.

Fantastyczna książka! Pobudzająca. Zastanawiająca. Pełna szczegółowych opisów i próby wyciągania ze zwykłych dni, codziennych chwil, czegoś ponadczasowego i wielkiego.

Powieść 3 nie podobała mi się

Ta część była po prostu nudna jak flaki z olejem...

Powieść 3 nie podobała mi się

Ta część była po prostu nudna jak flaki z olejem...

oj nie..... tego się już nie da...
czy tylko ja mam wrażenie,że koleś jest totalnym koszmarem z totalnie wysokim mniemaniem o sobie i kiepskim o innych,zdziwionym,że ma słabe życie i nikt go nie lubi???? Tylko ja to widzę??? :-)
Już więcej nie mogę... w pierwszej części jeszcze dało się to czytać i było całkiem spoko,ale potem już coraz słabiej i słabiej ,aż w połowie tego tomu stwierdziłam-że na co ja to czytam???
Doczytałam,ale w kółko szło to samo i to samo .....

oj nie..... tego się już nie da...
czy tylko ja mam wrażenie,że koleś jest totalnym koszmarem z totalnie wysokim mniemaniem o sobie i kiepskim o innych,zdziwionym,że ma słabe życie i nikt go nie lubi???? Tylko ja to widzę??? :-)
Już więcej nie mogę... w pierwszej części jeszcze dało się to czytać i było całkiem spoko,ale potem już coraz słabiej i słabiej ,aż w połowie tego...

https://taktoczytam.blogspot.com/2021/07/moja-walka-karl-ove-knausgard.html

https://taktoczytam.blogspot.com/2021/07/moja-walka-karl-ove-knausgard.html

Mehhh...

Mehhh...

Ach, ten Karl Ove! Rzucony na daleką północ, gdzie noc trwa pół roku, usiłuje zostać prawdziwym pisarzem i równocześnie prawdziwym mężczyzną, jednak oba te dążenia wiążą się z masą frustracji i rozczarowań. Knausgard jest całkowicie autentyczny w swojej relacji, bez problemu mogę go wyobrazić sobie w realiach "tych lepszych" lat 80tych, gdzie na obóz piłkarski jeździ się do Szwajcarii, a w zabitej dechami wiosce mają basen, siłownię i wszelkie zdobycze techniki. To ciągle jeszcze zagubiony, zakompleksiony chłopiec, ale powoli ta pierwsza skorupa opada, zaczyna wyłaniać się spod niej coś nowego. Na pewno sprawdzę co i przeczytam następną część!

Ach, ten Karl Ove! Rzucony na daleką północ, gdzie noc trwa pół roku, usiłuje zostać prawdziwym pisarzem i równocześnie prawdziwym mężczyzną, jednak oba te dążenia wiążą się z masą frustracji i rozczarowań. Knausgard jest całkowicie autentyczny w swojej relacji, bez problemu mogę go wyobrazić sobie w realiach "tych lepszych" lat 80tych, gdzie na obóz piłkarski jeździ się do...

Dałam 10. Jest to rodzaj powieści, który zostanie z nami już na zawsze. Przeczytałam całą serię i moje życie dzieli się teraz na to przed Knausgårdem i po Knausgårdzie.

Dałam 10. Jest to rodzaj powieści, który zostanie z nami już na zawsze. Przeczytałam całą serię i moje życie dzieli się teraz na to przed Knausgårdem i po Knausgårdzie.